De afname van de kinderen

Ik bleef huilen.
''Ik wil mijn kinderen''
Huilde ik toen.
''Mijn kinderen''
Ik werd wat rustiger door het gewieg.
Ric keek hun aan.
''Ok ik ga mee''

Piper keek blij en omhelsde Ric even, zo blij was ze omdat hij met haar wilde meegaan.
"Goede beslissing !" ZE keek even naar Susan om te zien of ze nog steeds bevroren was.
Bezorgd bleef ik naar ELisa kijken.
Noah bleef wiegen."
We krijgen ze wel terug", zei hij zchtjes.

Ik was rustig.
''We krijgen ze niet meer terug''
Zei ik en had alle hoop opgegeven.
Ric keek hun aan.
''Ik moet me even omkleden''
Zei hij toen.
''ok''
Paige ging de kamer uit.

Piper snelde de kamer uit.
"Ja, dat hoef ik niet te zien! " Ze sloot de deur zorgvuldig en keek PAige toen vrolijk aan.
"Gelukt !"
Ik schudde mijn hoofd en tranen sprongen in mijn ogen.
"We krijgen ze wel terug!"
Noah knikte.
"We geven niet op ! Nooit !"

Ik keek Noah aan.
''Ik ben het vechten moe''
Zei ik toen.
''Ik kan niet meer''
Ric kleedde zich snel om en klom toen uit het raam.
''An is beter af zonder mij''
Hij rende er vandoor.
Paige knikte vrolijk

Piper bleef wachtne.
"Het duurt wel lang he", zei ze na een tijdje. Onzeker keek ze naar Piper. "Vind je ook neit?"
Ik voelde me net zoals Elisa,m aar de gedachte dat Ric terug zou komen had me weer wat kracht gegeven.
"Je mag niet opgeven, Elisa! " zei Noah toen tegen Elisa. "Ik zal wel in jouw plaats vechten !"

Ik keek Noah aan.
''Echt waar?''
Vroeg ik toen aan hem.
''Je bent een echte schat.''
Paige knikte.
''Ja echt wel''
Ric bleef rennen.

Piper opende de deur.
"Ik durf niet te kijken !" zei ze en draaide zich om."
Wat als hij er ... staat ... zonder kleren aan?"
Susan ontdooide weer en werd wakker.
"Huh? Wat?"
Noah knikte.
"echt waar !" Hij gaf haar een kus terug.

Ik bleef tegen An aanliggen.
''Dankje''
Zei ik toen nog een keer.
''Dankje''
Zei ik weer terwijl ik weer in slaap viel.
Ric ging bij het water in het park zitten.
Paige keek.
''Hij is weg''

Piper draaide zich om.
"Wat?" vroeg ze geschrokken. "WAT? !" riep ze toen luider. "Dat kan niet ! Dat mag niet !"
Susan kwam uti bed.
"Wat doen jullie hier en waar is Ric? !" Ze werd heel kwaad.
Noah glimlachte.
"Trusten", zei ik zachtjes.

Ik was weer helemaal in slaap gevallen.
''Vechten.''
Mompelde ik toen.
Paige probeerde Ric te voelen.
''Hij is in het park''
Zei ze toen.
''Laten we er heen gaan.''

Piperk nikte, maar dat was buiten Susan gerekend, want zij liet Paige en Piper tegen de muur aanvliegen en beende toen woedend naar hen toe.
"Jullie zullen hem niet van me afnemen ! Nooit !" Haar ogen waren nu helemaal donker geworden.
Noah knikte.
"Ja, we zullen vechten !"
Ik liep terug naar mijn eigen bed.

Ik sliep rustig.
''Samen''
Mompelde ik toen.
''Samen vechten''
Paige kwam hard tegen de muur aan.
''Au''
Ze zakte in elkaar.

PIper was nog bji bewustzijn.
"Verdorie, Paige !"zei ze geschrokken en ontdooide Susan. "Kan die trut ons nu niet laten?" Bezorgd keek ze naar Paige en probeerde haar wakker te maken door haar wat aan haar schouder heen en weer te schudden.
Naoh glimlachte.
"Ja, samen! "
Ik vroeg me af waar ze bleven.

Ik werd na een tijdje weer wakker.
''Hey''
Zei ik toen zachtjes.
Paige was tegen de spiegel gekomen en had een groot glas stuk in haar rug die vlak naast haar hart eindigde.
Ric keek naar het water.
''Ze is beter af zonder mij''

Ik werd ongeduldig.
"WAar blijven ze?"
Noah schrok op.
"Huh?" TOen zag hij dat Elisa wakker geworden was.
"Hey !" zei hij met een glimalch.
Piper draaide PAige op haar buik en zag het. Snel haalde ze de scherf weg en legde haar hand op de wonde
"An !" gilde ze in paniek.
Ik hoorde plots mijn tante roepen en probeerde erheen te orben. Na enkele keren lukte het.
"Mama !" Ik knielde bij haar en probeerde haar te helen.

Ik schrok ervaan.
''Wat is er aan de hand?''
Vroeg ik verbaast.
''Waar is ze heen.''
Paige haar wond ging niet dicht er zaten nog glassplinters in.
Ric liep het water in.
''Beter af zonder mij''

Ik dacht dat het aan mij lag en begon te huilen.
"Het lukt niet ! Het lukt niet! Tante Piper, het lukt niet! "
Piper raakte in paniek.
"Orb ons naar het ziekenhuis!"
Ik bleef huilen
."Mijn krachten werken nie meer !"
Piper liet me me aankijken.
"Wel, probeer het !"
Na een lange tijd lukte het. Piper tilde Paige meteen op en bracht haar het ziekenhuis binnen.
"Help !"
Noah keek om zich heen."
Huh? wat?"

Ik keek Noah aan.
''An is weg''
Ik raakte in paniek.
''Wat is er aan de hand.''
Paige werd meegenomen en na een uur naar een kamer gebracht.'
de dokter liep naar An en Piper.
''We hebben de glassplinters uit de wond gehaald en gehecht''
Zei hij toen.
''U mag naar haar toe''
Hij vertelde waar ze lag.
Ric bleef doorlopen.

Ik rende naar b uiten toe.
"Dit is allemaal mijn schuld !"
Piper keek me na, maar besluit me toen even te laten en naar Paige toe te gaan. het was de kamer waar ook ELisa lag.
"Elisa? ben jij in orde?" Ze liept oen naar Paige en hoopte dat Paige wakker zou worden.
"Paige, lieverd! "
Ik bleef rennen.

Ik knikte.
''Ja met mij wel''
Zei ik toen.
''Wat is er met Paige''
Ric lag bewusteloos in het water.
Paige lag op haar buik en begon bij te komen.
''Hmmmm''
Mompelde ze.

Ik kwam toevallig aan bij het park en het meer en zag iemand in het water liggen. GEschrokken rende ik erheen enr ende het water in. TOen ik vlak bij de persoon was, zag ik pas dat het Ric was.
"Ric !" gilde ik en haalde hem snel uit het water. "Help !" gilde ik en keek om me heen.
"Help !"
Piper zuchtte opgelucht en legde Elisa toen uit wat er gebeurd was.
naoh keek bezorgd.

Ik kromp ineens in elkaar.
''Er is iets met Ric''
Zei ik toen.
''Hij is er slecht aan toe.''
Ric was er erg aan toe.
Paige was nu helemaal bij.
''An''

Piper keek naar Paige.
"Ze is naar buitrengerend ..."
Ik begon Ric te reanimeren terwijl de tranen over mijn wangen stroomden hoewel adt niet te zien was omdat ik helemaal nat was van het water waar ik zonet in gesprongen was.
Noah schrok."
Wat? Waar is hiJ?"

Ik voelde waar Ric was.
''Hij is in het park met An''
Zei ik toen.
''Ik moet naar hem toe''
Ik schemerde naar hun toe.
''An wat is er gebeurt''
Ik schemerde met ze naar het ziekenhuis.