Een magie-vrij leven

Noah knuffelde Elisa.
"Dat hadden ze dan niet mogen zeggen want het is niet jouw schuld !" Hij zei het op een strenge toon.
"Het is niet jouw schuld dat ze ziek werd !"
Thomas schemerde, zwaar gewond, binnen. Eén enkele seconde kon hij nog recht blijven staan, maar toen viel hij neer.
Jef keek vrolijk naar 'Charlie'.
"Wat wil je eerst doen, Charlie?"

Ik keek Noah aan.
''Maar als ze door mij niet uit het stapelbed was gevallen dan was ze niet ziek geworden''
Zei ik toen.
''Het is wel mijn schuld''
Ik bleef huilen.
Charisa zag thomas.
''Omas''

Ik snelde naar Thomas toe. Met Charisa nog steeds in mijn handen, knielde ik bij Thomas neer en begon hem te helen. Toch kreeg ik hem niet helemaal geheeld omdat hij nog altijd een demon was.
Thomas ging recht zitten zodra hij een beetje geheeld was.
"Ik heb niets kunnen ontdekken !"
Noah knuffelde Elisa.
"dan was ze nog ziek geworden !"

Ik bleef Noah goed vast houden.
''Dat vonden me pleegouders niet''
Zei ik toen.
''Hun vonden het wel mijn schuld''
Ik wou Noah even niet meer los laten.
Paige keek op.
''En nu''

Noah b leef Elisa goed vasthouden.
"Lieverd, je pleegouders waren heel verdrietig omdat ze hun dochter verloren waren en het is dan gemakkelijk om de schuld op iemand anders af te schuiven !" Hij keek haar bezorgd aan.
"Maar dat is niet lief van hen en het is ook jouw schuld helemaal niet !"
Ik stond op en gaf Charisa aan mijn moeder.
"Ben zo terug !" Ik orbde weg naar de onderwereld toe.
"Lucas !"
Jef keek CHarlie aan.
"Zeg het maar !"

Ik bleef Noah vast houden.
''Maar zo voelt het wel''
Zei ik tegen hem.
''Ik voel me er zo schuldig door.''
Lucas schemerde naar An toe.
''Wat moet je van mij?''
Vroeg hij toen.

An keek hem een beetje bang aan.
"Iemand heeft mijn zoontje ontvoerd !" zei ik ttegen hem. "Kan jij er alsjeblieft achterkomen welke hoge demon het is?"
Noah knuffelde Elisa.
"Ik weet het !" Hij bleef haar knuffelen.
"Maar het is niet jouw schuld !"
Thomas keek een beetje onzekernaar Paige en maakte zivch grote zorgen om zijn zoontje.
"Ik haat het dat ik niets kan doen !"

Ik keek naar de grond.
''Ik hoop het''
Zei ik.
''Ik hoop het echt.
Paige knikte.
''Zo voel ik me ook''
Zei ze toen.
''Wat verdien ik ermee?''
Vroeg Lucas.

An wist wel dat deel zou komen en haalde onzeker haar schouders op.
"Wat wil je er voor krijgen?" vroeg ze en ze zou echt proberen het voor elkaar te krijgen om het hem te geven zolang ze haar zoontje maar terugkreeg.
"Ik hoo pdat hij in orde isi !" zei Thomas.
Noah knuffelde Elisa.
"Dan nog was het eenongeluk !" zei hijtegen haar.
"Je hebt je lang genoeg schuldig gevoeld voro iets waar je niets aan kon doen !"

Ik hield Noah vast.
''Dankje''
Zei ik tegen hem.
''Dankje voor het luisteren''
Lucas keek An aan.
''Ik wil dat jij mijn vrouw word''
Zei hij toen.

Noah bleef haar vasthouden.
"Dat is graag gedaan !" zei hij tegen haar.
"Daarvoor ben ik toch je man?"
An schrok en bleef hem een paar seconden aanstaren.
"Je ... vrouw?" vroeg ik hem.
"Maar ..." Ik zweeg even.
"Weet je zeker dat je hem kan vinden?" vroeg ik toen zachtjes.

Ik keek Noah aan.
"'Dat is waar''
Zei ik toen.
''Ik hou van je''
Ik gaf hem een kus.
Lucas knikte.
''Ja weet ik zeker''

Noah grijnsde.
"Ik hou ook van jou !" zei hij tegen haar en kuste haar terug.
Thomas stond op en begon te ijsberen."
Wat is An van plan?"
An keek Lucas aan en vroeg zachtjes.
"Maar ik ben nog te jong om te trouwen ... Ik ben nog niet meerderjarig en ik denk niet dat mijn ouders goedkeuren dat ik met je trouw ..." Ik zweeg even.
"Of bedoel je het op een magische manier? En mogen Charisa en Hendrik dan bij ons wonen?" Er sprongen tranen in mijn ogen.

Ik knuffelde hem.
''Bij jou voel ik me altijd zo goed''
Ik liet hem niet meer los.
''Ik wil je nooit meer kwijt.''
Lucas knikte.
''Op een magische manier en ja ze mogen bij ons komen wonen''
Zei hij toen tegen An.

Noah bleef ELisa goed vasthouden.
"Ik voel me ook altijd zo goed bij jou !" zei hij en knuffelde haar om haar daarna een kus te geven.
"Ik wil jou ook nooit meer kwijt !"
Ik knikte.
"OK, goed ik doe het !"ze i ik tegen hem.
"Ik zal het doen !"

Ik keek Noah aan.
''Raak ik je echt nooit kwijt?''
Vroeg ik toen.
''Dat dacht ik toen ook van me adoptie zusje''
Zei ik toen zachtjes.
''Sorry dat ik dat vroeg''
Zei ik uiteindelijk
Lucas liet een papier verschijnen.
''Ik wil dat je dit contract tekend.''

Noah knuffelde Elisa.
"Je raakt me nooit kwijt , nee !" zei hij.
"Maar jeb ent haar niet kwijt !" zei hij.
"Je ziet haar niet meer, maar ze is nog steeds bij je, in je hart ! Ik zal je nooit verlaten, ik zal ook altijd in je hart zijn !"
Ik had tranen in mijn ogen.
"Ik ... moet ik het ... het niet eerst lezen?" vroeg ik.
"Je neemt me toch niet beet hé?"

Ik keek Noah aan.
''ik ben de laatste tijd zo bang om de mensen van wie ik hou te verliezen''
Zei ik toen.
''Zo bang''
Ik bleef Noah vast houden.
''Ik wil niemand kwijt raken''
Zei ik daarna.
''Lees maar''
Zei Lucas.

Ik las het en knikte.
"OK, maar ik moet eerst Charisa gaan halen ...", zei ik en keek hem onzeker aan. "Mag dat?" voegde ik er toen zachtjes aan toe. Ik kon niet geloven dat dit de man zou zijn waar ik de rest van mijn leven bij zou zijn.
Noah knikte.
"Dat begrijp ik !" zei hij en bleef haar knuffelen.
"Daar ben ik ook bang voor ! Maar we moge n er niet te hard over nadenken en gewoon genieten van de momenten dat we samen zijn ... of met andere mensen van wie we houden ..."

Ik keek Noah aan.
''Je hebt gelijk''
Zei ik toen.
''Ik zal het proberen.''
Lucas knikte.
''Ja dat mag''
Zei hij toen.

Ik gaf hem het contract terug.
"Ben zo terug !" Ik orbde weg en liep naar mijn moeder toe. tranen stonden in mijn ogen en ik wist niet wat ik moest zeggen. Daarom nam ik Charisa maar gewoon van haar over.
"Doei !" Ik wilde wegorben.
Noah knuffelde Elisa.
"Gaat het weer een neetje?" vroeg hij bezorgd. Hij keek haar aan en was erg bezorgd over haar.

Ik keek Noah aan.
''Ja het gaat weer''
Zei ik toen.
''Danzij jou''
Ik gaf hem een kus.
Paige hield An tegen.
''An wat ga je doen?''

"Ehmm.." Ik ontweek haar blik.
"Trouwen met Lucas zodat ik Hendrik terugkrijg !" zei ik tegen mijn moeder en de tranen begonnen te stromen. Zonder Charisa te pletten, knuffelde ik haar.
"Ik hou van je !" Ik wilde nu weer wegorben.
Noah keek blij.
"Gelukkig !" zei hij vrolijk en gaf haar een kus.
"Ik hou van je !"

Ik kuste Noah.
''Ik hou ook van jou''
Zei ik tegen hem.
''Met heel me hart''
Ik kuste hem met veel passie.
''WAT''
Paige viel flauw het was haar allemaal veelste veel.

Ik keek een beetje onzeker naar mijn moeder en wist niet goed of ik maar best meteen kon vertrekken of eerst moest wachten tot ze bijgekomen was.
Thomas nam me bij mijn arm zodat ik niet wegkon orben en woedend keek ik hem.
"Ik wil niet dat onze zoon bij die jongen opgroeit !" zei hij.
Ik dacht even na.
"Zodra ik hem gevonden heb, kom je hem maar halen....",zei ik toen zachtjes. "Als je niet wil dat hij bij je woont, vraag je het maar aan mijn moeder ofzo ..." Ik keek naar Charisa.
"Misschien kan zij ook beter bij mama blijven !" Ik rukte mijn arm los en duwde Charisa in Thomas handen waarna ik naar Lucas orbde.
"Is het goed als de kinderne niet bij ons wonen?" vroeg ik onzeker.
Leah was bij Paige neergeknield en probeerde haar wakker te krijgen.
"Paige, kom, word wakker !"
Thomas stond verbaasd met Charisa in zijn armen.