Een magie-vrij leven

Ik keek hem aan.
''dat zal toch niet gebeuren.''
Paige werd onrustig.
''Ben neeeeeeeeeeeeee''
Ze droomde dat Ben iets overkwam.
Ric werd wakker.
''Wat is er?''

"Mijn moeder en vader hebben erge ruzie gehad en tante Piper zegt dat het niet goed gaat met mijn moeder ! Ik moet naar haar toe" Ik zweeg even.
"Zal ik de kinderen meenemen?"
"Nee, als je er niets aandoet, niet !" zei Noah nors.
"KJe moet er iets tegen doen !"
Piper zuchtte en ging op de bank zitten. Door wat ze gezegd had tegen Paige, moest ze weer harder aan Leo denken.

Ik keek hem aan.
''Maar ik wil niet dat het erger word''
Ik begon te huilen.
ric knikte.
''ja is goed''
Hij verekte even van de pijn.
''Hopelijk komt het goed''

Noah knuffelde Elisa.
"Kunnen we niet gewoon met Paige gaan praten om te horen wat er gedaan kan worden ..." Hij zweeg eevne.
"We hoeven nog niet meteen namen te noemen en als je dan denkt dat het nog erger zal worden, geven we die namen niet, goed?"
"Gaat het wel, Ric?" vroeg ik onzeker. Bezorgd ging ik bij hem op het bed zitten en keek naar hem.

Ik knikte toen maar.
''Ok is goed'''
Zei ik toen.
''Laten we dat dan maar doen.''
Ric keek An aan.
''Ga maar, ik ben in orde''
Zei hij toen.

"Roep me als er iets is !" Ik orbde naar Charisa en Hendrik toe en orbde met hen naar de manor. Ik gaf hen aan mijn tante en liep toen naar mijn moeder slaapkamer. Ik klopte op de deur.
"Mama?" Ik liep naar binnen en naar haar bed toe.
Noah keek haar blij aan.
"Ja, nU?" vroeg hij onzeker.
"Of later?"

Ik keek hem aan.
''Doe nu maar''
Zei ik toen.
paige werd wakker.
''An wat doe je hier?''
Vroeg ze toen slaperig.
Ric viel weer in slaap.

Ik liep naar het bed toe.
"Jou bezoeken !" zei ik en ging bij haar op bed liggen.
"Wat is er gebeurd?" vroeg ik zavchtjes.
"Tante Piper wilde me de details niet geven ..."
Piper bleef bij Hendrik en Charisa.
Noah knikte.
"dan moeten we wel de kinderen meenemen !"

Ik knikte.
''Ok dan maar''
Zei ik toen onzeker.
''Als het echt moet''
paige keek haar aan.
''euhhh''
Ze begon toen te vertellen.

"Zei hij dat echt?" vroeg ik geschrokken. Ik knuffelde mijn moeder.
"Gaan jullie nu uit elkaar ?" vroeg ik erg zachtjes. Ik wilde niet dat mijn ouders uti elkaar zouden gaan en had nog zoveel vragen die op dit moment door mijn hoofd spookten en het allemaal nog wat erger maakten ...
Noah glimlachte.
"Zal ik Jane en Nico doen?" vroeg hij.
"En jij Esther en Charlotte?"

Ik knikte.
''Ja is goed''
Zei ik toen onzeker.
''Tot zo''
Ik maakte esther en Charlotte klaar.
''Zo we zijn klaar.''
Paige keek An aan.
''Ik wil er niet over hebben.''

"Waarom niet?" vroeg ik en keek om me heen.
"Waar zijn Maria, Cico en Benjamin?" vroeg ik toen ozneker.
"Zijn ze hier ook?"
Noah ging de andere twee kinderen halen en maakte ze ook klaar.
Charlotte keek haar moeder vrolijk aan.
"Wat doen ,mama?" vroeg Esther.
Nico was erg goed gezind.

Ik keek Esther aan.
''We gaan naar tante Paige toe.''
Legde ik toen uit.
Paige keek An aan.
''Maria en cico zijn hier in de manor en Ben is bij Henry''
Ze begon te huilen.
''Ik weet het niet meer''

"O !" zei Esther en was meteen vrolijk.
"Met Malia en Cico mogen speleN?" Toen dacht ze aan Ben.
"Mogen zien Benjamin?"
Noah liep naar ELisa.
"Wij zijn ook klaar !"
Ik knuffelde mijn moeder.
"Rustig maar, ik ben er voor je !"

Ik knikte.
''Ja jullie mogen met hun spelenm''
Zei ik toen.
''Zolang jullie maar lief spelen''
Ik knuffelde ze even.
''Laten we gaan.''
Paige bleef huilen.

Ik hield mijn moeder goed vast.
"Huil maar lekker, mama !" zei ik tegen haar en had zelf tranen in mijn ogen staan omdat ik het zo erg vond dat ze zo verdrietig was.
Esther knikte.
"Lief zijn !"
Nico klapte in zijn handen.
"Tante Paige gaan !"

Ik orbte met hun naar Paige toe.
''Nu lief zijn he''
Zei ik toen.
Paige bleef huil.
''Ik heb Ben zij krachten gebonden''
Zei ze toen zachtjes.
''Hij zal veilig zijn bij henry''

Ik schrok.
"Je hebt wat?" vroeg ik en probeerde niet te beschuldigend te klinken.
"maar ... waarom?" Ik had nog niet eens door dat Elisa en heel haar gezin binnen geborbd waren.
Esther knikte.
"Ja !" zei NIco.
Charlotte keek vrolijk om zich heen.

Ik was erg verbaast.
''Wat is er gebeurt?''
Vroeg ik toen verbaast aan An.
''Ik kon niet anders''
Zei paige en legde het uit.
''Ik kon niet anders''
Ze begon weer te huilen.

Ik knuffelde mijn moeder.
"Het geeft niet", zei ik zachtjes en keek op.
"Elisa !" zei ik verbaasd. Ik bleef mijn moeder vasthouden en begon het Elisa in gedachten uit te leggen omdat ik niet zeker was of mijn moeder wel wilde dat ik het vertelde.
Esther keek haar moeer aan.
"Waar Maria?"

Ik knikte.
''Kunnen wij beter gaan?''
Vroeg ik toen.
''Ik wil niet tot last zijn''
Ik was eigenlijk blij dat ik het nu niet kom zeggen.
Paige bleef huilen.
''Ik kon niets anders.''

Ik keek op.
"Nee, wl je alsjeblieft blijven?" Ik keek haar smekend aan.
"Toch in de manor bedoel ik ..." Smekend bleef ik naar haar kijken.
Je moet me helpen zei ik in gedachten tegen haar.
Noah keek onzeker.
Esther keek onzeker..
Ik knuffelde mijn moeder.
"Ik geloof je !"

Ik knikte.
''Ja is goed, ik blijf''
Ik keek naar Noah.
''Breng jij de kinderen naar beneden?''
Vroeg ik toen aan hem.
Paige bleef huilen.
''Ik wil alleen zijn.''

Noah knikte.
"Ja, dat zal ik doen !" HIj liep de kamer uit met Jane en Charlotte in zijn armen en esther en Nicolaas achter zich aan. Hij sloot de kamerdeur weer achter zich en liep toen verder naar beneden.
Onzeker keek ik naar mijn moeder.
"Maar ... "IK keek Elisa eve naan.
"Ik durf je zo niet alleen te laten ..."

Ik keek toe.
Paige keek ons niet aan.
''Ik wil alleen zijn''
Ze orbte naar de golden gate brug.
''Eindelijk alleen.''
Zei ze zachtjes.
''Eindelijk''
Ze ging zitten.