De weddenschap

De weddenschap


((Wat: Fred en George maken een weddenschap met Lisette: ze moet een week lang Sneep irriteren. Maakt niet uit hoe, maar ze mag niet van school gestuurd worden. Als ze dit volhoudt, zijn de Wemeltweeling ermee eens, is de titel 'Koningin Grappen en Grollen' van Lisette. Wat zou er gebeuren?
Waar: Op Zweinstein
Wanneer: paar weken na herfstvakantie (na tj)
Genre: drama, humor, romantiek (voor sommige stelletjes)
Wie: iedereen die mee wil doen, wel logisch houden
Regels: basisregels))

Beginpost:




Ik kijk de maffe Wemel-tweeling omstebeurt aan.
''Een weddenschap?'' vraag ik, nog een beetje twijfelend. ''Over wat?''
''Dat is het leuke,'' begint Fred - althans, ik denk dat 't Fred is...
''De weddenschap is dat je Sneep irriteert - '' gaat George verder.
''Op de gang -''
''In de klas -''
''Zo'n beetje overal -''
''Elke minuut van elke dag -''
''Een paar weken lang. Je krijgt de einddatum nog te horen.''
''Eerst -''
''Willen we weten of je het accepteert.''
Ik staar ze aan.
''Sneep irriteren,'' zeg ik dan, totaal emotieloos.
Ze knikken.
Er verschijnt langzaam een grijns op mijn gezicht.
''Dude, zolang er irriteren aan te pas komt ben ik van de partij! Ik neem het aan! Maar wat krijg ik als ik win?''
''Dan mag je jezelf de trotse koningin van de grappen en grollen noemen!'' zegt George grijnzend. ''En, als je geluk hebt... mag je op school blijven na die week irritatie voor onze favoriete toverdrankenleraar.''
Ik grijns.
''Ik blijf wel op school, ik ga 't lokaal niet opblazen. Als ie geen goeie reden heeft, dan kan ie me ook niet van school trappen! ...Het is dus een week?''
''Ja,'' antwoord Fred. ''Dus, neem je het aan?''
''Ben je gek? Natuurlijk! Wanneer moet ik beginnen?'' vraag ik enthousiast.
''De eerste les dat je hem hebt,'' neemt George het over. ''Voor ons part scheer je z'n hoofd kaal, als je hem maar irriteert. Mogelijk een paar nablijf-rondes... Hopelijk niet teveel puntenaftrek...''
''Ja, ja, ik snap het. Ik ben braaf, hoor,'' zeg ik grijnzend, schudt handen met de tweeling als 'contract' voor onze weddenschap en loop uit het ongebruikte klaslokaal en zo naar de Grote Zaal, waar de rest ontbijt.
''Wat een geluk,'' glimlach ik. ''We hebben strakjes toverdranken!''
Ik loop de Grote Zaal in, loop naar onze tafel en plof letterlijk neer naast Harry.
''Hi! Is het geen prachtige dag?'' vraag ik vrolijk, al weet ik dat alle vierdejaars Grifs zich vast niet verheugen op de eerstvolgende toverdrankles.

((Toestemming om Fred en George te godmoden! ...Heel... heel erg te godmoden... Wat een lap tekst.))

Harry ziet Lis neerploffen.
''Wat ben jij vrolijk zeg''
Zei hij toen.
''Mag ik vragen waarom?''
Hij keek haar aan.
''Wat heb je gedaan?''

''NOG niks...'' zeg ik onschuldig terwijl ik een hap van mijn ontbijt neem.
''Hmmm!'' mompel ik met volle mond, slik en grijns naar Harry en de rest.
''De vierdejaars kunnen ervan meegenieten, de rest ziet 't vast later wel! In de gang... of... in de Grote Zaal tussen de middag... Jullie zien het wel. Maak je in elk geval niet druk. Oh! Bel!''
Ik por alle vierdejaars binnen mijn bereik.
''We willen niet te laat voor de les zijn!'' grijns ik, om de meesten van de vierdejaars bij de arm te pakken en MEE te sleuren naar de kerkers, waar ik tegen de muur aan ga staan leunen, wachtend op de leraar (Sneepmans) en de rest van de leerlingen.

"Lis !" riep ik gefrustreerd uit toen ik voor de zoveelste keer door haar gepord werd. "Ik snap niet waarom je zoveel zin hebt in die stomme les van Sneep !" zei ik nors en stond op van tafel.
"Elisa, ga je mee?" vroeg ik en keek ahar aan.
Ron keek nors naar Lis.
"Ik zou diegene moeten zijn die blij moet zijn omdat ik vandaag geen toverdranken heb, maar jij bent blij omdat je het wel hebt?"

Ik werp nog een theatraal kushandje naar Ron.
''Toedels, mijn geliefde publiekje! Maak je geen zorgen om mijn kennelijke mentale onstabiliteit, ik ben compleet in orde, hoor!''
Dan ben ik al weg, An en Eli achter me aan sleurend, zoals ik misschien niet goed had gezegd in mijn vorige post en laat ze los in de gang van ons leslokaal, om tegen de muur te gaan leunen met een bijna onmerkbare evile grijns op m'n gezicht.

TOen Lis me uiteindelijk losliet, zuchtte ik luid en diep.
"Eindelijk vrij !" riep ik uit en keek haar toen een beetje boos aan. Even keek ik om me heen, maar zag Sneep nergens.
"Ik snap niet dat je Toverdranken plots zo leuk vindt !" mopperde ik.
"Het is het hatelijkste vak ooit en heeft ook de hatelijkste docent ooit !" ging ik verder, helemaal vergetend dat Sneep elk moment kon arriveren.
"Op Omber na dan ..."

Hij kwam binnen in het lokaal en was schagrijnig door een paar leerlingen die hij daarnet in de gang was tegengekomen.
"Neem allemaal jullie boeken op pagina 25. Begin met lezen en ik wel geen woord horen!", zei hij, "Er wordt alleen gesproken als ik het zeg of vraag!"
Hij ging rustig achter zijn bureau zitten en keek de leerlingen aandachtig aan.

Ik ga simpelweg zitten en kijk de klas rond op zoek naar inspiratie voor mijn eerste ronde.
Wat zal ik eens doen? Dingen citeren die ie de vorige les gezegd heeft, woord voor woord? Irriteert wel, maar mijn geheugen is een zeef... De Lumos-tussen-ogen-truc? Hmmm... misschien later als ie m'n werk controleert...
Al z'n veren in gigantische paarse pauwenveren veranderen? Leuk, maar daarvoor moet ik een spreuk opzoeken en ik zit nu al in de les... Later.
Hmmm... zoveel te doen en maar een week tijd...
Mijn ogen lichten op.
Ik sla mijn boek open - en knal hem keihard weer dicht, de hele tijd onschuldig kijkend alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Simpel, maar ik denk... effectief...

Hij keek met een boze blik naar Lisette.
"Mejuffrouw Moor.", begon hij, "Je zal er goed aan doen om je boek terug open te doen en open te laten! Begin met lezen en doe niet irritant of je hebt strafwerk aan je been!"
Hij keek nog eens aandachtig de klas ronden begon in stilte zijn notities te lezen.

Miss Loophole komt van pas... Boek opendoen en open laten? Okidokie!
Ik doe mijn boek weer open en... duw hem nog echt per ongeluk van mijn tafel ook.
Huh... Nou, ik zou een druif zijn als ik daar geen gebruik van zou maken...
Ik kijk naar mijn boek, die nog open op de grond ligt, nog op de goeie bladzijde ook, net achter de stoel die voor me staat..
''Oeps!'' zeg ik vrolijk en kijk naar Sneep, om dan zonder aarzeling het volgende te zeggen. ''Professor, ik heb mijn boek laten vallen! Hij IS open en op de goeie bladzijde en alles, maar... hij ligt op de grond. Kan ik hem gaan pakken?''
Ik doe mijn beste puppy-oogjes-blik.

Hij liep naar Lisette en legde haar boek terug op haar bureau.
"Lees!", zei hij en hij gaf haar een mep tegen haar achterhoofd, "Je bent al bijna net zo irritant als de wemeltweeling of potter!"
Hij ging terug zitten en las zijn notities verder.
"Morgen gaan we beginnen met een nieuwe drank te maken.", zei hij tegen de klas na een tijdje, "Vandaag mogen jullie voor de uitzondering een keer vroeger doorgaan."

Ik wrijf met een hand over mijn achterhoofd.
Wacht maar, ik pak hem terug voor dat...
Ik werp een blik op mijn boek. Ik heb al snel een idee. Fotografisch geheugen enzo, één van mijn geheugen-dingen die NIET falen...
Ik pak het op en scan de pagina voor een paar secondes, waarna ik hem in m'n geheugen opsla en hem dicht op de tafel leg, om heel erg netjes en basisschoolachtig op mijn stoel te gaan zitten.
''Gelezen!''
Kom maar op met die test... Ik heb er een plaatje van in mijn hoofd. Als ie vraagt waar het dan over ging kan ik het letterlijk opnoemen.... Bwuhhahaha...

Hij keek Lis even aan en knikte.
"Ok dan mag jij al doorgaan.", zei hij, "Morgen gaan we die drank klaarmaken. Ik waarschuw jullie al. Er mag geen fout gebeuren of de toverdrank veranderd in vergif!"
Hij stond recht nam zijn notities op en liep naar de deur.
"Tegen morgen wil ik een werkstuk over jullie les van vandaag.", zei hij, "Jullie mogen gaan. Ik heb nog wat besprekingen te doen dus jullie mogen eenmalig vroeger doorgaan."
Hij liep het lokaal uit en verdween.

Ik staar hem na.
''Vond ie me nou zo eng... of moet ie z'n haarvet bijvullen...'' mompel ik, om naar de rest te grijnzen, snel mijn spullen te pakken en achter Sneepmans aan te hollen, op topsnelheid.
Ik heb al een idee voor mijn volgende ronde...
Al snel zie ik Sneep lopen, of... snelwandelen... en ik hol naar hem toe, om dan stilletjes achter hem aan te lopen.
Ik grijns naar mensen die me voorbijlopen, om dan mijn missie te herinneren en Sneep te imiteren. Gezichtsuitdrukking, loopje...
Ik ga, zodra ie doorheeft dat ik hem volg en zich omdraait stilstaan en liefjes glimlachen...

Tijdens de les moest ik soms wel lachen om Lis.
''Lis wat doe je toch?''
Vroeg ik zachtjes aan haar.
''Wil je strafwerk ofzo''
Ik liep na de les de lokaal uit.
''Gelukkig die les ik voorbij.''
Ik zuchte even.

Ik was bijna de hele tijd in gedachten verzonken en merkte wel wat Lis deed, maar kon er niet mee lachen. De hele tijd had ik maar naar mijn bladzijde zitten kijken zonder in me op te nemen wat er stond.
"Ja, eindelijk gedaan !" zuchtte ik toen ik naast Elisa was gaan lopen. Ik keek Elisa aan eng limlachte naar haar.
"Waar is Lis toch mee bezig? Ze brengt zichzelf weer in moeilijkheden !" Ik zuchtte erg diep.

Hij begon langzamer te lopen en draaide zich om.
"Mejuffrouw Moor!", zei hij, "Denk je dat je grappig bent? Je hebt zonet een maand strafwerk verdient!"
Hij draaide zich weer om en liep nu, op een hoger tempo, de gang uit en verdween. Hij had een belangrijke vergadering en ging die door niemand laten verpesten.

Ik haal mijn schouders op, wacht tot ie uit het zicht is verdwenen, lik over een vinger en doe alsof ik er een krijtstreep mee maak in de lucht.
''Twee-nul!'' mompel ik en ga naar de Uilenvleugel om mijn volgende ronde voor te bereiden. Onderweg kom ik helaas ook Omber tegen en die doet zoals gewoonlijk nogal bitcherig. Zodra zij uit het oog is frons ik.
''Oké! Da's de druppel! Dit wordt een dubbel-practical joke...'' mompel ik en ga mijn ronde vertweevoudigen. Eén voor Omber, één voor Sneep. Ze zouden rond de lunch moeten aankomen, met naamkaartjes en al...
De verdere ochtend verloopt normaal, ook al schrijf ik ook nog een gigantische ways to annoy-lijst voor Sneepmans onder de les, die ik af en toe moet verstoppen als er een leraar langskomt. Dan is het eindelijk lunch. Ik zie mijn twee slachtoffers aan de lerarentafel zitten. Dan komen er twee kerkuilen door het raampje boven de Grote Zaal naar binnen vliegen, allebei recht naar de lerarenkamer.
Ik concentreer me op mijn eten, maar houdt een oogje erop.
De uilen laten twee pakketjes vallen, één voor Omber, de ander voor Sneepmans.
Ik weet nu als enige dat in die pakjes, elk, een veel te schattig konijntje zit, met een halsband om. Op die van Sneep staat 'Minerva', op die van Omber 'Albus'.
Anderling kijkt ook nieuwsgierig naar de pakjes, net als de rest van de leraren.
''Verwacht je een order, Severus?'' vraagt ze aan Sneepmans, om dan vreemd naar Omber te kijken.
De uilen vliegen al weg.

Hij keek fronsend naar het pakje.
"Neen, Minerva.", zei hij, "Ik heb niets besteld. Ik verwacht niets.
Hij begon het pakje open te maken en keek verbaasd naar het konijn. Opeens kreeg hij het halsbandje van het konijn te zien.
"Minerva is dit konijn van jou?", vroeg hij verbaasd, "Jou naam staat op het halsbandje en ik heb het niet besteld dus ik denk dat dit gewoon verkeerd bezorgd is."
Hij gaf het konijn aan Anderling en keek rond in de zaal.

Ik neem een hapje van m'n eten en houdt de tafel onopvallend in het oog.

Minerva schudt haar hoofd en aait het pluizige diertje over haar koppie.
''Nee, het is niet van mij,'' zegt ze. Ze reikt met één hand naar het pakje van Sneep en pakt het op, om het volledige adres en de naam te kunnen lezen. Dan laat ze het aan Sneep zien.
''Moet je zien, jouw naam, volledige adres, zelfs jouw plaats aan tafel... Wie het beestje ook gestuurd heeft, het was vast en zeker voor jou.''
Ze overhandigt het konijntje terug aan haar collega.
''Kennelijk heb ik gewoon een naamgenoot in 't beestje,'' glimlacht ze, om dan wat strenger te kijken. ''Ik ben benieuwd wie het diertje heeft gestuurd. Oh, Dorothea, open jouw pakje ook 'ns...''
Dat deed Omber, met lichtelijke tegenzin. Zij wist ook niet wie het ding kon hebben verstuurd... Ze keek erin... en pakte er eenzelfde soort konijn uit, alleen een mannetje. En deze had zwarte oortjes en geen witte zoals die van Sneep.
''Eh...'' mompelt ze en kijkt op haar pakje. Het adres klopte... ook weer zo precies. En het halsbandje...
Ze fronste en hield het konijntje omhoog zodat de andere leraren het ook konden zien.
''Professor Perkamentus, kennelijk heeft u hier óók een naamgenoot...'' zei Omber liefjes.

Hij keek fronsens naar het konijn.
"Wie zou mij nu een konijn sturen?", vroeg hij en toverde het konijn weg, "Misschien is dit weer een grap van de Wemeltweeling. Wel, ik laat me niet doen. Het konijn is nu in mijn kantoor en ik zal het straks wel aan Hagrid geven."
Hij was geschrokken over de inhoud van het pakje en wou het konijn niet houden. Wat moet ik met zo'n té schattig beest! Ik kan er niets mee.
"Ik heb geen honger meer en ik moet doorgaan.", zei hij want hij had nog een afspraak met Lucius, " Ik heb nog een belangrijke afspraak en die mag ik niet missen."
Hij stond recht keek even nijdig rond in de zaal en beende erweer vandoor.

Ik had de twee uilen gezien en keek even Lisette en dan Elisabeth aan.
"Wat zouden Sneep en Omber gekregen hebbeN?" Nieuwsgierig keek ik weernaar de tafel en probeerde het te ontdekken.
"Waarschijnlijk geen cadeau'tje want wie wil hen nu ook iets geven?" Ik zweeg even. " Tenzij het natuurlijk iets onaangenaams is !" Ik grijnsde al bij die gedachte. Toen zag ik wat ze kregen en begon hard te lachen.
"Konijntjes ! Zo goed ! I kvraag me af van wie dat idee komt !" Ik zag Sneep vertrekken.
"Die ziet er niet echt vrolijk uit !" grijnsde ik.

Ik straal, al vind ik 't jammer dat Sneepmans Minerva niet heeft moeten houden... maar goed, ze zal vast een goed tehuis krijgen... ergens anders.
Ik grijns naar An, lichtelijk duivels, en richt me weer op Omber, die het konijn ongeveer een meter van zich afschuift met een blik van walging op haar gezicht. Het arme ding... Al snel volgt ze het voorbeeld van Sneep, al geeft ze het diertje gewoon rechtstreeks aan Hagrid, al is ze er duidelijk niet blij mee dat ze zo dicht bij hem moet komen, waarna ze zich weer op haar eten richt.
Ik eet ook snel, sta op, zwaai naar iedereen aan de tafel en hol naar de bieb om een paar leuke spreukjes op te gaan zoeken, nog voor de andere lessen beginnen.
Al snel heb ik een spreuk gevonden die stoffen van kleur laat veranderen.
Ik grijns, schrijf de spreuk op en marcheer zo snel ik kan naar de kerkers, waar ik me een paar minuutjes vermaak door alvast de deur van Sneep's lokaal knalgeel te maken, stiekempjes de deur te openen, en vervolgens het hele lokaal felroze te maken. Ik HAAT roze, maar het is vast onbetaalbaar om de gezichten te zien... Ik sluip het lokaal uit en hol zo snel als ik kan naar de volgende les. Verweer tegen de Zwarte Kunsten... Omber dus. Jech.

Ik keek Lisette verbaasd na en at toen verder. PLots, nadat Lis een paar minuten weg was, liet ik mijn vork vallen en keek Elisa aan.
"Zou zij?" vroeg ik en keek naar de deur van de Grote Zaal.
"Denk je dat zij?"
Ron zat bij Harry en lachte zich rot over Omber en Sneep.
"Man, hun gezichten !" lachte hij, maar verslok zich plots in wat eten. Hij begon erg hard te hoesten.

Ik keek An aan.
''Je bedoeld die konijnen''
Ik dacht na.
''Misschien''
Ik haalde me schouders op.
''Het zou best wel kunnen''
Zei ik toen.
Harry lachte zich ook rot.