Een magie-vrij leven

Ik knikte.
''Ja lekker''
Zei ik toen.
Paige ging bij Hendrik zitten.
''Oma schoot.''
Hij klom bij Paige op schoot.
Charisa was in slaap gevallen.
Cassie knikte.

Ik raakte nog harder in paniek toen ik haar niet kon voelen.
"Oh, waar is ze?"
Zankou keek grijnzend Cassie aan.
"An is thuis, wil jij haar eens het gevoel gaan geven dat ze een slechte moeder is? Jij kan het vast beter dan ik !" Hij nam Charisa weer over.
Noah lgfimlachte.
"Wat wil je drinken?"

Ik keek hem aan.
''doe maar cola''
Zei ik toen.
''Lekker''
Cassie knikte.
''Ja graag gedaan''
Ze schemerde naar An toe.
''Ben je wat kwijt''

Noah knikte en keek Esther ook.
"JIj ook iets, prinses?"
Esther straalde en knikte.
"Ja, ook cola ! Zelfde mama !" Vrolijk keek ze naar haar moeder.
Ik schrok erg hard en keek Cassie aan.
"Wat?" Mijn ogen begonnen te vonken.
"Wat heb je met haar gedaan? !" Ik vloog haar bijna aan.

Ik glimlachte.
''wat zijn jullie toch schatjes.''
Zei ik toen.
''echt waar''
Cassie keek haar aan.
''Ze is bij haar vader.''
Zei ze toen.
'''hij zou haar niet alleen achter laten als een slechte ouder.''

Bleker dan ik al was, kon ik niet worden, maar ik kromp toch een beetje in elkaar. Ik wist dat ze gelijk had.
"Ik wil nar haar toe !" zei ik en stond op het punt om naar mijn dochtertje toe te orben, Cassie negerend.
Noah grijnsde en liep naar beneden.
Esthre ging tegen haar moeder aanliggen.
"Ja he mama?"

Ik knuffelde Esther.
''Mama houdt van je''
Zei ik tegen haar.
Cassie keek An aan.
''Wat wou je doen haar weer achter laten na een tijdje.''
Zei ze toen nors.
''Ze is beteraf bij haar vader.''

Esther straalde.
"Esther leuk vinden !" zei ze opgewekt.
Ik schudde zwakjes mijn hoofd omdat ik haar begon te geloven. Wie vergat nu ook zijn eigen kind?
"Niet ", zei ik onzeker.
"Ik wil haar terug! " zei ik nog een keer, nog stiller.
"Ze is beter af bij mioj !"

Ik knuffelde Esther.
''Daar is mama blij om''
Zei ik toen.
Cassie schudde haar hoofd.
''Bij jou is ze slecht af''
Zei ze toen.
''Je laat haar zomaar achter.''

"Dat was perongeluk !" zei ik erg zachtjes.
"Ik was ongerust over Ric ... en Hendrik was ziek ... en ik voelde me niet goed ... en het was per ongeluk !" Ik begon te huilen.
"Ik wil haar zien !"
Esther straalde.
"Esther ook mama houden !" zei ze.
"Esther mogen kusje geven mama?"

Ik knikte.
''Ja dat mag''
Zei ik tegen Esther
''Ga je papa zo ook een kusje geven?''
Vroeg ik toen aan haar.
Cassie schudde haar hoofd.
''Ze slaapt''
Zei ze toen.

"Dat maakt niet uit !" zei ik en voelde me plots wat bozer worden.
"Ze is MIJN dochter ! Ze zal nooit jouw dochter zijn !"
Esther dacht na.
"MoeteN?" vroeg ze toen.
Noah kwam terug binnen.
"Hier, zijn jullie drankje !" zei ij en gaf ze.
Esther gaf Noah nog een kusje en nam toen haar drinken aan.

Ik schudde me hoofd.
''Nee het hoeft niet''
Zei ik toen.
''Dankje lieverd''
Cassie keek An aan.
''Ik zou haar nooit achter laten''
Zei ze toen tegen An.

Ik begon te huilen.
"Geef haar gewoon terug !" huilde ik.
"Ze is mijn dochter !"
Esther glimlachte.
"Esther graag daan !" Ze dronk de rest van haar drinken op.
Noah flimlachte en ging terug bij op bed zitten.
"Gaat het een beetje?"

Ik dronk wat van me drinken.
''Ja het gaat wel''
Zei ik toen.
''Ik hou van je''
Ik kuste hem.
Ric begon bij te komen.
Cassie schemerde terug naar Zankou.

"Wat?" Ik trilde en probeerde haar achterna te orben, maar het lukte me niet. Ik was te hard van streek waardoor mij nkrachten niet meer werkten. Meteen rende ik het huis uit en naar het ziekenhuis. Toen ik daar aankwam, was ik totaal uitgeput en buiten adem. Toch liep ik naar mijn moeder en wanneer ik voor haar stond, wist ik gewoon niet meer wat zeggen.
Zankou keek Cassie aan.
"En? Gelukt?"
Noah knuffelde ELisa.
"Ik hou van jou !"

Ik knuffelde Noah terug.
''Ik wil je nooit meer kwijt''
Zei ik toen tegen hem.
''Echt nooit meer''
Ik gaf hem een kus.
Cassie knikte.
Paige keek An aan.
''An wat is er''

Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar sloot die weer en keek even naar Hendrik. Cassie had vast gelijk, zij zou Charisa nooit achterlaten en ik, haar echte moeder, had haar wel achtergelaten. Beschaamd keek ik naar de grond en voelde tranen opwellen.
Noah hield Elisa goed vast en voelde zich erg gelukkig.
"Ik wil jou ook nooit meer kwijt !"
Esther keek vrolijk toe.
Noah gaf Elisa een kus.

ik kuste Noah een tijdje terug.
''Hmmm lekker''
Zei ik toen.
''Je kan echt heel goed kussen''
Zei ik tegen Noah.
Paige omhelsde An.
''Meid wat is er toch?''
Vroeg ze nog een keer.

Noah keek ELisa in haar ogen aan en glimlachte vrolijk.
"Dat heb ik van jou geleerd !"
Esther vond het niet fijn dat haar moeder de hele tijd met Noah aan het kussen was en probeerde hem weg te duwen bij haar moeder.
éAfblijven, mijn mama !" Ze ging beschermend overhaar moeder heen liggen en keek Noahgrijnzend aan.
Ik hoopte dat mijn moeder me zou loslaten omdat het niet lang zou duren voor ik me niet meer sterk kon houden.
"Cassie en Zankou hebben Charisa", zei ik zachtjes.

Ik keek Esther aan.
''Je ligt op mama''
Zei ik toen.
''Lig je lekker?''
Vroeg ik vrolijk.
Paige keek An aan.
''Wat''

Ik kromp even in elkaar.
"Sorry !" zei ik en wist dat het min schuld as.
"Maar misschien is het beter zo ..." zei ik zchtjes.
"Zankou en Cassie zullen haar nooit alleen achterlaten ... zoals ik haar vergeten was ..." Ik begon in paniek adem te halen omdat het me allemaal teveel begon te worden. Ik greep naar mijn hoofd.
Esther keek haar moeder aan en knikte.
"Ja, heel lekker !" Ze was erg vrolijk.

Ik glimlachte.
''Mooi''
Zei ik toen.
''Maar mama vind het niet echt lekker''
Zei ik toen en had weer het gevoel dat ik moest overgeven.
Paige keek An aan.
''Dat meen je niet''
Zei ze toen streng.
''Ze hoort bij jou''
Hendrik liep naar zijn moeder.
''Chalisa niet meel telug''
Hij begon te huilen.

"Oh !" zei Esther verbaasd.
"Waarom niet, mama?" vroeg ze.
Noah keek bezorgd Elisa aan.
"Gaat het ?"
Ik schudde mijn hoofd met tranen in mijn ogen.
"Niet, mama wil jij niet voor hen zorgen, alsjeblieft?" vroeg ik. "Ze zijn beter af bij jou dan bij mij !" Ik keek naar Hendrik.
"IK haal haar wel terug !" ze i ik al had ik er geen idee van hoe ik dat zou doen nu ik geen krachten had.

Ik schudde me hoofd.
''Heb het gevoel dat ik''
Het was te laat en draaide me snel om en gaf over.
''Over moet geven''
Maakte ik daarna me zin af.
''AN ik doe dat niet, ik zou het nooit zo goed kunnen als jij.''
Hendrik huilde nog en liep naar zijn moeder.
''Mama Hendlik plassen''