Een magie-vrij leven

Ik knikte.
''Ok je mag je tong wel uitsteken naar de muur.''
Zei ik lachend.
Paige pakte maria op.
''Danku dokter''
Ze liep naar Henry toe.
''We moeten een zalfje bij de oppatheek ophalen.''
Zei ze

Nicolaas stak vrolijk zijn tong uit naar de muur. Daarna^keek hij zijn moeder ondeugend aan.
Maria keek nog naar de dokter en toen ze hem niet meer zag, keek ze haar moeder met tranen in haar ogen aan.
"Doktel Malia au daan !" zei ze klagend.
"Niet lief doktel !" zei ze boos.
"Malia boos doktel !"
Henry knikte.
"dan zullen we dat maar meteen gaan doen "

Ik keek Nico aan.
''Jij ben een boefje''
Zei ik tegen hem.
''Mijn boefje''
Zei ik vrolijk.
''De dokter moest Maria au doen om te zien wat er was.''
Zei paige en knikte.
''Laten we gaan''
Ze liep naar de auto toe.

Nico keek zijn moeder verbaasd aan.
"Nico boefje?" vroeg hij en wist niet of hij het leuk moest vinden dat zijn moeder hem zo noemde of niet. Toen ze zei dat hij haar boefje was, wist hij het. Hij begon te stralen.
"Ja, Nico mama boefje !"
Maria knikte.
"Maal nu au doen nog !" zei ze.
HEnry toonde waar de auto stond.
Cico trok aan zijn moeders t-shirt.
"Speeltuin gaan?"

Ik keek Nico aan.
''Ja je bent mama's boef''
Zei ik vrolijk.
''Mama houdt van jullie''
Ik knuffelde Nico en Esther.
''We gaan nu iets halen waardoor het minder au gaat doen.''
Zei Paige tegen Maria.
''Nee vandaag gaan we niet meer naar de speeltuin''

Nicolaas was erg blij.
"Nico zeggen mensen Nico mama boefje is !" zei hij en keek om zich heen om te zien of er nog iemand anders was om het tegen te zeggen. Toen hij niemand zag, keek hij Esther aan en zei.
"Esthel, Nico mama boefje is !" zei hij trots en keek toen naaar Noah.
"Noah, Nico mama boefje !" zei hij tegen hem en keek toen zijn moeder weer aan.
"Mama, Nico mama boefje !" Toen moest hij hard lachen.
Cico was verdrietig.
"Waaalom niet?"
Maria was met haar hand aan haar moeders haar aan het plukken.

Ik keek Nico aan.
''Je vind dat wel leuk he''
ik knuffelde Nico.
Paige keek Cico aan.
''Omdat Maria nu Au heeft.''
Zei ze.
''Als Maria minder Au heeft gaan we morgen''
Stelde ze voor.
Ze zette de kinderen in de auto en ging zelf ook zitten.

Nicolaas knikte.
"Heel leuk !" zei hij opgewekt.
"Maal Cico niet au heeft !" zei hij en was jaloers omdat Maria nu meer aandacht kreeg en ze nu niet naar de speeltuin gingen.
"Niet eellijk !" zei hij nors.
"Cico nu speeltuin ! Niet molgen !"
Henry startte de wagen.

Ik knuffelde Nico.
''Zal ik je dan voortaan Nico boefje noemen.''
Vroeg ik hem.
Paige keek naar Cico.
''Misschien wil Henry straks wel met je naar de speeltuin''
Zei Paige tegen Cico.
''Wat vind jij''
Vroeg ze Henry.

Nico dacht na en schudde toen zijn hoofd.
"Nee, andel !" zei hij en dacht opnieuw weer even na.
"Mama glote jongen noemen Nico !" zei hij toen.
Henry keek even om en lette daardoor n iet op de weg.
"Ja, ik wil wel met Cico naar de speeltuin !" zei hij met een glimlach.
Cico schudde zijn hoofd.
"Mama , Malia mee !"

Ik knikte.
''Ok ik noem je mijn grote jongen.''
Ik keek heel trots.
Paige keek naar Cico.
''Maria kan nu niet mee, ze mag niet veel met haar arm doen.''
Zei Paige tegen Cico.
''We gaan een andere keer met z'n allen.''

Nicolaas keek erg trots in het rond en knuffelde dan zijn moeder.
"Liefste mama weleld !" zei hij toen en knikte.
"Nico kusje geef !" Nico gaf zijn moeder een kusje.
Cico zuchtte.
"Goed !" zei hij toen en keek uit het raam. Even bleef hij zwijgen en zei toen.
"Mama Cico spelen?" vroeg hij toen.
"Thuis?"

Ik knuffelde Nico.
''dankje lieverd.''
ik gaf hem een kusje terug.
Paige glimlachte naar Cico.
''Ja mama gaat thuis spelen met Cico.''
Zei ze vrolijk.
''En met Maria''

Nicolaas was erg blij.
"Wat doen vandaag?" vroeg hij toen aan zijn moeder en keek haar aan.
"Zee?" vroeg hij en was even vergeten dat hij een brandwonde had.
"Ja, zee?" vroeg hij nog een keer.
Cico was blij.
"Nee, Malia lusten !" zei hij nors.
Henry parkeerde de wagen.
"We zijn er !"

Ik keek Nico aan.
''Nee Nico je mag niet met je wond in de zee''
Zei ik zorgzaam.
Paige keek Cico aan.
''Maria kan wel rusten tijdens het spelen.''
Zei ze
''Zolang ze niet teveek met haar arm hoefd te doen.''

Nicolaas glimlach gleed van zijn gezicht.
"Maal Nico zee !" zei hij toen en begon te huilen en te roepen.
"NICO IN ZEE !"
Ik hoorde Nico huilen en roepen.
"Arme Nico !" zei ik tegen mezelf.
Cico zei toen.
"Maal Cico wil spelletje spelen met alm dus Malia niet mee doen kan!"

Ik probeerde Nico te troosten.
''Het kan echt niet lieverd anders word het erger.''
Ik bleef hem troosten.
Hendrik werd langzaam aan wakker.
''Mama''
Riep hij omdat hij haar niet zag.
''We kunnen ook een bordspelletje doen''
Stelde Paige voor

Nico huilde nog even, maar was het dan alweer vergeten. Aandachtig draaide hij zijn moeders haar rond zijn vinger.
"Wat doen dan," vroeg Esther toen onzeker.
Ik stond op en liep naar Hendrik en nam hem uit zijn bedje.
"Hey, grote jongen, ben je al wakker?" vroeg ik hem en keek hem vrolijk aan.
Cico dacht even na.
"Ja !"

Ik dacht na.
''Zullen we lekker gaan winkelen.''
Stelde ik voor.
''Dan krijgen jullie nieuwe kleren van mama''
Zei ik vrolijk.
Hendrik keek van zijn arm naar zijn moeder.
''Hendrik euk''
Zei hij.
''Ok dus het word een bordspelletje''

Nico zuchtte diep.
"Als Nico knuf klijgt !" zei hij toen.
Esther keek blij.
"ja, klelen !"
Ik knuffelde Hendrik.
"Ik weet het lieverd, maar je kan niet krabben !" zei ik onzeker.
"Sorry !"

Ik knikte.
''Ok jullie mogen ook een knuffel uitzoeken.''
Ik keek vrolijk naarr me kinderen.
Hendrik was in de war.
''Maal euk dan klabben toch.''
Hij keek zijn moeder aan.
''Mama dat altijd zeggen''

Nico klapte in zijn handen.
"En speelgoed !" zei hij toen.
"Nico ook speelgoed !" Hij keek zijn moeder lief aan.
"Ja? Mogen?"
Ik knikte.
"Ja, maar nu heb je een gips en dan kan je niet goed krabben !" zei ik hem.
"Sorry !"

Ik keek Nico aan.
''Ok ook speelgoed maar niet te veel''
Zei ik tegen hun.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Hendlik niet mogen klabben.''
Hij dacht na.
''Mama dan klabben vool Hendlik.''

Nico's ogen glinsterden van vreugde.
"Joepie !" riep hij uit.
Esther keek ook blij.
"Eten?" vroeg ze toen.
"Esthel hongel !"
Ik glimlachte.
"Maar de gips zit in de weg !"

Ik knikte.
''Ja laten we wat gaan eten''
Ik stond op.
Hendrik kreeg tranen in zijn ogen.
''Maar alm eukt heel elg''
Zei hij en het huilen stond hem nader dan het lachen.
Klabben.