Een magie-vrij leven

Ik hoopte dat niemand me achterna zou komen en probeerde op te staan. Het lukte me en ik liep naar de uitgang.
Esther keek naar Noah.
"Nu jij !"
Noah knikte en nam de dobbelsteen.
Zankou schudde zin hoofd en keek Cassie aan.
"Ik vind dat jij die mag verzinnen !" Hij keek nog een keer naar zijn dochtertje en toen naar Cassie.
"Wil jij haar terug vasthouden?"

Ik keek heel volijk.
''Dit is leuk''
Zei ik toen.
Ric stond op en liep An achterna.
''Än wacht''
Cassie dacht na.
''Wat dacht je van celine?''

Zankou knikte.
"Dan wordt het Celine !" zei hij met een glimlach. "Wil jij Celine weer vasthouden?" vroeg hij aan Cassie.
Esther knikte.
"ja, he mama !" zei ze vrolijk.
Noah gooide drie en zette zijn pion verder. Daarna gaf hij de dobbelsteen aan Esther.
Esther nam die aan en ging rechtstaan op haar stoel.
"Ikke !" ze gooide.
Simone schemerde met Christiaan naar Zankou toe.
Die draaide zich verbaasd om.
"Simone? !"
Ik bleef staan en draaide me om.
"Je moet ... terug ... in bed gaan .... liggen !" zei ik en zakte plots door mijn knieën.

Ik keek naar Esther.
''Een vijf''
Zei ik toen.
''Volgens mij gaat Esther winnen''
Ik keek vrolijk naar Noah.
Cassie keek naar Simone.
''Wie is dat?''
Elize schemerde achter Simone aan.
Eic schudde zijn hoofd en ondersteunde An.
''Wat is er aan de hand.''

"Ik wil er niet over praten! " zei ik en beogn te huilen.
"Niet !"
Esther straalde.
"Ja !" Ze zette haar pion vier stappen vooruit.
"Juist ?" vroeg ze.
Zankou wist even niet wat zeggen.
"Dit is Simone", zei hij tone maar.

Ik schudde me hoofd
''De pion moet nog 1 vooruit''
Zei ik toen.
Cassie keek haar aan.
''Wat komt ze hier doen?''
Vroeg ze toen.
Ric omhelsde An.
''Je kan me alles vertellen''

Ik trilde op mijn benen. Ik wist dat ik hem alles kon vertellen, maar ik kreeg het nog niet eens zachtjes tegen mezelf gezegd, dus waarom zou ik het hem dan kunnen vertellen? Daarom ezweeg ik gewoon.
Zankou keek onzkeer.
"Geen idee !"
Simone keek naar Cassie.
"Wie ben jij?"
Esther zette blij haar pion nog een stap verder en gaf de dobbelsteen aan haar moeder.
"Oh, Esther al ver zijn !"

Ik knikte.
''Ja al heel erg ver''
Ik glimlachte naar me oudste dochtertje.
''Je doet het heel erg goed''
Ik keek vrolijk Noah aan en gooide toen de dobbelstenen en verzette de pion.
ric keek An aan.
''Zullen we terug gaan naar je moeder en de kinderen?''
Vroeg Ric aan An en ondersteunde haar nog altijd.

Nadat Elisa aan de beurt was geweest, nam hij de dobbelsteen en gooide glimlachend de dobbelsteen op tafel.
Meteen stond Esther weer op en leunde naar voren zodat ze kkon zien hoeveel hij gegooid had. Terwijl ze met haar vingertje naar elk stipje wees, telde ze.
"1...2...3...5..." Nadat ze elk getal opgenoemd had, keek ze naar haar moeder om te zien of ze het juist zei.
Ik knikte, ook al had ik geen zin om naar de kamer terug te gaan. Dan zou ik opnieuw geconfronteerd worden met wat ik gedaan had.
"OF nee ...", zei ik en schudde mijn hooofd.

Ik schudde me hoofd.
''Na 3 komt nog 4''
Zei ik toen tegen haar.
''Dat was bijna goed''
Ik gaf haar een kusje.
Ric keek haar aan.
''Wat wil je dan doen''
Hendrik miste zijn moeder.
''Mamaaaaaaaaaaa''
huilde hij.

Ik schudde met mijn hoofd en wist het allemaal niet meer.
"Ik weet het niet !" zei ik.
"Ja, laten we maar teruggaan !" zei ik toen en probeerde op mjn eigen kracht naar de kamer terug te gaan.
"Oh !" zei Esther verdrietig en zei het de hele tijd in gedachten tegen zichzelf zodat ze het niet meer zou vergeten.
"Jij bent het !" zei Noah en gaf Esther de dobbelsteen.
Ze gooide.

Ik keek naar de dobbelstenen.
''Kun je ze tellen''
Vroeg ik aan Esther toen ik had gezien dat het een zes was.
''Probeer maar eens.''
Ik wou haar goed leren tellen
Ric bleef An ondersteunen.
''Mama''
Zei Hendrik toen hij haar zag.
''Pakken''

Esther knikte.
" 1...2...3.." Ze keek haar moeder aan.
"4..." Ze wachtte even om er zeker van te zijn dat ze juist was.
Noah glimlachte.
Ik liep naar Hendrik en pakte hem op.
"He, lieverd !" zei ik en er sprongen tranen in mijn ogne.
"Hoe gaat het?"

Ik knikte.
''heel goed''
Zei ik tegen Esther.
''Tel maar verder.''
Ik glimlachte vrolijk naar haar.
Hendrik had op één of andere manier door wat zijn moeder van plan is.
''Mama niet Hendlik en chalisa achtel laten''
Zei hij toen tegen zijn moeder.
''Bij mama blijven''

Esther knikte.
"5 ... 6?" Ze keek vragend haar moeder aan.
Noah keek vrolijk.
"Dat klopt, nu is je mama aan de beurt !"
Ik begon te huilen en liep de kamer uit met Hendrik. Ik liep naar een stoel toe en ging zitten en zette hem op mijn schoot.
"Wil je niet bij oma gaan wonen?" vroeg ik toen zachtjes.

Ik knikte.
''Ja heel goed''
Zei ik toen.
''Mama is trots op je''
Ik gooide en zette me pion 4 plaatsen vooruit.
hendrik schudde zijn hoofd.
''Hendlik bij mama blijven met Chalisa.''

Esther straalde.
"Mama tlots !" zei ze.
Esther telde stilletjes mee.
"Nu papa!" zei ze en gaf hem de dobbelsteen.
Hij gooide.
Ik knuffelde Hendrk.
"Mama wil ook bij Hendrik en Charisa blijven, maar mama kan niet goed voor jullie zorgen ..."

Ik knikte.
''Ja mama is heel trots.''"
Zei ik tegen haar.
''Maria moet nog maar 5 vakjes''
Zei ik toen.
''Dan heb je gewonnen''
Hendrik schudde zijn hoofd.
''Mama heel goed doen''

Door mijn tranen heen glimlachte ik omdat ik het zo lief van hem vond. toch schudde ik mijn hoofd.
"Mama was Charisa vergeten ..."
Esther klapte in haar handen.
"NU ikke !" riep ze toen Noah klaar was en nam de dobbelsteen. Ze gooide en keek teleurgesteld.
"MAal 1"

Ik knikte.
''Ja maar 1''
Zei ik toen.
''Maar is ook wel goed''
Zei ik tegen haar.
Hendrik keek An aan.
''Kan gebeulen''
Zei hij toen.
Mama bezolgt om Lic''

Esther schudde haar hoofd.
"Nee, nu maar één verder mogen!" Ze zette haar pion een vakje verder en zakte toen neer op haar knieën.
"NU mama misschien winnen !" Ze gaf haar moeder dedobbelsteen.
"Mama zijn !"
Ik schudde mijn hoofd.
"Nee, dat mag niet gebeuren !"

Ik keek Esther aan.
''Mama ligt tever achter''
Zei ik toen tegen haar.
''mama gaat verliezen''
Ik gooide een twee en verzette me pion.
Hendrik omhelsde haar moeder en liet niet meer los.
''Mama niet weg gaan''
Hij begon weer te huilen.

Ik bleef Hendrik vasthouden en knuffelde hem. Uiteindelijk zei ik tegen hem.
"Mama gaat niet weg ! Mama blijft bij Hendrik, rustig maar ! Mama belooft het !" Ik gaf hem een kusje.
Esther keek haar moeder aan.
"Oh, mama veliezeN?" vroeg ze.
"dat niet mogen ! Mama dan verdrietig zijn?"
Noah gooide.

Ik schudde me hoofd.
''nee mama is dan niet verdrietig''
Zei ik tegen haar.
''Esther mag wel winnen''
Zei ik daarna.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Beloofd''

Ik knikte
"Zullen we terug naar binnen gaan," vroeg ik.
Esther keek blij.
"Joepie !" zei ze toen Noah aan de beurt geweest was en ze nam de dobbelsteen aan en gooide.
"Vijf !" riep ze uit.
"Ja he mama?"