Een magie-vrij leven

Ik keek hem aan.
''Me schouder en me hoofd.''
Huilde ik.
''Me schouder doet zo zeer''
Huilde ik nog steeds.
Ric gaapte.
''Ja is goed''
Paige knikte.

Ik gaf hem nog een kus en vertrok toen met Charisa en Hendrik. Thuis aangekomen zette ik hen aan tafel.
"hebben jullie honger?" vroeg ik.
Noah keek bezorgd naar haar schouder en hoorde de ziekenwagen.
"Ze zijn er al !"
Henry gaf Paige hun zoontje.
"Hier"

Ik werd gelijk meegenomen.
''En de paarden''
Vroeg ik toen.
''Die kunnen we niet zo achter laten''
Paige nam benjamin aan.
''Dankje''
Zei ze toen.

Noah keek ELisa aan.
"Daar zorgen anderen wel voor ! Ik zal dadelijk naar de manege zelf b ellen omo het te vertellen !" Noah liep met Elisabeth mee.
Henry glimlachte.
"Onze zoon !" zei hij trots.
"Wat is hij toc heen schatje !"
"Hendrik? Charisa?"

Ik keek hem aan.
''Zolang ze maar niets overkomt''
Zei ik toen.
Hendrik ging naar zijn moeder. Charisa was in slaap gevallen.
Paige knikte.
''Ja echt een schatje.''
Ze gaf hem een kusje.

Ik tilde HEndrik op.
"Heb je honger?" vroeg ik hem.
Henry glimlachte.
"Ik wed dat hij een voetballer wordt !" zei hij opgewekt.
Piper stond op.
"IK moet gaan, i kwas vergeten dat Chris gevraagd had dat ik niet te lang zou wegblijven !" Ze liep naar haar zusje toe en gaf haar een kusje. "Maar bel gerust als er iets is !"
?Noah belde naar de manege.

We kwamen aan in het ziekenhuis en ik wer direct geholpen.
Er kwam een dokter naar Noah toe gelopen.
Paige keek Piper aan.
''Ok bedankt''
Zei ze toen.
''Ja een voetballer.''
Zei ze henry na.

Het was enkele dagen later en Ric was weer thuis. vrolijk ging ik bij hem op de bank zitten.
HEnry keek Paige aan.
"De tijd gaat zo snel ", zuchtte hij.
"Binnekort gaat hij al naar school !" zei hij en knuffelde Benjamin die hij vast had in zijn armen.
Noah keek Elisa aan.
"Gaat het?"

Ik knikte.
''Ja het gaat wel''
Zei ik toen.
''Moet de mittela nog een paar dagen omhouden en rust houden.''
Zei ik daarna.
Paige keek Henry aan.
''Hij is nog maar een paar dagen oud''
Ric knuffelde An.

Henry knikte.
"Weet ik", zei hij. "Maar toch : het lijkt nog maar gisteren toen Maria geboren werd en nu is ze al een jaar !"
Noah gaf haar een kus.
"arme meid !" ze i hij.
"Gelukkig heb ik een verrassing voorj e!" zei hij vrolijk.
"Dat zal jeopvrolijken!"

Ik keek Noah verbaast aan.
''En dat is?''
Vroeg ik toen nieuwschierig.
''Kom op vertellen''
Paige knikte.
''dat is waar,''
Zei ze toen vrolijk.

Noah grijnsde.
"Dat zeg ik je nog niet !" zei hij opgewekt.
"dat zal je wel zien !"
Maria kwam eraan gelopen.
"Mam !" brulde ze erg luid.
"Wij spelen? "
"Shhhtt !" zei Henry boos. "Benjamin moet slapen !"
Maria keek bang naar Henry en rende oten weer weg.

Ik keek hem aan.
''Laat maar zien dan''
Zei ik toen.
''Nu?''
Paige zuchte.
''Maria wacht''
Ze ging achter haar aan.

Maria was al op haar kamer en was huilend op bed gaan liggen. Ze was helemaal overstuur en had het gevoel dat ze niet veel aandacht meer kreeg sinds haar broertje er was.
Noah glimlachte.
"Hier gaat het niet !" zei hij.
"Het is te groot !" HIj glimlachte en gaf haar een kus.
Ik geeuwde.

Ik keek hem aan.
''Moeten we ergens anders heen dan?''
Vroeg ik toen.
''Gaan we dat nu doen?''
Ik was heel erg nieuwschierig.
Paige kwam binnen.
''Lieverd gaat het?''

Maria keek op.
"Hen altijd boos !" zei ze verdrietig en renden naar haar moeder toe en st ak haar armen uit.
"Pakken, mam !"
Noah knikte.
"maar dan moet je eerst uit het ziekenhusi mogen !" zei hij.
Henry keek Paige na en zuchtte.

Ik keek hem aan.
''De dokter zei vanmorgen dat ik vanmiddag naar huis mag''
Vertelde ik Noah.
''Ik moest alleen beloven rustig aan te doen''
Zei ik zachtjes.
Paige knuffelde Maria.
''Dat is waar.''

Maria keek haar moeder verbaasd aan.
"mam ook vinden?" vroeg ze toen.
Noah keek haar vrolijk aan.
"Dat is goe dnieuws !" zeih ij vrolijk en gaf haar een kus.
"Ik zal er wel voor zorgen dat je het rustig aandoet !" zei hij opgewekt. Hij zweeg even en zijn gelukkige blik verdween.
"Zijn de daders al gearresteerd?"
Ik stond op.

Ik schudde me hoofd.
''Nee ze zijn nog niet gearresteerd.''
Zei ik toen.
''Gaan we vandaag dan naar die verassing''
Vroeg ik vrolijk.
Paige knikte.
''Ja mama vind dat ook''

Maria straalde.
HEnry was Paige gevolgd en had gehoord wat ze zei.
"Bedankt hoor Paige !" zei hij woedend en liep naar beneden met Benjamin nog in zijn armen.
Maria keek onzeker.
"Oeps !"
Noah knikte.
"Jep, vandaag !"

Ik keek hem aan.
''Kan je geen hint geven?''
Vroeg ik toen.
''Please''
Paige schrok.
''Henry wacht''
Ze rende achter hem aan.

Henry kleedde Benjamin warm aan en legde hem in de kinderwagen.
"Ik ga een wandeling maken! "
Maria begon terug te huilen toen haar moeder haar achterliet.
Noah schudde zijn hoofd.
"Nee, sorry !"
Ik was de laatste erg moe. PLots voelde ik me weer misselijk worden en rende naar het toilet.

Ik zuchte verdrietig.
''Niet eerlijk''
Zei ik plagend.
''Ik moet me spullen nog inpakken.''
Paige keek Henry aan.
''Henry please''
Smeekte ze haast.

Henry keek Paige aan.
"Wat?" vroeg hij nors.
Maria ging op bed liggen.
"Malia slecht !" zei ze zachtjes. "Hen boos mam want Malia hdaan heeft."
Ik gaf over.
Noah grijnsde.
"Zal ik wel doen !"

Ik keek hem aan.
''We kunnen het samen doen''
Zei ik toen tegen hem.
Paige keek hem aan.
''Je word sinds ben is geboren zo vaak boos''
Zei ze met tranen in haar ogen.
''Wat doen we verkeert?''