Onverwachte terugkomst

Onverwachte terugkomst


((Wat: Michael en Daisy Braveheart zijn teruggekeerd naar San Francisco nadat ze gedwongen waren om deel te nemen aan beschermende acties zolang hun vader nog op vrije voeten was. Ze hadden geen afscheid kunnen nemen, bericht kunnen laten, niets. Al hun spullen waren zo overgebracht naar een nieuwe, beveiligde woning zonder dat ze er ook maar iets tegenin konden brengen. Nu zijn ze echter terug, maar er is veel verandert...
Waar: Overal en nergens
Wanneer: Eind winter
Wie: Michael, An,...
Regels: Basisregels.))

Beginpost:


Michael zat op een terrasje in het winkelcentrum vlak bij het park van San Francisco. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en staarde er een tijdje naar terwijl hij hem in zijn handen vasthield.
"Bel nou!" drong Daisy aan. Het kleine meisje zat tegenover hem met een groot glas chocolademelk voor haar; ze had een bruin snorretje, maar ze begon al gulzig verder te drinken.
Michael grijnsde, glimlachte en draaide An's mobiele nummer met een zucht; zou het nummer nog wel kloppen na al die tijd?

Ik zat thuis op de bank wat tv te kijken met mijn kinderen toen ik mijn mobiel hoorde. Zodra ik mijn mobiel hoorde, nam ik die uit mijn broekzak en zonder te kijekn wie het was en nam op.
"Met An", zei ik.

"Is dat ze dat? Is dat An?" vroeg Daisy enthousiast en ze sprong op van haar stoel en ging naast haar broer staan. "Hoi An!" gilde ze.
Michael bewoog opzij en wreef wat geïrriteerd in zijn oor die wat dover aanvoelde.
"Ga zitten," fluisterde hij tegen zijn zusje terwijl hij zijn mobiel afdekte. Daisy ging zitten en begon met haar rietje te spelen in haar glas.
Michael richtte zich weer op zijn telefoon.
"Hoi An, met Michael... sorry van Daisy."

Ik had Daisy's stem meteen herkend en kreeg geen woord uitgebracht, zelfs niet toen Michael wat zei. Ik was zo blij dat ika l zat omdat ik anders zeker en vast was flauwgevallen.
"Michael?" fluisterde ik uiteindelijk schor. Het leek alsof alle lucht om me heen was verdwenen en ik kon niet meer ademen.

Michael glimlachte zwakjes en net als alle andere momenten probeerde hij zich in te beelden hoe ze zich moest voelen; hij had haar helemaal niets van zich kunnen laten horen...
"Ja... hey, ik ben weer in San Francisco, ik wil je alles uitleggen en bijpraten.. Heb je tijd?"
Daisy keek met smekende ogen op van haar glas.
"Laat haar nu naar hier komen! Zoals vroeger!" Ze keek er al naar uit om An terug te zien en weer te kletsen en te drinken op hun gebruikelijke terrasje.

Ik probeerde kalm te worden.
"Ja, ik heb wel tijd", zei ik zachtjes en ekek naar mijn kinderen. "Michael... in die tijd dat je weg was..." Ik zuchtte en staarde naar de grond. "Er is veel veranderd... Het... Alles is nu anders... Ik ben er over een halfuurtje, waar moet ik zijn?"

Michael keek naar de tafel.
"D-dat begrijp ik... Ik ben met Daisy op ons oude gebruikelijke terrasje, kom je hierheen?" vroeg hij.
Daisy sprong weer op en griste de mobiel uit haar broers handen.
"Annnn!" gilde ze vrolijk. "Oeps, sorry! Maar kom je kom? Toe, kom! Ik wil je zien!"
Michael pakte zijn mobiel terug.
"Ga zitten of je krijgt geen ijsje zo!" fluisterde en je had moeten zien hoe gauw het meisje weer zat te drinken.
"Sorry, maar je kent Daisy... Bovendien is ze blij weer terug in S.F. te zijn."

Ik kon het niet helpen dat ik moest lachen toen ik Daisy hoorde en alles van vroeger kwam weer naar boven. Ik had nooit beseft hoe ik hen gemist had, maar het leven dat ik nu had... dat zou ik nooit kunnen missen.
"Ja, ik kom!" Ikhing op en rende naar de trap.
"RIC?" riep ik luid en wist niet goed of ik hem het het beste kon vertellen of net niet.

Hij ging naar An toe.
''Wat is er aan de hand?''
Vroeg hij toen

Ik nam zijn handen vast.
"Michael heeft me net gebeld", zei ik zachtjes. "Hij is terug... Hij en Daisy zijn terug... Hij gaat me uitleggen waar hij al die tijd geweest is..." Onzeker staarde ik nar onze handen die ik heen en weer begon te bewegen. Ik durfde hem gewoon niet aan te kijken.
" Hij wil dat ik naar hem toega... Kan jij op de kinderen passen?" Plots kreeg ik een idee." Of ga anders mee?" Ik zou ook nog wel even met Michael alleen willen praten, maar dat zou ik wel doen zodra we daar waren. "Dan moeten we alleen nog een oppas regelen..." Ik liet één van zijn handen los om een oppas te regelen.

Hij keek haar aan.
''je bedoelt die Michael waar je toen wat mee had?''
Hij knikte.
''Is goed ik ga met je mee''
Hij gaf haar snel een kusje

"Oké, tot zo dan," reageerde Michael en hij hing ook op. Even bleef hij met de mobiel in zijn handen zitten, slaakte een zucht van opluchting en borg zijn mobiel weer op in zijn zak.
"Zie je, zo moeilijk is het toch niet?" plaagde Daisy vrolijk. Ze zat te wiebelen op haar stoel van enthousiasme bij het vooruitzicht dat ze An weer zou zien.
Michael grijnsde en stak zijn arm over de tafel uit; hij wist zijn zusje net te raken en te kietelen. Lachend dook het meisje naar achteren in haar stoel.
"Stop, stop! Ik houd al op!"
Michael stopte en ging weer normaal zitten.
"Heb je al een ijsje gekozen?" vroeg hij.
Daisy griste naar de kaart en begon te zoeken. Al gauw merkte ze dat ze hem verkeerd om hield en gauw draaide ze hem weer goed. Binnen een recordtijd had ze het ijsje gekozen; haar favoriete hier die ze al in geen tijden meer gegeten had. Michael bestelde het ijsje en Daisy's glas werd opgeruimd.
"Dais, misschien moet je -" begon Michael en hij gebaarde met zijn hand naar zijn mond. Daisy keek met open mond toe alsof haar broer iets bijzonders deed. Toen werden haar ogen groot en verborg ze haar mond in haar servet en begon ze als een gek haar bruine mond schoon te poetsen.

Ik knikte.
"Ja", zei ik teon zachtjes. Ik glimlachte en gaf hem een kusje terug. Daarna belde ik een oppas. Toen ze me zei dat ze er over vijf minuten zou zijn en ik afscheid had genomen, liep ik naar de kinderen.
"Lieverds, mama en papa moeten even weg! Paula komt even babysitten, goed?"

https://2img.net/r/ihimizer/img294/6222/ricardo3.jpg

Hij gaf An haar jas.
''Wel lief zijn he''
Zei hij tegen de kinderen.
Hendrik knikte.
''Ok mama''
Charisa was vrolijk

Ik gaf hen allemaal nog een kusje en nam daarna mijn jas aan.
"Dankje", zei ik en glimlachte nerveus naarh em. Ik hoordze de bel en ging opendoen. Ik liep met de oppas terug naar Ric.
"Ok , we kunnen gaan!" Ik nam zijn hand vast en liep toen naar de auto. Zenuwachtigh beet ik op mijn lip.

Hij knikte.
''ja laten we gaan''
Hij liep mee naar de auto en halde hem van slot

De oppas ging bij de kinderen zitten en glimlachte vrolijk naar hen.
Zenuwachtig stapte ik in en deed zwijgend mijn veiligheidsgordel aan. Het voelde raar aan: ik was weer op weg naar Michael! Ik had gedacht dat ik hem nooit meer zou zien en nu belde hij plots... Zuchtend veegde ik de haren uit mijn gezicht en staarde door het zijraampje naar buiten. Hoe zou het weerzien zijn? Hoe zou hij reageren? Hoe zou Daisy reageren? Michael was ouder, hij zou het wel begrijpen... of dat hoopte ik toch, maar Daisy...? Zij was veel jonger en ze klonk zo blij toen ze me hoorde. Zou ze beseffen dat het nooit meer zou worden zoals het vroeger was geweest?

Hij parkeerde na een tijdje de auto.
''We zijn er'' Zei hij tegen An.
''Alles in orde?''

Ik deed mijn gordel los en keek hem aan.
"Nu nog wel", zei ik zachtjes en stapte toen uit. Toen zuchtte ik diep en wachtte tot Ric ook uitgestapt was.
"kom", zei ik toen zachtjes en begon naar het terras te lopen. Ik keek rond en zag Michael al snel zitten. Onzeker wuifdei k naar hem.

Daisy had haar ijsje op en genoot van haar tweede glas koude chocolademelk.
"Niet blazen, Daisy," mompelde Michael ongeïnteresseerd en Daisy keek hem vragend aan. Ze stopte met blazen en begon te drinken, tot ze zich bijna verslikte en Michael haar geschrokken aankeek.
Daisy sprong op en rende weg, op An af.
"Annnnnnn!" riep ze vrolijk en ze omhelsde haar stevig.
Michael keek onzeker opzij en zag het. Hij glimlachte zwakjes en zwaaide terug.

Hij stond onzeker bij An.
''Hoi''
Zei hij toen tegen Daisy, hij had An haar hand vast.

Ik hield Ric's hand goed vast en glimlachte naar Daisy. Toen ze me omhelsde, liet ik Ric's hand los en legde mijn beide armen om haar heen.
"Hoe is het?" vroe ik toen ik haar uiteindelijk losliet. Vrolik glimlachte ik naar haar en voelde me al beter p mijn gemak.
"Dit Is Ricardo", stelde ik hem voor. Mijn blik gleed even naar Michael. "Mijn man", voegde ik er toen aan toe.

Michael bleef zitten; hij kon moeilijk weglopen en hun tafeltje laten inpikken of gepakt worden omdat hij nog niet alles betaald had. Hij liet zijn hoofd op zijn hand rustte en wachtte tot An zou komen.
Daisy wilde An eerst niet loslaten, maar deed het toch. Ze sprong op en neer van enthousiasme.
"Top! Me-"
Met grote ogen keek ze naar Ricardo. Verlegen dook ze weg achter An en spiekte ze naar de vreemde persoon. "Man?" herhaalde Daisy. "Tuurlijk is het een man! Tis duidelijk geen vrouw!" Ze dook direct weer weg, lichtjes bang voor Ricardo.

https://2img.net/r/ihimizer/img294/6222/ricardo3.jpg

Hij moest erom lachen.
''Ze bedoelt dat ik haar echtgenoot ben''
Hij keek naar Daisy.
''En jij moet Daisy zijn''

Ik knikte en glimlachte. Daarna nam ik haar hand vast, keek Ric even aan en grijnsde
."Kom, laten we maar naar je broer gaan!" zei ik en begon al in de richting van het terras te lopen. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonzen en was erg zenuwachtig