De weddenschap van de eeuw

De weddenschap van de eeuw

((Wat: Fred heeft een nieuwe weddenschap voor Lisette, maar deze keer is het een erg moeilijke. Hij gelooft dan ook niet dat ze het zelfs maar gaat proberen
Waar: Op Zweinstein
Wanneer: Enkele weken na De Weddenschap
Genre: drama, humor, romantiek (voor sommige stelletjes)
Wie: iedereen die mee wil doen, wel logisch houden
Regels: basisregels))

Beginpost:



Grijnzend keek Fred Lisette aan.
"Zo? Dus doe je het? Een week lang infiltreren bij de Zwadjes door je voor te doen als één van hen. Dus dan moet je ook heel vaak
wisseldrank innemen."
Ik walgde bij de gedachte eraan, maar geloofde nooit dat Lisette ddeze weddenschap zou aannemen.
Fred ging hier echt te ver!

Ik keek Fred aan. ''Iedereen voor een week foppen? Weet je wel hoeveel werk dat is en wat voor een grote uitdaging dit is?'' Er verscheen een grote grijns op mijn gezicht. ''Eindelijk kan ik laten zien wat voor een gestoord genie ik ben... Ik doe het! Geef me een paar dagen om me voor te bereiden.''

Zowel Fred als ik waren erg verbaasd, maar hoe we er na de schok op reageerden was erg verschillend.
"Wow, cool, te gek! Ja, natuurlijk krijg je die dagne. Hoeveel precies? Doe je het echt?"
"Lisette?! Dat kan je niet menen. Hoe ga je dat doen? Want dan ben je zelf ook weg. Dit kan echt nooit goed aflopen,d oe het toch niet!"

''Vijf dagen moet genoeg zijn,'' mompelde ik na een korte rekentijd. ''Ik moet...'' Ik stop. ''Ik zal jullie mijn plannen niet verklappen. Jullie zien wel. Maar ik moet je wel vragen of ik het misschien ook op een andere manier kan doen, zonder Wisseldrank... hoe minder mensen hiervan weten hoe beter. Ik doe het zonder Wisseldrank. Ik ga mijn koppie gebruiken. Jullie zien het wel. Ik doe het.''
Ik grijnsde naar An en liep weg om mijn plannen in werking te brengen.

Verbaasd keek Fred haar aan.
"Zonder wisseldrank? Hoe ga je dat dan doen? hé, ons kan je het toch wel vertellen?"
Ik gooide mijn handen in de lucht.
"Lis, je vraagt echt om problemen! Er komt een keer dat je er niet zo goed vanaf komt. Doe het alsjeblieft niet!"

Ik reageerde niet en liep verder. Allereerst moest ik mijn achtergrondverhaal verzinnen. Ik rende verder en raakte de twee zo kwijt en ging ergens zitten met een kladblok. Ik zette mijn naam op het papier en begon allerlei anagrammen op papier te zetten.
Sole - nee.
Set - nee.
Rose - ja!
Mort - nee.
Trom - ja.
Overgebleven letters: T, P, E, M, I, O, L.
Ptolemi - ja.
Rose Trom Ptolemi? - nee.
Rose Ptolemi Trom. Ja.
Rose Trom.
Ik grijnsde, stak het papier in de fik, hield goed in de gaten dat er niemand aankwam, zorgde dat het papier tot de laatste scheur tot as was vergaan en stapte er toen overheen. Er was werk aan de winkel voor Lisette Merope Moor, die nu in het bezit was van de alias Rose Ptolemi Trom.

De vijf dagen begonnen met mijn alias: Rose Trom. Ik had besloten dat zij - ik - grijze ogen zou hebben, dus ik had in een weekend dat tussen de vijf dagen zat kleurcontactlenzen gekocht, plus een hele voorraad haarverf. Bruine haarverf. Niets opvallends. Simpelheid was het belangrijkste. Ik kocht zelfs een ander montuur bril; zwart in plaats van het eeuwige blauw met neongroen.
Het uiterlijk had ik onder de knie. Nu nog een verhaal.
De tweede helft van de eerste dag besteedde ik aan het verzinnen van mijn achtergrond. Ik was Rose Trom, leerlinge van de Universiteit van Tovenarij in Salem. Ik had die school opgezocht; hij bestond echt. En de schooldirecteur kon ik gebruiken.
Ik schreef een brief, zogenaamd door de directrice ondertekend, betreffende een studentenuitwisseling. Ik vertelde alles over Rose Trom, die was gekozen om te worden gewisseld. Ik schreef dat ze een normaal heksenmeisje was met een zekere interesse voor alles dat buiten haar eigen school was; daarom was zij ook gekozen. Ik schreef dat ze beleefd was en dat ik zeker wist dat ze wie ze ook zou vervangen, goed voor de boeg zou laten komen op haar eigen school. Met uiterste moeite koos ik ervoor om een vorm van psychologie op Perkamentus uit te voeren. Het was lastig, maar op de derde dag had Perkamentus al een paar brieven teruggestuurd naar 'Hoofddirectrice Kakel'.
Terloops vertelde ik Perkamentus bij het sturen van citroensnoepjes naar hem dat ik enorm geiinteresseerd was in buitenlandse scholen. Zoals ik had verwacht, mocht ik naar Salem.
Daaruit ging ik verder. Ik verdiepte me in mijn rol als Rose Trom en begon brieven te sturen naar Perkamentus om me voor te stellen. En even later was het zover. Het ruilen van de studente Lisette Moor voor de studente Rose Trom.
Ik vertelde niks, aan niemand, hoe hard Fred an An me ook smeekten. En aan het eind van de vijfde dag... liep Lisette Moor weg over de wegen van Zweinstein... en kwam Rose Trom terug.
Ik werd als Rose Trom begroet, met bruingeverfde haren, grijze ogen en een zwarte bril. Ik had me totaal ingeleefd in de rol en knikte vol respect naar de oudere mensen om me heen; Anderling en Perkamentus. Onder het oog van de volledige Grote Zaal liep ik naar het krukje waar de Sorteerhoed lag, pakte de Sorteerhoed op... en Lisette werd voor de tweede keer ingedeeld, Rose voor de eerste.
''Ah,'' sprak de Hoed in mijn oor. ''Jou ken ik. Wat doe jij weer op de Sorteerkruk, jongedame?''
Ik ben Rose Trom. Ik wil de macht over het Huis van Zwadderich. Ik zal alles gebruiken dat ik kan. Mijn grootste wens is om de weddenschap te WINNEN.
''Nou, da's nogal duidelijk. Veranderd, hè? Ambiteus, sluw, slim... Je hebt nog steeds sporen van Lisette in je, Rose Trom. Maar goed. Voor deze ene week... ZWADDERICH!''

Jack stond bij Elisa en keek naar de uitwisselingsstudente die de Sorteerhoed op had.
"Ik wist niet eens dat Zweinstein zoiets organiseerde. Zou ze meevallen? Ze zit namelijk in mijn afdeling..."
Ik herkende Lisette amper, zag haar aankomen, keek hoe ze gesorteerd werd en gaf Fred een por.
"Ongelofelijk, vind je niet?"
Fred knikte en had zijn mond nog open van verbazing.

Draco zag hoe zijn gehele tafel begon te juichen, of nouja... op de Zwadderich manier. Het was meer van 'wij zijn beter' en joelen naar de rest. Hij besteedde er niet veel aandacht aan, ondanks hij een grijns op zijn gezicht had gehad dat Zwadderich nu een week sterker zou zijn. Als ze inderdaad Zwadderichwaardig zou zijn. Na een week - of hoe lang het ook zou duren - zou ze weer ophoepelen, dus waarom te veel interesse tonen?
Hij nam met een geïrriteerde blik een hap van zijn eten.


Ginny keek om en zag An en Fred praten... An en Fred?!
"Hé, wat zitten jullie te smoezen!" merkte ze op en ze boog zich naar hun toe. "Jullie weten hier meer van, vertel op!"
Sharon keek ook op, maar was niet zo geïnteresseerd in Freds plannen. Hoe minder ze wist, hoe minder kans ze had in de problemen te komen.
Ze keek naar de Ravenklauwtafel en zwaaide even naar Nick voordat ze wat op begon te scheppen.

Mijn blik gleed naar de tafel van Zwadderich en ik stond op, om de Sorteerhoed terug op de stoel te leggen en naar de tafel van Zwadderich te lopen, precies zoals iedereen het zou verwachten.
Laat ze in de waan, laat ze denken wat ze willen denken... ik moest mijn acteerkunsten niet gaan uitbuiten of overdrijven hier, of ze zouden het raar vinden.
Ik ging zomaar naast iemand zitten; ik lette niet echt op wie het was. Waarschijnlijk was het Patty, het ene meisje met het gezicht als een chihuaha of een mopshond. Ik moest me natuurlijk gedragen... als een Amerikaans meisje dat 'soortgenoten' zocht.
Rose Trom nam het over en ik keerde me naar mijn tafelgenoten.
''Ik ben Rose Trom,'' sprak ik, met mijn neus een beetje in de lucht, maar niet te overdreven. ''Puurbloed. En jullie?''

Harry zag An en Fred ook smoezelen en keek naar An.
''Waar hebben jullie het over?''
vroeg hij toen aan haar.

Jack gaf Elisa een kus.
"Ik ga even kijken naar die nieuwe." Hij liep naar de tafel van Zwadderich en nam plaats op een stoel waar nog niemand op zat. Teon hoorde hij haar zeggen dat ze een puurbloed was.
"Dat kan je ook gewoon zeggen!"
Fred keek naar zijn zusje.
"Nergens over. We vragen ons gewoon af hoe Lisette het nu heeft op die andere school."
Ik keek Harry aan en wees naar Fred.
"Over wat hij zei dus."

Rose - of ik - ik kreeg hier verdorie een identiteitscrisis - tilde haar kin op naar Jack.
Ik glimlachte sluw en moest mezelf eraan herinneren dat Zwadderaar-meiden niet zomaar opsprongen om iemand recht in hun smoel te stompen.
''Waarom zou ik daarover liegen?'' vroeg ik poeslief. ''Ik kan ook niet gaan rondbazuinen dat ik een halfbloedje ben, of een -''
Ik klikte een schakelaartje in mijn hoofd om en kon zo het volgende zeggen zonder mezelf te slaan. ''Smerig Modderbloedje, aangezien ik dat niet ben. Zo denk ik erover. Heeft iemand daar problemen mee?''
Mijn ogen gleden over alle aanwezigen aan de tafel van Zwadderich. Ik had Patty kennelijk al helemaal ingepalmd en ze zat heftig te knikken, kennelijk blij dat ze iemand had gevonden die het 'met haar eens was'.

Harry knikte toen.
''ooo ok''
Ik knikte toen.
''Ok lieverd''

Jack keek met lichte walging naar haar en zei tegen zeichzelf: "Ik weet genoeg." Hij stond op en liep terug naar zijn vriendin.
"Wat een b*tch."
Ik glimlachte naar Harry en kuste hem.
Fred keek naar Lisette en begon zich af te vragen of het niet gewoon iemand was die Lisette had ingehuurd. Misschien had ze echt een uitwisseling op touw gezet. Dat moest hij maar eens gaan uitzoeken.

Draco zat praktisch schuin tegenover patty, slechts enkelen ertussen. Hij luisterde met een half oor.
"Zwadderich is het huis van puur bloed," merkte hij nuchter op. "Zonder zul je hier niet komen of niet laten merken aan anderen."


Ginny bleef wat achterdochtig naar haar broer kijken.
"Ma trapt misschien weleens in je planne, maar ik niet," waarschuwde ze hem. Ze begon te eten.
Sharon trok zich er niet teveel van aan en kon niet wachten tot dit gesprek over was gewaaid. "Denken jullie dat lis zal schrijven?"

Dat heb je fout, vriend. Mijn vader is ook halfbloed...
Ik knikte naar Draco.
''Oh, dat vind ik een goede zaak...''

Hij keek naar Jack.
Ik keek Jack aan.
''hoezo lieverd?''

Jack keek haar aan en vertelde zachtjes wat Rose had staan vertellen.
MEt een onschuldig gezicht keek hij GInny aan.
"Waar heb je het over?"
Toen ik hoorde dat Shar vroeg of we dachten dat Lis zou schrijven, glimlachte ik en keek Fred even grijnzend aan.
"Ik denk het niet."

Draco zei niets meer en at zwijgzaam. Tenslotte besloot hij weer zijn mond open te doen en wat te zeggen.
"Ik hoop dat je bekend bent met het systeem. Niemand heeft zin in bijles geven." Hij wierp een blik op een stel eerstejaars. hij kon er niet tegen om steeds die vragen te krijgen - gelukkig leerden ze dan ook snel dat ze hem en zijn vrienden er niet mee lastig moesten vallen.


Ginny sprong op en liet het hier niet bij zitten.
"George!" Ze richtte zich tot de ander ehelft van de tweeling. "Fred houdt iets voor ons achter, hij deelt nu geheimen met An. Help even, want plannen zonder jou gaan totaal mis."
En dan kan ik hopelijk wat problemen voorkomen... en zien wat ze verbergen.
Sharon keek vol ongeloof. "Ah, kom op! We hebben het over Lis! Als ze niet schrijft, vermoord ik haar want dan is ze geen lisette!"

En dat van het brieven schrijven hoorde ik dan maar net. Ik zou gewoon morgen een schooluil lenen en dan een brief schrijven voor iedereen. Ha.
Ik merkte dat Draco tegen me praatte en knikte naar hem.
''Ik kom er wel achter in m'n eentje.''

Hij kwam eraan gelopen.
"Wat is er?"
Hij had alleen zijn naam gehoord.

Jack knuffelde ELisa
Ik keek vrolijk naar Sharon.
"We zullen het vanzelf wel zien!"
Fred keek Ginny na. Hij zag zijn broer en keek onzeker. Ook voor hem moest hij het geheim houden, maar ging dat wel?

Draco at zwijgend verder. Eens in de zoveel tijd keek hij op en wierp hij vuile blikken naar de Griffoendortafel.


Ginny gooide haar armen in de lucht.
"ben je doof geworden ofzo?" Ze begon geïrriteerd exact hetzelfde te zeggen. "Fred houdt iets voor ons achter, hij deelt nu geheimen met An. Help even, want plannen zonder jou gaan totaal mis."
Sharon zuchtte liet haar hoofd op haar hand rustten en at op haar gemak.

Verder trok ik geen aandacht meer en concentreerde me gewoon op mijn eten.
Ik moet vooral geen aandacht trekken...Dat kan wel eens een uitdaging worden. Ik hou teveel van aandacht.

Hij keek Ginny aan.
"Ah! Sorry, ik was aan het nadenken dus had het niet gehoord."
Hij dacht eventjes na.
"We kunnen hem plagen totdat hij zeg wat hij achterhoud"