De weddenschap

Ik knuffelde An terug en bleef haar even vast houden.
''Het geeft wel je bent me bestte vriendin.'' Zei ik toen tegen haar.
''Ik had gewoon moeten blijven en niet weg moeten lopen.''
Ik liet me daarna meetrekken door An.
''An ik wil niet met hem praten het is over en uit''
Zei ik toen tegen haar maar ik kon niets anders dan met haar mee gaan.
''An'' Probeerde ik nog een keer. We kwamen door de portretgat en ik zag Jack staan. Meteen kreeg ik weer tranen in me ogen toen ik hem zag.
''Hey'' Zei ik toen zachtjes.
''Nog meer roddels gehoord de laatste tijd?'' Vroeg ik toen een beetje nors aan hem en ik voelde mezelf erg boos worden op Jack omdat hij die roddels geloofde boven mij.
''Ik heb hier geen zin in, ik ga weer naar de leerlingen kamer.'' De tranen stroomde weer over mijn gezicht en ik wou niet dat Jack dat zag, dat ik om hem zat te huilen, ik wou niet dat hij wist dat me hart gebroken was door hem.
Ricardo keek An verbaast na en keek toen Lis aan.
''Euhh hoi'' Zei hij toen.
''Nee ik heb vandaag geen waarzeggerij,'' Zei hij.
''Ik heb die vak helemaal niet.'' Hij keek Lis aan in haar ogen.
Kom op vraag het haar gewoon. Dacht Ricardo.
''Euh lisette heb je een keer zin om euuh samen met mij naar zweinsveld te gaan?'' Vroeg hij toen aan haar en hoopte dat ze ja zou zeggen.
''Dan kunnen we bijvoorbeeld naar Zonko's fop winkel, ze hebben daat hele leuke fop artikelen.

Ik was terug op weg naar de leerlingenkamer, maar besefte toen dat JAck en ELisabeth daar waarschijnlijk aan het pratn waren en ik wilde hen echt niet storen. Met een zucht draaide ik me om en begon een lange toer door Zweinstein, ook Lisette en naar ik hoopte, haar toekomstig vriendje vermijdend.
"WAar zou HArry zijn?" vroeg ik mezelf toen af en bleef stilstaan. Nadenkend keek ik om me heen en hoopte hem te vinden.
Jack nam Elisa's hand vast voordat ze de leerlingenkamer binnen kon gaan.
"Elisa, wacht !" zei hij en wist toen even niet meer wat zeggen. Hij had in zijn hoofd zich zo goed voorbereid en bedacht wat hij wilde zeggen, maar nu was het gewoon allemaal verdwenen.
"Het spijt me !" zei hij uitiendelijk.

Ik keek Jack aan.
''Nu ineens wel'' Ik was heel boos en verdrietig.
''Je geloofde me niet eens'' Zei ik toen.
''Ik dacht dat je me vertrouwde dat je van me hield, maar blijkbaar had ik het mis''
Ik keek naar me hand en toen naar Jack.
''Kun je me nu los laten.''
Harry was in de grote zaal om wat te eten.

Ik houdt mijn hoofd lichtelijk scheef en kijk even zonder iets te zeggen op naar Ricardo. Ik sta even met mijn mond vol tanden en grijns dan.
''Ik heb geen reden om nee te zeggen!'' zeg ik. Met een lichtje in mijn ogen ga ik verder. ''Voor fopwinkels ben ik altijd in. Zéker... als jij betaalt. Deal?''
Ik grijns lichtelijk sluw, voor de rest speels en steek mijn rechterhand omhoog alsof het gaat om een zakendeal in plaats van een afspraakje.

Ik stak mijn hoofd om de deur van de Grote Zaal en keek naar binnen.
"Aha !" zei ik vrolijk en liep naar binnen.
"Gevonden !" Ik ging naast hem ziten en legde mijn hoofd op zijn schouder.
Jack had ook tranen in zijn ogen.
"Elisa, ik heb een fout gemaakt, het spijt me !" Hij keek haar wanhopig aan en dacht koortsachtig na.
"Waarom kan je me het nie vergeven?"

Ik keek Jack aan.
''Waarom geloofde jij mij niet?''
Vroeg ik aan hem.
''Ik wil niet met iemand hebben die mij niet vertrouwd''
Zei ik toen.
Harry keek An aan.
''Hey''
Ricardo dacht na.
''Ok is goed voor deze ene keer''
Zei hij toen tegen Lis.

YES! ga ik in mijn hoofd, mentaal een triomfdansje dansend en een vuist in de lucht stekend.
In het echt glimlach ik, grijp Ricardo's rechterhand en schudt die.
''Okidokie! Eerstvolgende keer dat we naar Zweinsveld gaan ben ik van jou!'' zeg ik enthousiast en heb niet eens door hoe fout dat klinkt.
''Anyway... weet JIJ een paar manieren om je afdelingshoofd ECHT te irriteren tot ie gillend z'n lokaal uitrent?''

"Hey", antwoordde ik en sloot even mijn ogne. Honger had ik wel, maar de zin om te eten ontbrak me. Ikvroeg me af hoe het gesprek tussen ELisabeth en Jack ging en tussen Lisette en Ricardo.
Jack haalde hulpeloos zijn schouders op.
"Ik weethet niet", zei hij.
"Ik dacht gewoon dat het echt war, maar nu weet ik beter ! Het spijt me echt , Elisabeth, echt waar !" Hij zweeg even.
"Ik vertrouw je wel ! Nu wel !" Hij wilde nu gewoon zijn armen om haar heen slaan en haar beginnen te kussen, maar durfde het niet.

Ik keek Jack aan.
''Ik weet niet of ik jou wel kan vertrouwen.''
Zei ik toen.
''Ik wil niet telkens gedumpt worden als er een roddel is.''
Ik wou weer weg lopen.
''Ik moet nadenken, Alleen''
Ricardo begon wat te blozen.
''Je kan hem laten denken dat Omber op hem is, hij haat haar.''
Zei hij toen.

Ik grijns.
''Moet jij eens opletten bij het avondeten!''
Ik ga geheimzinnig dichter bij hem staan.
''We zullen zien of ie gilt..'' fluister ik in z'n oor, doe een stapje achteruit en giechel.
Oh, dat wordt zo leuk...
Ik wrijf in mijn handen met een lichtelijk evile grijns. Dan denk ik weer aan het feit dat Ricardo voor m'n neus staat en grijns onschuldig naar hem op.
''Heh.''

Ik zuchtte en besefte dat ik dadelijk waarzeggerij had. Met een diepe zucht keek ik Harry aan.
"Ik heb dadelijk waarzeggerij", zei ik met een diepe zucht.
Jack keek haar aan.
"Dat zal nooit meer gebeuren, dat belooof ik je! " zei hij en liet haar pols los terwijl hij er naar keek.
"Sorry, heb ik je pijn gedaan?"

Ik schudde me hoofd.
''Je hebt me geen pijn gedaan''
Zei ik toen.
''Ik moet gewoon even nadenken''
Zei ik toen.
Ricardo keek Lis aan.
''Ok we zullen het zien''
Zei hij toen.

"Ik zal maar gaan !" zei ik en stond op.
"Tot straks?" vroeg ik e gaf hem een kus.
Jack knikte.
"Ok...dan..."HIj keekn aar fde grond.
"Zie ik je later wel weer?" vroeg hij en keek weer op, in Elisa haar ogen en moest zich bedwingen om haar niet te kussen.
"Je laat me iets weteN?"

Ik knikte toen.
''Ja ik laat je iets weten''
Zei ik toen. Ik ging weer naar de leerlingen kamer en ging voor het haartvuur zitten.
''Wat moet ik toch doen''
Ik zat diep in gedachten verzonken.
Harry kuste An.
''Tot straks''

Ik rende de Grote Zaal uit en naar de leerlingenkamer. Meteen zag ik wat ik vond en ik rende naar ELisa toe.
"Elisa, kom je, we komen nog te laat bij waarzeggerij ! En misschien komt Omber wel langs om te kijken !"
Jack was in gedachten verzonken en dwaalde door de gangen zonder te weten waar hij heenging. Hij voelde zich hartstikke ellendig en kon niet gelove ndat hij het zo verprutst had.

Ik was heel erg in gedachte verzonken.
''An je laat me schrikken''
Zei ik geschrokken.
''Ja laten we maar gaan''
Zei ik gehaast en pakte me spullen.
''Ik ben klaar''
Ik was er met me gedachte niet bij.

Ik knik naar Ricardo, om dan op mijn horloge te kijken.
''Heilige bimbam van de allerhoogste toren van Bommerdeblam met kaasblokjes! Ik kom te laat! Ik moet gaan! See ya!''
Ik geef Ricardo een instinctieve knuffel, laat los en begin te rennen.
''Aan de kant! Storm Lis komt eraan!'' roep ik om een stel zesdejaars weg te jagen uit mijn pad. Ze springen aan de kant, papieren vliegen in het rond en ik snel naar de Noordertoren. Na een paar minuten ben ik er en ik zak hijgend langs de muur naar beneden, totdat ik op de grond lig.
''Sheesj, ze zouden hier kussens moeten leggen...''

Ik had door dat Elisa er niet echt bij was met haar gedachten, maar ging er niet verder op in en liet haar maar rustig nadenken.
"Je mag altijd alles tegen me zeggen, dat weet je toch hé?" vroeg ik haar toen we de trap naar het lokaal beklommen. Ik liep naar binnen nadat ik antwoord had gekregen.
"Lis, gaat het wel?" vroeg ik. Meteen toen ik de kamer binnen gekomen was, had ik haar gezien.
"Je ziet eruit alsof je achternagezeten bent door een groep weerwolven !"
Proffessor Zwamdrift kwam tevoorschijn vanuit de schaduw van een hoek van het lokaal.
"Hallo allemaal !" zei ze met haar zweverige stem en ze had een kopje met een schoteltje in haar hand.
"Vandaaag gaaaan we theekopjes lezen ! In deze theekopjes - jullie hebben er alllemaaaallll één op jullie tafel staan - kunnnen we, alss het universum ons goed gezind is en ... " Dramatische stilte.
"als je de gave gekregen hebt, onze toekomst aflezen !!!"
Ik rolde met mijn ogen.
"Het enige wat je nodig hebt, is een grote dosis fantasie !"

Ik grom naar An voor de opmerking van hoe ik eruitzie. Ik krabbel overeind.
''Ik heb geen takjes in m'n haar!'' zeg ik luid en duidelijk hoorbaar voor de hele klas.
Ik kijk de klas rond en zie dat veel mensen naar me staren.
''Eh... waar kijken jullie naar? Ik ben toch niet plotseling een smurf geworden, hè?''
Ik kijk naar mijn hand.
''Niet blauw. Nog steeds ikke. KIJK niet zo naar me!''
Ik wapper met mijn armen en ga op een poef zitten, in mezelf mompelend, totaal niet naar Zwamdrift luisterend, aangezien ze dit ook al in ons derde jaar had verteld...
Ik grijns lichtelijk naar An.
''Ik heb d'r een hoop van, mijn beste Watson!''

Ik grijnsde en begon mijn kopje te bekijken.
"oooooh !" deed ik Zwamdrift na. "vreeeessselllijk ! Heeet isss vreesseeeelllijk ! Ik ziieee .... ik zieeeeee !" Ik grijnsde en keek om me heen.
"Ik zie ik zie wat jij niet ziet en heti s ..."
Zwamdrift werd woedend.
"Het is duidelijk dat jij net als je zus niet de gave hebt voor dit vak !"
Ik rolde met mij ogen.
"Nu pas door? Ik dacht dat je alles wist?"

''Autsj...'' mompel ik. ''RECHT in de roos, Watson...''
Ik knik naar An voor de leuke imitatie, maar snuif.
''Goede actie om dat recht voor d'r neus te doen, Ansel. Ahem. Niet dus. Oi, profje Zwamdrift, mag ik even uw aandacht? ...Wat... is... het doel van het leven?''
HAH! Zelfs universiteiten-dingeses hebben problemen met die vraag! Gewoon, omdat NIEMAND die leeft het antwoord daarop weet.

Ik haalde mijn schouders op en keek toen naar ELisa."
Gaat het?" vroeg ik bezorgd.
"Je weet dat je altijd bij me terecht kan hé?"
Zwamdrift keek Lisette aan.
"Aha !" zei ze.
"Een schitterende vraag! " Ze liep door de klas en bleef uiteindelijk voor Elisa staan.
"wat denk jij dat het doel van het leven is?"

Ik reageerde niet op An.
''Veraden worden door je vriendje''
Zei ik toen.
''Ik ga''
Ik stond op en liep het lokaal uit.
''Ik moet effe alleen zijn''
Zei ik zachtjes tegen mezelf.

Geschrokken en bezorgd sprong ik overeind en rende Elisabeth achterna.
"Elisa, wacht !" Ik haalde haar in en hield haar tegen. Bezorgd keek ik haar aan en wist niet goed wat zeggen.
Zwamdrift keek verbaasd op en Elisa na. Daarna keek ze An na en begreep er niets van. Verbaasd bleef ze met haar ogen staan knipperen en draaide zich toen naar Lisette.
"Heb ik iets vereerd gezegd?"

''Nuhhuh,'' antwoord ik op Zwamdrift's vraag. ''Persoonlijke probleempjes, ik geef geen details!''
Ik grom en flapper wanhopig met m'n handen, zodat verschillende mensen naar me staren.
''Wat nou?'' snauw ik naar die mensjes. ''Kijk naar je boek, dat kun je die laatste minuut les nog wel doen! Oh, als één van jullie het WAAGT om Eli lastig te vallen over wat er in deze les gebeurt is, oei...''
Ik kijk alleen dreigend en maak mijn zin niet af.
''Wáág het niet,'' grom ik nogmaals naar de mensjes, om dan een kleine glimlach naar Zwamdrift te zenden.
''Niet uw schuld, gewoon probleempjes, An is ermee bezig, u zult haar even moeten excuseren!''