Een magie-vrij leven

"Ja, de baby is er bijna, nog een klein beetje! " zei de verloskundige en glimlachte bemoedigend nar Paige.
"Je kan het !"
"Je kan het, mama, je houdt dit wel vol, denk eraan hoe je dadelijk je baby in je armen mag houden !"
Charlotte begon te huilen.
Henry keek naar Paige.

Ik bleef haar wiegen.
''Shhhh rustig maar''
Zei ik zachtjes.
Paige bleef persen.
''Ik voel me niet goed''
Zei ze toen zachtjes.
Ze verloor veel bloedt

Ik schrok.
"Mama !" zei ik en keek naar de dokter.
"Is de baby er al?" vroeg ik in paniek en wist niet wat te doen.
"Mama, mama !"
Henry raakte in paniek.
"Ja, de baby is er !" zei de dokter en gaf haar haar zoontje.
"Proficiat, het is een jongetje !"
Charlotte viel weer in slaap.

Ik stopte haar in.
''Slaap lekker''
Ik transporteerde weer naar huis.
''Gelukkig zijn ze in orde.
Paige keek.
''Een jongetje''
Ze raakte toen bewusteloos door de bloedverlies.

"Mama !" riep ik in paniek.
"Doe iets !"
De baby werd meegenomen.
"Paige !" zei Henry geschrokken en had zijn zoon nauwelijks gezien. "alsjeblieft, help haar !"
Charlotte sliep lekker verder.
De dokter liet toedienen en zorgde ervoor dat paige geen bloed meer verloor.

Ik ging weer in bed.
''Nu lekker slapen''
Ik viel na een uurtje in slaap.
Paige kwam na een tijdje weer bij.
'''HEnry, An''
Zei ze zwakjes.
''Wat is er gebeurt.''

Noah had niet gemerkt dat Elisa weggegaan was en teruggekomen was. Rustig sliep hgij verder.
Ik gaf haar een kusje.
"Je bent bevallen !" zei ik tegen haar. "Maar je had veel bloed verloren."
De dokter keek paige aan.
"De baby maakt het goed, we brengen je naar je kamer, is dat goed?"
Henry kreeg Benjamin in zijn armen.

Ik werd na een uurtje al wakker.
''Dat was snel''
Ik werd chagarijnig door weinig slaap.
Paige knikte.
''Ja is goed''
Zei ze zwakjes.
''Dus de baby is in orde''

Naoh was ook net wakker geworden en rekte zich uit.
"Oh ... lekker geslapen !" Helemaal wakker keek hij Elisabeth aan en glimlachte vrolijk.
"Jij ook?"
Ik knikte.
Henry liet hun zoontje zien.
"Zeg jij het maar !" zei hij en had tranen in zijn ogen van geluk. Toen Paige naar de kamer werd gebracht, liep ik naast het bed mee en had haar hand nog vast.
Henry liep achter het bed aan.

Ik knikte.
''Ja ik heb heerlijk geslapen''
Zei ik toen en het was gelogen.
''Wat gaan we vandaag doen?''
Vroeg ik hem toen lief.
Paige keek naar Benjamin.
''Hij lijkt op zijn vader.''

Noah gaf haar een kus.
"dat is goed! " zei hij opgewekt.
"Hoelaat komen je ouders?" vroeg hij.
"Want we moeten wel zeker o ptijd er zijn !"
Ik knikte.
"Vind ik ook !" We waren op haar kamer en de dokters lieten ons alleen.
Henry liep naar Paige.
"Wil jij hem even vasthouden?"

Ik keek hem aan.
''Ze komen rond 6 uur''
Zei ik toen.
Paige knikte.
''Graag''
Zei ze toen.
''We moeten nog een naam''

Noah dacht na."
Dan hebben we nog wel even ! Wat ga je klaarmaken? En hoelang moet je daar aan werken?"
Ik knikte.
"Ja !"
Henry gaf zijn zoontje heel voorzichtig aan Paige.
"Ja, inderdaad! " Hij dacht na.

Ik dacht na.
''Weet ik nog niet''
Zei ik toen.
''Wat wil je graag eten?''
Paige keek naar hem.
''Wat een schatje''
Ze gaf hem een kusje.

Noah haalde zijn schouders op.
"Mij maakt het niet uit !" zei hij met een glimlach. Hij was vol energie omdat hij zo goed geslapen had.
"Kies maar iets dat jij graag eet !"
Benjamin zag zijn moeder en sloot even zijn ogen toen hij zijn moeder dihcter naar hem toe zag komen. Toen ze hem een ksuje had gegeven, opende hij izjn ogen weer en begon vrolijk te lachen en strekte zijn handjes naar zijn moeder uit.
Henry glimlachte.
"Jep !"
Ik keek naar mijn broertje.

Ik dacht na.
''Wat dacht je van een oveschotel.''
Stelde ik toen voor.
''Of lasange''
Ik kuste hem.
Paige keek An aan.
''Weet jij een naam?''

"Hmmm, ovenschotel !" zei Noah.
"Laten we die maar doen, of liever niet?"
Ik liet mijn broertje mijn vinger pakken en keek naar hem.
"Ik vind Benjamin wel een leuke naam, ook van toepassing als je geen andere kinderen meer wil", zei ik met een glimlach.
Benjamin begon honger te krijgen.
Henry keek Paige aan.
"Wat vind jij ervan?"

Ik knikte.
''Ok is goed''
Zei ik toen.
''dan heb ik een uur nodig.''
Zei ik en gaf Noah een kus.
Paige knikte.
''Dat is een mooie naam''
Paige keek naar Benjamin.
''Heb je honger.''

Benjamin maakte een geluidje waarmee hij bedoelde dat hij heel veel honger had. Verwachtingsvol keek hij zijn moeder aan.
Ik trok mijn vinger terug toen hij die losgelaten had.
Henry was erg vrolijk.
Noah bleef haar kussen.
"OK, dan hebben we ongeveer tot half vijf !" zei hij en knuffelde haar. "We moeten zeker op tijd terug zijn !"

Ik knikte.
''Ja we moeten optijd zijn''
Zei ik toen.
''Dus wat gaan we doen?''
Paige keek hem aan.
''Kom maar''
Ze liet hem bij haar drinken.

Benjamin dronk tot hij genoeg had. Toen was hij heel erg moe geworden en zijn oogjes begonnen dicht te vallen. Toch wildeh ij niet slapen omdat hij erg nieuwsgierig was en alles wilde zien.
Noah dacht na."
Ehm... Heb je zin om te gaan paardrijden?" vroeg hij want hij wist dat ze dat graag deed.
Ik keek vrolijk naar mijn broertje.

Ik keek hem vrolijk aan.
''Ja leuk''
Zei ik toen vrolijk.
''Laten we gaan''
ik kleede me om.
''Kom je nog?''
Paige knuffelde Benjamin.

Benjamin keek zijn moeder vrolijk aan en het was hem gelukt om een beetje haar vast te krijgen. Hij keek trots naar zijn moeder en deed niets anders dan het voorzichtig vast te houden.
Ik glimlachte naar mijn broertje.
Noah kleedde zich aan.
"Ja, ben er !" zei hij en liep naar haar toe.
"Hier ben ik al !"

Ik keek hem vrolijk aan.
''Laten we gaan''
Zei ik ongeduldig.
''Kom laten we gaan''
Ik was even vergeten wat er gisteren gebeurt was.
Paige bleef naar Benjamin kijken.
''Wat een schatje''

Ik knikte.
"Ja he!" zei ik vrolijk.
Henry bleef naar zijn zoontje kijken.
"Mag ik hem nog een keer vasthouden?"
Noah glimlachtre.
"Wat ben jij ongeduldig !" zei ik lachend.
"We gaan !" Hij liep naar de auto.