Een magie-vrij leven

Ik was op de gang.
''Houden jullie elkaars hand vast.''
Zei ik tegen Nic, Esther en Hendrik.
Hendrik knikte.
''Hendlik stlaks hand van Eshtel mogen vasthouden.''
Vroeg hij aan zijn moeder.

Nicolaas knikte en Esther ook.
Esther gaf Noah ook een handje.
Ik nam Hendrik's hand vast.
"Ja, jij mag straks Esthers hand vasthouden !" zei ik met een glimlach.
Nicolaas zuchtte verdrietig.
Esther straalde.
"Esthel stlaks hand Hendlik mogen vasthouden !"

Ik keek naar hun.
''Wat zijn ze schattig''
Zei ik zachtjes tegen An.
Hendrik glimlachte van oor tot oor.
''Stlaks met Esthel lopen''
Zei hij toen en straalde

Ik keek Elisa vrolijk aan en knikte.
"Ja, vind ik ook !" zei ik en keek trots naar mijn zoontje, Esther en Nicolaas.
"Ik vind het echt een goed idee van ons om hierheen te komen zodat we ons even geen zorgen meer moeten maken om magie !"
Esther straalde ook.
"Ja !"
Nicolaas keek verdrietig.

Ik keek vrolijk naar hun.
''Kom laten we gaan''
Zei ik en knikte naar An.
''Ja dat vind ik ook''
Zei ik toen tegen An
Hendrik was heel vrolijk.

Ik liep naar de lift toe en stapte de lift in. TOen we beneden aankwamen, liep ik met hen het hotel uit.
"Waar is er hier een speeltuin?" vroeg ik en bleef staan toen we buiten waren. Onzeker keek ik om me heen en dacht na. Ik wist het niet en keek daarom Elisa en Noah aan.
"Weten jullie het?" vroeg ik toen maar.
Esther keek vrolijk naar Hendrik.
"NAal speeltuin gaan !"

Ik keek An aan.
''Dicht bij de winkels is een speeltuin''
Zei ik tegen haar.
''Ik had die gister gezien''
Legde ik uit.
''Zullen we naar die toe gaan''
Vroeg ik.

"OK !" zei ik vrolijk.
"Ja, laten we naa die toegaan ! We weten toch geen andere zijn !" zei ik met een grijns en keek naar ELisa.
"JIj moet wel de weg wijzen !"
Nicolaas was erg stil.
Esther keek vrolijk.
"Speeltuin !"

Ik merkte dat Nico stil was.
''Nico wat is er''
Vroeg ik hem bezorgt.
''Waarom ben je zo stil''
Ik keek hem aan.
''Is er wat''
Vroeg ik hem toen.

Nicolaas keek zijn moeder aan.
"Omdat Nico nadenken !" zei hij.
"Niets zijn !" zei hij onzeker.
Esther keek nog vrolijk naar Hendrik.
"Hendlik !" zei ze vrolijk.
Ik glimlachte.
wat zijn ze schattig !

Ik bleef Nico aankijken.
''Waar denk je aan''
Vroeg ik toen aan hem.
''Heb je wel zin om naar de speeltuin te gaan''
Vroeg ik toen aan Nico.
Wat zou er met hem zijn.
Dacht ik.

Nicolaas keek zijn moeder niet aan.
"Speeltuin !" zei hij toen. Hij keek naar de grond en toen zijn moeder weer aan. Hij knikte hevig.
"Ja, Nico naal speeltuin willen !" riep hij uit."
Wel zin hebben !"
Ik bleef onzeker staan en keek naar Nicolaas. Omdat ik niet wist waar we heen gingen bleef ik maar staan.
Esther keek van NIco naar haar moeder.

Ik bleef even Nico aankijken.
''Ok dan gaan we''
ik was bezorgt om Nico.
''Kom''
Ik ging richting de speeltuin.
''Speeltuin''
Zei Hendrik vrolijk.

Ik knikte en volgde Elisa.
Nicolaas liet Esther's hand los en die van Hendrik. Daarna ging hij naast zijn moeder lopen, zijn zusje en broertje negerend.
"Speeltuin gaan !" zei hij.
Esther keek Hendrik blij aan en nam zijn hand vast.
"Nu Esthel en Hendlik handen houden !" zei ze tegen hem.
Ik glimlachte.

Ik keek me zoontje aan.
''Ja we gaan naar de speeltuin''
Zei ik vrolijk tegen hem.
''Dan kunnen jullie lekker spelen''
Hendrik knikte.
''Hendlik, eshtel hand vast''
Zei hij vrolijk.

Nico's gezicht werd grimmig toen hij Hendrik en Esther hoorde.
"Nico willlen spelen alleen !" vertelde hij haar.
Esther hoorde het niet omdat ze zich zo hard bezig hield met Hendrik en haar verliefdheid voor hem.
"Speeltuin, Esthel met Hendlik spelen !" zei ze vrolijk.
Ik glimlachte.
Noah keek naar Elisa
"Gaa het nog?"

Ik knikte naar Noah.
''Ja het gaat goed''
Ik glimlachte naar hem.
Hendrik knikte.
''Ja met Esthel spelen''
Zei hij.
''En met Nico spelen''
Zei Hendrik daarna.

Noah keek haar lachend terug aan.
"Dat is mooi !"
Esther knikte.
"En met Nico !" zei ze.
Nicolaas hoorde het, maar stak zijn kin koppig in de lucht omdat hij het nu niet meer wilde. Als ze hem eerst niet zagen staan, dan zou hij hen nu eens laten voelen hoe het voelde om niet mee te mogen spelen.

Ik hoorde het.
''Zie je ze willen wel met je spelen''
Zei ik tegen Nico.
Hendrik keek Nico aan.
''Ja nico ook Hendlik spelen''
Zei hij vrolijk.
''Lekkel spelen''

Esther knikte.
"Ja, lekkel spelen met allen !" zei ze vrolijk.
Ik glimlachte.
"Dat wordt leuk !"
"Nicolaas niet meel willen spelen !" zei hij nors en keek zijn moeder niet aan. JHij bleef plots staan. "Nico wel alleen spelen willen !" Plots liep hij de straat op.
"Alleen !"

Ik zag het.
''Nico kom hier''
Zei ik streng tegen hem.
''Niet op de straat''
hendrik begon hard te huilen.
'"Nico niet Hendlik spelen''
Huilde hij hard.

Meteen toen Hendrik begon te huilen omdat Nicolaas niet met hem wilde spelen, tilde ik hem op en probeerde hem te troosten.
"Rustig maar, schat !"
Estherbegon ook te huilen en Noah pakte haar snel op omdat ze achter Nicolaas de straat op wilde rennen.
Nicolaas liep door.
"Nee !" Hij zag de fietser niet en de fietser zag hem te laat en reed hard tegne Nico aan.

Ik zag het.
''NICO''
Schreeuwde ik.
In me paniek gooide in me krukken neer en rende naar Noah.
''Nico''
Ik had tranen in me ogen van de pijn maar negeerde dat.
''Word wakker''

Nicolaas was hard op de grond gevallen en kwam niet bij.
Ik was geschokt blijven staan teon ik het zag en liet Esther, die door Noah in mijn armen geduwd werd, bijna vallen.
Noah rende naar Elisa toe en tilde Nicolaas op.
"We moeten naar het ziekenhuis !"
Esther was zo hard geschrokken dat ze gewoon er niet aan dacht om te beginnen te huilen. Ze bleef naar haar broertje kijken.

Ik keek naar Nico.
'''Nico word toch wakker''
Zei ik in paniek.
''Waarom word hij niet wakker''
Het huilen stond me nader dan het lachen.
"'Nico.''
Ik begon in shock te raken.