Vechten om te winnen

"Oh nee, Phoebe ! JIj gaat helemaal de zolder niet opruimen, meid !" zei ze streng en liep naar haar zusje toe en zorgde ervoor dat ze stil bleef staan.
"Ik roep Leah en wanneer zij jou geheeld heeft, dan ga je maar rusten ! Ik zal de zolder wel opruimen ! Elisa, als je wil helpen, dan mag dat, maar ik begrijp het best als je naar huis toe wil, hoor ! Jij moet het trouwens ook rustig aandoen !" Van Phoebe keek ze naar Elisabeth en riep dan:
"LEAH !" Niet veel later orbde Leah binnen en Piper vroeg haar Phoebe te helen. Bezorgd bleef Piper naar Phoebe kijken.

Ik keek toe hoe Piper, Phoebe tegen hield en Leah riep en dat Phoebe werd geheeld door Leah.
''Tante Piper waarom moet ik het rustig aan doen, ik ben helemaal in orde en het is mijn schuld dat tante Phoebe gewond geraakt is, als ik goed was in vechten dan had tante Phoebe niet hoeven ingrijpen en was ze niet gewond geraakt.''
Ik liep de kelder uit en liep alvast naar zolder toe en ging daar zitten op de bank.
Het was helemaal mijn schuld dat tante Phoebe gewond geraakt is geworden.
Ik viel langzaam aan in slaap op de bank en ik mompelde wat in slaap.
''Hmmm lekker vakantie''

"Elisa, dat is niet waar !" zei ze, maar Elisa liep de kelder al uit. Ze zuchtte diep en keek voor zich uit. Dan zei ze tegen phoebe.
"Ik ga even naar Elisa toe, jij rusten, ok ? ! " zei ze streng en liep de trap op naar de keuken toe. Van daaruit liep ze naar de zolder en zag toen dat Elisa al in slaap gevallen was. Ze glimlachte en begon de zolder op te ruimen. Ondertussen lette ze goed op Elisabeth voro het geval er een demon zou aanvallen nu ze aan het slapen was.
Moeten we die demon eigenlijk niet opzoeken in het BOS? We weten nog niet wat hij van plan is.

Ik ben nog lekker aan het slapen en merk niet dat Piper de zolder binnen komt en begint op te ruimen. Na een tijdje draai ik me om en slaap ik lekker verder.
''Hmmm lekker''
Mompelde ik. Na een tijdje begon ik wat onrustiger te slapen, ik droomde dat iedereen van me gezin en van de familie door mij gewond raakte door demons alleen omdat ik hun niet aankom.
''Nee niet doen, laat ze met rust.''
De tranen staan in me ogen.

Ze had Leah bedankt en liep Piper achterna. Ze ging de trap op richting zolder en dacht even aan de demonen die vandaag al binnen waren gevallen. Ze schudde haar hoofd even en deed de zolderdeur open. Ze zag Piper die aan het opruimen was en Elisa die aan het dromen was. Ze nam een paar spullen en legde ze op de juiste plek. Toen kreeg ze in het oog dat Elisa een nachtmerrie had.
"Piper", zei ze,"Volgens mij is er iets met Elisa. Ze ziet eruit alsof ze een nachtmerrie heeft. Moeten we haar wakker maken? Of vind je dat geen goed idee?"

Ik bleef erg onrustig slapen en ik was erg bang door mijn nachtmerrie, Ik bleef schreeuwen en om me heen slaan.
''Laat ze gaan, alsjebliefd neem mij dan maar laat hun met rust.''
Ik val doordat ik zo onrustig ben op de grond maar ik merkte er niets van en sliep gewoon door. Ik was zo bang dat ik om me moeder begon te roepen.
''Mama help, help me''
De tranen stroomde over me gezicht.
''Mam help me''

Ze keek Piper even aan en schudde haar hoofd. Ze liep naar Elisa en probeerde haar wakker te maken.
"Sorry Piper maar ik kan het niet aanzien!", zei ze,"Elisa! Wordt wakker! Komaan Elisa!"
Ze deed zo hard mogelijk haar best om Elisa wakker te maken en keek even naar Piper . Ze deed teken naar Piper om hulp en keek daarna terug naar Elisa.

Ze was met haar gedachten ergens heel erg ver weg waardoor ze eerst nog niet gemerkt had dat Elisa een nachtmerrie had. Geschrokken liep ze naar haar en Phoebe toe en probeerde haar nichtje ook wakker te maken.
"Elisabeth ! Word wakker !" riep ze en schudde haar aan haar arm door elkaar.
"Komaan, lieverd, word wakker !" zei ze bezorgd en bleef proberen Elisabeth wakker te krijgen door haar zachtjes door elkaar te schudden aan haar arm. Bezorgd vroeg ze zich af wat er precies met Elisabetyh aan de hand was.

Na een tijdje schrik ik wakker en huilend kijk ik om me heen en ik zag alleen maar me twee tantes. Ik stond op.
''Ik denk dat ik maar naar huis toe ga''
Ik wou nu niet praten en stond op het punt om naar beneden toe te lopen en dan naar huis te lopen.
''Sorry dat ik jullie zoveel last bezorg''
Ik probeerde om niet weer te gaan huilen, want ik was erg emotioneel nu.
''Ik zie u morgen weer tante Phoebe voor de training.''
Ik liep de zolder uit naar beneden toe.

Ze keek Elisa na en vroeg zich af wat er met haar aan de hand was. Daarna keek ze Phoebe aan en rende dan achter haar nichtje aan. Beneden, net voor ze de deur wilde opendoen, haalde ze haar in en hield haar tegen.
"Elisabeth Halliwell !" zei ze streng, maar glimlachte wel. Ze liet Elisa haar aankijken en zei dan:
"Je bezorgd ons helemaal geen last ! We zijn gewoon erg bezorgd en vragen ons af of alles wel in orde is met je... Als je wil praten... Ik sta altijd klaar... En je moet niet denken dat je me dan zou storen, want mijn familie kan me niet storen ! " Ze glimlachte vriendelijk naar Elisa.

ik luisterde naar wat Piper tegen me te zegen had
''Jullie hoeven zich geen zorgen over me te maken, er is niets aan de hand''
Loog ik
''Dankje tante Piper, maar ik wil er niet echt over praten, sorry.''
Ik probeer om niet weer te moeten huilen.
''Maar ik ga naar huis toe het is al best wel laat.''
Ik wou naar buiten toe lopen.

Ze zag duidelijk dat er iets aan de hand was, maar ze kon Elisabeth niet dwingen het haar te vertellen. Daarom knikte ze maar.
"Pas op jezelf !" zei ze en keek Elisa na. Dan rende ze plots achter haar aan.
"Elisa, laat me je naar huis brengen, het is al donker !" zei ze en pakte haar autosleutels al van het kastje af en deed haar jas aan. Ze hoopte maar dat Elisa het zou toelaten dat ze haar naar huis zou brengen. Ze wilde echt niet dat er haar iets zou overkomen.
"Phoebe, ik breng Elisabeth even naar huis !" riep ze naar haar zusje.

Ik was al begonnen met naar huis te lopen. Toen ik Piper achter me aan hoorde rennen en zeggen dat ze me wel naar huis zou brengen. Ik knikte en ging bij haar in de auto zitten en wachte tot ik naar mijn huis gebracht zou worden. Toen Piper in stapte keek ik haar even aan.
''Alvast bedankt voor het thuis brengen, tante Piper.''
Zei ik en daarna keek ik weer uit het raampje en bleef naar buiten staren en ik was verzonken in gedachten. Toen kwamen we uiteindelijk aan bij mijn huis, maar ik merkte het niet omdat ik zo erg verzonken was in gedachten. Na een tijdje merkte het pas dat we voor me huis stonden en ik stapte uit.
''Bedankt, tante Piper.''

"Dat is graag gedaan, Elisa !" zei ze met een glimlach.
Ze stapte in en deed haar veiligheidsgordel om. Dan startte ze de wagen en reed naar Elisa's huis toe. Ze parkeerde de wagen aan de kant van de weg, vlak voor de deur van Elisa's huis. Hoewel ze zag dat Elisa in gedachten verzonken was en nog niet doorhad dat ze al bij haar thuis waren. Ze hoopte dat haar nichtje haar toch nog ging vertellen wat er aan de hand was, want ze maakte zich grote zorgen over haar. Toen Elisa er toch niets over zei en haar gewoon bedankte, glimlachte ze toch.
"Het is echt graag gedaan en je weet als er iets is: je mag me altijd bellen !"

''Ik zal het onthouden, voor als er iets is, doei''
Ik deed de deur van me huis open en ik liep naar binnen toe en deed de deur dicht. Ik plofte neer op de bank en zette de tv aan, maar ik keek niet naar het programma waar de tv op stond, omdat ik al weer in gedachten ben verzonken en bij de nachtmerrie met me hoofd ben die ik zo straks in de manor had. Ik werd er weer emotioneel door en begon echt te geloven dat als iemand van me gezin of familie gewond raakte dat het mijn schuld zou zijn.
Ik wil niet dat iemand gewond raakt door mijn schuld.

Ze bleef nog even in de auto zitten tot ze zeker wist dat Elisa veilig binnen was. Daarna startte ze de auto en reed naar huis. Onderweg toen ze voor een rood licht moest staan, geeuwde ze en grabbelde naar haar handtas omdat ze haar mobiel hoorde rinkelen. Het licht sprong op groen, maar ze bleef nog staan. Ze nam op en begon dan verder te rijden met één hand aan het stuur en met de andere hand drukte ze haar mobiel tegen haar oor aan. OMdat de auto achter haar toeterde, keek ze even door de achteruitspiegel naar de bestuurder, maar zag daardoor de auto die van rechts kwam niet. HIj kon niet meer stoppen en hij botste hard met zijn auto tegen haar auto aan. Ze verloor de controle over haar stuur en botste tegen een lantaarnpaal aan. TOen botste ze met haar hoofd tegen het stuur en verloor het bewustzijn.

Ik stond op en deed de tv uit en ik liep naar boven toe.
''Slapen zal me hopelijk wel goed doen.''
Ik kleede me uit en deed me pyama aan en ging naast Noah in bed liggen en ik legde me arm om zijn middel en ging lekker tegen hem aan liggen en na een tijdje viel ik in een diepe slaap. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik heel erg dorst had. Ik liep naar beneden toe en schrenk wat te drinken in en ging op een stoel zitten.
''Ik voel me nog net zo als zo straks.''
Ik dronk me drinken op en bleef nog zitten.

Ze zat nog steeds op zolder en had Piper gehoord. Ze liep heen en weer en ruimde de hele zolder op. Toen ze klaar was ging ze zitten en zat ze te dromen. Terwijl zij aan het dromen was kwam er een demon binnen en ging achter haar staan. Ze schrok en sprong meteen recht. De demon keek haar aan en lachtte hij kwam dichter en ze lachtte terug. Ze sprong in de lucht en schopte naar de demon. Haar gedachten nog steeds bij Elisa. Ze viel de demon aan voor hij de kans had haar iets te doen en vloerde hem.
"Wat kom jij hier doen?", vroeg ze toen ze hem eindelijk te pakken had.

De auto waar ze tegen gebotst was, stopte en belde de ziekenwagen. Een tijd later werd ze in het ziekenhuis binnen gebracht en meteen naar de operatiekamer gebracht. Ondertussen belde de verpleegster achter de balie naar de manor. Chris, die er net binnenorbte, nam op en hing even later met een lijkbleek gezicht op. Hij trilde op zijn benen en riep dan.
"Sharon ! Tante Phoebe ! Tante Paige ! " Daarna begon hij door de kamer te ijsberen en wachtte ongeduldig tot ze er waren want hij wilde graag snel naar zijn moeder toe. De verpleegster had nog niet gezegd hoe het precies met haar ging en daarom riep hij maar meteen enkele familieleden.

Ze was lekker aan het slapen toen ze wakker werd en ze merkte dat Chris haar riep.
''Ik moet maar snel gaan er moet wel iets zijn anders zou hij zolaat niet roepen.''
Ze klede zich snel aan en orbte toen naar Chris in de manor toe.
''Chris wat is er aan de hand, waarom riep je''
Ze keek hem bezorgt aan en wachte op andwoord.
''Is er iets ergs gebeurt.''
Hopelijk niet.

Hij was nog altijd lijkbleek.
"Mijn moeder.... Ze ... Ze heeft een ....een auto-ongeluk gehad !" zei hij hakkelend er sprongen tranen in zijn ogen. Zijn moeder mocht niet sterven ! In zijn toekomst, was ze gestorven toen hij 14 jaar was, maar nu was heel de toekomst veranderd en wat als ze nu veel vroeger stierf? Hij trilde en keek zijn tante dan in paniek aan.
" Ze is in het ziekenhuis, maar meer weet ik nog niet! " Hij had het gevoel dat hij elk moment kon instorten, maar wilde zich sterk houden voor al de anderen van zijn gezin.

Ze zag dat Chris het moeilijk had en zette even haar gevoelens opzij. Ze liep naar Chris toe en omhelsde hem.
´´Zullen we naar het ziekenhuis toe gaan, dan kunnen we direct horen hoe het met haar is.´´
Ze bleef Chris omhelsen.
´´Het kan ook meevallen, je moeder kan goed tegen een stootje.´´
Zegt ze onzeker omdat ze Chris niet wil kwetsen of bang maken.
´´Kom laten we gaan.´´

Hij voelde zich iets beter door de omhelzing van zijn tante en knikte.
"Maar Sharon en tante Phoebe zijn er nog niet....", zei hij onzeker en riep hen dan allebei nog een keer.
"Sharon ! Tante Phoebe ! Het is dringend !" Daarna keek hij zijn tante weer aan en hoopte met heel zijn hart dat het inderdaad goed kwam met zijn moeder.
"En iemand moet ook nog op de kleintjes letten want die liggen te slapen..." Plots begon klein Chrisje, door het geroep wakker geworden, te huilen.

Ze hoorde Chis en Paige en keek de demon geconcentreerd aan.
"Chris! Paige!", riep ze,"Ik zit hier boven op zolder. Kom snel we hebben te maken met een vrij sterke demon!"
Ze sprong op de demon af en stampte hem nog een paar keer. Ze bleef hem aan kijken en luisterde gefixeerd of ze nog een reactie zou krijgen. Ze moest en zal weten waarom de demon er was en zou hem niet laten gaan voor ze het wist.

Ze stond te wachten op de anderen toen ze Phoebe ineens hoorde en ze rende meteen naar Phoebe toe.
''Phoebe wat is er.''
Ze zag toen de demon.
''Kunnen we dit snel oplossen, we moeten naar het ziekenhuis toe. Piper heeft een auto ongeluk gehad.''
Ze begon klaar te staan om te vechten als dat moest. Ze keek de demon aan.
''Wat moet je van ons''
Ze bleef hem aankijken.