Een magie-vrij leven

Ik begon te stralen en vloog mijn moeder om de hals.
"Zelfs drie maanden zou ik goed gevonden hebben !" Ik knuffelde haar en liep teon naar Elisa.
"Maar misschien is het beter als Elisa even niet gaat ...", zei ik onzeker en keek mijn moeder aan.
"Tot we zeker weten dat het ophoudt ..."
Noah knikte en keken aar Elisa.

Ik knikte.
''Ik wil er niet meer heen''
Zei ik toen.
''Nooit meer''
Ik keek naar de grond.
''Ik wil naar huis toe, ik ben moe''
Zei ik daarna.

"Je bent nu overstuur en moe ... dan mag je zo'n beslissing niet makne !" zei ik tegen haar en knuffelde haar.
"Ga maar lekker thuis slapen!" zei ik toen tegen haar en keek Noah aan.
Hij knikte.
"Ja,we gaan naar huis!" Hij nam haar hand vast.
"Wil jij ons transporteren?"
Ik keek mijn moeder aan die verdacht stil was.

Ik knikte.
''Ja slapen''
Zei ik toen zachtjes en transporteerde naar huis toe.
''Ben zo moe''
Ik viel al haast in slaap.
''Slapen''
Mompelde ik toen.

Noah tilde Elisa op en bracht haar naar hun bed.
"Ga maar lekker slapen !" zei hij tegen haar en boog zich naar haar toe en gaf haar een ksuje.
"Trusten !"
Ik keek mijn moeder aan.
"Mama, waarmo ben je zo stil?" vroeg ik onzeker en werd er een klein beetje bang door.

Ik keek hem slaperig aan.
''Ja lekker slapen''
Zei ik en viel in slaap.
''Slapen''
Paige keek An aan.
''Ik probeer een oplossing te bedenken''
Zei ik toen.

Ik knikte.
"OK dan", zei ik tegen haar. Ik liep terug naar haar toe, sloeg mijn armen om haar heen en legde mijn hoofd tegen haar schouder. Zo bleef ik staan en begon in slaap te vallen.
"Heb je al iets gevonden?" vroeg ik zachtjes.
Noah glimlachte.
"INderdaad!" zei hij en ging bij haar liggen.

Ik sliep wat onrustig.
''Neee niet doen.''
Riep ik.
''Dat ben ik niet''
Ik begon in me slaap te huilen.
''Laat mij met rust.''
Paige schudde haar hoofd.
''Nee nog niet''

"Ok", zei ik tegen mijn moeder.
"Dan wacht ik wel" Ik geeuwde en voor ik er erg in had, gleden mijn ogen stilletjes dicht en viel ik in slaap.
"Moe", mompelde ik.
Noah schrok.
"Elisa !" Hij knuffelde haar en probeerde hgaar tegelijkertijd ook wakker te maken door haar zchtjes aan haar schouder heen en weer te schudden.

Ik bleef roepen.
''Laat me''
Ik bleef huilen in mijn slaap.
''Laat me toch met rust.''
Ik schrok wakker en zag Noah en ik hield hem heel goed vast.
Paige tilde An op en bracht haar naar haar bed toe.
''Slaap maar lekker.''

Ik draaide me op mijn zij zodra ik in bed lag en sliep lekker verder.
"Mama ons helpen", mompelde ik in mijn slaap.
Noah hield Elisa ook goed vast.
"Rustig maar ,lieverd! " zei hij tegen haar en dacht wel te weten waar ze net over had gedroomd door de dingen die ze geroepen had.
"Je bent hier veilig", zei hij zachtjes.
"Die pesters zijn hier niet!"

Ik bleef hem vast houden.
''Telkens als ik mijn ogen dicht doe zie en hoor ik ze.''
Huilde ik toen.
''Kunnen ze me niet gewoon met rust laten.''
Ik was op.
Paige ging naar beneden.
''Er moet iets gebeuren.''

Noah knikte.
"Dat geloof ik! " zei hij toen.
"GEen idee,"vervolgde hij zachtjes.
"Ik begrijp zo'n mensen niet dus ik zou echt niet weten waarom ze je niet met rust laten ..."
Ik sliep rustig verder.
"Mama"

Ik begon weer te huilen.
''Ik ben zo moe''
Zei ik toen.
''maar ik durf mijn ogen niet te sluiten''
ik was heel erg van streek.
''Ik durf het niet''
Zei ik zachtjes.

Na een tijdje werd ik wakker en ging rechtop in bed zitten.
"Mama?" vroeg ik angstig, sloeg het deken weg en rende naar beneden toe. "Mama?"
Noah knuffelde Elisa.
"JE moet proberen aan leuke dingen te denken", zei hij zachtjes. "OF misschien moeten we een film gaan kijken... Dan val je misschien ook in slaap, maar denkt niet aan ... aan hen ..."

Ik schudde mijn hoofd.
''ik wil niet slapen''
Zei ik heel erg bang.
''Ik wil het niet''
Ik begon weer te huilen.
Paige was op de bank in slaap gevallen.
''Hmmm''

Ik zag mijn moeder en ging bij haar liggen.
"Slaap lekker", zei ik zachtjes tegen haar en probeerde ondertussen een oplossing te vinden.
"Er moet toch iets zijn ..."
Noah knuffelde Elisa.
"Ok!" zei hij tegen haar.
"Dan gaan we geen film kijken !"

Ik bleef huilen.
''Ik ben zo bang''
Huilde ik.
''Zo bang''
Ik huilde mezelf in slaap.
Paige sliep rustig door.
''Helpen.''

"Ja, we gaan hen helpen !" zei ik zachtjes.
"Misschien ... moeten we ..." Ik dacht na."
GEen idee ..."
Noah bleef bij Elisa.
"Rustig maar, hier kunnen ze je niets doen, hier niet !" HIj bleef haar rustig vasthouden.
"Ze kunnen je niets doen ...."

Ik werd toch weer onrustig.
'''Nee niet doen''
Huilde ik.
''Laat mij met rust''
Ik raakte weer heel erg van streek.
Paige sliep rustig.
''Helpen''

"Misschien moeten we gewoon iedereen van school afsturen en dan komt het wel goed... natuurlijk niet iederen ..." Ik zuchtte diep.
"Of ! We moeten met hen een gesprek houden of ..." Ik zuchtte diep en sloot mijn ogen.
"Ik weet het niet meer ..."
Noah knuffelde Elisa."
Shhht"

Ik bleef roepen.
''Dat ben ik niet''
Huilde ik.
''Laat me met rust''
Ik begon om me heen te slaan.
''Laat me toch.''
Paige werd na een tijdje wakker.

Ik was tegen mezelf aan het mompelen en was daar zo druk mee bezig dat ik niet merkte dat mijn moeder wakker geworden was.
"Ik weet het niet meer...", zuchtte ik uiteindelijk.
Noah schrok.
"Elisa, word wakker !" Hij werd gemept, maar bleef Elisa toch vasthouden en probeerde haar wakker te maken.
"Elisa !"

Ik schrok wakker.
''neeeeeeeeeeeee''
Ik keek Noah huilend aan.
''Sorry''
Ik was doodsbang en van streek.
Paige keek An aan.
''Gaat het?''

Iks chrok en viel van de bank af.
"Mama ! k wist niet dat je al wakker was!" Ik stond weer met een rood hoofd op en keek haar beschaamd aan.
"Sorry ..."
Noah knuffelde Elisa.
"Rusitg maar", zei hij.
"Rustig maar!"