Een magie-vrij leven

Ik werd woedend.
''Geeft hem terug''
Zei ik boos.
''Ik zeg toch ook niet wat jij moet doen''
Zei ik boos.
''Dus geef nu terug''

Ik vond het wel leuk dat Elisa nu boos was op mij in plaats van dat zij mij boos maakte.
"Oh ja, waarom zou ik dat doen? Ik doe niet wat je zegt ! Ik doe wat ik wil doen...", zei ik met een grijns.
"Je kan hem altijd komen halen !"
NIcolaas werd boos.
"An stout !" riep hij boos en kwam van de bank af.
"Geven !"

Ik stond op en zakte neer omdat ik niet op me voet kan zitten.
''Geef terug''
Ik liet een vuurbal verschijnen
''Nu meteen''
Ik was echt erg woedend.
''Ik waarschuw je''

Ik schrok.
"Hendrik, ga naar je oma toe en neem Esther mee !" zei ik tegen hem. Ik bleef voro hem en Esther staan terwijl ik mijn blik strak op Elisa gericht hield.
"Wat ga je doen, Elisa? Je eigen nichtje vermoorden? Zo ben je niet en zelfs als je slecht bent zou je zoiets nog niet doen !" vertelde ik haar en keek naar Nico.
"Nico, stop !" zei ik nors tegen hem.
Noah keek de dokter an.

Ik bleef haar woedend aankijken.
Hendrik orbte met Esther naar het huis van Paige toe.
''Wedden dat ik het wel durf.''
Zei ik woedend.
Ik gooide de vuurbal naar An toe.
''Zie je ik durf wel''

Esther was heel erg hard aan het huilen.
Omdat ik niet gedacht had dat ze het zou gooien, was ik te laat om het te ontwijken. Ik vloog hard tegen de muur aan. Ik bleef even liggen.
"Ben je gek? !" riep ik uit toen ik opgestaan was. In paniek legde ik mijn handen op mijn buik en hoopte dat alles in orde was met de baby.
"Je had mijn baby kunnen verwonden !" De afstandsbediening was op de grond gevallen en Nico had hem opgeraapt. Hij liep naar zijn moeder en gaf haar de afstandsbediening.

Ik glimlachte.
''Dankje lieverd''
ik pakte de afstandsbediening aan.
''Eindelijk even rustig tv kijken''
Ik begon te zappen.
''He het is afgelopen''

"Net goed !" zei ik nors.
Nico was weer bij zijn moeder o pde bank gekropen.
"Andels kijken?" vroeg hij toen.
"Elisa, ik ga niet weg voor de spreuk ongedaan is gemaakt !" zei ik en liep dichter naar haar toe. Ik had tranen in mijn ogen.
"We hadden net zo'n leuke vakantie !" zei ik.
"Alsjeblieft..."

Ik keek haar aan.
''Ik kan niet''
Zei ik toen tegen An en was even goed
''Kan me niet verzetten''
Zei ik moeizaam.
''Te zwak''

Ik rende naar haar toe en nam haar hand vast.
"Je kan het wel ! Je bent wel sterk genoeg, je kan het wel Elisabeth, echt waar !"
Noah greep de dokter bij zijn keel.
"Zeg het !"
Nicolaas probeerde mij weg te duwen.
"Mama, zij weg " huilde hij
Esther bleef huilen.

Ik schudde me hoofd.
''Nee kan niet''
De tranen stonden in me ogen.
Hendrik omhelsde esther.
''Eshtel niet huilen''
Zei hij tegen Esther.

"Elisa wordt gekweld door een dokters wens
bevrijd haar nu en maak van haar weer een gelukkig mens !" probeerde ik haar te helpen door een spreuk op te zeggen.
"Werkt hij ?" vroeg ik onzeker.
Noah werd woedend toen de dokter hem enkel grijnzend bleef aankijken.
Esther stopte met huilen.
"Maal mama niet lief !"

Ik zakte in elkaar.
De spreuk had er voor gezorgt dat ik in slaap viel
Hendrik bleef Esther knuffelen.
''Mij mama, jou mama helpen''
Zei hij.
Ik sliep erg onrustig.

Ik keek verbaasd naar Elisa.
"Hoe heb ik dat gedaan?" vroeg ik verbaasd en onzeker.
"DIt was niet echt de bedoeling..."
Nico huilde.
"MAMA !"
Esther knikte. Vrolijk keek ze Hendrik aan.
"Hendlik lief !"

Ik werd erg onrustig.
''Wil niet slecht zijn''
Mompelde ik en me kanten waren in gevecht.
''Help''
mompelde ik erachter aan,
Hendrik keek Esther aan.
''Hendlik, Esthel lief vinden''

Ik nam Elisa's hand vast en gaf er een kneepje in.
"Je kan je verzetten, Elisa !" zei ik.
"Jij bent het sterkst !"
Esther werd rood.
"Esthel Hendlik lief vinden !"
Nicolaas keek bang naar zijn moeder.
"Wakkel wolden !"

Na een tijdje werd ik weer wakker.
''Wat is er gebeurt, wat doe ik op de grond.''
Vroeg ik verbaast.
Ik herinderde hoe ik gedaan had.
''Heb ik echt dat ene op tv aan Nico laten zien''
Vroeg ik en werd knalrood

Ik wilde net gaan uitleggen wat er gebeurd was, toen ze het zelf al weer wist. Ik moest lachen om ELisa.
"Maar ik denk niet dat hij zich er nog veel van zal herinneren."
Nicolaas keek mij boos aan.
"Jij weg !" zei hij en gaf me toen een harde mep.
"Weg nu !"
Esther gaf Hendrik een zoentje.

Ik keek haar aan.
''Wat ben ik een slechte moeder dat ik hem dat liet zien.''
Ik schaamde me rot.
''Nico niet An slaan''
Zei ik streng toen ik het zag.
Hendrik gaf een zoentje terug.

"Elisa, dat is niet waar ! Je was onder invloed van het Kwade en hij ook ! Dus waarschijnlijk zal hij het zich niet herinnerne omdat hij nog zo klein is, maar we moeten hem nog bevrijden van die invloed !"
Nicolaas keek boos.
"Waalom niet?"
Esther keek vrolijk.
"Hendlik lief !"

Ik knikte.
''Ja maar hoe gaan we dat doen''
vroeg ik bezorgt.
''Omdat dat niet aardig is.''
Zei ik tegen Nico.
''Esthel ook lief''
Hij dacht na.
''kijken jou mama''
vroeg hij

"Ik weet het nit !" zei ik onzeker.
"Misschien ook met een spreuk?"
"Nico niet lief zijn !" zei hij nors.
"NIco slecht !"
Esther knikte.
"Ja, mama willen !" Ze nam zijn handje vast en shcemerde naar haar moeder toe.
"Mama?" vroeg ze onzeker.

Ik tilde Nico op.
''Mama wil niet dat Nico slecht is''
De tranen stonden in me ogen.
''esther''
Zei ik toen ik haar zag.
''Waar is Noah''
vroeg ik toen.

"Hij is nar de dokter !" antwoordde ik.
Esther liep naar haarm oeder.
"Mama, waalom jij niet lief weest?" vroeg ze.
Nicolaas begon te huilen en langzaam begon hij weer goed te worden.
"Maal doktel zeggen !" huilde hij.
"Doktel zeggen Nico slecht zijn !"
Noah vloog tegen een kast aan.

Ik knuffelde Esther en Nico.
''Mama is zo terug''
Ik transporteerde naar de dokter.
''Noah''
Zei ik.
''Elis en nico weel goed''
Vroeg Hendrik