Een magie-vrij leven

Esther keek blij van NOah naar haar moeder.
"Spelletje spelen?" vroeg ze toen. Ze vond het leuk dat ze nog eens het enige kindje was en alle aandacht kreeg.
Ik hoorde Hendrik en zodra de ziekenwagen verwittigd was, zei ik tegen Ric.
"Ik ben zo terug, het komt allemaal goed !" Ik sprong overeind en rende naar de woonkamer. Ik trilde helemaal, maar negeerde het en tilde Hendrik op en bracht hem terug naar het toilet. Ik deed zijn broek weer af en zette hem op het toilet.

Ik keek haar aan.
''Welk spelletje wil je spelen?''
Vroeg ik toen aan haar.
''Kies maar''
Hendrik begon te plassen en begon toen ook te huilen.
''Au doen''
Huilde hij.

Esther dacht na, ging van het bed af en rende de kamer uit. Even later kwam ze terug binnen gelopen met een gezelschapsspelletje, haar lievelingsspelletje.
"Dit !" zei ze en tilde het in de lucht.
"Ja, blieft?" Ze keek haar moeder erg lief aan.
Ik nam zijn handje weer vast.
"Knijp maar !" zei ik tegen hem en hoopte dat de ziekenwagen snel zou komen. Ik wist niet zekerof ik Ric wel alleen mocht laten ...

Ik knikte.
''Is goed''
Zei ik toen.
''Mag papa ook mee doen?''
Vroeg ik aan haar.
Hendrik was uiteindelijk klaar.
''Tatu komen''
Zei hij toen hij de ambulance hoorde.

Esther schudde haar hoofd.
"Nee papa mee MOET doen !" zei ze en grinsde. Meteen rende ze naar het bed en legde eerst de doos op bed en klom toen ook op bed.
Noah deed het deksel al van de doos.
Ik hoorde het nu ook en deed snel Hendrik's broek weer aan en tilde hem op. Ik rende naar de voordeur en opende de deur."
Snel !"

Ik hielp mee het spel klaar te zetten.
''We kunnen beginnen''
Zei ik toen.
Hendrik keek naar de ambulanciers.
''Hun lic helpen''
Vroeg hij toen aan zijn moeder.
De ambulanciers liepen achter An aan.
''Wat is er gebeurt?''

Esther keek haar moeder aan.
"Esther nu mogen beginnen?" vroeg ze omdat anders altijd Nico wilde beginnen. ZE hoopte dat zij nu eens mocht beginnen.
"Blieft?"
Ik knikte en volgde de ambulanciers.
"Ik vond hem zo !" zei ik.
"Ikweet niet wat er gebeurd is !" Ik had tranen in mijn ogen.

Ik knikte.
''Ja jij mag beginnen''
Zei ik tegen Esther.
''Toe maar.''
Ric werd mee genomen.
''Zoals hij ligt denken we aan een blindedarm ontsteking''
Zei de dokter.

Esther straalde en nam de dobbelsteen op.
"Esther mogen beginnen !" zei ze trots en gooide de dobbelsteen. Vrolijk keek ze haar meoder aan.
"Hoeveel?"
Ik werd bleek.
"Blinde darmontsteking?" herhaalde ik zachtjes.
"Komt ... komt het goed?"

Ik keek naar de dobbelstenen.
''Dat is 4''
Zei ik toen.
''goed gegooit''
Ik probeerde te verbergen dat ik me veel slechter weer voelde.
De dokter keek An aan.
''Dat kan ik niet zeggen, hij moet zo onmiddelijk geoppereerd worden.''

Esther keek erg blij.
"Vier !" herhaalde ze en zette haar pionnen vier stappen voouit. Daarna keek ze haar moeder met een vragende blik aan om te zien of ze het goed gezet had.
Noah had het erg naar zijn zin en had daardoor ook niet door dat Elisa zich niet goed voelde.
Ik knikte en vergat even adem te halen.
"Ehm ... mag ik meerijden met de ziekenwagen?"

Ik probeerde gewoon te doen.
''Heel erg goed''
Zei ik tegen Esther.
''Nu mag papa''
Ik sloot even me ogen.
De dokter knikte.
''Ja komt u maar mee''

Esther knikte en gaf de dobbestenen aan Noah.
Die gooide en had 6.
Esther keek haar moeder aan.
"Beter dan Esther?" vroeg ze.
Noah keek naar Elisa en zag dat ze zich niet zo goed voelde.
"Gaat het weL?"
Ik deed mijn jas aan en die van Hendrik en vergat helemaal dat Charisa ook nog in huis was. Ik rende naar de ziekenwagen.

Ik deed me ogen weer open en keek naar Esther.
''Ja lieverd, een zes is meer dan een vier''
Legde ik aan haar uit.
ik keek Noah aan.
''Ik voel me weer erg slecht.''
Zei ik toen tegen hem.
''Sorry''
Sharisa werd na een tijdje wakker een wou haar moeder.
''Mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa''
Begon ze te huilen.

"Oh !" zei Esther verbaasd.
Noah was meteen erg bezorgd.
"Ga maar terug wat slapen dan !" zei hij.
Esther keek haar moeder aan.
"Mama ziek voelen?"
Ik hoorde mijn dochtertje niet en reed mee met de ziekenwagen. Daar nam ik mijn mobiel uit mijn broekzak en belde naar mijn moeder.
Zankou hoorde Charisa wel en schemerde naar haar toe. Hij tilde haar op en probeerde haar te troosten."
Rustig maar !"

Ik knikte.
''Ja misschien is dat wel een goed idee''
Zei ik toen.
''Trusten''
Ik ging liggen en ik viel in slaap.
''Met Paige''
Nam ze op.
Charisa bleef om haar moeder roepen.

Mijn stem bibberde.
"Ric heeft waarschijnlkijk een blinde darm ontsteking, wil je alsjeblieft naar het ziekenhuis komen?" vroeg ik meteen aan mijn moeder en had haar echt nodig. Als Elisa niet ziek was geweest, zou ik haar ook gebeld hebben ...
Esther keek Noah aan.
"WIj verder spelen?"
Noah keek nog naar Elisa.
"Trusten !" Daarna knikte hij naar Esther en gaf haar de dobbelstenen.
"Jij bent !"
Zankou schemerde met zijn dochtertje naar husi en zei.
"Mama kotm niet !" Daarna keek hij om zic hheen.
"Cassie?" rie phij.

Ik sliep erg lekker.
''hmmm lekker''
Mompelde ze in haar slaap.
Charisa bleef hard huilen.
''Ja ik kom meteen'''
Zei Paige.
Ric werd gelijk naar de ok gebracht
Cassie schemerde naar Zankou toe.
''Wat is er aan de hand''

Esther keek vaak even naar haar moeder.
"Mama lekker slapen !" zei ze tevreden. "Dan mama beter worde n!"
Zankou keek Cassie aan.
"Kijk eens wie er bij ons komt wonen !" Hij gaf Charisa aan Cassie. "An liet haar zomaar achter ! Dat is niet lief van mama hé?"
Ik zat trillend te wachten en was helemaal in paniek.
"Het moet goed komen !"

Ik draaide me om en viel van bed.
''Au''
Mompelde ik even maar sliep wel door.
cassie keek.
''Leuk ja''
Charlotte schudde haar hoofd.
''Mamaaaaaaaaaaaaaaa''
Huilde ze nog steeds.
Paige liep naar An toe.

Ik had Hendrik naast me op de stoel gezet en stond op.
"Mama ! dankje dat je er bent !" Ik omheslde haar.
Noah schrok, net als Esther.
"Pap mama bed leggen !"
Noah knikte en ging van het bed af. Hij tilde Elisa op en legde haar teurg op het bed.
"Zo !"
Zankou glimalchte naar Cassie.

Na een tijdje werd ik wakker maar voelde me nog beroerd.
''Hey nog lekker aan het spelen?''
Vroeg ik aan Noah en Esther.
Paige knuffelde An. ze keek naar Hendrik.
''An waar is Charisa.''
Vroeg ze toen aan haar.
Ric werd naar een kamer gebracht en de dokter liep naar An.
''De opperatie is goed verlopen. U mag naar hem toe maar hij moet veel rusten''

Esther knikte.
"Noah winnen !" zei Esther en was toch nog blij, hoewel ze aan het verliezen was.
Noah keek Elisa bezorgd aan.
"Gaat het al wat beter?"
Ik keek om naar Hendrik en werd lijkbleek. Toen ik mijn moeder weer aankeek, was er paniek in mijn ogen te zien. Ik hoorde nauwelijks wat de dokter zei en zodra hij weg was, zei ik tegen mijn moeder.
"Ik ben haar thuis vergeten !" zei ik en voelde me nog vreselijker dan ik me al voelde. Ik wilde meteen het ziekenhuis uitlopen, maar herinnerde me toen Hendrik. Nu had ik weer bijna één van mijn kinderen achtergelaten. Ik draaide me om naar mijn moeder.
"Mama, kan jij op Hendrik passen?"

Ik schudde me hoofd.
''Niet echt''
Zei ik toen.
''Komt wel weer''
Paige knikte.
''Ja ik let op hem''
Zei Paige toen.

Noah knikte.
"Inderdaad ! Moet je iets drinken?"
Esther keek naar het bord.
"Dankje !" zei ik en durfde mijn moeder niet aan te kijken omdat ik me schaamde voor wat ik gedaan had. Zodra ik ergens was waar nbiemand me kon zien, orbde ik naar huis toe.
"Charisa?" riep ik en liep heel het husi door op zoek naar haar.
Zankou keek Cassie aan.
"Leuk he? Nu heeft onze baby zker iemand om mee te spelen !"