Een magie-vrij leven

Ik glimlachte,
''Zullen we naar boven toe gaan'
Ik begon al zijn shirt uit te trekken.
''Lekker naar bed toe''
Zei ik vrolijk.
Robbe ging op de bank zitten.
''Ik laat je niet gaan''
Ze hij toen.

"Dat zullen we nog wel eens zine!" riep ik en deed een stap naar achteren. Ik concentreerde me en tapte de krachten van de baby even af waardoor er in mijn hand een vuurbal verscheen. Die gooide ik naar de deur toe en hoopte dat die stuk zou gaan erdoor.
Naoh grijnsde.
"Iemand hier is ongeduldig!" zei hij lachend en begon haar toen te kussen en haar broek los te maken.

Ik knikte.
''Heel erg ongeduldig''
Zei ik toen.
''Laten we naar boven gaan''
Ik trok hem mee.
''Hier komen''
Robbe bleef zitten.

Ik gooide nog een vuurbal tegen de deur aan, maar nog steeds zag de deur er als nieuw uit.
"Robbe !" riep ik toen bang.
"Ik hou wel van je! Ik loog net !"
Noah moest lachen.
"Waarom blijven we hier niet?" vroeg hij en trok ELisa weer naar zich toe en wachtte op antwoord.

Ik keek Noah aan.
''Omdat het bed lekkerder ligt''
Zei ik toen.
''Maar hier mag ook wel''
Robbe ging naar An en deed de deur opslot.
''Je loog niet''
Zei hij toen.

Net toen hij de deur had geopend, wilde ik naar buiten rennen, maar hij was sneller zodat ik nog steeds opgesloten zat en hij nu ook bij me op de kamer was. Huilend rende ik naar achteren.
"Ik wil hier gewoon weg!"zei ik huilend en stond alweer met mijn rug tegen de muur aan.
Noah dacht even na.
"Je hebt gelijk !" Hij tilde haar op.
"Transporteer ons er maar heen!"

Ik glimlachte.
''Ok is goed''
Ik transporteerde naar boven.
''We zijn er''
Ik begon hem liefdevol te kussen.
Robbe keek An aan.
''Maar ik wil je niet kwijt''

Noah grijnsde.
"Ga je me verwennne?" vroeg hij en liet haar hem kussen. HIj kuste haar natuurlijk vol liefde terug.
"Of zal ik jou verwennen?"
Ik bleef tegen de muur staan.
"Ik wil naar husi", zei ik zachtjes.
"Ik wil naar huis ..."

Ik keek hem aan.
''Doe jij, mij maar''
Zei ik toen.
''Ga je gang maar''
Ik ging liggen.
Robbe begon zich schuldig te vinden.
''Ik laat je gaan''
Hij deed de deur open.

Een beetje verbaasd keek ik naar Robbe.
"Echt?" vroeg ik en wachtte maar niet omdat hij misschien nog van gedachten zou veranderen. Ik begon het kamertje uit te lopen.
Noah glimlachte.
"Ok i s goed!" zei hij vrolijk en kwam terug recht omdat hij net nog op zijn rug had gelegen. Hij ging half over haar heen liggen en begon haar in haar hals te kussen, teder.

Ik genoot.
''Hmmm lekker''
Mompelde ik.
''Wat doe je dat lekker''
Ik streelde Noah.
Robbe knikte.
''echt waar''
Hij bleef verdrietig achter.

Onzeker draaide ik me om en had hem ,nooit willen kwetsen."
Het spijt me Robbe en als ik niet bij Ricardo was geweest, dan misschien ... heel misschien had het wel iets kunnen worden ... "IK wilde wegorben, maar zei toen nog.
"We mogen ook niet vergeten dat ik een lichtgids ben en jij een darklighter!"
Nicky kwam haar kamer uit.
Noah glimlachte.
"Dan blijf ik het doen!"

Ik knikte.
''Ja''
mompelde ik.
''Blijven doen''
Ik bleef Noah strelen.
Robbe keek haar aan.
''Je neefje heeft toch ook iets met een darklighter''
Zei hij toen.

Ik knikte.
"Maar zij is niet slecht", zei ik teon. "En trouwens, Ric is er dus we moeten niet denken aan hoe het zou zijn als hij er niet zou zijn !" zei ik toen tegen hem en wilde wegorben.
Nicky werd woedend.
"Je laat haar ontsnappen?"
Noah bleef haar kussen, sloot zijn ogen en genoot van het strelen.

Ik genoot ook.
''Ik hou zielsveel van je''
Zei ik toen.
''Ik wil je nooit kwijt''
Ik bleef hem strelen.
Robbe keek Nicky aan.
''Ik laat haar gaan''

"Je laat WAT?" gilde Nicky, liet haar kruisboog verschijnen en net voor ik kon wegorben, schoot ze me neer.
"Je laat haar gaan, jaja!" mopperde ze, liep naar me toe en bracht me naar de gevangenis.
"Als je haar niet meer wil dan doden we haar ! Dit is de beste kans!"
Ik kreeg moeite met ademhalen.
Noah glimlachte.
"Ik hou van j!e"

Ik glimlachte ook.
''Ik ook van jou''
Zei ik heel vrolijk.
''Heel erg veel''
Robbe ging naar An en trok de pijl eruit en darkorbte haar naar de manor.
''Ik laat haar gaan, want ik wil niet dat ze verdrietig is''
Zei hij tegen Nicky.

"Zwakkeling ", mompelde ze.
"Je bent dus liever zelf verdrietig?" Ze schudde haar hoofd en liet zich op de bank vallen. Ze begon te huilen.
"Ik wil DIesel !"
Ik kwam noge ven bij.
"Mama", mompelde ik nog en verloor toen het bewustzijn.
Noah straalde.

Ik straalde ook.
''Mijn schat''
Ik deed de rest van zijn kleren uit.
''Wat ben je mooi''
Zei ik toen vrolijk.
Robbe werd boos.
''Ik ben geen zwakkeling.''
Paige hoorde An en orbte naar haar toe
''An''
Ze begon An te helen.

Nicky was nog aan het huilen.
"Wel", mompeldeze.
"Dat ben je wel!"
Ik kwam bij toen ik geheeld was.
"Robbe", mompelde ik en ging recht zitten. Ik bego nte huilen.
"Robbe, zei ik toen nog een keer tegen mijn moeder.
Noah glimlachte.
"Maar jij bent nog mooier!" Hij deed de rest va nhaar kleren uit en trok haar naar zich toe.

Ik begon te blozen.
''Dankje''
Zei ik toen.
''Ook al is het niet zo''
Ik kuste hem.
'''We zijn even mooi''
Paige keek An aan.
''Wat is er met Robbe''
Robbe ging woedend naar zijn kamer.

Nicky keek hem na en begon harder te huilen.
"Sorry"
Ik begon te vertellen wat er gebeurd was en sloeg mijn armen om haar heen en hield haar goed vast.
"Sorry", zei ik zachtjes tegen haar. "Het is stom dat ik ervoor moet huilen" Ik keke haar niet aan, maar bleef haar goed vasthouden.
Noah knikte.
"Deal, we zijn even mooi!" Hij kuste haar.
"En het is wel zo!"

Ik knikte.
''Ja het is zo''
Zei ik toen.
''Ik hou van je''
Ik trok hem naar mij toe.
''Kom hier''
Paige bleef An vast houden.
''Het geeft niet''

"Ik ... ik was abng dat ... dat hij ..." IK begon terug harder te huilen. "Dat hij mij ..." Ik kreeg het niet gezegd. Ik bleef erg harrd huilen en hield mijn moeder heel goed vast.
Nicky liep naar Robbes kamer.
"Robbe?"
Noah grijnsde.
"Ik hou ook van jou !" Hij liet haar genieten en merken hoeveel hij van haar hield.

Ik liet Noah ook genieten.
''Ik hou van je''
Zei ik toen vrolijk.
''Mijn hart is van jou''
Robbe keek niet om.
''Laat me met rust''
Zei hij nors.
Paige wist niet wat ze moest zeggen, maar bleef An vast houden.