Vechten om te winnen

Wat: Elisa gaat mee doen met een vechtwedstrijd en wil goed leren vechten
Wanneer: Na magie
Genre: vecht
Wie: iedereen wat logisch is
Regels: basisregels

Beginpost:

Ik was thuis me aan het vervelen dus begon ik allerlei tijdschriften te lezen, opeens zag ik iets en leeste het goed door.
''Wow er word een vechtwedstrijd georganiseert en de prijs is een reis naar een eiland voor 4 personen''
Ik ging op internet en printe een inschrijvings papier uit en vul hem in en ik deed hem dan op de post en liep door naar de manor toe.
''Hallo, tante Phoebe, bent u thuis, ik wil graag even iets aan u vragen!.''
Ik keek rond of ik Phoebe ergens zag.
''TANTE PHOEBE''

Ze schrok toen ze Elisa hoorde en liep onmiddelijk naar beneden. Ze had een paar uur op zolder gezeten om de zolder wat op te rommelen.
"Wat is er Elisa?",vroeg ze,"Waarom roep je nou zo hard? Is er iets gebeurd ofzo? Ik schrok enorm toen ik je hoorde. Ik zat op zolder. Er moet eens dringend opgeruimd worden daar!"
Ze keek haar nichtje aan en vroeg zich af waarom ze haar nodig heeft.

''Sorry tante Phoebe, ik wou u niet laten schrikken, ik wou u alleen wat vragen.''
Ik keek haar even aan en begon weer verder te praten.
''Over een tijdje wordt er in de winkelcentrum, een vechtwedstrijd gehouden met een hele mooie prijs voor de winnaar. Ik heb me ingeschreven en ik wou vragen of u me misschien wou leren hoe ik moet vechten, want u kunt echt heel erg goed vechten.''
Soms ben ik daar wel echt jaloers op.
''Zou u het willen doen''
Ik keek me tante aan.

Ze keek haar nichtje aan en begon na te denken. Zou ik haar helpen of niet?
"Natuurlijk wil ik je helpen Elisa!", zei ze, "Ik ben blij dat je het me vraagt. En dat je ook nog eens zegt waarvoor het is. Maar ik had je zowieso wel geholpen hoor. Goed kunnen vechten is handig als je voor een paar demonen staat en zij niet weten wat je kan."
Ze liep naar haar nichtje en gaf haar een knuffel.
"Wanneer wil je beginnen met je lessen?", vroeg ze met een glimlach op haar gezicht,"Ik kan je vanavond al wat leren als je wil..."

Ik glimlachte vrolijk toen me tante zei dat ze me wel wou leren vechten.
´´Echt waar, wouw bedankt tante Phoebe.´´
Ik knuffelde haar terug en was erg vrolijk.
´´Ja, vanavond is goed, Nico en Esther slapen toch bij mijn ouders dus dan heb ik wel tijd en ik denk dat Noah het niet erg vind dat ik vanavond hier ben.´´
Wauw wat cool dat ze me wil leren vechten, dan heb ik echt een goede kans om die wedstrijd te winnen en het is altijd handig voor als ik demons bestrijd.

"Vraag het hem maar voor alle zekerheid.", zei ze,"Je weet het nooit. Als hij iets speciaal plant dan zal hij liever hebben dat je thuis bent. Wat ik dan wel begrijp. Dus het is beter als je hem vraagt of het ok is voor hem."
Ze keek even rond en lachtte nogmaals naar haar nichtje. Er ligt nog zoveel werk klaar op zolder!
"Ga het hem maar snel vragen.", zei ze, "Je kan mij vinden op zolder. Daar is nog een hoop werk."

''Is goed, tante Phoebe ik zal het Noah gaan vragen, ik zal hem wel even bellen.''
Ik pakte mijn mobiel terwijl ik Phoebe naar de zolder zag lopen. Ik begon het nummer van Noah in te drukken en waachte tot dat hij zou oppnemen zodat ik hem mijn vraag zou kunnen stellen.
Hopelijk vind hij het goed en mag ik vanavond hier zijn.
Ik hoorde hoe Noah de telefoon opnam.
''Hey lieverd, ik had een vraag, ik ga mee doen met een vechtwedstrijd en heb tante Phoebe gevraagd of ze me wil leren vechten en ze wil me het leren en ze kan vanavond al, vind jij dat goed, of had je iets gepland voor vanavond.''

Hij was net lekker op de bank gaan liggen en had de televisie aangezet, toen zijn mobiel, die op de tafel in de keuken lag, overging. Hij zuchtte diep voor hij overeind sprong en naar de keuken liep, maar toen hij hoorde dat het Elisa was, glimlachte hij blij. Rustig luisterde hij naar wat ze te vertellen had. Dan bleef hij een tijdje stil.
"Ja, is goed, ik had toch niet echt iets gepland...", zei hij eerlijk.
"Ik ben eigenlijk zo moe dat ik besloten heb om maar eens vroeg in bed te kruipen. Veel succes en veel plezier ! Dan zie ik je morgen ! Ik hou van je !"

''Dankje lieverd, weltrusten, ik hou van je, zielsveel.''
Ik hing op en liep naar de zolder toe, naar tante Phoebe.
''Tante Phoebe, ik heb Noah net gebeld en hij vind het goed, hij had niets gepland voor vanavond.''
Zei ik vrolijk tegen me tante.
''Zal ik eerst even helpen met het opruimen van de zolder, zodat dat klaar is.''
Ik keek me tante aan en wachte op andwoord.
'''We hebben toch genoeg tijd''

"Ok dat is goed.", zei ze,"Als we al een deel kunnen opruimen zou ik al blij zijn. En dan kan Piper ook niet zeuren dat ik niets heb gedaan vandaag."
Ze keek haar nichtje even aan en deed verder met opruimen. Ze nam wat rommel en sorteerde het. Daarna nam ze een borstel en begon te vegen.
"Als we deze rommel al van de vloer krijgen kunnen we rusten en daarna beginnen we met je lessen hoor.", zei ze,"Maar wees niet boos op jezelf als het niet meteen goed gaat."

''Ok is goed tante Phoebe''
Vrolijk begon ik te helpen met het opruimen en het ging voor mijn gevoellekker snel.
''Dit gaat best wel snel ja''
Ik bleef verder opruimen en vergat even dat ik les van me tante zou krijgen in het vechten zo druk was ik bezig met het opruimen van de zolder.
''Pff het is wel zwaar werk zo het zolder opruimen.''
Ik veegde even het zweet van me voorhoofd af.

"Zo zwaar is het ook weer niet hoor.", zei ze,"Vechten is nog zwaarder. Bereid je maar goed voor op je les zometeen. Als je nu al moe bent zal je zowieso uitgeput zijn als de les gedaan is."
Ze had net een hele stapel boeken opzij gelegd en keek haar nichtje even aan. Opeens verscheen er een demon. Ze zette zich meteen schrap en sprong. Ze stampte hem vanuit de lucht en kwam mooi met haar been in zijn maag terecht.
"Elisa!", zei ze,"Volgens mij kan je al oefenen. Laat zien wat je kan. Ik zal je wel helpen maar zo kan ik zien wat je al kan en wat nog verbeterd kan worden.

''Euhh ok dan maar.''
Ik begon met de demon te vechten maar kreeg zelf ook een aantal rake klappen. Ik bleef doorvechten tot de demon er vandoor ging.
''Hehe die is weg''
Ik was wel een beetje moe geworden door het gevecht en ging op een stoel zitten.
''Ik zal denk ik nooit goed kunnen vechten, ik was echt wel slecht zonet.''
Ik keek naar de grond.
Ik zal nooit zo goed worden als tante Phoebe

Ze keek Elisa aan en kwam voor haar staan.
"Zo slecht ben je niet hoor.", zei ze,"Met wat oefenen lukt het wel. Misschien beginnen we eerst met je reflexen te oefen en daarna met wat sprongen. Wat denk je? Heb je er zin in? Of ben je te moe en wil je nog even wat rusten?"
Ze lachtte even en wandelde richting de deur.
"Je kan ook altijd proberen mij aan te vallen maar ik denk dat we dat pas later doen.", zei ze,"Eerst moet je je reflexen oefen en dan zien we wel."

''Vind u echt dat ik niet zo slecht ben''
Vroeg ik haar verbaast en geloof het zelf niet.
''Ja ik wil wel beginnen, ik ben niet moet, laten we het doen.''
Ik liep vrolijk naar me tante toe.
''Waar gaan we oefenen, in de kelder.''
Vragend kijk ik me tante aan.
''Ik zou u nooit kunnen aanvallen dat zou ik niet kunnen overleven.''
Zei ik glimlachend.

"Ja we gaan in de kelder oefenen. En natuurlijk zal je mij wel kunnen aanvallen. Je zal het zelfs overleven want ik kan mijn familie geen pijn doen.", zei ze,"Kom dan gaan we al wat oefenen. Ik zal wel wat appels nodig hebben en nog wat materiaal maar ik denk wel dat we dat beneden hebben liggen."
Ze liep de deur uit en ging de trap af. Ze keek al rond of ze spullen zag die ze kon gebruiken voor de les.

''Ik bedoel dat u veelste goed bent, ik zou nooit van u kunnen winnen''
Ik liep ook naar beneden toe.
''Wat hebben we dan nog meer nodig dan appels.
Wou zouden we gaan doen met die appels.
Ik keek rond en keek daarna me tante weer aan en wachte op antwoord, zodat ik naar de spullen voor de training kon kijken of we ze konden vinden.
''Ik word denk ik nooit zo goed als u''

Ze had alle spullen al in haar handen en liep naar de kelder.
"Volg je Elisa?", vroeg ze,"Ik heb alle spullen al. En als je je afvraagt waarvoor de appels zijn... Dat zal ik je zometeen wel uitleggen hoor. Het heeft met je reflexen te maken. Je me trouwens wel kunnen verslagen nadat je getraind hebt."
Ze deed de kelderdeur open en legde de spullen neer. Klaar om ze te gebruiken.

''Ok dan maar.''
Ik liep achter me tante aan en kreek even een rilling door me lichaam.
Ik heb deze kelder altijd al eng gevonden.
Ik keek de kelder even rond en liep toen verder naar me tante toe.
''Ok ik ben klaar om te beginnen.''
Hopelijk ga ik niet voor schut staan. Ik wil echt die wedstrijd gaan winnen, zodat ik met mijn gezin heerlijk even weg kan,lekker op vakantie.

Ze gooide meteen een paar appels op Elisa af nu dat ze niet aan het was. Nadat ze de appels naar Elisa gooide sprong ze over Elisa en ging achter haar staan met nog wat appels en ze bleef appels gooien.
"Deze oefening Elisa is om te kijken wat jij zou doen als je aangevallen werd en als met dingen naar je zou gooien.", zei ze,"Ik kijk je reflexen ook na en kijk hoe je de appels probeert af te weren."
Ze sprong nog een paar keren over Elisa tot de appels op waren.

Ik probeerde zo goed mogelijk de appels af te weren die me tante naar me gooide, maar ik kreeg er 1 hard tegen me neus aan waardoor ik een bloedneus kreeg, maar ik bleef doorgaan met het afweren van de appels en had zelf niet eens door dat ik een bloedneus had.
''Volgens mij moet ik nog erg hard aan me reflecen werken.''
Ik kan er gewoon niets van, ik kan nog niet eens gewoon appels afweren.
''Mag ik het nog een keer proberen, tante Phoebe.''
Vraag ik onzeker.

Ze zag dat Elisa's neus bloedde en stopte met haar te bekogelen met appels.
"Elisa gaat het?", vroeg ze,"Het was niet de bedoeling je gewond zou raken maar je moet er rekening mee houden dat je voor je goed kan vechten altij wel iets kan overkomen en wonden zijn dan onvermijdelijk. Zullen we even wachten voor we verder gaan of heb je liever dat we meteen doorgaan met de training?"
Ze keek haar nichtje bezorgd aan. Ze ging dichter bij Elisa staan en bekeek Elisa's neus.

Ik keek me tante verbaast aan.
''Tante Phoebe waar heeft u het over, ik mankeer niets''
Ik snapte niet waar me tante het over had, ik merkte nog steeds niet dat ik een bloedneus had en wou gewoon door gaan met trainen.
''Laten we maar verder gaan, want ik mankeer niets''
Ik bleef me tante aankijken en wachte tot ze antwoorde.
Laat die appels maar komen.

"Elisa voel eens aan je neus.", zei ze,"Hij bloed en je moet het snel afvegen en het bloed wat stelpen. Je hebt wel degelijk een bloedneus en ik gooi niet met appels tot je ziet dat je neus bloed."
Ze ging zitten en keek haar nichtje rustig aan. We mogen net te hard van stapel gaan met de training anders raakt ze geblesseerd voordat ze kan beginnen.
"Ik vind je reflexen goed maar ze kunnen nog altijd beter.", zei ze,"We zullen er veel om moeten werken maar het komt allemaal goed. Je zal misschien zelfs beter kunnen vechten dan ik..."

''Wat bloed mijn neus.''
Ik voelde aan me neus en toen zag ik het bloed aan me vingers zitten. Ik transporteer een doek naar me toe en hield dat tegen me neus om het bloeden te stelpen.
''Ik merkte niet eens dat me neus bloedde.''
Ik keek me tante even verbaast aan toen ze zei dat ik later misschien wel beter dan haar zou kunnen vechten.
''Ik zal echt nooit beter dan u kunnen vechten, u bent zo goed''
Ik glimlachte naar me tante