De afname van de kinderen

Ze keek Henry aan.
''Bij Hendrik''
Zei ze toen.
Hendrik bleef huilen.
De dokter keek haar aan.
''Als je niet gaat dan bel ik kinderbescherming''

Ik gaf de dokter een klap in het gezicht.
"Doe maar!" gilde ik. "Dan zien ze meteen dat Hendrik bij mij hoort en niet bij jou!" Ik spuugde in zijn gezicht.
Henry keek verbaasd.
"Bij Hendrik?" HIj zweeg even.
"MAar... is hij neit?"

Ze knikte.
''Ja bij Hendrik''
Hendrik huilde hard.
''Niet meel au willen''
De dokter gaf An een klap in haar gezicht en trok Hendrik naar zich toe.
''Hij blijft hier''

HEnry keek onzeker.
"Is dat een goed of slecht teken?"
Ik schrok, maar werd alleen maar kwader.
"Jij vies, vuil, smerig varken!" gilde ik en orbde een mes in mijn handen. Woedend keek ik naar hem.
"Zet mijn zoon neer!"

Ze keek hem aan.
''Ik weet het niet''
Zei ze toen.
Hendrik raakte heeeeeeel erg overstuur.
De dokter ging met Hendrik naar achteren.
''Ik bel de politie''
Hij deed wat hij zei.

Ik schrok van mezelf en orbde het mes weg. Onzeker deed ik een stap naar achteren en keek naar Hendrik. Als ik zo naar mezelf keek, leek het wel alsof ik een rotslechte moeder was. Met tranen in mijn ogen staarde ik naar de grond. In ieder geval mocht Hendrik hier niet blijven! Boos keek ik op.
"HEndrik," Mijn stem was weer zacht. "lieverd, het komt allemaal goed, mama belooft het!"
enry zuchtte.

Ze was bezorgt.
Hendrik huilde.
''Mama pakken''
Hij stak zijn armen uit.
De dokter hoorde de sirene.

Ik begon te huilen en liep naar hem toe.
"Laatme hem even vasthouden", smeekte ik en nam zijn handje al beet. Ik gaf er een kusje op.
"Mama heeft je zo gemist!" Ik hoorde de sirene ook, maar het kon me niet schelen.
Henry zag het."
Gaat het, Page?"

Ze knikte.
''Jawel''
Zei ze toen.
De dokter knikte uiteindelijk.
''Ok heel even''
Hij gaf Hendrik aan An.
''Mama hendlik meenemen.''

"Dankje", fluisterde ik shor. Ik trilde en klemde Hendrik vast.
"Oh, mijn schat!" Ik begon te huilen en bleef hem goed vasthouden. Ik was de dokter heel dankbaar en wilde daarom neit gexwoon wegorben met Hendrik. Dat zou trouwens niets uithalen... Dan hadden ze zeker iets waardoor ik hem nooit meer terug zou krijgen.
"Mama haalt je hier weg, mama belooft het!" fluisterde ik in zijn oortje. "MAar Hendrik moet nog even wachten!" Toen ik de dokter weer aankeek om te zien of hij hem al terug wilde, begon ik te huilen.
Henry gaf haar een usje.
"OK"

Ze kuste hem terug.
De dokter bleef gewoon staan.
Hendrik bleef huilen.
''Nu mee''
Zei hij toen.

Smekend keek ik de dokter aan.
"Laat me hem alsjeblieft meenemen!" Ik deed een stap naar hem toe en greep met één hand zijn arm beet. Ik was nog steeds aan het huilen. "Alsjeblieft!"
De politieagenten belden aan.
Ik hoorde het en snikte. Ik knuffelde Hendrik.
Henry streelde haar haren.
"Ze blijft wel lang weg!"

Ze knikte.
'"Ja''
De dokter deed de deur open.
''Hij blijft hier''
Hij pakte Hendrik.
Hendrik bleef hard huilen.
''Mama

Ik schrok.
"Hendrik!" Bang keek ik naar hem en het kon me zelfs niet schelen wat de politie zou doen.
Hendrik, mijn lieve schat, mama belooft je dat ze je komt halen! Mama belooft het!
HEnry probeerde kalm te blijven.
"Moet ik haar eens bellen?"

ze knikte.
''Ja''
Hendrik bleef huilen.
''Met mama mee''
Huilde hij hard.
''mamaaaaaaaaaaaaa''

Ik stond met mijn rug tegen de muur en wilde mijn blik van Hendrik afwenden, maar het lukte niet. Ik wilde zijn gehuil buitensluiten, maar dat lukte ook niet. Het grifte zich in mijn hart en ik zou het de rest van mijn leven blijven herinneren.
"Sorry"
Henry nam zijn mobiel.
"Ok, daar gaatie!" Hj belde naar zijn dochter

Ze knikte.
''Ok''
Hendrik raakte helemaal over stuur.
''MAMA MAMA MAMA MAMA MAMA''
Bleef hij gillen totdat hij zijn stem kwijt was.

Ik zakte langs de muur naar beneden. Mijn armen legde ik over mijn hoofd en ik huilde.
"Hendrik..."Ik hoorde mijn mobiel, maar dacht er niet eens aan om op te nemen.
"Het spijt me..."
henry wachtte."
Ze neemt niet op", zei hij uiteindelijk.

Ze was bezorgt.
Hendrik had geen stem weer over.
De politie namen An mee en zette haar bij haar huis af.
''U moet daar weg blijven''
zeiden ze toen.
''De volgende keer word u gearrestreerd''

Ik keek de man woedend aan.
"Mijn zoon wil daar weg! Hij smeekt me om hem mee te nemen!" Ik begon te huilen. "Zou u dan kunnen wwegblijven?! Die dokter is gek! Hij doet mijn zoon pijn, u zou hem moeten arresteren, niet mij!" Ik bleef even hijgend staan en bood hem toen mijn beide polsen aan.
"Arresteert u me nu maar want ik ga toch terug!"
Henry probeerde het nog een keer, maar ook deze keer nam ik niet op en drukte hij zuchtend af7.

Ze was heel bezorgt.
''Ik ga naar haar toe''
Ze wou opstaan
De agent keek haar aan.
''Die dokter is altijd heel goed voor kinderen en die jongentje moet gewoon wennen.''
zei hij toen.

Henry hield haar tegen.
"Paige, wat als er mensen bij haar zijn die niets afweten van magie?"
Ik werd woedend."
Een paar maanden?! Hij heeft een paar maanden nodig om aan te passen?! Jullie horen het goede te doen en het enige dat jullie doen is de verkeerde mensen straffen!" Ik ademde zwaar.
"Die dokter is TE goed voor kinderen zeker?!"

Ze keek hem aan.
''Ik orb binnen in huis''
Zei ze toen en orbte al weg.
De politie gingen weg.
Hendrik begon in slaap te vallen

Henry vloekte.
"Paige!" riep hij.
Ik zakte huilend neer in de hal en bleef daar snikkend liggen. Ikb leef Hendrik maar horen.
"Het is niet eerlijk!"
De dokter legde Hendrik in zijn bedje."
Slaap lekker!"

ze ging naar An.
''An''
Hendrik sliep onrustig.
''Mama''
Mompelde hij helemaal schor.