De onverwachte bekentenis

*Molly Wemel*

''Ik ben het er niet mee eens, maar ik zal jullie steunen,'' zei Molly met tegenzin. ''Denk de volgende keer alsjeblieft een beetje ná!''

Ik begon wat boos te worden.
''We zijn heus niet dom''
Zei ik toen.
''Het is nu eenmaal gebeurt, we zijn geen kleine kinderen meer''
Ik was heel boos.

Jack keek onzeker naar Elisabeth. Hij glimlachte lichtjes en keek toen naar Molly.
"We denken nu toch na? We hadden ook de gemakkelijke weg kunnen kiezen en het kind niet houden... Zo hard hebben we nog nooit nagedacht denk ik!"

*Molly Wemel*

Molly negeerde haar dochter's hormonale gebrabbel tactvol en knikte naar Jack.
''Nou. Als jullie het zeker weten en jullie er klaar voor zijn om de wereld een poepie te laten ruiken, dan kan ik niet wachten om oma te worden.''
Ze glimlachte lichtjes. Toen zij van al haar 8 kinderen zwanger was geweest was ze ook zo hormonaal geweest.

Ik keek mijn moeder even verbaast aan.
''Mam meen je dat?''
Vroeg ik toen.

Jack grijnsde. Hij had hier veel over nagedacht, maar dit overtrof toch zijn stoutste dromen. Vrolijk keek hij van Molly naar Elisabeth om daarna weer Molly aan tek ijken. Ook hij kon het moeilijk gelove.

*Molly Wemel*

''Al ben ik het niet eens met de manier waarop dit gebeurt - ik had veel liever gezien dat je al uit school zou zijn en getrouwd - ja, ik meen het. Natuurlijk meen ik het.''

Ik keek mijn moeder aan.
''Mam, dat is wel wat ouderwets''
Zei ik toen.
''Trouwen en dan pas kinderen''
Zei ik plagend en omhelsde haar.

Jack lachte.
"Maar we kunnen het zo wel doen hoor!" zei hij vrolijk tegen haar. Stralend keek hij naar ELisa.

*Molly Wemel*

''Ha... ouderwets... Sommige families hebben nu eenmaal tradities.''
Mevrouw Wemel glimlachte.
''En ik moet zeggen dat ik trouwen met iemand waar je van houdt en kinderen krijgen met diegene toch één van mijn favoriete tradities is.''

Ik knikte.
''Ja dat is zo''
Zei ik toen.
''En Jack en ik zijn al verloofd''

Jack knikte.
"En ik kan niet wachten tot we getrouwd zijn!" zei hij vrolijk.
"Tot ik Elisabeth, mevrouw feyen kan noemen!"

Ik straalde.
''Daar kan iuk ook niet op wachten
''Ik kuste hem''

*Molly Wemel*

Ze glimlachte.
''Oké, het is duidelijk. Nou, liefje...''
Ze knuffelde haar dochter en daarna Jack. ''...Jongeman... doe je best op school, Elisabeth. Stuur me een uil.''

Ik knikte.
''Ja dat doe ik mam''
Zei ik toen.
''Mogen we hier vanavond blijven slapen?''

Jack was erg vrolijk. HIj ha zijn armen om Elisa heen liggen en voelde zich geweldig want hij was bij haar.
"We zouden het heel erg apprecieren, Molly..."

*Molly Wemel*

Mevrouw Wemel knikte.
''Natuurlijk. Wat gezellig! Ik zal eens een goed maaltje voor jullie koken! Ga zitten, ga zitten. Jullie kunnen waarschijnlijk wel in één van de kamers logeren. Kijk uit dat je niet de gebruikte in beslag neemt.''
Molly glimlachte en ging aan de slag met 't avondeten.

Ik keek mijn moeder aan.
''We kunnen toch ook in mijn eigen kamer slapen?''
Zei ik toen.
''En mama je moet niet voor 10 koken he''

Jack lachte.
"Shhht ik heb wel honger voor tien!" zei hij en drukte een kusje op haar wang.
"En zeker als je meoder kookt!"

*Molly Wemel*

''Natuurlijk kunnen jullie op jouw kamer slapen,'' zei mevrouw Wemel tegen Elisabeth en Jack. ''Even niet aan gedacht. Ik wordt ook een jaartje ouder, hè... maar i kkan nog steeds als de beste koken, zoals die charmante Jack al opmerkte!''
Ze glimlachte breed naar haar schoonzoon-to-be en ging aan de slag.

Ik keek Jack aan.
''Heb je echt z'n honger?''
Vroeg ik toen.

jack knikte.
"Ja", glimlachte hij en keek toen onzeker.
"Is dat raar?"

((Sorry! was gisteren vergeten))

*Molly Wemel*

Mevrouw Wemel was bezig het eten te maken met veel toverstokgezwaai, maar uiteindelijk kreeg ze het natuurlijk heel goed voor elkaar.
''Het eten is klaar!''

Ik schudde mijn hoofd.
''Nee dat is niet raar''
Ik kuste hem

Jack bleef haar even kussen.
"Hmmmm", mompelde hij.
"Ik hou van je!"