Een magie-vrij leven

''Mama komt echt zo''
Ik begon me aan te kleden toen Noah met Nico binnen was.
''Oef dat ging net goed.''
Zuchte ik opgelucht.
''Probeer deze puzzelstukje is''
Zei Paige toen ze het goede stukje had gepakt.
''Probeer maar eens.''

Nicolaas werd mee naar binnen genomen en bleef erg luid huilen zodat Esther ook wakker werd.
"Nico, stil !" zei ze nors.
Nicolaas keek naar zijn zus en begon toen express nog tien keer luider te brullen.
Maria sloeg haar armen over elkaar.
"Nee, puzzel stuk !" zei ze boos en pakte meteen daarna het stukje aan en deze keer paste het wel.
"Ja, gelukt !" zei ze op een erg vrolijke toon en begon verder te puzzelen. Toen er weer een stukje niet paste, werd ze weer heel erg boos.

Toen ik aangekleed was liep ik naar binnen toe.
''Kijk mama is er al, Nico''
Ik pakte hem over van Noah.
''Niet meer huilen''
Ik knuffelde hem.
''Probeer dan een ander stukje lieverd.''
Zei Paige tegen Maria.

Nicolaas begon steeds minder hard te huilen totdat hij niet meer huilde.
"Esthel niet lief was !" zei hij toen en wees naar zijn zusje die slaperig naar hen keek en toen begon te huilen.
"Esthel wel lief ! Nico zegt Esthel niet lief !" huilde ze.
Maria zei.
"Nee ! Welkt niet !" Ze keek aandachtig naar de andere puzzelstukjes en orbde er toen een ander naar zich toe, maar ook dat paste niet.
"Zie ! Niet past ! Stuk !" zei ze boos en beet op het puzzelstukje.
"stout !"

ik tilde Esther ook op.
''Jullie zijn allebei lief''
Ik knuffelde ze
''Nu gaan jullie weer lekker slapen.''
Zei ik tegen hun.
''Maria niet op het stukje bijten.''
Paige pakte de goede stukje.
''Probeer deze even''

Esther stopte met huilen en keek weer blij. Ze keek Nico aan.
"Mama zegt Esthel wel lief !" Triomfantelijk keek ze Nicolaas aan. Nicolaas werd boos en wilde haar meppen, maar keek zijn moeder weer aan.
"Mag?" vroeg hij en Esther dook in elkaar en drukte zich tegen haar moeder aan.
Maria zuchtte diep.
"Mag nooit !" zei ze nors en zachtjes en pakte het aan. Ze probeerde het en het paste. Verbaasd keek ze haar moeder aan.
"Mama altijd weet !" zei ze en was erg jaloers.
"Waalom Malia niet kan, mama wel?"

Ik keek Nico streng aan.
''Nee je mag niet slaan''
Zei ik streng.
''Als je iemand slaat ben je heel stout.''
Zei ik tegen Nico.
''maria kan het ook weten.''
Zei Paige.
''je moet goed kijken en niet boos worden.''

Nicolaas keek zijn moeder aan en werd bang. Hij begon terug te huilen.
"Maal Esthel niet lief wast !" zei hij.
"Esthel wel lief !" zei ze boos.
"Nico niet lief !"
Maria keek haar moeder met een onschuldige glimlach aan.
"Malia toch niet boos woldt?" vroeg ze en pakte het laatste puzzelstukje.
"Waal moet?" Ze begon te giechelen en duwde het puzzelstukje tegen haar moeders mond aan.
"Ja past !"

Ik keek hun aan.
''En nu ophouden.''
Zei ik streng.
''Jullie zijn allebei lief''
Paige moest ook Giechelen.
''oja past die''
Vroeg ze vrolijk.

Noah zei met een glimlach.
"Of allebei stout !"
Nicolaas begon hard terug te huilen en Esther deed met hem mee.
"Noah zegt stout !" huilde ze.
Maria schudde haar hoofd.
"Nee, niet past !" Ze haalde het weg en keek naar de plek waar hij paste, maar ze wilde hem daar niet leggen omdat de puzzel dan af zou zijn en ze moest gaan slapen.

Ik keek hun aan.
''Soms een beetje stout zijn is ook niet zo erg, he Noah''
Ik keek Noah aan.
''Noah is ook wel eens stout''
Zei ik.
''Waar past hij dan wel''
Vroeg Paige.

Noah schudde zijn hoofd.
"Nee hoor, dat is niet erg !" Hij keek Elisa aan.
"Wanneer was Noah dan stout?" vroeg hij haar met een grijns.
Maria keek zwijgend naar de puzzel en legde het stukje dan op de juiste plaats.
"Puzzel af...", zei ze toen zachtjes en bleef stilletjes zitten in de hoop dat ze niet van haar moeder moest gaan slapen. Ze bleef naar de puzzel kijken en geeuwde toen. Ze ging wat tegen haar moeder aanliggen.

Ik keek Noah aan en dacht.
''euuuhhh toen Noah niet wou gaan slapen.''
verzon ik dan maar.
Ik keek Nico aan.
''Kom we gaan naar bedje toe''
Zei Paige tegen Maria.
''Hup naar boven toe''
Zei ze glimlachend.

Noah knikte maar en glimlachte naar de kinderen.
"Oh hele stoute Noah !" zei Nico en knikte.
"Nico altijd blaaf slapen he mama?"
Maria begon met haar hoofd te schudden.
"Nee ! Puzzel niet af !" Snel begon ze de puzzel uiteen te halen en keek haar moeder toen aan.
"Puzzel nog maken !" vertelde ze en keek haar moeder aan. Toen knikte ze.
"Puzzel niet af ! Puzzel maken !"

Noah knikte maar en glimlachte naar de kinderen.
"Oh hele stoute Noah !" zei Nico en knikte.
"Nico altijd blaaf slapen he mama?"
Maria begon met haar hoofd te schudden.
"Nee ! Puzzel niet af !" Snel begon ze de puzzel uiteen te halen en keek haar moeder toen aan.
"Puzzel nog maken !" vertelde ze en keek haar moeder aan. Toen knikte ze.
"Puzzel niet af ! Puzzel maken !"

Ik keek Nico aan.
''Ja jij gaat altijd braaf slapen.''
Zei ik met een glimlach.
''Kom op jongdame naar boven toe.''
Paige tilde Maria op en liep met haar naar boven toe.
''Lekker bij mama en Henry slapen.''
Ze liep de slaapkamer van haar en Henry in.

"Esthel ook, he mama?" vroeg ze toen, een beetje onzeker.
Nicolaas legde zijn hoofd tegen zijn moeders schouder en viel meteen in slaap.
Noah glimlachte vrolijk.
Maria keek onzeker naar haar moeder.
"Mama ook slapen al?" vroeg ze toen en hoopte het. Ze klemde zich vast rond haar moeders nek en was niet van plan los te laten voordat ze zeker wist dat haar moeder bij haar bleef.
"Mama, waal Henly?"

Ik knuffelde hun even.
''Ja Esther gaat ook altijd braaf slapen.''
Ik bleef naar de slapende Nico kijken.
''Mama gaat eerst even Henry bellen.''
Zei Paige tegen Maria.
''Ik weet niet waar Henry is.''
Paige pakte haar mobiel en belde naar Henry zijn mobiel.

Esther glimlachte blij.
"Esthel mag slapen?" vroeg ze en wilde graag terug gaan slapen.
Maria knikte en hield haar mama nog goed vast.
"Malia mee luistelen?" vroeg ze en hoorde plots de gsm van Henry die op bed lag overgaan.
"Tling !" Ze orbde de gsm naar zich toe. Ze keek ernaar.
"Mama, knopje dluk en Malia plaat met mama wilt !" Ze hield de gsm uit naar haar moeder.
"DOen !"

Ik stopte Esther en Nico weer in.
''Ja ga maar lekker slapen lieverd.''
Ik gaf haar een kusje op haar voorhoofd.
''Nee laten we dat maar niet doen.''
Paige begon ongerust te worden.
Waar is Henry toch.
''Ga maar slapen lieverd.''

Esther viel al meteen in slaap.
Maria keek verdrietig en begon zelf op enkele knopjes te drukken en ze giechelde toen die lawaai maakten. Toen hoorde ze plots haar moeder zeggen dat ze moest gaan slapen.
"NEE !" riep ze boos uit.
"Malia niet slaapt !" riep ze uit en klemde zich vast aan haar moeders nek.
"Monstel Malia pijn doen !" zei ze en rilde van angst en begon hard te huilen.
"Malia bang monster !"

Ik ging zelf ook op bed liggen.
´´Wat een dag zeg´´
Vermoeiend sloot ik me ogen.
´´Liever welke monster.´´
Vroeg Paige verbaast aan Maria.
Zze bleef zich zorgen maken over hendry.
´´Er zijn geen monsters´´

Noah ging naast haar liggen.
"Ja, zeg dat wel !" zei hij en keek haar dan grijnzend aan.
"Wanneer wilde ik dan eens niet gaan slapen?" vroeg hij haar een beetje plagend.
Maria begon hard te huilen.
"Wel monstel !"riep ze woedend uit omdat haar moeder haar niet geloofde.
"Monstel wel ist ! Malia niet liegt ! MAMA WEL MONSTEL !" huilde ze en probeerde haar moeders aandacht te krijgen.

Ik keek Noah aan.
''Toen we jeweet wel bezig waren.''
Zei ik plagend en ik begon hem te kussen.
''Weet je het weer''
Paige keek Maria aan.
''Waar is dat Monster dan lieverd''
vroeg ze.
''Moet mama even gaan kijken.''

Noah grijnsde.
"Oh toen, maar ik geloof dat jij toen ook niet wilde gaan slapen !" zei hij vrolijk en zoende haar terug.
"Bed MAlia !" zei ze angstig en drukte zich tegen haar moeder aan.
"Nee, mama niet kijk !" riep ze uit.
"Monstel au doen !" Ze begon terug harder te huilen.
PLots verscheen er op Paige's bed een enveloppe.