Lang verloren, maar nu gevonden

Ze keek Leen aan.
''Je bent echt mijn dochter''
Zei ze toen moeizaam.
''Je bent de tweelingzus van An door een spreuk''
Ze voelde zich belabert.
''ohhh me maag''
Plots ging het niet meer en zakte ze in elkaar.

Ik schrok en liep naar Paige.
"Paige!", riep ik en nam haar vast, "Paige word wakker!"
Ik probeerde haar wakker te maken. Phoebe liep naar Paige en keek Piper aan.
"Piper we moeten haar naar het ziekenhuis brengen!", zei ze, "Dit kan niet langer duren!"

Ik wilde net de keuken uitlopen toen ik mijn moeder in elkaar zag zakken.
"Mama !" gilde ik luidkeels en sprintte naar haar toe om me naast haar op de grond te laten vallen. Meteen probeerde ik haar te helen.
"KOm op, word wakker !"
Piper knikte en greep haar autosleutels.
"Ik ga de auto voor de deur zetten en dan kunnen jullie haar brengen, ok?" Ze liep al naar buiten en deed wat ze gezegd had. Haar hart bonkte in haar keel, maar ze probeerde kalm te blijven. Terwijl ze naar buiten liep, belde ze Henry op en vroeg hem te komen, zo snel mogelijk.
Hij zei dat hij meteen zou komen.
"

Ze begon een beetje bij te komen.
''Ik voel me niet lekker''
Plots gaf ze over.
''Sorry''
Ze begon te huilen.
''Waarom voel ik me zo''
Vroeg ze aan niemand in het bijzonder.

Ik hing onder en schudde mijn hoofd.
"Je moet geen sorry zeggen, het komt allemaal wel goe d!" Met tranen in mijn ogen keek ik mijn tante aan.
"Kan je me helpen?"
Mijn vader was in de buurt en was daarom erg snel bij de manor. Nadat Piper hem binnen gelaten had op haar weg naar de auto rende hij naar binnen en tilde Paige op.
"Snel !"
Ik keek om me heen."
WAar is Maria? !"
Henry bracht Paige naar de auto.

Ik liep de onbekende man achterna en wist niet wat ik moest doen. Phoebe liep naar de auto en deed teken dat ik moest volgen.
"Kom snel!", zei ze, "Jij ook An."
Ze stapte in de auto en wachtte even op ons.

Ik schudde mijn hoofd naar mijn tante, maar ze was al ingestapt. Daarom kleek ik naar Leen.
"Gaan jullie maar, ik kom zo snel mogelijk !" Ik rende daarna naar de zolder toe om de verloren-heks-spreuk te doen.
"Waar is Maria toch? !"
Piper toeterde.
"Kom op !"

Ik keek An na.
"An!", riep ik nog snel, "Heb je hulp nodig met het zoeken van Maria?"
Phoebe keek me ongeduldig aan.
"Wil je beslissen wat je gaat doen?", vroeg ze snel, "Misschien kan je inderdaad Maria mee gaan zoeken."

Ik hoorde Leen en dacht in een pijlsnel tempo na wat het beste zou zijn.
"Geen idee, je mag best met mama meegaan", riep i kterug naar haar en begon alle spullen klaar te zetten.
"HEt lukt me wel alleen denk ik, maar je mag altijd helpen ..."
Henry keek ook ongeduldig.
"KOm op ! WIe is zij eigenlijk?"
Piper antwoordde niet.

Ik keek Phoebe en Piper aan.
"Ik kom wel zo snel mogelijk naar daar.", zei ik tegen hen," Ik ga An even helpen."
Ik stapte uit en liep naar An.
"Ik help je wel.", zei ik, "Er zijn genoeg mensen bij Paige die haar kunnen helpen."

Ongemakkelijk glimlachte ik naar Leen.
"Ok, is goed !" zei ik. Ik kon nog niet geloven dat ze mijn zus was. "Eh... we moeten handen vasthouden en de spreuk opzeggen ..." Ik zocht snel de pagina in het boek en nam toen haar hand vast.
"KLaar?"
Piper knikte en reed naar het ziekenhuis.
Henry bracht Paige naar binnen0

Ik knikte en hield An's hand vast.
"Laten we beginnen.", zei ik, "Dan kunnen we daarna Maria meenemen naar het ziekenhuis om erachter te komen wat er met Paige is."
Ik wachtte nog even voor ik begon met de spreuk op te zeggen.

Ik knikte.
"Ja, we doen !" zei ik en begon toen de spreuk op te zeggen. Ik hoopte dat Maria snel terug zou komen.
Henry liet Paige meenemen doro een dokter.
Piper parkeerde de wagen en stapte uit.
"kom, Phoebe !" Haar stem trilde omdat ze heel erg bang was dat er iets ergs was met Paige.

Ze werd helemaal onderzocht en na een tijdje naar een kamer gebracht.
De dokter liep naar Henry toe.
''U vrouw heeft de griep erg te pakken''
Legde hij toen uit.
''Volgens mij komt dat bij haar vooral door de stress''
Hij keek Henry aan.
''Kan dat kloppen?''

Ik begon de spreuk ook op te zeggen en concentreerde me enorm hard. Ik hoopte dat Maria zo sneller bij ons zou komen. Phoebe volgde Piper en gaf haar snel een knuffel.
"Het komt allemaal goed.", zei ze, "Kom laten we naar Paige haar kamer gaan."

Henry keek de dokte raan.
"Ja, dat kan !" zei hij.
"DAt kan heel goed !" Hij beet op zijn lip. "MAg ik naar har toe?" vroeg hij toen en wenkte Piper en Phoebe.
Ik zag tot mijn opluchting Maria verschijnen.
"Maria, waar was je heen? !" Ik tilde haar op en knuffelde haar even. Daarna keek ik Leen met een glimlach aan.

De dokter knikte.
''Ze mag geen stress meer hebben''
Zei hij toen.
'''Ze moet heel veel rusten''
De dokter keek hem aan.
''Ze mag straks weer naar huis''
Hij vertelde waar Paige lag.

Ik glimlachtte even naar An en Maria en liep stilletjes richting de deur.
"Gaat het Maria?" vroeg ik even en keek haar aan, "Kom je mee naar mama?"
Ik wou Paige niet meteen mama noemen maar dat klonk beter voor Maria. Phoebe liep naar Henry en liep daarna naar de kamer waar Paige lag.

Maria knikte.
"Ja, naal mam !" zei ze en klapte in haar handen.
Ik liep met haari n mijn armen achter Leen aan.
"Maria, waar was je?" vroeg ik nog een keer, maar ook deze keer antwoordde ze me niet.
Henry lie pnaar de kamer.
"Paige?"

Ik glimlachtte en liep stilletjes verder.
"Maria?", vroeg ik, "Wil je ons vertellen waar je was?"
Ik wou An helpen om een antwoord te krijgen van Maria. Phoebe kwam de kamer van Paige binnen en keek haar zus aan.
"Paige?", vroeg ze net als Henry.

Maria keek opzij naar Leen.
"Ja !" zei ze toen.
"Vliend!" zei ze toen en stak haar armen uit naar Leen. "Pakken?" vroeg ze toen lief aan haar.
Ik voelde een steek van jaloezie door mijn hart gaan.
Henry nam Paiges hand vast.
"Lieverd?"
Piper volgde.

Ze begon wakker te worden.
''Henry''
Zei ze toen zachtjes.
''Ik voel me niet lekker''
Ze keek hem slaperig aan.
''Misselijk''

Ik keek Maria aan.
"Wil je niet liever bij An blijven?", vroeg ik, "Ze zal erg blij zijn als je bij haar wil blijven."
Ik wilde geen ruzie met An en wilde zeker niet zorgen dat An jaloers zou worden op mij. Phoebe keek Paige aan.
"Paige?", vroeg ze, "Heb je een bakje nodig?"

Iks chudde mijn hoofd en duwde Maria bijna in Leens armen.
"Ik moet even bij mijn kinderen gaan kijken, geraken jullie in het ziekenhuis?" vroeg ik.
Maria keek een beetje onzeker van mij naar Leen.
"Naal mam !" zei ztoen. "Nu naal mam gaan !"
Henry keek ook bezorgd naar Paige.
"Je hebt erge griep", zei hij toen tegen haar.

Ze knikte naar Phoebe.
''Ja bakje''
Zei ze toen.
''Neee he''
Ze zuchte.
''Dat heb ik weer''
Ze moest plots overgeven.