Een magie-vrij leven

Esther keek sip.
"Mama weg..."
Nicolaas huilde nog
Ik tilde hem op en probeerde hem te troostne.
"Ja !" zei ik tegen Hendrik en glimlachte.
Noah kwam overeind.
"Elisa?" vroeg hij onzeker.

Ik keek de dokter woedend aan.
''Hoe durf je me zoon iets te doen''
ik was heel erg woedend.
''Gelukkig''
Zei Hendrik.
''Slaks winkelen''
vroeg hij

De dokter grijnsde.
"Dat is nu éénmaal wat ik doe !"
Noah wreef over zijn nek.
"Hij laat niets los ! Hoe kotm het dat je weer gewoon bent?"
"Ik weet het nog niet !" zei ik.
"Misschien hebben Elisa en Nicolaas geen zin meer om te winkelen."
"NIco wel winkel !"

Ik keek even naar Noah.
''Dankzij An'''
Ik keek weer woedend naar de dokter.
Ik zei een spreuk op zodat hij zijn krachten kwijt was.
''Blijf uit de buurt van mijn zoon.''
Zei ik nog woedend.

De dokter werd woedend."
Wat heb je gedaan? !" Hij probeerde een energiebal te laten verschijnen, maar die verscheen niet. Daardoor werd hij nog bozer.
"Geef me mijn krachten terug ! Nu !" Hij rende op haar af en wilde haar bij haar keel grîjpen; maar Noah gooide hem naar achteren.
"En blijf ook uit de buurt van mijn vriendin."
"Ze komen zo wel terug !" zei ik, meer om mezelf gerust te stellen, in plaats van de kinderen .

Ik schudde me hoofd.
''Nooit zal ik je, je krachten terug geven''
Zei ik woedend.
''Noah laten we gaan''
Ik keek naar Noah.
''Terug naar An en de kinderen.

De demon was woedend, maar wist niet wat hij moest doen.
"Wees blij dat we je niet vernietigen !" zei hij boos en keek Elisa toen aan. Toen hij haar aankeek werd hij meteen kalm.
"Ja, laten we hier weggaan !" Hij nam Elisa's hand vast.
"Ik ben blij dat je weer in orde bent !"
Ik wachtte ongeduldig tot ze terug kwamen.
"Ze komen zo !"

Ik knikte.
''Ik ben ook blij dat ik weer mezelf was.''
Ik pakte zijn hand vast.
''Laten we gaan''
Ik transporteerde met hem weg.
''We zijn er weer''

Noah gaf een kneepje in Elisa's hand.
"Gelukkig !" zei ik en draaide me om naar hen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht.
"Jullie zijn in orde !" zei ik opgewekt.
NIcolaas rende naar zijn moeder toe.
"Mam telug !" riep hij.
Esther liep ook naar haar moeder toe.
"Pakken !"

Ik knikte.
''Ja we zijn in orde."'
Ik tilde Esther en Nico op
''Hey schatten van me''
Zei ik.
''Gelukkig zijn jullie in orde.''
Ik begon ze te knuffelen

Ik zuchtte opgelucht.
"Gelukkig !"
Noah knikte en glimlachte.
Nicolaas keek blij zijn moeder aan.
"NIco schat mama !" HIj keek zijn zusje aan.
"En zusje NIco ook schat mama !"
Esther straalde.

Ik knikte.
''Ja jullie zijn allebei schatten van mama''
Ik knuffelde.
''Mama is trots op jullie''
Ik keek toen An aan.
''Zullen we terug naar het hotel.''
Vroeg ik

Esther straalde.
"Tlots !"
Ik knikte en tilde Hendrik op.
"Gaan we nog winkelen?" vroeg ik hen toen.
"Of willen jullie niet meer?"
Nicolaas keek zijn moeder aan."
JAJA ! WInkelen !" riep hij uit.
Esther knikte heftig.

Ik moest lachen.
''We gaan dus nog winkelen''
Zei ik vrolijk.
''Sorry nog voor de dingen die ik had gezegd.''
Zei ik tegen An en Noah.
''Ik meende ze niet.''

"Dat weet ik wel !" zei ik op hetzelfde moment als Noah. Ik moest lachen en keek toen Hendrik aan.
"We gaan nog winkelen !" zei ik vrolijk tegen hme.
"Heb je nog altijd zin om te gaa winkelen?" vroeg ik hem.
Nicolaas was blij.
"Vleelmuis knuf niet stom !" zei hij.
Esther was erg blij.
"Dolfijn knuf !"

Ik knikte.
''Ja jullie krijgen allebei nog een knuf''
Zei ik vrolijk tegen hem.
''Mama Hendlik dlagen''
Zei hendrik en hield zijn beren knuf goed vast.
''Hendlik niet lopen.''

Nicolaas was erg blij.
"KNufknuf !" zei hij opgewekt.
Esther zag de knuffel van Hendrik.
"HEndlik al mooie knuf hebben !"
Ik keek een beetje bezorgd naar mijn zoontje.
"Waarom wil je dat mama je draag?" vroeg ik hem.
"Waarom wil je niet lopen?"

Ik keek hun aan.
''Ja laten we gaan''
Zei ik.'
Hendrik keek zijn moeder aan en legde zijn hoofd tegen haar schouder.
''hendlik beetje moe''
Gaf hij dan maar toe.

Noah knikte en nam Esther's hand vast en zij haar moeders hand en Nico zijn moeders andere hand.
"Veltlekken !" zei Nico.
Esther knikte.
Ik nam Nicolaas' hand vast.
"Ok, mama zal Hendrik wel dragen !" zei ik met een glimlach en gaf hem een zoentje.
"Dat is een mooie knuffel van een beer !" zei ik en keek naar zijn beer.
Nicolaas schudde ongeduldig aan mijn en zijn moeders hand.

Ik knikte.
''Ja we gaan''
Ik transporteerde met hun weg.
Hendrik werd vrolijk.
''Hendlik mooie knuf''
Zei hij vrolijk.
''Mooie knuf van mama klegen''

Nicolaas keek erg blij.
"Waal knufwinkel?" vroeg hij.
Esther knikten aar Hendrik.
"Ja, mooie knuf !"
Ik glimlachte en keek naar Hendrik's knuf.
"Ja, HEndrik heeft een hele mooie knuffel gekozen !" zei ik hem.
Noah wees naar een winkel.
"Daar denk ik !"

Ik keek rond.
''daar is die knuffel en speelgoed winkel.''
Zei ik tegen Nico en Esther.
''Kom maar mee''
Ik liep met hun erheen.
Hendrik knikte.
''Hendlik zelf gekozen''

Ik liep met Hendrik Elisa en haar kinderen achterna.
Noah volgde.
Esther was erg blij.
"Dolfijn knuf !" zei ze.
"Ik wil dolfijn !" zei ze.
NIco keek zijn moeder aan.
"Vleelmuis !"

Ik knikte.
''Ja je krijgt een dolfijnen knuffel''
Zei ik vrolijk tegen esther.
''En ja jij krijgt een vleermuis knuffel''
Zei ik tegen Nico.
''Ga maar naar binnen''
Ik hield de deur open.

Ze liepen allebei naar binnen.
NIcolaas draaide links af en Esther rechts.
"Vleelmuis knuf zoeken !" zei NIco zachtjes tegen zichzelf.
Esther ging op zoek naar een dolfijnen knuffel.
Ik glimlachte en bleef met Hendrik bij Elisa.
Noah gaf Elisa een zoen.
"Ik ben echt blij dat alles in orde is !"