Vechten om te winnen

CHris knikte.
"Vind ik goed !" zei hij met een glimlach. Daarna keek hij door het raam naar buiten en dacht na over wat zijn tante zei. Na een tijdje keek hij haar weer aan.
"Ik weet niet wat je met vreemd bedoelt...", zei hij. "Dit gebeurt toch altijd in onze levens, hoe vaak hebben jij, mijn moeder, tante Prue en Paige en alle anderen al niet in het ziekenhuis gelegen?"
Piper keek vermoeid haar zusje aan.
"Sorry, ik ga nog wat slapen, ik ben nogal moe..." Ze ging terug liggen.
"Wil je wel alsjeblieft bij me blijven?" vroeg ze en opende haar ogen, die meteen Paige zochten, en keek haar zusje aan.

"Dat bedoel ik niet Chris.", zei ze, "Vandaag zijn we al talloze keren aangevallen door demonen, Elisa kreeg een slechte droom, ik moest de vechtlessen van Elisa daardoor even stilleggen en ook omdat 1 van de demonen me geraakt had, dan het ongeluk van Piper. Dat is wat vreemd is. Er is al te veel gebeurd vandaag."
Ze stopte voor het huis van Elisa en wou naar binnengaan toen ze doorkreeg dat de mensen rond haar stil stonden. Alleen zij en Chris konden nog bewegen. Iets verderop kwam een demon tevoorschijn met een grote lach op zijn gezicht. Hij kwam stilletjes dichter. Ze zette zich klaar om aan te vallen en keek de demon aandachtig aan.
"Wat kom je hier doen?", vroeg ze en ze bleef gespannen staan.
De demon vertelde dat Cole hem stuurde en dat hij niet vertrok zonder haar.

Chris luisterde aandachtig naar zijn tante.
"Oh zo, bedoel je, ja het zou toeval kunnen zijn, maar je weet dat wij daar niet in geloven !" Hij stapte ook uit en had niet door dat alles om hem heen stil stond. Pas toen zijn tante bleef stilstaan.
"He wat?" vroeg hij verbaasd en zag toen de demon.
"Denk je nu echt dat ik haar zomaar mee laat nemen? !" vroeg hij woedend en ging voor zijn tante staan. Hij liet de demon naar achteren vliegen.
"Ga naar binnen !" zei hij tegen zijn tante.
"Snel !"

Ze knikte naar Chris al wou ze hem eigenlijk niet alleen laten met de demon. Ze liep snel naar de deur en belde aan.
"Elisa?", riep ze, "Oh Chris doe alsjeblieft geen domme dingen!"
Ze was van plan het gevecht van binnen te volgen en Chris te helpen als hij geholpen moest worden al was ze er zeker van dat het zelfs binnen niet veilig was.

Ik hoorde de deurbel.
''Ik kom eraan''
Ik deed de deur open.
''Tante Phoebe. Wat doet u hier''
Vroeg ik haar.
Paige knikte.
''Ik blijf hier''

Piper, opgelucht door dat antwoord, sloot haar ogen en viel meteen weer terug in slaap.
"Dankje, Paige", zei ze nog.
Chris keek zijn tante na en toen hij zag dat ze veilig binnen was bij Elisa liep hij op de demon af. Hij zag dat die alweer rechtstond.
"COle krijgt mijn tante nooit ! Hij krijgt niemand van mijn familie, hoor je me? !" riep hij woedend uit.
"Nooit, ik zal er persoonlijk voor zorgen al wordt het mijn dood !" zei hij woedend tegen de demon en keek hem dreigend aan.

Ze knuffelde Elisa vluchtig en liep snel naar binnen ze deed de deur toe en ging voor een raam staan op op Chris te letten.
"Ik wou je komen halen om naar Piper te gaan.", zei ze tegen Elisa, "Piper heeft een autoongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Maar we kunnen momenteel niet weg want Chris probeerd af te rekenen met een demon die door Cole is gestuurd."
Ze keek aandachtdig naar Chris en de demon en liet geen enkele blik van hen af gaan.

Ik schrok heel erg.
''Wat heeft tante Piper''
Ik liep een stuk naar achteren.
''Dat is mijn schuld''
Zei ik tegen haar.
''Ik had gewoon naar huis moeten lopen dan was dat niet gebeurt.''
Zei ik en voelde me erg schuldig

Ze keek even naar Elisa.
"Jij kon toch niet weten dat Piper een ongeluk zou hebben!", zei ze, "Hoe kan het dan jouw schuld zijn? Het ongeluk van Piper is zeker en vast niet jouw schuld!"
Ze hoorde en knal en draaide zich om. De demon begon aan te vallen en knalde Chris tegen de voorgevel.
"Chris!", zei ze en ze liep meteen naar de deur om hem te helpen.

Hij was hard tegen de muur aangekomen en op de grond gevallen, maar krabbelde meteen weer overeind. TOen hij zijn tante hoorde buitenkomen, draaide hij zich om.
"Tante Phoebe, ga terug naar binnen ! Hij wil jou !" riep hij en liet de demon naar achtern vliegen door met zijn arm naar hem te zwaaien.
"Ga snel terug naar binnen !" riep hij en rende naar zijn tante toe. Hij probeerde haar terug naar binnen te duwen.
"Snel "

Ze keek Chris een paar seconden boos aan.
"Denk je echt dat ik binnen veiliger ben dan hier?", vroeg ze hem, "Denk je dat Cole echt zo stom is van 1 demon te sturen als hij mij wil? Al hoop ik dat wel. Maar ik help je met deze te verslaan."
Ze duwde haar neef opzij en ging klaarstaan om te vechten. De demon viel aan en ze gaf hem een mooi stamp in zen maag. Ze gaf hem nog een paar stampen en slagen en ging weer eventjes naar haar neef staan.
"Als het mis zou gaan...", begon ze, "Wil je dat dan verzwijgen van Piper en het alleen tegen Paige en Prue zeggen?"

Ik voelde me heel schuldig.
Ik transporteerde dichtbij het ziekenhuis en liep naar binnen en liep naar me tante's kamer die de dokter me had gewezen.
"Tante Piper''
Ik liep naar binnen toe.
''Hoe gaat het''
Paige was in slaap gevallen

Chris gromde.
"Nee, maar daar zijn er anderen om je te beschermen !" probeerde hij zijn tante te overtuigen naar binnen te gaan. Hij knikte daarom.
"dat zal ik doen , maar het gaat niet mis gaan, dat beloof ik je !" Hij ging weer voor zijn tante staan en keek naar de demon.
Piper was weer wakker geworden en zag Elisa. Ze glimlachte.
"Hey, Elisa !" zei ze.
"Hoe is het nu met je?"

Ze keek Chris aan en knikte.
"Ok ik zal terug naar binnen gaan.", zei ze, "Maar je vergeet toch dat ik normaal gezien verantwoordelijk ben voor jou! Als Piper hier achter komt wordt ze gek!"
Ze liep terug naar binnen en keek naar het gevecht van Chris met de demon. De demon viel weeral eens aan. Dit keer stuurde hij een grote hoop vuurballen op Chris af en sprong naar voren om tegelijk met de vuurballen aan te vallen.

Ik zag me tante wakker worden.
''Hey''
Zei ik zachtjes en liep naar het bed.
''Het spijt me zo''
Zei ik tegen haar en probeerde me tranen tegen te houden.
''Dit is allemaal mijn schuld''
Ik voelde me zo schuldig.

Noah liep naar Phoebe toe.
"Wat is er aan dehand?" vroeg hij onzeker.
Chris liet de meeste vuurballen terugvliegen naar hun eigenaar en probeerde de anderen te ontwijken door weg te orben. Hij was net te laat en werd hard geraakt. Opnieuw vloog hij tegen de voorgevel aan, maar krabbelde weer overeind.
"Laat mijn tante met rust !" Hij liet hem naar achteren vliegen.
Piper keek verbaasd naar Elisa en ging rechter zitten en kwam dan uit bed. Ze liep op haar nichtje af en omhelsde haar.
"Lieverd, dit is niet jouw schuld! Echt waar niet, adt mag je niet denken !"

Ik keek me tante aan.
''Het is wel mijn schuld.''
Nog even en ik zou in huilen uitbarsten.
''U hoort in bed te liggen''
Begon ik over iets anders.
''Ga maar weer liggen''

Ze keek Noah eventjes aan en panikeerde toen Chris nogmaals tegen de gevel vloog.
"Oh Noah, kan jij Chris helpen ofzo?", vroeg ze zwaar gepanikeerd, "Die demon wil mij en hij wil niet weg gaan tot hij me heeft. Chris heeft me naar binnen gestuurd maar ik kan het niet aanzien om hem zo te zien. Ik wil hem helpen maar ik weet dat als ik weer buiten kom dat hij me meegrijpt en verdwijnt! Wat moet ik doen?"
Ze keek radeloos naar Noah en wou hem eigenlijk niet onder druk zetten voor iets dat zij normaal moest doen.
"Was Piper maar beter.", zei ze, "Dan konden zij, Paige en Prue me helpen."

Chris keek even om om te zien of zijn tante veilig was. Toen rende hij snel naar binnen.
"Tante Phoebe, ik orb je ergens anders heen, is dat goed?" vroeg hij en keek Noah even aan.
"Kun jij de demon even afleiden?"
Noah knikte en rende naar buiten en begon met de demon te vechten.
Chris stak zijn ahnd uit naar zijn tante.
Piper ging weer in bed liggen.
"Elisa, ik wil echt niet dat je denkt dat het jouw schuld is !"

Ze zuchtte maar knikte toch goedkeurend. Langzaam nam ze de hand van haar neefje vast.
"Ik hoop dat jullie weten wat jullie doen.", zei ze snel, "Waar ga je me naartoe brengen?"
Ze keek haar neefje even vragend aan maar keek dan bezorgd naar Noah die buiten met de demon aan het vechten was.
"Weet je zeker dat het het veiligste is om me weg te brengen?", vroeg ze, "Ik wil helpen en zou het niet aankunnen moest jullie iets overkomen. Laat staan dat Piper erachter komt dan wordt ze woest als jullie iets overkomt!"

Ik keek me tante aan.
''Ok''
Zei ik alleen maar.
''U moet rusten''
Zei ik toen.
''Ik ga even wat drinken halen''
Ik lieo de kamer uit

Hij glimlachte.
"Mama zou juist blij zijn dat ik jou beschermd heb ! Ik breng je naar het ziekenhuis terug, daar zou hij je normaal niet aanvallen en dan ben je bij tante Paige !" zei hij en orbde toen met haar naar de ziekenhuiskamer en orbde tioen meteen terug zonder zijn tante om Noah te gaan helpen.
Piper keek ELisa na.
"Paige !" riep ze en hoopte dat die wakker zou worden.
"Paige, word wakker !" Ze had niet door dat Phoebe er weer was

Ze keek geschrokken naar Piper. Ze had nog niet door dat ze in het ziekenhuis was.
"Piper wil je wat stiller zijn?", vroeg ze stilletjes, "Je moet rusten! Ga slapen."
Ze ging zitten en keek nadenkend naar Piper en Paige.
"Is Elisabeth er nog niet?", vroeg ze hopend dat haar zus niets zou vragen over het feit dat zij er plotseling was.

Ik liep naar de kantine en pakte wat drinken.
''Het is wel mijn schuld''
Zei ik tegen mezelf
Paige werd wakker.
''Piper wat is er''
Vroeg ik bezorgt.

Chris was nog druk aan het vechten.
Piper keek verontwaardigd naar Phoebe.
"Ik lig misschien wel in het ziekenhuis, maar ik ben nog goed in staat om zelf te beslissen of ik wil rusten of niet !" Daarna keek ze paige aan. Ze opende haar mond om iets te zeggen en draaide toen verbaasd zich om naar Phoebe.
"Was jij niet bij Elisa thuis? Waar is Chris?" vroeg ze toen onzeker.
"En ja, Elisa is er al, maar iemand moet naar haar toe om ahar ervan te overtuigen dat het niet haar schuld is dat ik hier lig ! Ze is iets gaan drinken..."