Een magie-vrij leven

Thomas keek Elisa nors aan en zag toen Nico op hem toelopen.
"Pakken !" Hij keek Elisa aan en vroeg boos.
"Mag ik mijn eigen zoon even oppakken? Ik ben niet zomaar een demon ! Ik ben Hendrik's en Nico's vader !" zei hij nors.
Esther knikte en keek toen naar haar broertje.
Noah was ook opgestaan en liep naar Elisa toe.
"Thomas, ga weg !"

Ik was echt woedend en ging voor Nico staan.
''GA WEG''
Zei ik woedend me ogen werden duister.
''Ik zeg het nog maar 1 keer.''
Me ogen werden beetje bij beetje duisterder.
''EN blijf weg''
Zei ik echt woedend

Ik bleef zitten en keek onzeker toe. Esther wilde ook naar haar moeder toe, maar ik hield haar tegen.
"Mama komt zo terug !"
Noah tilde Nico op en liep met hem terug .
Nico keek verdrietig.
Thomas zuchtte en keek weg.
"Goed dan !" Hij liep weg en schemerde uiteindelijk weer weg.

Ik bleef nog even staan tot me ogen weer gewoon waren. Toen liep ik terug.
''Zo dat is geregeld''
Zei ik.
De pannenkoeken werden gebracht.
''Hmm dat ziet er lekker uit.''
Zei ik tegen Esther en Nico.

"Dankje !" zei ik tegen Elisa en glimlachte naar haar.
Esther knikte.
"Ja ! Mama snijden, blieft?" vroeg ze toen.
NIco keek naar zijn pannenkoeken.
"Waalom papa weg moeten?"
Ik keek naar Hendrik.
"Kijk, lekkere pannenkoeken !" zei ik en probeerde vrolijk te klinken.

Ik glimlachte naar An.
''Graag gedaan''
Toen keek ik naar Esther.
''Ja is goed''
ik sneed haar pannekoeken.
''Koekjes.''
Zei Hendrik.

Ik glimlachte terug.
"Danke mama !" zei Esther en begon te eten.
Nico begon met zijn vork in zijn pannekoek te prikken.
"Mama snijden?" vroeg hij toen. Hij zweeg even.
"Waalom papa weg moet?"
Ik knikte en sneed Hendrik's pannekoeken.
"Smakelijk !" zei ik en begon zelf te eten.

Ik sneed Nico zijn pannekoeken.
''Omdat mama wou dat hij weg ging''
Zei ik tegen hem.
''Ga maar lekker eten''
Ik begon zelf ook lekker te eten.
Hendrik begon lekker van zijn pannekoeken te eten.
''Lekkel''
Uiteindelijk zat zijn hele gezicht onder de stroop

Nicolaas begon te eten.
"Ok !" zei hij alleen maar.
Esther begon ook te eten en zag toen Hendrik. Ze begon te lachen.
"Hendlik vol stloop !"
Noah begon ook te eten.
"Lekker he !" zei hij vrolijk en keek Elisa aan.
Ik begon ook te eten.

Ik knikte.
''Ja echt wel lekker''
Zei ik vrolijk.
Hendrik snapte het niet en dacht dat Esther hem uitlachte.
''Mama, Esther, Hendlik uitlachen''
Zei hij en begon hard te lachen.
''Esthel niet lief

Nico at en vond het heel erg lekker. Toen hij klaar was had hij nog honger. hij zag dat Esther niet oplette en prikte met zijn vork in een stukje pannekoek van zijn zus en at het dan snel op.
"Esther vindt het gewoon grappig, lieverd, ze lacht je niet uit !" Ik veegde zijn gezichtje af zodat hij niet meer vol hing.
Esther keek onzeker naar Hendrik en wilde niet dat hij boos op haar was.
"Esthezl solly zeggen !"
Ik glimlachte.

Ik zag wat Nico deed.
''Nico, je hebt zelf pannekoeken, niet van je zusje afpakken.''
Zei ik streng.
Ik was uiteindelijk klaar met eten.
''Dat was lekker zeg.''
Hendrik keek naar esther.
"'Esthel was niet Hendlik uitlachen''
Vroeg hij haar.

Nico keek zijn moeder aan en schudde zijn hoofd.
"Niet, op !" Hij keek naar zijn bord.
"Nog hongel !"
Esther schudde haar hoofd naar Hendrik.
"Nee, niet uitlachen..." TOen had ze pas door dat Nicolaas van haar pannenkoeken gegeten had. Ze begon te huilen.
"Nico pikken !"

Ik keek Nico aan.
'''Je hebt genoeg gehad straks krijg je buikpijn''
Zei ik tegen hem
''Stil maar lieverd nico zal het niet meer doen''
Zei ik tegen Esther.
"'Esthel lief''
Zei hendrik.

Nico keek boos.
"Niet !" Hij begon met zijn vork op zijn bord te slaan. Hij was een beetje slechtgezind omdat zijn wonde nogal veel pijn deed.
Esther begon te stralen.
"Hendlik lief !"
Ik keek vrolijk naar Hendri ktoen ik mijn pannenkoeken op had.
Esther keek haar moeder aan.

Ik keek Nico streng aan.
''Nico ophouden of je gaat niet mee winkelen''
Zei ik tegen hem.
Ik knikte naar Esther.
''Ja Hendrik is lief.''
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Hendlik koekjes op.''

Nico keek zijn moeder aan en gooide de vork op de grond.
"Vallen !" zei hij en keek naar de vork.
Noah raapte de vork op en legde hem terug op tafel.
Nico wilde die pakken, maar Noah zei.
"NIco, afblijvne !"
"Ja, jij hebt flink gegeten !" Ik keek Elisa aan.
"Zullen we gaan?"

Ik knikte.
''Ja laten we gaan.''
Ik stond op en pakte me krukken.
''Kom Esther en Nico we gaan winkelen''
Zei ik tegen hun.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Wij weg''
Vroeg hij

Nicolaas ging van zijn stoel af.
"Winkelen !" zei hij vrolijk.
Esther ging ook van haar stoel af en nam Noah's hand vast.
"Esthel klijgen dolfijn knuf !"
Ik knikte naar Hendrik en stond ook op.
"We gaan winkelen !" zei ik vrolijk. Ik keek om me heen en hoopte dat Thomas ons vanaf nu met rust zou laten.

Ik hinkte met me krukken mee.
''Ja we gaan winkelen.''
Zei ik vrolijk.
Hendrik keek heel blij.
''Winkelen''
Hij ging van zijn stoel af.
''Nu gaan''

NIcolaas rende al naar de uitgang van het restaurant en bleef daar op de anderen wachten.
"Kommen !"
"Ja, we gaan nu !" Ik nam Hendrik's niet in de plijster gelegde hand en volgde met hem.
"Dan mag je straks een mooie beren knuffel kiezen !" vertelde ik hem vrolijk. Ik was heel blij nu Thomas weer weg was.
Esther keek om en was blij toen ze Hendrik ook zag komen.
"Met HEndlik !"

Ik keek Esther vrolijk aan.
''Ja ook met Hendrik.''
Ik moest lachen om de ongeduld van Nico.
''Ja we komen, maar mama is niet zo snel.''
Zei ik lachend.
Hendik was heel vrolijk.
''Belen knuffel uitkiezen.''

Esther was erg blij.
Nicolaas sprong op en neer en probeerde aan de deurklink te geraken, maar het lukte hem niet. Ongeduldig wachtte hij op de rest.
"Waalom mama niet snel?" vroeg hij.
Ik moest lachen om Nicolaas en vooral de vraag die hij stelde. Ik keek naar Hendrik en knikte.
"Ja, je mag de mooiste uitkiezen ! En we gaan ook nog wat kleren voor Hendrik kopen, is dat goed?" vroeg ik hem met een glimlach.

Ik moest ook lachen.
''Omdat lopen met krukken niet makkelijk is''
Zei ik lachend.
''Zo mama is er''
Hendrik werd heel vrolijk.
''Ja klelen''
Zei hij en sprong vrolijk op en neer.

Nico keek naar zijn moeder.
"Oh ! NIet mak ...gema...gemaklijk?" vroeg hij en keek zijn moeder vragend aan om te zien of hij het juist gezegd had.
Esther keek vrolijk op naar Noah.
Ik moest lachen.
"Rustig maar, lieverd !" zei ik, maar was zelf ook vrolijk.
Noah deed de deur voor Nico open zodat die naar buiten kon en hield die dan open voor Elisa zodat ze ook naar buiten kon.