Een magie-vrij leven

Ik keek hem aan.
''Waarom vertel je het haar niet''
Zei ik toen.
''Ze kan je erbij steunen.''
Ik keek hem aan.
''Ze heeft je nodig.''
Paige werd bijna wakker.

Ik knuffelde mijn uzsje.
"Rustig maar, lieverd, je moet gewoon stil zijn ! Waarom ga je niet naar beneden? Esther, Nico, Charlotte, Jane, Hendrik en Charisa zijn er ook ! Dan kan je met hen spelen !"
Maria dacht na en orbde toen naar beneden toe.
"Hendlik spelen !"
Henry schudde zijn hoofd.
"Wil ik niet ! Ik wi niet dat ze weet dat ik mijn eigen gezin niet kan onderhouden !"

Ik keek hem aan.
''Dus daarom kwets je haar maar''
Zei ik toen.
''heel erg slim''
Ik transporteerde weg.
''Ik ben er weer''
Ik vertelde alles.

Henry zuchtte.
"Ik weet het niet meer", zei hij.
"Ik weet het niet meer !"
Ik keek geschrokken.
"En daarom doet hij dit alles?" vroeg ik.
"We moeten het mijn moeder vertellen !" zei ik toen vastbesloten en keek naar haar. Zou ik haar nog even moeten laten slapen of niet?

Ik keek naar An.
''Laat haar maar nog even slapen''
Zei ik toen.
''Dan voelt ze zich straks wat beter''
Ik ging zitten.
''Wat een dag''
Ikzuchte.

Ik knikte.
"Goed idee !" zei ik.
"Bedankt, ELisa, echt waar !" Toen keek ik op.
"Gaat het?" vroeg ik haar bezorgd.
"Is alles in orde met je?"
Henry keek naar Benjamin.
Maria keek HEndirk aan.

Ik knikte.
''Met mij is alles goed''
Loog ik toen.
''Echt waar''
Ik keek naar Paige.
''Arme tante Paige''
Zei ik toen.
''hij houdt wel van haar.''

"Dat is toch goed?" vroeg ik.
"Zij houdt ook van hem !" Ik stond op en liep naar ELisa toe. Ik ging naast haar zitten en keek haar aan.
"Ik heb het gevoel dat het helemaal niet goed gaat met je !" Ik zweeg even en bleef naar haar kijken.
"Heb ik gelijk?" Geduldig wachtte ik op antwoord en keek toen even naar mijn moeder.

Ik knikte.
''Ja dat is wel goed''
Zei ik toen. Ik keek An onzeker aan.
''Ja je hebt gelijk''
Zei ik toen onzeker.
''Ik word nog steeds gepest op magicschool.''
Ik wou niet gaan huilen.
''Ze zien me allemaal als een hoer.''

Ik schrok.
"Wat?" vroeg ik en werd woedend. Maar voor ik die woede zou bekoelen, wilde ik natuurlijk eerst mijn beste vriendin troosten. Ik sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde.
"Maar je ziet jezelf toch niet als een hoer hé?" vroeg ik zachtjes. Ik hield haar nog steeds goed vast.
"Wie zijn die ****?"

Ik keek An niet aan.
''Ik weet het niet meer''
Zei ik toen.
''Misschien hebben ze wel gelijk''
Ik bleef huilen.
''Ik weet het niet meer''
Paige sliep weer rustig.

Maria nam Hendriks hand vast en trok hem mee naar de zolder toe.
"Hiel spelen !"
Ik hield Elisa nog steeds vast en schrok me een h oedje.
"WAt? Nee, ze hebben geen gelijk, Elisa !" Ik liet haar los en keek haar met een strenge blik aan.
"Dat mag je niet denken want het is niet waar ! Ze begrijpen het gewoon niet en zijn hartstikke jaloers omdat je de dochter van een Charmed-One bent !"

Ik keek haar aan.
''Ik weet het niet''
Zei ik toen.
''Ik weet het echt niet meer''
Ik bleef huilen.
Hendrik knikte.
''Ja hiel spelen''

Maria keek om zich heen.
"Wat spelen?" vroeg ze toen.
nico en Esther kwamen er ook aangelopen.
Ik omhelsde Elisa weer.
"Ik begrijp wel dat je dat niet meer weet nadat ze je altijd het gevoel laten geven dat je dat bent !" Ik keek haar weer aan.
"Wie zijn het?" vroeg ik.

Ik schudde me hoofd.
''Als ik dat zeg en ze komen het te weten''
Ik raakte in paniek.
''Ik had het beter niet kunnen zeggen''
Ik stond op.
''Ik kan beter gaan''
Ik wou weg gaan.

Ik sprong overeind en nam haar hand beet.
"Nee, niet gaan !" zei ik tegen haar.
"Alsjeblieft, je hoeft het niet te zeggen !" Ik sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde haar.
"BLijf, zeg hun namen nie t!" Ik zweeg even.
"Wanneer zeggen ze die dingen dan?" vroeg ik.
Maria keek Hendrik aan.

Ik keek An aan.
''als ik alleen ben''
Zei ik toen.
''dan zeggen ze het''
Ik huilde weer.
Hendrik dacht na.
''Ikke niet weten''

Maria keek rond.
"Boek?" vroeg ze en wees toen naar het BoS.
"Tekening instaan?"
"Elisa toch !" zei ik en mijn ogen vulden zich ook et tranen. Waarom konden ze onze familie nu niet gewoon met rust laten en vooral: waarom konden ze mijn beste vriendin niet met rust laten? !
Ik zal ze wel een lesje leren, alleen moet ik dan eerst achter hun namen komen ! "Je mag hen niet geloven want het is niet waar !"

Ik bleef An vast houden.
''Ik zal het proberen''
Zei ik toen.
''Maar ik kan je niets beloven''
Zei ik toen zachtjes.
Hendrik knikte.
''tekening kijken''

Maria orbde het boek naar zich toe, maar viel om omdat het zo'n zwaar boek was.
"Au !" Ze liet het op de grond vallen en begon er toen in te bladeren. "Oh kijk dat Zakdoek is !"
Esther en Nico kwamen ook kijken.
"Nee, dat Zankou is !" zei Esther een beetje boos omdat hij nog altijd haar vader was en ze niet leuk vond als Maria hem uitlachte.
"Zakdoek leukel ist !" zei maria
Ik keek Elisa aan.
"Ik wil je graag helpen !" zei ik toen.
"Maar ik weet niet hoe, kan jij me zeggen hoe?"

Ik schudde me hoofd.
''Dat kan je niet''
Zei ik toen.
''Ik moet het zelf doen''
Ik veegde me tranen weg.
Hendrik keek ook.
''Zankou eng''
Zei hij toen.

Maria schudde haar hoofd.
"Niet zijn !" zei ze. "Malia vooldoen !" Ze wees naar een hoek van de kamer en orbde Zankou er heen.
"Malia Zakdoek wegdoen zo mam doet altijd !"
Zankou liep op hen af.
"Wat doe ik hier? !"
Onzeker keek ik Elisa aan."
Wat ga je dan doeN?"

Ik keek naar de grond.
''Ik weet het nog niet''
Zei ik toen.
''Maar dat komt nog wel''
Hendrik schrok.
''Zankou''
Hij plaste in zijn broek van angst.

Maria orbde Zankou tegen de muur aan en was heel erg trots op zichzelf.
Zankou kwam weer overeind en gooide haar tegen de muur aan.
Piper schrok op.
"Dit is niet goed !"
Noah rende naar boven.
Ik knikte.
"Is goed, mar je komt toch wel zeggen als het erger word hé?"

Ik knikte.
''Ja dan zeg ik het''
Zei ik toen.
Hendrik begon te huilen.
''Mama''
ik hoorde het.
''Dat is Hendrik''