Een magie-vrij leven

Iks chrok.
"Waar is ze heen?" vroeg ik in paniek en keek Elisa aan. Mijn ogen vulden zich met tranen.
"Moet ik haar achterna of haar juist even alteN,"
Esther rende naar Hendrik.
"Hendlik spelen?"
Nico rende ook naar zijn broertje.

Ik voelde waar Paige was.
''Ze is op de Golden gate Bridge''
Zei ik toen.
''Ze zit te denken''
Zei ik daarna.
''Laat haar maar even''
Zei ik toen tegen An.
Hendrik knikte.
''Ja spelen''

Ik werd bleek.
"Wat als ze springt?" Ik wilde er niet aan denken, maar kon het niet helpen dat die gedachte mijn gedachten binnen sloop.
"Dat doet ze toch niet hé?" vroeg ik, stond op, liep naar Elisa en omhelsde haar. Ik begon te huilen.
"Ik wil niet dat mijn ouders gaan scheiden !"
Nico klapte in zijn yhanden.
"wat spelen?"

Ik knuffelde An.
''Misschien moet je met je vader gaan praten''
Zie ik toen.
''Dan weten we misschien wat we kunnen doen''
Stelde ik toen voor.
''Als Paige iets gevaarlijks doet dan voel ik het''
Stelde ik An gerust.
Paige bleef huilend zitten.

Ik bleef Elisa vasthouden.
"Maar ... maar wat als hij zegt dat hij niet meer van haar houdt?" vroeg ik zachtjes en die gedachte alleen al deed ontzettend veel pijn.
"Dat mag niet", zei ik erg zachtjes. "Dat wil ik niet !" Ik begon terug hard te huilen en schudde mijn hoofd.
"Ze moeten samen blijven !"
Esther dacht na.
"Wat moeten doen?"

Ik keek An aan.
''Moet ik anders met hem praten''
Stelde ik toen voor.
''Ik zal zorgen dat alles goed komt''
Ik liet haar me aankijken.
''Dat beloof ik je''
Ik transporteerde weg naar Henry.

Ik knikte.
"Ja, zou je dat willen doen?" vroeg ik haar.
"Echt bedankt !" Ik ging terug op het bed liggen en ging op de plek liggen waar mijn moeder net gelegen had.
"Mama, kom alsjeblieft terug", zei ik zachtjes en begon terug te huilen. Ik voelde goed waar ze was.
Henry was net wakker.
"Elisa?" vroeg hij verbaasd.

Ik keek me oom aan.
''Ik moet met u praten over Paige''
Zei ik toen.
''Wat is er toch aan de hand?''
Vroeg ik toen.
''Paige is helemaal van slag''
Zei ik tegen hem.

Henrt zuchtte.
"Ik wil er niet overpraten !" zei hij toen nors. Toen hij hoorde dat Paige helemal van slag was, keek hij onzeker op.
"Hoe bedoel je, helemaal van slag?"
Benjamin werd wakker en keek om zich heen. Toen hij zijn moeder niet zag, wilde hij naar haar toe orben, maar het lukte hem niet. BAng keek hij zijn vader aan en begon te huilen.

Ik keek me oom aan.
''Ze wil niemand zien''
Zei ik toen.
''Ze wil ook niets hebben''
Ik was erg bezorgt.
''En ze huild de hele tijd.''
Ik probeerde Benjamin te troosten.

Benjamin wilde alleen maar zijn moeder hebben, zelfs zijn vader zou hem niet getroost kunnen hebben.
Ik viel in slaap op het bed.
Henry keek naar zijn zoontje.
"Ik kan nu niet met haar praten !" zei hij toen.
"IOk heb even tijd nodig of ik zeg toch alleen dingen die ik helemaal niet meen en dan wordt het alleen maar erger !"

Ik keek hem aan.
''Maar straks doet ze iets doms.''
Zei ik toen.
''Waarom zegt u dan dingen die u niet meent''
Zei ik toen.
''U houdt toch nog wel van haar?''
Vroeg ik toen.

Henry keek op.
"Natuurlijk houd ik nog van haar !" zei hij en werd een beetje boos. "Hoe durf je zelfs nog maar te denken dat ik niet meer van haar houd?"
Benjamin begon harder te huilen.
Ik sliep lekker.
Henry zuchtte.
"Het spijt me !"

Ik keek hem aan.
''Zeg dat dan tegen tante Paige''
Zei ik toen.
''Ze denkt dat u niets meer om haar geeft''
Zei ik toen.
''Please''
Smeekte ik haast.
Paige was huilend in slaap gevallen.

Henry zuchtte.
"Jij moet het zeggen !" zei hij.
"Ik kan het nu niet !" Hij zuchtte diep en ging terug zitten. "Ik word de laatste tijd altijd kwaad" Hij zweeg snel omdat hij bang was dat hij teveel zou zeggen en hij wilde niet dat iemandh et wist. Nu hij werkloos was, voelde hij zcih beschaamd omdat hij zijn gezin nu niet kon onderhouden.
"Maar zeg haar alsjeblieft dat ik nog van haar houd ..."

Ik schudde me hoofd.
''Mij zal ze niet geloven''
Zei ik toen.
''Ze wil niet naar ons luisteren.''
Ik keek bezorgt.
''Niet naar mij, an of Piper''
Zei ik toen onzeker.

Henry schudde zijn hoofd.
"Nee, ik doe het nite !" zei hij toen koppig Hij wilde niet dat Paige erachter zou komen dat hij geen werk meer had .
"Jij zegt het of niemand zegt het !"
Benjamin begon terug harder te huilen.
Ik werd wakker en orbde naar mijn moeder toe. Ik zag dat ze in slaap gevallen was en orbde met haar terug naar de kamer in de manor en legde haar in bed. Ik dekte haar toe en ging toen in een stoel zitten van waaruit ik haar in het oog hiekld.

Ik werd boos.
'''Wat ben je toch koppig.''
Zei ik boos.
Paige trilde helemaal.
''Henry''
Mompelde ze in haar slaap.
''Ik hou van je''

"Mama toch !" zei ik toen ik het zag. Ik haalde nog een deken en legde dat over haar heen. Toen ging ik bij haar liggen en tegen haar aan. Geeuwend sloot ik mijn ogne.
"het komt wel goed !" zei ik zachtjes. het stelde me gerust dat mijn moeder zei dat ze nog van hem hield !"
Henry keek Elisa aan.
"En Paige niet?"

Ik keek hem aan.
''Ja ook wel''
Zei ik toen eerlijk.
''Maar iemand moet de eerste stap nemen''
Zei ik daarna.
Paige begon te huilen in haar slaap.
''Henry.''

Henry zuchtte.
"Ik heb gewoon even tijd nodig, waarom begrijpen jullie dat niet? Geef me gewoon een beetje tijd !" Hij wilde een andere job zoeken en het dan aan Paige uitleggen, maar dan mioest hij er eerst nog éé nvinden. de reden waarom hij zo boos was op Paige omdat hij, al wilde hij dat niet toegeven, vond dat het haar schuld was dat hij ontslagen was.
Ik knuffelde mijn moeder.
"Rustig maar"

Ik keek hem aan.
''Bekijk het dan maar''
Zei ik toen. Ik had zijn gedachte gelezen.
''U bent onslagen''
Zei ik toen verbaast.
''Maar dat kan toch niet''
Ik was erg verbaast.

Ik keek naar min moeder.
"het komt wel goed !"
Maria was wakker en had gevoeld waar haar moeder was. Vroljk orbde ze naar haar toe en begon iop het bed te springen.
"Mam mam !"
"Shhhtt !" zei ik geschrokken en trok mijn zusje nar me toe. "Mama slaapt, je mag haar niet wakker maken! "
"Oh !" zei Maria verbaasd en keek naar haar moeder. "Zoentje geven !" Ze knikte en deed het. Daarna ging ze bij haar moeder liggen, maar was niet van plan te slapen. Ik hield haar goed in het oog zodat ze mijn moeder niet wakker zou maken.
Henry keek geschrokken op.
"Hoe weet je dat?" vroeg hij

Ik keek hem aan.
''Ik kan gedachte lezen''
Zei ik toen.
''Waarom bent u ontslagen''
Ik snapte het niet.
''U deed u werk toch heel erg goed''
Ik snapte het nog niet.

Maria begon met haar moeders haar te spelen en st ak het uiteindelijk in haar mond en begon erop te zuigen.
"Mria nee !" zei ik geschrokken en haalde het uit haar mond.
"niet doen, dat is vies !"
Mariabegon te huilen.
Henry zuchtte.
"Paige lag in het ziekenhuis en ik ging erheen en ze vonden dat ik vaak wegging zonder het te zeggen ..."