Een magie-vrij leven

Ik bleef huilen.
''Ik ben zo bang''
Ik kroop tegen hem aan.
''Zo bang.''
Paige keek An aan.
''Nee ik moet sorry zeggen.''
zei ze tegen AN.
''Ik wou je niet laten schrikken''

"Dat geeft niet, mama !" zei ik tegen haar en knuffelde haar.
"Jij kon niet weten dat ik niet wist dat jij wakker was geworden omdat ik hier bij komen liggen toen je sliep en dacht dat ik sliep", ratelde ik en had niet door dat ik aan het ratelen was.
Noah hield Elisa goed vast.
"Ik ben bij je !" zei hij.
"Ik bescherm je!"

Ik bleef huilen.
''Ik wil nooit meer naar magicschool''
Zei ik toen huilend.
''En nooit meer slapen''
Ik was kapot
Paige knuffelde An.
''Je bent aan het ratelen.''

"Oh sorry!" zei ik en werd opnieuw rood.
"Dat heb ik soms ja ..." Ik hield mijn moeder goed vast.
"Als ik van streek ben of zenuwachtig, dan kan ik niet stoppen met praten ..." Ik werd rood.
"Ik doe het weer hé?"
Noah knuffelde Elisa.
"Ook niet als ze ophouden?"

Ik schudde mijn hoofd.
''Nee''
Zei ik toen.
''Nooit meer''
Ik was gewoon kapot.
Paige knikte.
''Ja maar dat geeft niet''
Zei ze toen.

Noah knikte omdat hij wist dat het nu niet het moment was om daar over te praten.
"Is goed, Elisa, is goed!"
Ik keek mijn moeder aan.
"Echt niet?" vroeg ik onzeker0
"Ik voel me dan altijd zo stom..." Ik keek onzeker naar de grond.
"En ook wanneer ik mijn beste BSV niet kan helpen..."

Ik bleef Noah vast hadden.
''Nooit meer.''
Zei ik nog zachtjes.
''Ben zo bang''
Paige omhelsde An.
''We gaan haar helpen''
Zei ze toen.

Ik hield mijn moeder goed vast.
"Maar we weten nog altijd niet hoe we haar gaan moeten helpen, mama, hoe moeten we haar dan helpen als we niet weten hoe we haar moeten helpen?" Verdrietig keek ik mijn moeder aan.
Noah knuffelde Elisa.
"Rustig maar", zei hij etegen haar en wiegde zachtjes heen en weer terwijl hij haar vast bleef houden.

Ik bleef hem vast houden.
''Blijf bij mij''
Zei ik toen zachtjes.
''Ben zo bang''
Ik had Noah stevig vast.
Paige hield An vast.
''We kunnen er al voor haar zijn''
Zei Paige toen.

"Maar dat lost de problemen niet op, mama", zei ik tegen haar en zuchtte diep. "Misschien is het maar beter als je Elisa en mij weer gewoon van school stuurt ... Anders krijg je toch weer gezeik van de andere leraren en leerlingen omdat we niet van school gestuurd worden omdat we jouw familie zijn !" Ik legde mijn hoofd op haar schouder.
Noah knikte.
"Ik blijf bij je!"

Ik verstevigde mijn grip.
''echt waar?''
Vroeg ik zachtjes.
''Blijf je echt''
Paige keek An aan.
''An we geven niet op''
Zei ze toen.
''Ik zal overmorgen iedereen op school heel erg streng aanspreken.''

Noah knikte.
"Ja, ik blijf !" zei hij.
"Ik beloof het je!"
Ik zuchtte.
"Waarom niet?" vroeg ik haar en keek haar aan. "Misschien horen we daar gewoon niet thuis ..." Ik liet haar los en stond op.
"Anders hadden we zo'n problemen niet gehad ..."

Ik bleef hem vast houden.
''Ik wil je niet kwijt''
Zei ik toen zachtjes.
''Nooit.''
Paige keek An aan.
''Alle heksen horen daar thuis'"
Zei Paige toen.

Ik zuchtte en schudde met mijn hoofd.
"Dat zegt de dame die ooit niet wilde dat haar dochter op diezelfde school terecht zou komen !" Een beetje boos keek ik naar mijn moeder en wendde toen mijn blik weer af.
Noah knuffelde Elisa.
"Ik wil jou ook noooooit kwijt !" Hij keek haar vrolijk aan en begon haar teon vol liefde te kussen.

Ik kuste hem terug.
''Daar ben ik blij om''
Zei ik tegen hem.
''Heel erg blij''
Paige stond op.
''Ik heb geen zin in ruzie''
Ze liep naar de keuken toe.

Ik begon te huilen.
"Mama, niet weglopen !" zei ik tegen haar. Ik rende snel naar de keuken toe en keek haar aan.
"Ik wil ook geen ruzie ... sorry ..."
Noah grijnsde.
"Ik ook !" zei hij opgewekt.
"Ik ook !"

Ik bleef Noah vast houden.
''Ik ben zo bang''
Zei ik toen zachtjes.
'"Waarom doen ze toch zo''
Paige omhelsde an.
''Sorry dat ik weg liep''
Zei ze toen.

Ik sloeg mijn armen om mijn moeder heen.
"k weet het gewoon niet meer, mama ..." ze i ik zachtjes.
"Er lijkt gewoon geen oplossing te bestaan voor dit probleem ... " Onzeker keek ik hem aan.
Noah knuffelde Elisa.
"Omdat het sukkels zijn !" Hij gaf haar een kus.
"Grote sukkels !"

Ik knikte.
''Ja sukkels''
Zei ik toen zachtjes.
''Grote sukkels''
Zei ik toen.
Paige omhelsde An.
''Iedereen moet even goed slapen dan kunnen we morgen met zijn allen een oplossing bedenken.''

Ik knikte.
"Ja", zei ik.
"Ik moet Hendrik en Charisa nog gaan halen op Magicschool ." Ikzuchtte en dacht eraan dat we eigenlijk samen gingen paardrijden.
"Dit ging zo'n mooie dag worden ..."
Noah knikte.
"Inderdaad!"

Ik keek Noah aan.
''we moeten de kinderen nog ophalen''
Zei ik toen tegen hem.
''Zullen we dat maar doen''
Ik was best wel bang.
Paige keek An aan.
''Moet ik met je mee?''

Ik knikte.
"Alsjeblieft", vroeg ik haar smekend.
"Meegaan ..."
Noah keek onzeker.
"Anders vragen we het An?" vroeg hij haar toen.
"Want ik denk niet dat het een goed idee is om naar Magicschool te gaan ..." HIj zweeg even.
"Blijven de kinderen daar naar de opvang gaan?"

Ik knikte.
''Ze kunnen niet ergens anders heen''
Zei ik toen.
''Ze gebruiken hun magie daarvoor teveel''
Ik schudde mijn hoofd.
''Ik wil mee ze ophalen''
Zei ik toen en wou niet zwak lijken.
Paige knikte.
''Ok ik ga mee''

Noah knikte.
"Dat is waar !" zei hij.
"Ok, als je meewil dan mag je mee, maar je hoeft echct niet mee hoor ! Je moet je niet bewijzen ! Tegenover niemand.
Ik nam haar hand vast en orbde naar de school. Angstig keek ik om me heen en toen mijn meoder aan0
"Ik hoop dat we nieand stom tegen komen ..."

Ik keek Noah aan.
''Ik wil mee''
Zei ik toen tegen hem.
Paige liep met An naar de opvang.
''dan krijgen ze met mij te maken''
Zei Paige toen.
''Dan hebben ze een probleem.''