De afname van de kinderen

Ik sliep rustig.
''Mijn kinderen.''
Mompelde ik zachtjes.
''Mijn schatjes''
mompelde ik daarna.
Ric schudde zijn hoofd.
''Er zijn geen betere''
Zei hij toen zachtjes tegen An.

Ik knikte.
"Wel !" zei ik toen tegen hem.
"Het lukt ons wel !" Ik kuste hem.
"Jij moet je niet opofferen voor mijn kinderen !"
Noah keek Paige aan.
"Wat moeten we deoN," vroeg hij zachtjtes.
Piperl egde een dekentje over Elisa.

Ik sliep een beetje onrustig.
''Nee niet mijn kinderen''
Zei ik zachtjes.
''Geef ze terug.''
Paige keek hem aan.
''Een advocaat zoeken''
Zei ze toen.
Ric schudde zijn hoofd.
''Dat moet ik wel''

Noah knikte.
"OK, is goed", zei hij zachtjes.
"Maar ... waar vinden we er één?"
Ik schudde mijn hoofd.
"Er is een andere oplossing !" zei ik en begon te hyperventileren.
Piper keek bezorgd naar Elisabeth en kon zich zelf sn iet voorstellen hoe het voor haar moest zijn.
"Dit is vreselijk !"
Susan werd boos."
Ga weg !"

Ik bleef onrustig.
''Nee niet doen''
Ik begon te huilen.
''Niet mijn schatjes.''
Ik bleef huilen in me slaap.
Ric keek An aan.
''Ik wil iets doen en dit is het enigste.''
Hij ging weg.
Paige dacht na.

Ik schudde mijn hoofd en orbde naar mijn moeder.
"Mama !" riep ik in paniek.
Susan liep naar RIc.
"Gaat het?"
Noah keek naar Elisa.
"Het komt wel goed! " zei hij en gaf haar een kusje.
"Het kotm goed !"

Ik werd wakker.
''Nee me kinderen''
Riep ik huilend.
''Sorry''
Zei ik toen na een tijdje.
Paige keek An aan.
''An wat is er?''
Ric schudde zijn hoofd.

Susan liep naar hem toe en sloeg zijn armenzom haar heen.
"Ik hou van je!"
Ik vertelde wat Ric wilde doen en was totaal in apniek.
"Hij mag het niet doen ! HIj mag het niet doen, mama, hij mag het echt waar niet doen ! Het mag niet!"
Piper keek verbaasd.
noah knuffelde Elisa.
"Je moet geen sorrt zeggen! "

Ik knuffelde Noah.
''Ik ben zo bang''
Huilde ik toen.
''Zo bang''
Paige keek An aan.
''An we kunnen Ric niet dwingen''
Ric begon te huilen.

Susan knuffelde haar zoon.
"Het komt goed !" zei ze.
Noah knuffelde Elisa.
"Ik weet het, want ik voel hetzelfde ! Ik ben ook zo vreselijk bang, zo vreselijk bang !"
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik moest blijven voor hem en nu gaat hij? ! Zij gaat ons echt niet de overwinning gevne! "

Ik bleef hem vast houden.
Ric keek zijn moeder aan.
''Mag ik An wel blijven zien?''
Vroeg hij toen aan haar.
''Alsjeblieft''
Paige dacht na.
''We moeten toch iets kunnen doen''

Susan schudde haar hoofd.
"Nee !"
Ik raakte in paniek.
"Ik ga iedereen kwijt raken! " riep ik plots uit en rende naar boven en sloot me op in de kamer die vroeger van mijn moeder was. Snel orbde ik een mes naar me toe en zette het op mijn pols.
"Mag niet iedereen kwijt raken ..."
Noah keekELisa aan.
"We moeten ze meelaten nemen ..."

Ik keek Noah aan.
''Nee dat kan ik niet aan''
Zei ik tegen hem.
''Alsjeblieft''
Ik begon te huilen.
Paige orbte achter An aan en orbte het mes weg.
Ric bleef huilen maar zei niets

"Mama !" riep ik geschrokken uit toen ze het mes wegorbde. "Waarom .... waarom deed ... deed ... je ... je ... dat ... nu?" Ik begon steeds sneller te ademen en werd draaierig.
Susan begon hem plots te kussen.
Naoh knikte
"Ok, goe d!" zei hij.
"We houden hen !"
De politie kwam naar de amnor.

Ik hoorde sirenes.
''Oneee politie''
Ik wou opspringen.
''We moeten gaan''
Het was me teveel.
paige ondersteunde An.
''Het komt goed''
Ric schrok heel erg.

"Goed?" herhaalde ik schril.
"Hoe dan? Iedereen wordt van me afgenomen! " Plots sloeg ik mijn armen om mijn moederheen en hield haar goed vast.
"Niet weggaa n!"
Piper keek naar Elisa."
Rustig, ik bevries hen wel tot jullie weg zijn !" zei ze en glimlachte.
naoh schrok.
"We moeten naar de onderwereld even !"

Ik schrok.
''Ik wil de kinderen daar niet''
Zei ik toen.
''niet in de onderwereld''
Ik kon het niet meer aan.
''ik kan dit niet''
Paige bleef An vast houden.
''Ik blijf bij je''
Ric probeerde zijn moeder weg te duwen.

Susan keek haar zzoon aan.
"Je lijkt zo hard op je vader !"
Ik werd ietwat geruster.
"Denk jij dat we Charisa en Hendrik nog terugkrijgen?" vroeg ik heel erg zachtjes aan haar.
Naoh dacht na.
"De hemel dan?"

Ik keek de anderen aan
''Maar mag dat wel''
Vroeg ik toen.
''Ik kan dit niet meer''
Zei ik nog een keer.
''sorry''
Ik zakte in elkaar.
Paige knikte.
''Ik weet het zeker''
Ric keek haar geschrokt aan.

Piper keek om zich heen.
"Waar is PAige als je haar nodig hebt?"
Noah schrok en sprong naar voren zodat hij Elisabeth nog net op tijd kon opvangen. "Elisa !"
Charlotte begon te huilen.
Susan keek har zzoon aan.
"Ben je daar niet blij mee?"

Ik kwam niet bij en zweete heel erg.
''neeeeee''
mompelde ik zachtjes.
Ric knikte.
''natuurlijk wel''
Zei hij toen zachtjes.
paige keek An aan.
''Laten we naar beneden gaan''

Ik knikte.
"Ja " zei ik tegen haar, maar was nog steeds heel erg bang.
"Maar me niet laten he"
"Elisa?" vroeg Noah bezorgd.
"Lieverd, gaat het?"
Susan begon RIc terug te kussen.
"Ik hou van je!"

Ik begon bij te komen.
''Moeten gaan''
Ik wou opstaan maar had de kracht niet.
''Moeten vluchten''
Ric duwde haar weer weg.
''Ik ben pap niet''
Zei hij toen.
Paige ging met An naar beneden.
''Ik blijf bij je''

Susan keek haar zoon aan.
"Je kan wel doen alsof !"
Ik bleef vlak bij mijn moeder lopen.
"Ja"
De deurbel ging.
Plots had Piper een beter idee. Ze zei een spreuk op waardoor heel Elisa's en Noah's gezin onzichtbaar werd.

Ik was op en voelde me daardoor niet goed.
''Ik wil naar huis toe.''
Zei ik zachtjes.
''Naar huis''
ik was aan het snikken.
Ric keek haar aan.
''maar ik ben je zoon''