De afname van de kinderen

"Pistool !" zei ik toen nors, maar het lukte me niet om het pistool naar me toe te orben omdat mijn krachten van slag waren.
Piper schudde haar hoofd.
"Dat is waar ..."
Susan grijnsde.
"Ik zal naar Roos bellen en het je laten weten ... Zullen we elkaar over een uurtje zien?"

Ik bleef me hoofd schudden.
''An nee je krijgt hem niet''
Zei ik toen streng.
Paige zuchte.
''We moeten toch iets doen.''
Ric knikte.
''ok is goed''

k begon te huilen.
"Maar dan nemen ze ze af !" gilde ik.
Piper knikte.
"Ik kan ze opblazen ...", zei ze, half grappend, maar eigenlijk toch ook half gemeend.
Noah keek onzeker toe.
Susan hing op en belde naar Roos.

Ik schudde me hoofd.
''We gebruiken hem niet''
Ik transporteerde de pistool weg.
''We moeten iets anders doen''
Ik omhelsde An.
Paige zuchte.
Roos nam op.

Susan glimlachte.
"Kan je ervoor zorgen dat An en ELisabeth hun kinderen mogen houden?"
Piper beet op haar lip.
"Sorry",zei ze. "Ik help niet echt ..." Ze liep naar de bank en liet zich erop vallen terxijl ze nadacht.
"Maar ik weet niet ..."
Ik veegde mijn tranen weg.
"Wat?"

Ik keek An aan.
''Ik weet het niet''
Je kon zien dat ik helemaal op was.
''Ik weet het niet''
Roos dacht na.
''dat bepaald de rechter niet ik''
Zei ze tegen Susan.
Paige dacht diep na.

susan knikte.
"Ok", zei ze toen. "Doei !" Ze hing op en ging zich klaarmaken om haar zoon te gaan ontmoeten.
Piper masseerde haar vorohoofd.
Noah knuffeled Elisa.
"We kome ner wel uit !"
Ik keek naar de kindern.

Ik bleef Noah vast houden.
''Ik ben zo moe''
Zei ik toen zachtjes.
''Zo moe''
Ik probeerde niet in slaap te vallen.
Ric wachte op zijn moeder.
''Hendrik en Charisa moeten terug.''
Zei hij zachtjes tegen zichzelf.

SUsan kwam eraan gelopen.
Ik liep naar mijn moeder.
"Ik ga even naar het toilet", zei ik tegen haar en liep daarna weg naar het toilet. Zodra ik de deur dichtgedaan had, orbde ik, het duurde wel een tijdje omdat heto rben me niet goed lukte, naar de zolder en begon in het BOS te bladeren.
Naoh knikte.
"Maar hetkom wel goe d!"

Ik voelde waar An was.
''Ik moet even iets doen''
Ik transporteerde naar An.
''Hey''
Ric zag zijn moeder.
''Hoi''
Zei hij toen zachtjes.

Susan straalde.
"Hey !" zei ze vrolijk.
Ik keek op.
"Hey", zei ik onzeker en voelde me een beetje betrapt.
"Hier staat vast wel iets in", zei ik toen.
Noah knikte.
Piper keek op naar PAige.

Ik keek ook mee.
''Laten we maar kijken''
Zei ik toen.
Paige was nog diep aan het nadenken.
Ric keek zijn moeder aan.
''Heb je met Roos gepraat?''
Vroeg hij toen onzeker.

Susan knikte.
"Ze zegt dat de rechter het beslist ... Maar als jij bij mij komt wonen, zal ik hen verdedigen !"
Ik bladerde er door.
"Er moet iets zijn !" Ik probeerde niet te hard te voelen en aan mijn kinderen te denken.
Charlotte, Esther en Nico begrepen er niet s van.

Ik knikte.
''Er moet iets zijn''
Ik voelde me helemaal op.
''Er moet''
Ik zakte toen vermoeid in elkaar.
Ric wist dat hij niet anders kan.
''ok''

Susan straalde.
"Ga je je spullen thuis dan ophalen?" vroeg ze. "Dan kan je meteen naar mij thuis komen !"
Ik gilde het uit.
"Elisa !" riep ik en liet me naast haar vallen op de grond.
"WOrd wakker, word wakker !" Ik begon haar door elkaar te schudden.
noah rende naar boven.
Piper bkleef bij de kindere0
"Paige, misschien moet jij oko mazar even gaan kijkne?"

Ik werd even wakker.
''Ben zo moe''
Zei ik toen zachtjes.
''Ben zo moe''
Ric knikte.
''OK''
Hij ging naar zijn huis toe.

Ik keek haar in paniek aan.
"Het komt wel goed !" zei ik tegen haar en probeerde haar toen te helen, wat me niet lukte.
"Verdomme ! Mama !"
Noah kwam binnen gerend en liet zich bij ELisaop de grond vallen.
"Elisa !"
Susan wahctte.

Ik keek Noah aan.
''Ben zo moe''
Ik sloot me ogen.
''Zo moe''
Ik viel toen in slaap.
Ric kwam uiteindelijk terug.
'''Ben er weer.''

Noah tilde Elisa op en bracht haar naar beneden. HIj legde haar op de bank en keke Piper en PAige aan.
"Misschien is het toch geen goed idee om te vluchtne ... misschien moeten we die Roos maar bellen ...
"Ik belde naar Ric.
Susan omhelsde haar zoon.
"Ik ben zo blij dat je er bent !"

Ik sliep nog niet helemaal en hoorde Noah.
''Wat nee niet mijn kinderen''
Ik raakte in paniek.
Ric hoorde zijn mobiel en nam op.
''Met Ric''
Paige keek Noah aan.
''We moeten ze aanklagen''
Zei ze toen tegen hun.

Ik zuchtte opgelucht.
"Waar ben je?" voeg ik. "Kom je ook naar de manor? Elisa en Noah zijn hier ook met hun kinderen ..."
Noah schrok.
"Ok,n dan niet !" zei hij en keek Paige aan.
"Maar krijgen we ze dan zeker terug?" vroeg hij.
"Of niet."

Ik keek naar Paige.
''Als we het goed doen wel''
Zei ze tegen Noah.
''We moeten ons goed verdedigen.''
Ric schudde verdrietig zijn.
''Ik kan niet''
Hij zuchte verdrietig.
''Mijn moeder wil jullie verdedigen in de rechzaal om de kinderen terug te krijgen.''

"Dat is toch goed nieuws?" voeg ik verbaasd en mij hart maakte een sprongetje van vreugde. Eerst had ik niet door dat er vast iets aan moest vastzitten.
"Wat wil ze in de plaats?" vroeg ik toen boos.
Noah knikte.
"Dat lukt osn wel !" zei hij vastbeslote.
"Jij helpt ons wel hé?"
piper keek naar hen.

Ik keek hun aan.
''Ja helpen''
Ik viel toen wel in slaap.
''Mijn kinderen''
Paige knikte.
''Ja ik help''
Ric zuchte even.
''Ik ga bij haar wonen.''

"Dat mag niet !" zei ik en orbde naar hem toe. Ik hing op en stapte mijn mobiel in mijn broekzak.
"Ric, je gaat met mij mee !" zei ik vastbesloten.
"We vinden wel een betere advocate !"
Noah zuchtte opgelucht.
"Dankje !" Hij keke naar Elisa en s treelde haar over haar haren en gaf haar een ksuje.
"Slaap lekke!r "