Een magie-vrij leven

De fietser die Nico aangereden had, had zelf wat schrammen en schaafwonden, maar was voor de rest in orde.
"Ik breng jullie naar het ziekenhusi !" zei hij. "Het is niet ver van hier !" Hij voelde zich erg schuldig en hoopte dat alles in orde kwam met Nicolaas.
"Het spijt me, ik zag hem niet !"
Ik liep dichter naar hen toe.
Noah knikte.
"Ja, breng ons erheen !"

Ik reageerde niet.
''Hij mag niet gewond zijn''
Mompelde ik.
''het is mijn schuld''
Ik was in shock
hendrik bleef huilen.
''Nico au''

Ik had er niet aan gedacht dat ik NIco koin helen, maar nu deze persoon erbij was, ging het niet.
Er stopte al iemand anders met een auto.
"Ik breng jullie wel !" bood hij aan.
"Al kunnen jullie niet allemaal mee !"
"Ik kom wel achterna !" zei ik tegen Noah en Elisa.
"Ik zorg voor Esther en Hendrik, gaan jullie maar met Nicolaas !" Ik probeerde Hendrik een beetje te troostne.

Ik hoorde niet wat de anderen zeiden.
''Dit is mijn schuld''
Zei ik.
''Dit is mijn schuld''
Ik bleef het de hele tijd herhalen.
Hendrik bleef huilen.
''Nico wakkel wolden''

Noah keek naar Elisa.
"het is niet jouw schuld !" zei hij en hielp haar en Nico de wagen in.
"Bedankt An !" zei hij snel en sloeg het portier dicht. De bestuurder van de wagen reed meteen naar het ziekenhuis.
Nicolaas kwam even bij.
"Mama..."
"Nicolaas word wel weer wakker !" zei ik en probeerde Esther te troosten die hard was beginnen te huilen.

Ik knikte.
''Ik had hem sneller daar weg moeten halen''
Zei ik toen.
Ik zag Nico even bijkomen.
''Mama is hier''
Ik keek hem aan.
"'Rustig maar.''

Noah schudde zijnh oofd.
"Jou treft geen schuld, Elisa !"
Toen Nico ziijn moeder zag, glimlachte hij opgelucht en verloor weer het bewustzijn, zijn moeders hand omklemmend met zijn kleine handje.
Ik keek de auto na.
"Het komt allemaal goed !" zei ik sussend.
Esther hiulde nog.

Ik keek Noah aan.
´´Ik had hem eerder daar weg moeten halen´´
Zei ik tegen hem.
´´Het is wel mijn schuld´´
Ik keek met tranen in me ogen naar Nico.
´´Het spijt me zo´´
Fluisterde ik tegen Nico.

Noah schudde zin hoofd.
"Dat kon je niet ! Het ging allemaal veel te snel !" Bezorgd bleef hij naar Elisa kijken en hoopte dat hij haar had kunnen overtuigen dat het niet zijn schuld was.
"Je kon het niet voorkomen ! Het is niet jouw schuld !"
Nicolaas gaf zachtjes een kneepje in zijn moeders hand.
De bestuurder va nde auto stopte.
"We zijn er !"
Ik wist niet goed wat te doen en liep dan maar terug naar het hotel.

Ik keek hem aan.
''Hij moet beter worden.''
Zei ik toen.
''Het moet gewoon''
Ik stapte met Nico uit.
''Laten we snel naar binnen gaan''
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Nico betel wolden.''

Noah stapte ook uit.
"Hij wordt ook beter !" zei hij haar en liep het ziekenhuis binnen met Nico.
Nico had nog steeds zijn moeders hand vast.
Ik keek Hendrik aan en knikte.
"Natuurlijk wordt Nico beter !" zei ik en knuffelde hem.
"Binnekort kunnen jullie weer leuk met z'n drieën samen spelen !"
Esther was opgehouden met huilen, maar was erg stil.

Ik knikte.
''Ja hij word beter.''
Ik keek naar Nico.
''Dat moet gewoon''
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Maal Nico dan nog au''
Vroeg hij huilend.

Noah knikte.
"Hij wordt ook beter !"
Nico werd meegenomen.
Ik keek Hendrik aan.
"Nico heeft nu au en misschien nog wel eent ijdje, maar zodra hij genezen is, heeft hij geen au meer hoor, lieverd !" Ik knuffelde hem.
"Het komt goed !"

Ik keek Noah aan.
''Zullen we naar de wachtkamer gaan´´
Vroeg ik toen aan hem.
`´Na Nico toe´´
Vroeg Hendrik.
´´Hendlik naal bloeltje toe´´
Zei hij toen.

Hij knikte.
"Ja, we gaan naar de wachtkamer toe !" zei hij en nam Elisa bij ahar hand en liep zo met haar naar de wachtkamer toe. Hij ging zitten.
De dokter verzorgden Nico.
Ik keek Hendrik ongemakkelijk aan.
"Nu nog niet, lieverd ! "
Esther was nog altijd stil.

Ik hield Noah zijn hand vast.
´´Als het niet goed met hem komt vergeef ik het mezelf nooit.´´
Zei ik toen ik zat.
Hendrik keek naar Esther.
´´Esthel stil´´
Zei hij toen.
´´Waalom Esthel stil.´´

"Het komt in orde !" zei Noah vol vertrouwen.
"Ik beloof het !"
Nico had vooral schaafwonden, alleen had hij wel een hersenschudding omdat hij met zijn hoofd hard op de straat gevallen was. De dokter liep naar hen toe.
"IK weet het niet !" zei ik onzeker.
"Ik denk dat ze zich zorgen maakt !"
Esther hoorde Hendrik niet.

Ik zag de dokter.
´´Hoe is het met Nico.´´
Vroeg ik de dokter bezorgt.
Hendrik keek naar Esther.
´´Hendlik haal kusje geven´´
Vroeg hij toen.
´´Dan mindel zogel maken.´´

De dokter keek Elisa aan en zei.
"Hij heeft veel schaafwonden en een zware hersenschudding, maar zolang hij goed rust, zou hij er niets aan mogen overhouden !"
Ik keek ook naar Esther.
"Je kan het altijd proberen", zei ik een beetje onzeker en zette hen allebei neer.
"Geef haar maar een kusje !"
Esther ging zitten op de grond.

Ik keek de dokter aan.
''Moet hij hier blijven''
Vroeg ik toen.
''Hendlik poblelen''
Zei hij toen en liep naar Esther en gaf haar een kusje.
''Esthel mindel bezolgt''
vroeg hij toen.

De dokter knikte.
"Toch zeker voor vandaag !"
Noah zuchtte.
"Mogen we bij hem?"
De dokter knikte.
Ik glimlachte.
Esther keek Hendrik aan.
"Hendlik lief vool Esthel!" zei ze toen. "Esthel slecht zijn ! Hendlik niet lief mogen zijn !" Ze begon te huilen.

Ik knikte.
´´dank u dokter´´
Ik ging naar de kamer.
Hendrik keek even verbaast.
´´Esthel niet slecht´´
Hij begon te huilen.
´´Hendlik wel lief doen´´

Noah volgde elisa en was erg bezorgd over haar. Hij hoopte maar dat ze in orde was en zich niet te schuldig voelde. Hij versnelde zijn pas en haalde Elisa niet veel later in en ging naast haar lopen terwijl hij nadacht over wat hij kon zeggen.
Nicolaas sliep.
Ik keek naar Esther.
"Esther, je bent wel lief, het is niet jouw schuld dat Nicolaas au heeft !" Ik tilde haar op en probeerde haar en tegelijkertijd Hendri kte trooste.

Ik keek even Noah aan. Ik zag hem diep nadenken.
''Is er wat''
Vroeg ik toen aan hem.
''We zijn er''
Zei ik toen we bij de kamer waren waar Nico lag.
Hendrik knikte huilend.
''Esthel wel lief''

Noah keek Elisa aan.
"Ik zoek de juiste woorden om je ervan te overtuigen dat het niet jouw schuld is wat er met Nico gebeurd is. Ik weet wel dat het zo voelt, maar het is niet jouw schuld, echt waar niet !" zei hij haar eerlijk.
Nicolaas sliep.
Esther werd rustiger.
"Slapen !" Ik knikte en legde haar in bed. Daarna liep ik naar Hendrik toe en tilde hem op. Bezorgd keek ik hem aan.
"Gaat het lieverd?"