De Jonge Jaren

"Of alles gaat lukken, zullen we morgen vroeg ontdekken," merkte Ginny op en ze trok een wat onzekere blik terwijl ze haar toverstok weer opborg. "Ik hoop niet dat we beginnen met toverdranken. Ik heb gehoord dat hij vreselijk is."
"Wie geeft toverdranken dan?" vroeg Sharon.
"professor Sneep, het hoofd van Zwadderich. Zegt genoeg," antwoordde Ginny.
"Oh..." Meer kwam er niet uit Sharons mond.

Ik zei maar niet dat ik bijna in Zwadderich was Gesorteerd. In plaats daarvan probeerde ik informatie te vergaren.
''Eigenlijk snap ik het niet, nee,'' zei ik nonchalant. ''Leg het maar eens uit.''

"Ik zie het ook niet echt..." Sharon wilde het wel graag weten. Niet alleen had ze Draco als vriend in Zwadderich, maar haar vader -weliswaar haar pleegvader, maar hij was een geweldige vader voor haar zo lang als ze kon herinneren- had ook in Zwadderich gezeten.
Ginny zuchtte, rolde met haar ogen en begon te vertellen. "Zwadderich en Griffoendor zijn dé twee tegenstrijdige afdelingen. Zwadderich kan ons niet uitstaan, Griffoendor kan Zwadderich niet uitstaan. En zo is dat ook met Sneep: ik heb genoeg verhalen van al mijn broers - dus niet alleen de tweeling, van hen moet je niet vertrouwen wat ze zeggen - gehoord over hoe anders hij ons behandeld."

Ik moest me inhouden om niet te gaan emphatiseren (dus zo'n beetje mogelijke oorzaken gaan opnoemen). Ik kuchte, ''Ach... we zien wel. Als we ons een beetje gedragen zal het vast goed komen.''

Ginny begon te lachen.
"dan moet je je niet zoals tegen die oudere jaars gaan gedragen in de les."
"Of zoals wat je over Smalhart zei," grinnikte Sharon, denkend aan de eerste keer dat ze Lisette leerde kenne.

''Meiden!'' riep ik verontwaardigd uit. ''Ik kan me inleven in een context! Ik kan acteren! En ja, hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, ik kan me gedragen. Soms. Af en toe.''

Sharon en Ginny barstten in lachen uit.
"We zullen het merken. We kennen elkaar nog maar net, er zullen vast nog duistere kanten en geheimen schuil gaan achter ieder van ons waar de anderen nog niet vanaf weten," grijnsde Ginny.
Sharon bleef lachen, maar voelde zich ongemakkelijk. Zoals haar connectie met Zwadderich, besefte ze.

Ik zuchtte gelukzalig bij het idee van een geheim en klapte mijn handen vervolgens samen. ''Wat voor les hebben we morgenochtend als eerste? Wie heeft het rooster?''

Sharon keek de andere twee aan.
"Krijgen we die niet pas morgenvroeg?" vroeg ze onzeker.
Ginny fronste haar wenkbrauwen en staarde denkend naar het plafond.
Hermelien keek ongeduldig naar haar horloge.

''Morgenochtend pas?'' jammerde ik. ''Krijgen we geen rondleiding? Of een kaart? Moeten we maar zien wat er terecht komt van het vinden van klassen? Ik hoop dat ze geen punten aftrekken als we te laat zijn.''

"Als we Sneep hebben, durf ik te wedden van wel," bromde Ginny. "Ik zal anders aan Percy vragen..." Ze stond op, maar Sharon hield haar tegen.
"We merken het morgen wel," zei ze. "En was je broer niet nogal behulpzaam? Zal hij niet de eerstejaars meenemen, net zoals net?"

''Laten we hopen dat dat zo is, anders gaan we kennis maken met mijn rampzalige gevoel voor richting,'' zei ik. ''Maar laten we maar gaan slapen.''