Een magie-vrij leven

Ik keek Zankou aan.
''Is Etsher hier''
Vroeg ik hem bezorgt en hoopte dat ze er was.
''Please zeg me dat ze hier is.''
De tranen stonden in me ogen.
''Ja je mama komt weer terug.''
Zei Paige vriendelijk tegen Nico. Ze orbte met Hendrik en Nico naar het ziekenhuis waar de pols van hendrik gegipst word.

Zankou zag de tranen in Elisa's ogen en gaf geen antwoord. Plots ging de deur van de kamer open en kwam Esther naar buiten gelopen. Onzeker en bang bleef ze staan en keek naar haar moeder.
Ik haalde opgelucht adem toen ik haar zag.
Gelukkig is ze in orde !
Zankou had het nog niet door en was nog aan het beslissen of hij eerlijk zou zijn of niet, maar omdat hij bezorgd was over wat er met Esther was, knikte hij toch maar.
"Ja, ze schemerde plots binnen..."

Ik zag Esther een kamer uit komen. Ik rende naar haar toe en knuffelde haar.
''O Esther gelukkig ben je in orde.''
Tranen liepen over me gezicht.
''Doe dit nooit meer ok, mama was zo bezorgt.''
Ik bleef haar knuffelen.
''Laten we naar huis toe gaan.''
Zei ik tegen An en Esther.

Esther schudde haar hoofd.
"Nee, Esthel slecht ! Esthel niet naal huis ! Esthel pijn doen !" zei ze en begon te huilen.
Nicolaas keek gefascineerd naar hoe HEndrik's pols gegipst werd.
"MAma nu telugkomen?" vroeg hij en keek Paige smekend aan.
Zankou keek onzeker naar zijn dochter en besloot Elisa niet tegen te houden.
"Mag Esther nog een keer langskomen?" vroeg hij dan aan Elisa. Noah wachtte ongeduldig tot ze terug waren en hoopte dat ze allemaal in orde waren.

Ik bleef esther knuffelen.
''Lieverd dat was niet jouw schuld, het gebeurde toen je sliep.''
Ik keek haar aan.
''Je bent niet slecht.''
Ik keek Zankou even aan.
''Ja dat mag wel maar dan kom ik met haar mee''
Zei ik tegen Zankou
''Mama straks terug.''

"Mama niet boos?" vroeg ze onzeker.
"Nico niet pijn meel?"
Zankou glimlachte blij.
"Esthel niet slecht?" vroeg ze toen met tranen in haar ogen.
Nicolaas keek Paige aan met een vragende blik.
"Stlaks? Stlaks vijf minuten?" vroeg hij toen omdat hij erg graag wilde dat zijn moeder terugkwam. Zijn ogen vulden zich weer met tranen.
"Mama vijf minuten telug komen !"

Ik schudde me hoofd.
''Nee mama is niet boos.''
Ik glimlachte naar haar.
''Nee Esther niet slecht en Nico heeft geen au meer.''
Zei ik vrolijk tegen haar.
''Zullen we naar Nico toe gaan.''
Vroeg ik haar vrolijk.
''Zullen we eerst terug naar Noah gaan''
Vroeg Paige.

Esther glimlachte opgelucht en knuffelde haar moeder.
"Nico ook niet boos?" vroeg ze dan onzeker. Ze knikte.
"Als Nico niet boos Esther is, naar Nico gaan !" zei ze en knikte.
Ik glimlachte opgelucht omdat we Esther gevonden hadden en ze in orde was, maar ook omdat Zankou niet probeerde haar tegen te houden.
Nicolaas kneep zijn oogjes samen en schudde koppig zijn hoofd.
"Ikke wil alleen mama nu hebben !"

Ik glimlachte vrolijk naar Esther.
''Nee Nico is niet boos op Esther.''
Ik bleef glimlachen en was blij dat me dochtertje weer terecht was.
''Laten we terug gaan.''
Ik pakte Esther haar hand vast en liep met haar naar An toe.
''Maar je mama zal denk ik wel bij Noah zijn.''
Zei Paige tegen Nico.

Esther liep met haar moeder naar An toe. Nog even keek ze om en zwaaide naar haar vader. Ik glimlachte vrolijk naar hen en nam Elisa's hand vast. Dan schemerde ik met hen terug naar Noah toe.
Nicolaas hoorde wat Paige zei en zijn oogjes begonnen te glinsteren.
"Mama bij Noah? !" Hij begon te stralen.
"Ja, naal Noah gaan !" zei hij en knikte hevig.
"Nu !"

Ik keek Noah vrolijk aan.
''Daar zijn we weer''
Zei ik blij.
''Ja we gaan naar Noah en mama.''
Zei paige en orbte met Nico en Hendrik naar Het hotel toe.
''Wij zijn er ook weer.''
Zei Paige.

"Mama !" gilde Nico erg luid toen hij zijn moeder zag en transporteerde in haar armen.
Noah glimlachte opgelucht en liep naar Esther toe. Hij tilde haar in de lucht en knuffelde haar.
"Esther is weer terug !" zei hij vrolijk.
Ik liep naar mijn moeder en Hendrik toe en nam mijn zoontje over van mijn moeder.
"Hebben ze de pols van Hendrik gegipst?" vroeg ik en keek vrolijk naar zijn gips.
"Doet het nog pijn?" vroeg ik hem dan bezorgd en bleef naar mijn zoontje kijken en hoopte maar dat hij niet teveel pijn meer had.

Ik keek vrolijk naar me zoontje.
''Hey kanjer was je er weer.''
Ik knuffelde hem even.
''Ben je braaf geweest.''
Hendrik schudde zijn hoofd.
''Nee Hendlik geen au meel.''
Zei hij vrolijk.

Nico knikte, een beetje verontwaardigd.
"Nico is altijd blaaf !" zei hij toen. Hij knuffelde zijn moeder.
"Nico niet leuk mama weg !" vertelde hij haar toen.
"Dat is goed !" zei ik vrolijk en knuffelde mijn zoontje voorzichtig. Daarna keek ik mijn moeder dankbaar aan.
"Dankje !" zei ik en glimlachte naar haar.
Noah ging op de rand van het bed zitten en zette Esther op zijn schoot. Toen zei Esther.
"Nico niet altijd blaaf !"
Nico begon te huilen.

Ik bleef Nico nog knuffelen.
''Mama gaat niet weer weg toch.''
Ik glimlachte naar hem.
''Esther bedoelde het niet slaecht Nico, geen enkel kind is altijd braaf.''
Zei ik vriendelijk tegen he.
''Hendlik mocht zelf kleul uitzoeken.''
Zei hij vrolijk.

Nicolaas veegde zijn traantjes weg.
"Maal NIco wel !" zei hij toen koppig.
"NIco ALTIJD BLAAF !" schreeuwde hij toen.
Ik glimlachte naar Hendrik.
"Oh, dat is een mooie rode gips ! En heb je de kleur helemaal zelf mogen kiezen? Wauw !" zei ik vrolijk.
Esther keek naar Nico.
"Solly Nico, niet wenen !"

Ik probeerde Nico te troosten.
''Maar lieverd je vind het toch ook leuk om soms ondeugend te zijn.''
Vroeg ik hem onzeker.
''Ja Hendlik zelf gekozen''
Zei hij vrolijk.
Hendrik begon te gapen.
'Hendlik naal bed.''

Nico dacht na en keek zijn moeder onzeker aan.
"Maal ondeugend niet stout !" zei hij toen en knikte alsof hij zichzelf ervan wilde overtuigen.
Esther keek naar haar broertje.
"Wel !" zei ze toen.
Ik glimlachte naar Hendrik.
"Ja, mama zal je in bed gaan leggen..." Ik draaide me om naar Elisa.
"TOt morgen , hé?" zei ik met een glimlach en keek mijn moeder aan.
"Ga jij terug naar huis of kom je nog even naar onze kamer?"

Ik keek An aan.
´´Ja tot morgen en slaap lekker.´´
Zei ik vrolijk tegen haar.
´´Ik kom nog wel even mee naar jullie kamer.´´
Zei ze tegen An.
´´Als je dat goed vind.´´
Zei ze onzeker.

Ik glimlachte naar Elisa.
"Ja, slaap lekker !" zei ik en keek mijn moeder weer aan.
"Natuurlijk mag je mee, anders zou ik het niet vragen !"
Nicolaas viel in slaap in zijn moeders armen.
Ik orbde met mijn moeder naar mijn kamer toe en ging eerst HEndrik in zijn bedje leggen. Daarna liep ik terug naar mijn moeder toe.
"Hey !" zei ik wat onzeker.

Ik zag dat Nico sliep.
''Weltrusten lieverd.''
Ik legde hem op bed en stopte hem in.
''Wat een dag'.''
Hendrik viel meteen in slaap.
''Hey''
Zei Paige terug.

Nicolaas sliep al nog voordat zijn moeder hem op bed legde.
Esther ging van Noah schoot af en liep op haar moeder af.
"Mama, Esthel nu pakken !" zei ze en stak haar armen uit naar haar moeder. Ze begon te huilen omdat ze heel erg moe was.
Noah knikte.
"Zeg dat wel !"
Ik glimlachte naar mijn moeder, liep op haa af en omhelsde haar.

Ik tilde Esther op.
''Ben je moe lieverd, wil je lekker op bed.''
Vroeg ik haar.
''Hoe gaat het nu met je''
Zei ze nadat ze An ook heeft omhelst.
''verder alles ok''
vroeg ze nog.

Esther schudde haar hoofd.
"Nee, bij mama blijven ! Niet slapen ! Bij mama zijn !" zei ze en hield haar moeder goed vast.
Noah keek met een glimlach naar Elisa en Esther en was blij dat Esther weer terug was.
Ik keek mijn moeder met tranen in mijn ogen aan en schudde toen mijn hoofd.
"Ik weet niet meer hoe het met me gaat..." Ik drukte me tegen mijn moeder aan en begon te huilen, maar wel zachtjes, zodat ik Hendrik zeker niet zou wakker maken. Ik was erg moe en daardoor ook erg overstuur.

Ik knuffelde Esther.
''Zal mama bij jou op bed dan zitten''
vroeg ik aan Esther.
''Zullen we dat doen.''
Paige probeert An te troosten.
''Misschien moet je even lekker gaan slapen.''
Ze bleef An knuffelen.