De afname van de kinderen

Piper keek even om.
"Wel stil zijn !"
Noah knikte.
"Shhht", zie hij tegen ELisa en nam toen de kinderen bij zich en liet hen st il zijn.
Piper deed open.
"Kan ik uiets voor jullie doen?" vroeg ze.
Susan knikte.
I kkeek mijn moeder aan

Ik keek Noah aan.
Ik kan dit niet meer
Zei ik via gedachten tegen hem
Ik ben helemaal op.
Ric keek zijn moeder aan.
''Dan kan ik toch niet''
Zei hij toen verward.

Noah keek bezorgd naar Elisa.
Wat kan je niet meer? vroeg hij en nam haar handen vast en gaf er een zacht kneepje in.
Ik ben bij je !
Charlotte keek naar haar moeder.
Susan knikte.
"Jawel !"
Piper keek de agent aan.

Ik keek hem aan.
Ik kan niet meer vluchten
Zei ik toen.
Maar ik wil ze niet kwijt
de agent keek haar aan.
''Ik zoek de familie Wouters''
Zei ze toen.

Piper keek de agent nors aan."
Die zijn hier niet !"
Ik keek bang olm me heen en stond met mijn arm tegen mijn moeders arm aan. "Waar zijn ze?"
Noah knikte.
Ik begrijp het ! Misschien moeten we niet meer vluchten, maar gewoon die Roos aanklagen?

Ik keek hem aan.
Maar nemen ze dan de kinderen niet eerst weg?
Vroeg ik toen bang.
Ik wil ze dat niet aan doen.
Paige knuffelde An.
''Onzichtbaar.''
Fluisterde ze zo dat An het alleen hoorde.

Ik voelde me geruster toen ik door mijn moeder geknuffeld werd en legde mijn hoofd tegen haar schouder aan.
"Ik ben Hendrik en Charisa kwijt en nu ook nog eens Ric", zei ik zachtjes e n voelde me ellendig.
Piper keek de agent aan.
"Dus u kan gaan !"
Noah knikte.
We zullen één van de twee dingen moeten doen ...
Susan keek haar zoon aan.

Ik zuchte.
Ok we klagen ze aan
Ik voelde me beroerd.
z'n slechte moeder ben ik wel
Ric wist niet wat hij moest doen.
De agent knikte.
''Ik kom laten nog wel terug''

Piper zuchtte opgelucht.
"HJE zal ze hier toch niet vinden !" Zodra hij weg was, sloot ze de deur en lie pterug.
"HIj is weg, maar blijf nog maar even zo voor het geval hij stiekem kijk t!" Ze wist niet waar Elisa was.
Noah keek naar Elisa.
Je bent geen slechte moeder !
Ik begon zachtjes te huilen.

Ik keek Noah aan.
''Laten we het maar doen''
Zei ik toen zachtjes.
''Hopelijk komt het goed''
Paige omhelsde An.
de agent ging naar Prue en Andy

Andy zei ook dat Elisa er niet was, maar het verschil met Piper was dat hij de waarheid sprak.
Ik bleef mijn moeder goed vasthouden
"Jij gaat echt niet weg hé?" vroeg ik bang.
"Jij niet hé?"
Noah knikte.
"Het moet goed komen ! We geven niet op !"

Ik liet ons weer zichtbaar worden.
''We moeten die Roos bellen''
Zei ik toen.
''En we gaan hun aanklagen''
Ik knuffelde me kinderen.
Paige schudde haar hoofd.
''Ik ga niet weg''

Noah knikte.
"INderdaad !" zei hij.
"Bel jij?"
Piper keek onzeker."
Wij helpen jullie !"
IK begon harder te huilen.
"En mij?"

Ik knikte toen.
''Ja ik bel''
Zei ik toen. Ik deed wat ik zei.
Paige knikte.
''we helpen ook jou''
Zei ze toen.
''Dat beloof ik.''
Ric keek zijn moeder aan.
''Gaan we''

Roos nam op.
"Met Roos 0..."
Ik keek mijn moeder aan.
"Dankje !"
Piper knikte.
Susan keek hem verbaasd aan.
"Waarheen?"

Ik zuchte even.
'"We zijn bij me tante''
Zei ik tegen Roos.
Ric keek Susan aan.
''naar huis toe''
Zei hij.
''Ik wil even rusten''

Susan knikte.
"Ok, is goed !" zei ze.
Roos zweeg even.
"We mogen de kinderen komen halen?" vroe ze.
Piper zuchtte.
"Het komt wel goe d!" zei ze.
Ik keek naar Elisa.

Ik had tranen.
''Ja dat mag''
Zei ik toen.
''Maar we gaan jullie aanklagen''
Ik hong toen op.
Ric ging naar huis.
''We zijn er''

Susan knikte.
"Zullen we een film gaan bekijken?"
Roos schrok en keek haar collega's aan.
"We worden aangeklaagd, maar we mogen de kinderen van elisabeth en Noah wel gaan halen..."
Noah omhelsde Elisa.
"Misschien moet je nu afscheid nemen van hen ..."

Ik knikte. Ik ging bij me kinderen op ooghoogte zitten.
''Hey schatjes van me''
Ik knuffelde ze.
''Jullie gaan mama en papa even een tijdje niet zien''
Ik probeerde nietn te gaan huilen.
''Vergeet niet dat mama en papa heel veel van jullie houden''
Ik had het nu erg moeilijk.
''We houden echt zielsveel van jullie''
De collega's knikten en gingen op weg.
''Ja is goed''
Zei Ric toen.

Ik dacht weer aan hetgeen ik had gezegd en rende naar boven toe. Ik was beginnen te hyperventileren.
Piper begon ook te hulen.
Nico sloeg zijn armen om zijn moeders nek.
"Waalom niet?"
CHarlotte keek haar moederbeteuterd aan.
"WAarom niet?" vroeg Esther ook. ze was beginnen te hulen en knuffelde haar moeder.
Noah huilde ook.
Susan zette een film op en ging op de bank zitten.

Ik bleef hun vast houden.
''Ómdat er een paar mensen zijn''
Begon ik te vertellen.
''Die zeggen dat mama niet goed voor jullie zorgt''
Ik begon te huilen.
''We zorgen dat jullie weer bij mama en papa terug komen''
Zei ik toen.
''Dat beloofd mama''
paige ging snel achter An aan.
Ric ging ook op de bank zitten.

Estherhulde.
"Maar mama wel goed zorgen! " zei ze.
"Wel doen !"
Nico hield zijn moeder goed vast.
"Nico niet weggaa n!"
Charlotte was erg stilletjes. ze huilde niet, maar zei ook inets anders. Ze vond het allemaal haar schuld .
Ik was aan het ijsberen en probeerde rustig te worden wat me helemaal niet lukte. De beelden bleven mùaar op me af komen.

Ik knuffelde hun nog.
''Het komt goed''
Zei ik tegen me kinderen.
''Ik beloof het''
Ik stond op en liep naar de keuken.
''Het spijt me''
Zei ik toen zachtjes.
Paige liep naar An toe.
De collega's van Roos waren bij de manor.

Ik bleef stilstaan en trilde op mijn benen. Ik leel mezelf niet meer onder controle te hebben.
"Mama"
De kinderen keken haar na.
Charlotte begon plots hard te hiulen. Ze voelde wie er voor de deur stond en wilde niet gaan.
Piper ging open doen.
"Doe het snel !"