De Jonge Jaren

''Ach ja. Een boze menigte is gevaarlijk,'' mompelde ik als reactie op de opmerking van het onbekende meisje. Ik probeerde over de menigte heen te kijken om te kunnen volgen wat er gebeurde - ik kon het niet laten en barstte in giechelen uit. ''Oh, dat arme meisje! Een fan van meneer Barbie-wannabe als moeder!''
''Lisette, shh!'' siste Debby me toe. ''Grote menigte en verkeerde opmerkingen gaan niet samen.''

Ik vond mijn vader uiteindelijk en zuchtte opgelucht. Samen gingen we op zoek naar de boeken die ik nodig had.
Leens moeder begon helemaal t stralen.
"Wat? Echt waar? Oh, dat is fantastisch, liefje!" Ze knuffelde haar dochter.
Fred en Ron waren nog steeds op zoek naar Harry.

Ik glimlachte.
"Dankje mam."
Ik bekeek mijn brief nog even.
"Gaan we naar Fred?"

Harry keek Hermelien aan.
''Ik was verkeert terecht gekomen''
Zei hij toen.
Ik moest even lachen

Ginny keek naar haar tweelingbroers.
"Met welke winkel beginnen we straks waarschijnlijk?" vroeg ze ter afleiding.
Hermelien repareerde Harry's bril.
"Kom, iedereen is je aan het zoeken!"
((ik volg maar wat ik herinner van de film xD))


Sharon kwam aan bij haar moeder en smeekte haar zachtjes om uit de rij te gaan, maar dat kreeg je ervan als je moeder een fan was. Moeders en fanschap gingen niet samen...
Het meisje ging wel vlug met haar vader uit de rij en begaven zich tot een boekenkast aan de zijkant waar ze de ruggen bestudeerden. Een dik, oud boek trok haar aandacht en nieuwsgierig begon ze wat eruit te lezen. Haar vader keek over haar schouder mee.
Draco keek nors naar de menigte.

Oh, wat wou ik graag die wannabe-Barbie een lsje leren door een waterballon naar hem te smijten... of wat anders uit te vreten. Helaas had Debby me maar al te goed door en hield ze me stevig beet bij de schouder.
''Debby... Deb, je plet m'n schouder...''

Ik was blij toen ik uiteindelijk al mijn boeken had en keek mijn vader tevreden aan.
Professor Banning glimlachte.
"Laten we dan maar vertrekken!" zei hij.
Leens moeder knikte.
"Ja, dat is goed."
Fred keek om naar zijn zusje en glimlachte. Hij gaf haar het antwoord op haar vraag.
"Maar helemaal zeker ben ik niet", voegde hij er og aan toe.

Ik knikte.
''ok professor''
Harry liep met Hermelien mee na Hagrid bednkt te hebben

Ik was erg vrolijk.
"Laten we gaan!"
George schrok op uit zijn gedachten.

Ginny zuchtte en toen ze haar ogen weer opende zag ze... Ja!
"Daar is hij!" zei ze opgelucht. Nu kon ze eindelijk gaan winkelen.
Hermelien kwam met Harry naar de Wemels toe.


Sharon bleef geïnteresseerd het boek bekijken totdat haar vader het uit haar handen griste. Voordat ze de kans kreeg om hem terug te vragen, was haar vader al weggelopen en hobbelde ze haastig achter hem aan door de menigte.
"Pap... pap!"
Haar vader liep langs de mensen en toen zag ze waarom: afrekenen! Ze kreeg een big smile op haar gezicht. Ze wist nu al dat dit boek bovenop de stapels zou komen: dan hoefde ze niet naar meneertje engerd de gluiper te kijken...

*Molly Wemel*

Molly hapte naar adem toen ze Harry zag en holde gelijk op hem af.
''Oh Harry - oh, liefje, we hoopten maar dat je maar één haard te ver was uitgestapt!'' babbelde ze ongerust, terwijl ze met Harry's haar prutste om het zo netjes mogelijk te krijgen en daarna veegde ze wat as van zijn gewaad.
Toen ze zag dat hij verder in orde was keerde ze zich naar de menigte en keek een beetje over de hoofden heen in de hoop een glimp van Gladianus Smalhart op te vangen - en ja hoor. Moeilijk was het niet hem te spotten, want zijn tanden, gezicht en haar blonken als een spiegel.
Molly glimlachte breed - de fangirl dat ze was.
Een fotograaf die dichtbij stond, scheerde rakelings langs haar heen, maar botste tegen Ron op en ging op zijn voet staan.
''Opzij!'' snauwde de fotograaf tegen Ron. ''Dit is voor de Ochtendprofeet!''



''Deb,'' smeekte ik. ''Laat me los.''
''Hm? Oh. Sorry.''
Debby liet me los, al hield ze me wel in de gaten.
''Debby, zag je die fotograaf? Wat een flitsend gedrag, hè?''
''Shh. Je weet nooit wat die persmuskieten kunnen opvangen...''

Ron schreeuwde van de pijn.
"AU!" WOedend keek hij naar de fotograaf en ging toen toch maar wat opzij. Hij zuchtte diep en draaide zich om naar harry.
Fred grijnsde.
"Daar ben je. Wilde je er al in je eentje vandoor?" vroeg hij aan Harry.
Ik keek wat om me heen en mijn blik bleef hangen op een groep jongeren met rood haar. Daarbij waren ook nog een meisje met bruine haren en een jongen met zwarte haren. Nieuwsgierig bleef ik naar hen kijken en vroeg me af of ze veel ouder waren dan ik.
Professor Banniung bracht Elisabeth en haar moeder naar de WegIsWeg.
Leens moeder knikte.
"Ja!" Ze ging haar jas en handtas halen.

Ik dacht na.
"Of is het beter dat ik eerst mijn spullen ga halen die ik nodig heb?"
Ik had mijn jas en handtas al genomen.
George grijnsde ook.

Ginny keek verlegen toe hoe Harry en Smalhart samen op de foto moesten.
Hermelien keek met een diepe zucht toe. Smalhart was toch zo knap, dat hij al die avonturen in zijn eentje beleefd had!


Sharon omhelsde haar vader stevig en drukte het boek tegen haar lichaam nadat ze hem aangenomen had.
"Dank je, dank je, dank je!"
Plots trok ze haar neus op en hield ze het boek wat lager tegen zich aan.
"Phiew! Die mag thuis wel even een ander geurtje krijgen!" Ze keek haar vader aan. "Denk je dat mama nog lang blijft?" Aan haar vaders blik wist ze het antwoord al en ze kreunde. Haar vader knikte en vlug drong ze met het boek door de menigte richting de uitgang.
Draco staarde naar de groep Wemels, Hermelien en Harry. Hij snoof.

Ik gebaarde zwakjes naar de glimmende Barbie-wannabe, ''Nou, da's gewoon belachelijk... ik heb medelijden met die jongen,'' mompelde ik tegen Debbie.
''Lisette, er zijn persmuskieten in de buurt...''
''Ja... ik wou dat we een vliegenmepper bij ons ha -''
Ik werd onderbroken doordat de glimmende Barbie-wannabe (ook wel bekend als Gladianus Smalhart) om stilte riep.

''Dames en heren!'' riep de man met z'n veel-te-grote-ego terwijl hij de hand van die arme Harry losliet. ''Dit is een heel bijzonder moment! Het perfecte moment om een nieuwtje te onthullen dat ik een tijdje voor mezelf heb gehouden! Toen onze jonge vriend Harry bij Klieder & Vlek binnenstapte, wilde hij alleen mijn autobiografie kopen - die ik hem nu graag persoonlijk en geheel gratis zou willen overhandigen.'' De menigte applaudisseerde (met een paar uitzonderingen). ''Hij had uiteraard geen idee,'' ging Smalhart verder, terwijl hij Harry joviaal door elkaar schudde zodat de bril van de jongen naar het puntje van zijn neus gleed, ''Dat hij veel, veel meer zou krijgen dan alleen mijn boek, Mijn Betoverende Ik. Hij en zijn schoolkameraadjes kunnen binnenkort genieten van de ware betoverende ik. Ja, dames en heren, vol trots en genoegen kan ik u mededelen dat ik met ingang van het nieuwe schooljaar ben aangesteld tot leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten aan Zweinsteins Hogeschool van Hekserij en Hocus-Pocus!''
De menigte juichte en klapte en Harry kreeg onverwachts het verzameld werk van Gladianus Smalhart in zijn handen gedrukt.

Ik stond ondertussen als verstijfd.
''Gaat-ie bij mij op school lesgeven?'' vroeg ik toen met een hoog piepstemmetje aan Debbie. Debbie staarde ook voor zich uit en kon enkel zwakjes knikken. We waren allebei even stil. Toen liet ik mezelf op de knieen vallen, stak dramatisch mijn armen in de lucht en riep, ''WAAR HEB IK DIT AAN VERDIEND?! You're twisted, universe!''
Natuurlijk was het geklap en het gejuich net toen weggestorven en was mijn uitroep duidelijk te horen in de hele winkel.
''Iep,'' kon ik enkel uitbrengen voor Debbie me bij de kraag vatte, de benodigde boeken greep en snel naar de kassa beende om te gaan betalen - met mij achter zich aan. Het betalen duurde een beetje lang omdat er een rij stond, maar ik hoopte dat niemand een opmerking zou maken.

Ik keek bewonderend rond toen we op de weg is weg waren.
''Wow''
Harry wou niet graag bij smalhart staan.

Ik was nog steeds naar Harry enzo aan het kijken. Pltoseling hoorde ik een meisje dramatisch op haar knieën vallen en iets roepen. Een beetje lachend keek ik naar haar. Het meisje werd meegetrokken door een vrouw naar de kassa en ik bleef haar nakijken.
Ron keek onzeker naar Harry.
"Arme jij", fluisterde hij en Fred knikte instemmend.

Leens moeder dacht daar even over na en knikte toen.
"Ja, ik denk dat dat wel een beter idee is. Misschien is hij dat zelf ook al doen. Ging zijn zusje ook niet voor de eerste keer naar Zweinstein?"

Professor Banning grijnsde.
"Ja, het is wel overweldigend hé? Als je het voor de eerste keer ziet?"
Elisa's moeder keek ook om zich heen.

Zowel Ginny als Hermelien had enkel oog voor Harry en Smalhart en applaudiseerden luid met de menigte mee.
Draco snoof nogmaals, extra overdreven. Die Wezels, snotPotter en modderbloed.
Sharon bleef even stilstaan vlak bij de uitgang toen ze de mededeling hoorde en jammerde. Ze voelde nu al alle vragen, opmerkingen en andere zaken betreft Smalhart als haar docent opkomen bij het eten vanavond. Fijn. Ze haatte het om een moeder te hbben die fan was van meneer griezel! De opmerking van het meisje dat ze eerder had gezien deed haar dan ook tevreden grijnzen. Misschien kon dat wel haar eerste schoolvriendin worden: ze leken ongeveer dezelfde leeftijd..

Debbie stond zo'n beetje te trappelen van ongeduld en keek telkens op haar horloge en stond daarna boos tegen de ruggen van de mensen die voor ons stonden te gluren alsof zij er iets tegen konden doen dat we zo langzaam gingen en zo mensen de kans gaven om opmerkingen te maken.
Zover was dat nog niet gebeurd, gelukkig.
''Debbie - Debbie, kalm aan, die mensen hebben het te druk met hun eigen zaken om op mij te letten,'' mompelde ik. ''Blijf maar rustig lopen, ze zijn het vast allang weer vergeten.''

Ik keek nog steeds naar Lisette en vroeg me af hoe oud ze was. Zouden we in hetzelfde jaar zitten of zou zeouder zijn? Jonger kon haast niet. Anders kwam ze geen boeken kopen voor Zweinstein.

Eindelijk was de rij kort genoeg en konden we de boeken kopen. Dat deden we dan ook. Debbie kocht de boeken en ik stond erbij, eigenlijk. En toen we de boeken hadden wou Debbie me bij de mouw grijpen om me mee te slepen, maar ik had de blik van het meisje dat me eerder had aangesproken opgevangen en liep naar haar toe.
''Hallo. Nog steeds een moeder die fan is van die oenebal?''

Ginny en Hermeliens konden niet losgerukt worden van het beeld van harry en smalhart en Hermelien was lichtelijk jaloers dat harry de kans kreeg om met zó'n held op de foto te mogen en hem te leren kennen.
Draco liep vast de trap af. Hij opende een boek en ongeinteresseerd bladerde hij er doorheen terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de ruimte in de gaten hield.
Sharon hield haar boek tegen zich aangeklemd en begon te lachen toen Lis het zei.
"Helaas...haha. Blijkbaar ben ik eindelijk eens niet de enige - van de meiden dan - die totaal geen fan van hem is." Ze sprak wel op een beetje gedempte toon. "Ik zal de rest van het jaar met gesigneerde boeken in zijn les zitten, juppie... grr. Naja, misschien levert dat wel pluspunten op? hopelijk zit er minstens een positieve kant aan."

''We kunnen altijd zijn gesigneerde boeken naar zijn hoofd gooien,'' zei ik luchtig, voor ik een speelse mep van een boek opliep, gegeven door Debbie. ''Hey!''
''Geen gegooi met boeken.''
''Aw...''

Ik knikte.
''Ja echt wel''
Zei ik tegen de professor.
Harry kon gelukkig bij smalhart weg komen

Ik keek weer naar Harry.
Professor Banning glimlchte.
"Laten we je boeken maar gaan kopen. Of wil je eerst je toverstok?"
Elisa's moeder keek wat onzeker om zich heen en vond het allemaal nog steeds erg onwaarschijnlijk.