Onverwachte terugkomst

https://2img.net/r/ihimizer/img294/6222/ricardo3.jpg

Hij dacht na.
''Ik woonde altijd bij mijn moeder''
Zei hij toen.
''maar dat ging helemaal niet goed, toen ben ik opzoek gegaan naar mijn vader en het bleek dat ik twee halfzusjes had.''
Vertelde hij tegen Daisy.
''En 1 van mijn halfzusjes, Elisabeth is goed bevriend met An en daardoor leerde ik haar kennen. We werden verliefd en nu zijn we een tijdje getrouwd''

Ik lachte.
"Daar heb je gelijk in!" zei ik toen grijnzend. Met een glimlach keek ik hem weer aan.
"Ik heb ondertussen drie kinderen en een vierde op komst..." Met een glimlach keek ik naar mijn buik.

"Oooooh," slaakte Daisy bewonderend. "Net een sprookje!"
Ze fronste haar wenkbrouwen.
"Eli!" riep ze plots en ze schoof met lichte moeite de stoel dichter naar Ricardo. "Ik haar kennen! Hoe gaat het met haar?"
Michael trok zijn wenkbrouwen op.
"Drie? Wow..." Hij krabde zichzelf op zijn achterhoofd.
"Volgens mij kan ik beter iedere dag een les nemen," mompelde hij. Hij keek naar An.
"Maar alles gaat goed? Je bent gelukkig en met -" Hij keek om naar Daisy en Ricardo en was zijn naam alweer kwijt. Hij vloekte.

Hij glimlachte vriendelijk naar Daisy.
''Het gaat goed met haar, ze heeft het alleen erg druk met haar kinderen en haar man''
Zei hij toen.

Ik moest een beetje lachen en knikte.
"Ja", zei ik zachtjes. Ik knikte als antwoord op ziojn vraag of alles goed ging met me.
"Ricardo", hielp ik hem.

Michael glimlachte dankbaar.
"Ja, met Ricardo.." Hij keek weer naar An.
"Zo te zien kan Daisy wel met hem omgaan," zei hij tevreden. "An, ik wil graag een keer weer met je bijpraten en dan zal ik je ook meer uitleg geven over ons vertrek, maar ons leven heeft best stil gelegen als je een lange tijd gedwongen wordt in een huis te verblijven waar ze alle luxe hebben aangebracht. We zijn weinig buiten geweest."
Daisy keek wat sip omlaag.
"Iedereen is anders en een stuk drukker..." zei ze zacht. Ze was bang dat het jaren zou duren voordat ze alles wist en dat ze het tegen die tijd opgegeven had.

Hij keek Daisy aan.
''Je kan wel een keer mee gaan naar Elisa''
Zei hij toen.
''Dat zal ze denk ik wel erg leuk vinden''

Ik knikte en keek ook naar de twee. Vrolijk bleef ik een tijdje naar hen kijken en keek Michael toen weer aan.
"Oh ja, graag!" zei ik met een glimlach.

Michael glimlachte.
"Wanneer kan je? Zeg het maar; wij hebben toch niets. Daisy gaat volgende week weer naar school, maar ik ga gewoon een baantje zoeken - al heb ik nog geen idee waar."
Daisy keek op.
"Denk je? Niet te druk of me al vergeten?" vroeg ze wat onzeker en angstig.

Hij knikte.
''Dat weet ik zeker''
Zei hij toen.

Ik dacht even na en haalde mijn schouders op.
"Morgen kan ik wel", zei ik tegen hem. Ik dacht nog eventjes na om er zeker van te zijn dat er echt neits was.
"Ja, dan kan ik... zeg maar heolaat..."

Michael dacht na.
"Komt een uur of twee je uit? Ik heb om twaalf uur een sollicitatiegesprek en ik weet niet of het uitloopt en hoe lang het in beslag zal nemen," legde hij uit.
Daisy juichte en knuffelde Ricardo.

Rick glimlachte vriendelijk.
''Wanneer wil je bij haar langs gaan?''
Vroeg hij toen aan haar.

Ik knikte.
"Ja, dat lukt!" Ik had de volgende dag toch geen les.
"En waar sprekenw e af?"

Daisy trok een nadenkend gezicht.
"Euhhhh..." Ze had geen flauw idee.
Michael haalde zijn schouders op.
"Waar je maar wilt. Bij mij thuis, bij jou, het park, ergens anders... kies maar. Ik zorg dat ik er ben."

Ik keek hem vrolijk aan.
"Anders bij mij thuis? Dan heb je ook de kans om mijn kinderen te ontmoeten... Al zal het wel erg druk zijn... Anders spreken we bij mij thuis af en gaan daarna ergens anders heen?"

Hij dacht na.
''Wat dacht je van morgen''
Zei hij toen.
''Dan ben ik toch vrij van mijn werk''

Michael knikte.
"Klinkt prima! En we kunnen altijd nog besluiten te blijven als je dat liever hebt," zei hij. Hij keek er nu al naar uit om bij te praten.
"Ik denk dat ik langzamerhand dan de rekening moet gaan betalen voordat ik dat nog vergeet. En jij moet waarschijnlijk terug naar je kinderen..."
Daisy keek onzeker.
"Euhhh, ik moet dat aan Mick vragen. Ik heb geen idee wanneer ik weer naar school moet!" zei ze twijfelend.

Ik glimlachte.
"Ok, is goed!" zei ik vrolijk+. "Morgen om twee uur is goed!" Daarna knikte ik. "Ja, eigenlijk wel..." Ik twijfelde even, maar sloeg toen toch mijn armen om hem heen en knuffelde hem.

Daisy keek onzeker op naar Ricardo en wiebelde met haar benen onder haar stoel.
Michael reageerde even verbaasd, maar pakte An toen beet en knuffelde haar terug. Dit voelde goed aan, zeker na zo lange tijd... maar hij wist dat dit een van de laatste zou zijn met zo´n gevoel; alles stond op het punt drastisch te veranderen zoals hij het hier kende, nog erger dan het nu al was om eraan te wennen.

Hij keek haar aan.
''Dan gaan we het straks vragen''
Zei hij toen.

Ik glimlachte en keek hem aan.
"Zullen we dan maar teruggaan?" vroeg ik en draaide me al half om om terug te lopen.

Hij knikte.
''Ok is goed''

Michael glimlachte en knikte. Hij liep met An mee terug naar zijn zusje en Ricardo.
Daisy wiebelde nog altijd vrolijk met haar benen en keek de winkelstraat door. Ze keek verschillende kanten uit, maar zag niet dat van achteren haar broer weer terug kwam.

Ik keek opzij naar Michael en zuchtte zachtjes. Het was zolang geleden dat ik hem nog gezien had. Het deed goed om hem terug te zien, maar het deed ook pijn omdat ik wist dat wat we ooit hadden nooit meer kon zijn. TOen zag ik Daisy en grijnsde. Ik legde mijn vinger op mijn lippen zodat Ricardo niets kon verraden en rende naar Daisy. Ik begon haar te kietelen.