De afname van de kinderen

Het meisjes stond op.
"Wat wil je drinken?" rvoeg ze zachtjes en keek even om zich heen. "Gelukkig zijn mijn ouders niet thuis", zei ze tone.
Ik bleef hard doorwerken.
Andy hoorde het niet.
Cath keek vrolijk naar Elisa, maar was verbaasd.
"Elisa tliest?"

((Elisa, jij mag enkele dagen verder doen))

Ik haalde mijn hand weg en keek naar Cath.
''Ja, Elisa is triest''
Zei ik toen.
''Ik hou van je''
Ik concetreerde me en ging naar een plekje waar ik alleen was.
Noah keek haar aan.
''Doe maar een cola''
Het was nu 2 dagen verder en ik zat nog steeds op de zelfde plek.

Ik was doodmoe en hoopte dat ik eindelijk mocht stoppen met deze vreselijke job die in echt al beu was. Ik dacht aan Elisa en nog geen twee seconden later stond ik al bij haar.
"Elisa?" vroeg ik.
"Gaat het?"
Andy zat thuis met PRue en Cath.
"Waar zou Elisa zijn?"

Ik reageerde niet.
''Noah.''
Mompelde ik zachtjes.
''Mijn Noah.''
Ik keek naar An.
''Noah''
Mompelde ik weer verdrietig.

Prue kijkt op.
''Ik heb geen idee. Als er maar niks ergs is gebeurd ofzo...''
Ze plukt aan een pluisje op haar mouw.



EDD verschijnt naast de twee meisjes.
''Hallo,'' zegt hij rustig. ''Goed nieuws voor jullie. Jullie zijn ontslagen! Ik moet weer helemaal in mijn uppie verder werken.''
Hij zorgt dat Elisabeth en An Engel-des-Doods-af zijn.

Ik haalde opgelucht adem toen ik het hem hoorde zeggen envoelde mezelf vervagen. Angtig slikte ik, maar het volgende moment werd ik wakker en ging recht in het bed zitten waar ik net twee dagen had gelegen, in een diepe coma. Verdwaasd keek ik om meh een.
Andy stond op.
"Ik ga naar Elisa's lichaam...", zei hij. "Hopelijk wordt ze snel wakker !" Hij zuchtte even diep.

Ik knipperde met mijn ogen.
''Noah''
Ik keek rond en hoopte dat ik gedroomd had.
''NOAH''
Riep ik nog een keer.
''Het was geen droom''
Verdrietig ging ik weer liggen/

Ik kwam uit bed nadat ik me losgekoppeld had van alle draden waaraan ik vastgesnoerd was.
"Vervelendzeg", mompelde ik zachtjes tegen mezelf. "Al die vervelende draden!" Een grom ontsnapte mijn keel en ik liep tot bij het bed.
"Elisa, gaat het?" vroeg ik zachtjes en erg bezorgd. Ik nam meteen haar hand vast en gaf er een kneepje in.
"Ik ben hier voor je!"

Ik schudde mijn hoofd.
''nee het gaat niet''
Ik begon te huilen.
''Ik ben Noah kwijt''
Huilde ik verdrietig.
''Ik wil Noah terug.''
Ik voelde me heel erg verdrietig.

Ik hield Elisa goed vast.
"Ik weet het", zei ik zachtjes.
"Ik weet het en ik vind het vreeselijk voor je, echt waar, ik vind het zo vreselijk erg voor je!"
Noah miste Elisa heel erg.
"Ze moet toch weten dat ik nog leef?" Hij orbde naar de Elders.
"Kunnen jullie Elisa zeggen dat ik nog leef?"

Ik bleef huilen.
''Ik wil Noah''
Huilde ik.
''Ik wil de liefde van mijn leven''
De Elder keek Noah aan.
''Dat kunnen we niet doen''
Zei hij toen.
''Dan word het alleen maar moeilijker voor jullie''

Noah keek boos.
"maar je kan haar mij toch niet laten begraven?!" vroeg hij woedend. "Hoe leg je dat aan alle mensen die we kennen en niet van magie weten, uit?!" Hij haatte deze situatie en wenste dat alles gewoon was zoals het vroeger was. "Ik wil niet dat ze met de gedachte dat ik dood ben, moet leven!"
Ik hield Elisa goed vast en in plaats van haar proberen te troosten, barstte ik zelf in tranen uit.

Ik bleef huilen.
''Ik wil mijn Noah.''
Bleef ik huilend zeggen.
''Ik wil hem terug.''
De Elder dacht na.
''Ik bespreek hem even met de anderen''
Hij ging naar de andere Elder

Noah zcuhtte opgelucht.
"hopelijk doen ze hier iets aan!"
De Elder keek hem aan."
Wat is er?"
Ik wist niet wat te doen.
"kan ik iets doen?" vroeg ik toen maar zachtjes.
"iemand halen ofzo?"

Ik schudde mijn hoofd.
''Ik wil naar mijn ouders''
Zei ik zachtjes.
''Ik wil niet meer naar mijn eigen huis''
De Elder keek hem aan.
''Noah wil dat we Elisa vertellen dat hij leeft''
Hij legde het uit.''

Ik knikte.
"zal ik hen bellen om het te zeggen?" vroeg ik zchtjes. Ondertussen liet ik in geadchten aan mijn moeder weten dat ik uit de coma was en dat mijn taak erop zat. Ik was doodmoe, maar het vond het mijn schuld wat er gebeurd was met Noah en vond daarom dat ik er wel echt voor Elisa moest zijn.
Noah wachtte ongeduldig.
De andere Elder keek boos."
Ze moet zweren dat ze niet bij hem in de buurt komt ofa nders laten we hem toch doodgaan!"

Ik knikte.
''Ja graag''
Huilde ik.
''Ik wil mijn ouders''
Ik was heel erg verdrietig.
De Elder knikte.
''En Noah heeft het al beloofd.''
Hij vertelde het Noah.

Noah zuchtte opgelucht.
"Bedankt!" zei hij en zweeg even.
"Wanneer mag ik weer naar Elisa?"
Ik knikte.
"Ik zal ze bellen!" Ik gaf haar nog een knuffel en liep daarna naar de hal waar ik hen belde. Even later kwam ik alweer terug binnen.
"Je vader is onderweg hierheen!"

Ik lag op bed snikkend.
''Dankje''
Zei ik zachtjes.
De elder keek Noah aan.
''over een paar maanden''
Zei hij toen.
''Als je proeftijd voorbij is''
Zei hij daarna.

noah zuchtte.
"Goed", zie hij toen.
"Ga je het Elisa nu vertellen?"
Ik wistn iet goed wat ik nu moest doen. Daarom ging ik gewoon bij haar op bed zitten en legde mijn hand op haar schouder.
"Het spijt me", zei ik.
Andy was al met Cath onderweg.

Ik bleef huilen.
''Ik wil ze allemaal terug''
Huilde ik.
''Alleemaal''
Ik raakte weer erg van streek.
De elder knikte.
''Ja''
Hij orbte weg''

Ik wilde net antwoorden op Elisa toen ik iemand zag binnenorben. Toen ik merkte dat het een Elder was, gaf ik een korte gil.
"Wat doe jij ...doet u hier?" vroeg ik angstig.
De Elder keek naar Elisa.
"Ik moet Elisabeth iets vertellen!" zei hij tegen haar.
Onzeker keek ik naar Elisa.
Andy was er bijna.

Ik keek de Elder aan.
''Wat is er?''
Vroeg ik snikkend.
''Wat wilt u vertellen?''
Ik bleef hem snikkend aankijken.
''Wat?''
Vroeg ik zachtjes.

"Noah leeft nog!" zei hij tegen Elisa.
Ik schrok erg hard.
"Wat?" vroeg ik.
"Maar ..."
De Elder negeerde me.
"Hij is een lichtgids, maar de eerste maanden mag je hem niet zien omdat hij eerst moet bewijzen en moet leren om een lichtgids te zijn!"

Ik schrok.
''Wat''
Ik keek hem aan en de rest hoorde ik niet.
''Breng me naar hem toe''
Zei ik toen.
''Alsjeblieft''
Smeekte ik.