Lang verloren, maar nu gevonden

Ik keek An aan.
''Ik voel me echt raar''
Zei ik zachtjes tegen haar.
Paige knikte.
''Ja we weten het zeker''
Zei ze toen zachtjes.
''Blijf''

Ik keek naar mijn moeder en begon plots te twijfelen. Misschien was Leen wel haar dochte,r m aar bleek ik dat niet te zijn ... Onzeker keek ik Elisa aan en knikte toen omdat ik het net zo voelde.
"Ik ook ..."
Maria keek naar Leen en knikte.
"Ja, nog moeten spelen mam en Malia !" zei ze toen.
Piper glimlachte.
"Moet iemand iets drinken?"

Ik lachtte naar Maria.
"Ok ik blijf.", zei ik, "En ja ik zal meespelen...als An ook mee mag spelen."
Ik keek Piper aan.
"Ik hoef niets dankje.", zei ik.
Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Het was raar hier te zijn en vooral omdat An even oud is als mij en niemand mij herinnerd. Phoebe keek Piper aan.
"Ik hoef ook niets en anders neem ik het wel.", zei ze, "Leen...zou je vader hier niet kunnen opdagen...dan kan Paige hem herkennen ofzo..."

Ik keek Piper aan.
''Ik hoef ook niets''
Zei ik toen tegen haar.
Paige schudde zachtjes haar hoofd.
''Ik ook niet'''
Zei ze toen.
''Ik voel me ziek worden''
Zei ze daarna zachtjes.

Maria keek bezorgd naar haar moeder.
"Ziek?" vroeg ze tone. "Dan Malia moeten mam velzolgen !" Ze knikte hevig en dacht na.
"Hoe doeN?"
Piper keek bezorgd naar Paige.
"Lieverd, toch ! Zal ik al meteen een dokter bellen?"
Ik deed een stap naar achteren.

Ik keek Paige aan.
"Je kan beter gaan rusten.", zei ik, "Het moet nogal zwaar zijn om opeens zoiets te weten te komen."
Ik voelde een rilling en wist dat mijn vader in de buurt was.
"Oh!", zei ik, "Phoebe nu word ik bang van je!"
Phoebe keek mij vragend aan.
"Waarom dan?", vroeg ze, "Ik heb toch niets aanstaanjagend gezegd..."
Ik keek haar aan.
"Ik voel dat mijn vader in de buurt is.", zei ik.
Phoebe slikte.
"Oh!", zei ze, "En waar is hij nu?"
Ik keek iedereen aan.
"Voor de deur...", zei ik.

Ik voelde me steeds raarder.
''Ik ga even slapen.''
Ik schemerde naar huis en sliep snel
Paige knikte naar Piper.
''Ja graag''
Plots moest ze overgeven.
''sorry''

Ik keek om me heen in apniek omdat er plots zoveel gebeurde. Snel liep ik naar de deur, gooide die open en keek woedend naar de persoon die voor de deur stond en Leen's vader was.
Piper schrok toen ze het zag, maar ze was net naar de dokter aan het bellen. Ze legde haar hand op haar zusjes rug.
Maria schrok en begon te hulen.
"Malia vies !"

Ik keek naar de deur en naar men vader en voelde me opeens slecht.
"Wat doe jij hier?", vroeg ik.
Phoebe keek met open mond naar de deur.
"Ok!", zei ze, "DIT wist ik dus niet..."
Ze schudde haar hoofd en keek Paige aan.
"Als ik dit had geweten had ik al lang gezorgd dat jij er niet was.", zei ze.

Ik sliep wat onrustig.
Haar vader keek Leen aan.
''Ik kom jou halen''
Zei hij toen boos.
''Jij gaat met mij mee''
Hij was heel erg boos.

Ik keek mijn vader aan en zag dat hij boos was.
"En waarom kom je me halen?", vroeg ik, "Je hebt me zelf buitengegooid! Je gaf me de naam van mijn moeder en vertelde me dat ik weg moest!"
Ik keek hem vol ongeloof aan.
"Waarom ben je trouwens zo boos?", vroeg ik.
Ik had niet veel zin om ruzie te maken, maar ik had die antwoorden nodig.

Ik sliep nog.
hij keek Leen aan.
''Je hoort bij mij en niet bij je moeder''
Zei hij toen.
Paige keek hem aan.
'''Laat haar''
Ze zag ineens allemaal beelden en herkende hem en werd er nog misselijker door.

"Waarom zeg je dat?", vroeg ik, "Waarom hoor ik volgens jou niet bij mijn moeder? Ik heb dezelfde krachten als haar!"
Ik keek van hem naar Paige en de anderen.
"Sorry dat ik zoveel problemen veroorzaak.", zei ik.
Phoebe liep naar Paige en zag dat ze zich enorm misselijk voelde.
"Paige gaat het?", vroeg ze en gaf Paige een knuffel, "Kom naar de woonkamer. Dan bel ik zometeen een dokter."
Ze draaide zich nog even om.
"Meneer ik denk dat het het beste is dat je nu gaat!", zei ze.

Hij schudde zijn hoofd.
''Ik ga niet weg zonder mijn dochter''
Zei hij toen.
''Je hoord bij de slechterikken''
Zei hij tegen Leen.
Paige schudde haar hoofd.
''Ik moet Leen helpen.''

"Ik?!", zei ik, "Jij beweerd dat IK bij de slechterikken hoor! Dat kan niet! Ik heb al te veel demonen verslagen om slecht te zijn. Ik wil trouwens niet slecht zijn!"
Ik keek Paige aan en schudde men hoofd.
"Ik heb hier genoeg mensen die me kunnen helpen Paige.", zei ik , "Ga met Phoebe mee. Je hebt rust nodig!"
Phoebe keek van Paige naar de man.
"Leen blijft hier.", zei ze, "Ze wil niet weg."

Ze schudde haar hoofd.
''Nee ik blijf''
Zei ze toen.
''Ik laat geen 1 van me kinderen alleen''
Zei ze toen heel erg zeker.
Leen haar vader wou niet weg gaan.
''Je hoort wel bij de slechterikken.'''

"Vergeet het.", zei ik ,"Ik hoor niet bij de slechterikken!"
Ik werd boos en er liepen tranen uit mijn ogen. Ik probeerde te kalmeren en mijn vader niet aan te vallen.
"Ga!", zei ik , "Ga weg en kom nooit meer terug!"
Ik draaide me om en liep naar Paige. Phoebe keek mijn vader aan.
"Je hebt haar gehoord!", zei ze, "Ga!"

Ze stond op en ging tussen Leen en haar vader staan.
''Ze zegt dat je weg moet gaan''
Zei ze boos.
''Dus laat me dochter met rust''
Leen haar vader keek paige aan.
''Ik kom terug.''
Hij ging weg.

Ik stond wat verward rond te kijken en wist niet wat ik moest doen. HEt leek wel alsof ik verlamd was en op één of andere manier voelde ik me plots een buitenstaander.
Piper was ook even helemaal ontdaan geweest, amar kwam nu weer bij haar positieven.
"Damn nu ben ik te laa t!" riep ze boos uit en had LEen's vader graag even opgeblazen.

Ik keek geschrokken van mijn vader naar Paige.
"Herinner je mij?", vroeg ik verbaasd.
Phoebe stond weeral eens met open mond te staren, maar dit keer naar mij en Paige.
"Wat is er hier gebeurd dat ik gemist heb?", vroeg ze.

Ze knikte naar Leen.
''Ja ik herrinder het me weer''
Zei ze toen.
''Ik had een tweeling gekregen''
Zei ze toen.
''Ik herkende je vader''
Ze voelde zich helemaal niet lekker.

Ik deed een stap naar mijn moeder toe.
"Een tweeling?" vroeg ik verbaasd en hield mijn hoofd een beetje schuin. "Maar ik ben helemaal niet helemaal hetzelfde als Leen en wie is dan mijn vader? Is mijn vader dan mijn vader niet meer, maar is Leens vader dan mijn vader?" Ik begreep er niets meer van.
Piper ondersteunde Paige.
"Zou je niet gaan zitten?"

Paige schudde haar hoofd.
''Leen haar vader is niet jou vader An.''
Zei ze toen tegen haar.
''Henry is wel je vader''
Ze legde uit wat ze wist.
''Hoe kon ik dat vergeten zijn''
Ze voelde zich schuldig.

Ik hield mijn hoofd scheef.
"Dit is allemaal zo raar ...", mompelde ik en begon hoofdpijn te krijgen. "Waarom wisten we het dan niet?" vroeg ik.
"En hij komt vast nog terug !" Ik zag Piper knikken.
"Zal ik in het BoS gaan kijken om te zien of hij er in staat?"
Piper dacgt na.
"Kan, maar ik denk wel niet dat we hem kunnen doden ..." Ze keek onzeker naar Leen.
Maria was weggeorbd.

Ik keek Piper bedachtzaam aan.
"Als hij jullie wil aanvallen mogen jullie hem van mij doden.", zei ik, "Ook al is hij mijn vader. Hij mag niemand kwaad doen en voor zover ik alles heb verstaan wil hij mij slecht maken zodat ik jullie kwaad zou doen."
Ik zuchtte.
"Ik begrijp hem niet.", zei ik, "Ik begrijp hier niets van!"