Vechten om te winnen

Hij wist niet goed wat te doen. Zijn kleine hij riep, maar ook zijn tante had hulp nodig. Gelukkig liep Paige al naar haar zus toe zodat hij naar klein Chrisje kon gaan. Hij orbde erheen en tilde Chrisje op. Hij troostte hem en wanneer hij weer rustig was, legde hij hem terug in bed. Daarna beschermde hij Wyatt, Chrisje en Melinda met kristallen en orbde naar zijn tantes toe. Hij zag de demon en zijn tantes die onafgebroken naar hem keken.
Waarom moet die kwal net nu komen? !
Hij wilde erg graag naar zijn moeder toe.

Ze keek dankbaar van Paige naar Chris en bekeek de demon. Alles wat hij deed was iets snels zeggen in een taal dat ze niet verstond en opeens in het niets verdwijnen. Ze keek teleurgesteld en draaide zich dat om naar haar zus en haar neef.
"Zei je nou net dat Piper een auto ongeluk heeft gehad?", vroeg ze opeens geschokt aan Paige.
Ze liep snel naar beneden en nam haar tas. Ze wou zo snel mogelijk naar Piper toe.
"Komen jullie nog?", vroeg ze ongeduldig, "Ik rij wel naar het ziekenhuis. Piper heeft ons nu nodig."

"Ja, mijn moeder heeft een ongeluk gehad !" zei hij en knikte. Hij snelde achter zijn tante aan.
"Maar de kleintjes !" riep hij uit.
"We kunnen ze niet zomaar achterlaten !" Toen dacht hij aan Leah en riep haar. Hij legde het haar uit en ze wilde babysitten.
"Dankje !" Daarna keek hij Paige aan en liep dan naar buiten en liep alvast naar Phoebe's auto. Hij was helemaal overstuur, maar probeerde dat niet te laten merken. Bij de auto bleef hij staan wachten terwijl hij in de verte staarde.

Ik zat nog in de keuken en ik was aan het nadenken.
´´Ik denk toch dat ik tante Piper ga vertellen wat er me dwarszit.´´
Ik ging naar boven en zou morgen Piper bellen.
Paige liep achter Chris en Phoebe aan en ging achter in de auto zitten.
´´Wat was Piper eigenlijk aan het doen, ze moest toch nergens meer heen´´
Ze keek Chris en haar zus aan en maakt zich erge zorgen om Piper.
Hopelijk is het goed met haar.

Hij was ingestapt en wachtte tot zijn tante de wagen zou starten en hen naar het ziekenhuis zou rijden. Hij schrok op uit zijn gedachten en keek zijn tante even verward aan en herinnerde zich dan wat ze gevraagd had.
"Ik weet het niet... Ik was niet thuis... " Even zweeg hij en staarde het raam uit.
"Was jij niet thuis, tante Phoebe?" vroeg hij dan en liet zijn blik op de autozetel voor zich, waar zijn tante zat, glijden.
Waar zou Sharon zijn?

Ze keek haar neef en zus stilletjes aan en starte de motor van de auto.
"Piper deed Elisa naar huis.", zei ze rustig,"Elisa had een nachtmerrie na haar vechtles en Piper wou haar niet alleen naar huis laten gaan."
Ze keek recht voor haar uit en vertrok naar het ziekenhuis. Wat is er de laatste tijd allemaal aan de hand? Ze zat diep na te denken en reed voorzichtig door.
"Had ik Elisa maar weggedaan.", zei ze,"Dan was Piper nu niet in het ziekenhuis. Maarja Piper was dan ook weer bezorgd om mij nadat Leah me heeft moeten helen."
Ze ratelde door en kwam aan bij het ziekenhuis. Ze stapte uit de auto en keek naar Paige en Chris.

Ze zag dat Phoebe ergens mee zat.
''Phoebe wat is er, waar zit je mee''
Vraagt ze bezorgt aaan haar zus.
''Gaat het met je''
Ze stapte ook uit de auto toen ze bij het ziekenhuis waren.
''Kom laten we naar binnen gaan.''
Ze loopt richting de ingang

Ze keek Paige aan en zuchtte.
"Ik zit nergens mee Paige", zei ze en probeerde geloofwaardig te klinken,"Chris kom je nu nog uit de auto? Piper wacht op ons."
Ze keek even naar Chris en liep al stilletjes door naar binnen.
"De laatste tijd gebeurd er wel veel.", zei ze,"Al die demonen die binnenkomen, de nachtmerries van Elisa, het ongeluk van Piper..."

Hij kwam uit de auto.
"Ja, ik kom...", zei hij zachtjes en wilde eigenlijk niet naar binnen gaan. Hij was veel te bang dat er iets veel te erg met zijn moeder was. Heel erg langzaam liep hij achter zijn tantes aan en bleef uiteindelijk net voor de ingang stilstaan.
Ik kan het niet ! dacht hij en schudde zijn hoofd. Hij wilde zich weer omdraaien en weglopen, ergens anders heen, het maakte niet uit waarheen, zolang hij maar ver weg van het ziekenhuis, van zijn angst om zijn moeder te verliezen. Toch bleef hij staan.

Ze draaide zich om en keek Chris aan.
"Is er iets Chris?", vroeg ze toen ze zag dat Chris was blijven stilstaan,"Wil je niet mee naar Piper? We weten niet eens of het heel ernstig is."
Ze ging voor Chris staan en keek hem begrijpend aan.
"Ze zal blij zijn je te zien.", zei ze,"Kom. Het zal wel ok zijn hoor."
Ze nam Chris zen arm vast en trok hem stilletjes mee.

HIj liet zich willoos door zijn tante meetrekken het ziekenhuis in. Hij knikte, maar geloofde het zelf niet echt. Zijn ogen vulden zich weer met tranen toen ze het ziekenhuis binnen waren en onzeker keek hij om zich heen. Alles leek plots zo vreemd, zo onbelangrijk.
En waar verdomme blijft Sharon !
"Moeten we tante Prue ook niet bellen?" vroeg hij toen aan zijn tantes en was helemaal vergeten haar te bellen omdat hij Paige gewoon kon roepen en Phoebe in huis was. Maar naar Prue had hij echt moeten bellen en dat was hij vergeten.

Ze keek Chris aan.
´´Ik zal prue wel bellen, gaan jullie maar alvast naar Piper toe.´´
Ze pakte haar mobiel en toeste het nummer in van Prue.
´´Kom op prue neem op.´´
Ze bleef wachten tot er opgenomen werd. Elisa was al weer naar boven gelopen, maar ze kon niet meer in slaap vallen.
´´Ik heb het gevoel dat er iets is gebeurt.´´
Ik bleef wakker.

Ze knikte naar Paige en liep verder Chris met zich meetrekkend. Ze zag een verpleegster en sprak haar aan.
"Hallo mevrouw", zei ze,"Kan u me zeggen waar Piper Halliwell is?"
Ze keek de verpleegster aandachtig aan terwijl zij snel knikte. De verpleegster bracht hen naar Piper en ze ging naast Piper zitten. Ze keek even naar Chris en glimlachte zwakjes naar hem.
"Paige zal Prue wel kunnen bereiken hoor.", zei ze,"En ik twijfel er niet aan dat ze binnen de 10 minuten hier zal zijn."

Ze zit comfortabel in een stoel met een boek op schoot.
De Clan van de Holenbeer, heet ie.
Ze zit er met haar neus half in en snakt naar adem als ze een spannend stukje leest.
Dan gaat de telefoon.
''Ahhh!'' zegt ze teleurgesteld, en legt haar boek weg. Ze neemt op.
''Met Prue, wat is er loos?'' zegt ze in de telefoon.
Het is Paige, en ze legt alles wat er gebeurt is uit ((met toestemming!)).
''Wat?'' zegt ze, en heeft een hele korte neiging om alweer? Hebben we nooit eens rust? te zeggen, maar die verdwijnt snel. ''Ik kom eraan!''

Ze keek Piper bezorgd aan maar zweeg even. Na een tijdje deed ze haar mond open om iets te zeggen maar het lukte niet. Ze bleef naar Piper kijken en wist niet wat ze moest doen.
"Chris kan jij even kijken waar Paige blijft?", vroeg ze opeens, "Denk niet dat ze weet waar Piper is."
Ze keek Chris even aan en knikte. Daarna keek ze weer bezorgd naar Piper.

Hij wilde eigenlijk niet weg, maar deed het toch maar omdat zijn tante het vroeg. Verbaasd liep hij de kamer uit en naar zijn moeder toe. HIj ging op zoek naar zijn tante en vond haar even later.
"KOM je mee naar m'n moeder?" vroeg hij.
ONdertussen opende Piper haar ogen en keek verward om zich heen. Ze zag Phoebe en glimlachte zwakjes naar haar.
"Hey !" zei ze en besefte toen pas dat ze in het ziekenhuis was. Een beetje in paniek probeerde ze recht te gaan zitten, maar het deed zoveel pijn dat ze weer ging liggen.
"Wat is er gebeurd?"

Ze keek Piper aan en glimlachte zachtjes naar haar. Ze nam Pipers hand vast.
"Je heb een auto ongeval gehad zusje.", zei ze, "Chris is Paige gaan halen ze staat nog buiten met Prue te bellen. Weet je niet meer hoe je ongeval is gebeurd?"
Ze keek bezorgd naar haar zus en wachtte op een antwoord en op Chris en Paige.

Ze fronste en dacht na.
"Ehm..." Ze greep naar haar hoofd en herinnerde het zich toen.
"Mijn gsm ging...", zei ze onzeker en probeerde zich meer te herinneren. Op dit moment waren het alleeen maar enkele flitsen die ze zich kon herinneren.
"Een auto..." Ze schudde haar hoofd.
"Ik weet het niet meer..." Ze keek even naar de deur in de hoop Chris, Sharon, Paige of Prue te zien binnen komen.
"En Sharon? Is zij er ook?" vroeg ze en voelde tranen in haar ogen opwellen. Ze had het gevoel dat haar dochter haar niet echt mocht en wanneer zij niet zou komen, zou dat gevoel alleen nog maar verergerd worden.

Ze keek Piper aan en knikte.
"Ik was van plan haar te gaan halen als Paige hier was.", zei ze, "Zij en Chris zullen wel snel hier zijn en dan zal ik Sharon gaan halen."
Ze glimlachte zwakjes naar Piper en keek dromend voor zich uit. Ze hoopte dat ze even weg kon uit al die problemen om wat na te denken over alle gebeurtenissen die dag.

's morgens was ik weer wakker geworden in het zweet.
''Rot droom''
Zei ik tegen mezelf.
Ik begon ontbijt te maken.
Paige kwam de kamer van Piper binnen.
''Piper je bent wakker''
Zei ze.

Piper keek op toen ze de stem van haar jongste zusje hoorde en een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze knikte.
"Ja, ik ben wakker !"
Chris kwam achter zijn moeder de kamer binnen gelopen en glimlachte opgewekt naar zijn moeder.
Piper ging wat rechter zitten en keek van Paige naar haar zoon en weer terug naar Paige.
"Hoe is het met jullie?" vroeg ze vrolijk.
Chris knikte.
"Goed..."

Ik begon al te ontbijten.
''Noah ben je wakker''
riep ik.
Paige keek Piper aan.
''Zolang het goed gaat met jou, dan gaat het goed met mij''
Zei ze toen.

Ze keek naar Piper, Chris en Paige en stond recht.
"Ik ga Sharon halen.", zei ze afwezig, "Ik denk wel dat ze nu bij haar moeder wil zijn."
Ze nam haar spullen en liep naar buiten. Ze nam haar gsm uit haar zak en belde Sharon om te melden dat zij haar kwam halen vanwege een ongeluk dat met Piper was gebeurd.
"Piper zou het echt zeer leuk vinden als je kwam.", zei ze aan de telefoon tegen Sharon en ze stapte haar auto in.

Piper keek Phoebe bezorgd aan.
"Lieverd, gaat het wel?" vroeg ze, maar haar zusje was de kamer al uitgelopen.
"Ze is zo stil en in gedachten verzonken...", zei Piper onzeker.
CHris knikte.
"Ik vind het ook, ik zal met haar meegaan !" zei hij en liep zijn tante achterna. Hij zag haar in de auto stappen en versnelde zijn pas. Hij ging zitten.
"I kga mee Sharon halen !"
"Bedankt om te komen, Paige !" zei Piper dankbaar en keek haar aan.

Ze keek Chris even aan en legde haar gsm neer.
"Ok je mag mee maar ik passeer wel langs Elisa om haar het nieuws te vertellen.",zei ze, "Vind jij alle gebeurtenissen van de laatste tijd niet vreemd? De aanvallen en dan het ongeluk van Piper enzo?"
Ze vertrok stilletjes en reed richting het huis van Elisa. Dit kan allemaal niet zomaar gebeuren er moet iets zijn!