De weddenschap

Ik schud mijn hoofd, tuttend.
''Fred, Fred, Fred. Wat moet ik met je aan. Mon ami, je moet nooit of te nimmer je tegenstander onderschatten! Of je slachtoffer... Ik zou verwachten dat je dat WIST na al die jaren van grappen en grollen uithalen! Oh, hoi Eli. Zoals ik al zei, Fred, vertrouw me hiermee. Sneepmans is niet stom, hoe stom ie ook lijkt. Heb je het verhaal van het eerste jaar van Harry, Ron en Hermelien niet gehoord? En Marcel, niet te vergeten... Ik zeg een quote, misschien kun je dan weer helder denken: ''Tien punten aan Hermelien Griffel, voor kille logica...''. Raad 'ns voor WIENS proef ze die logica gebruikte? Sneepmans! En ik concludeer dat als er logica voor nodig is om iets op te lossen, de proef automatisch slim bedacht is en de bedenker dus geen uilskuiken! Snappie?''

Hij keek Lis even verbaasd aan.
"Is het niet leuker om een jongen Sneep ten huwelijk te laten vragen voor de grap dan een meisje?", vroeg hij, "Oh hoi, elisa."
Ik keek Lis even aan en zag Elisa binnenkomen.
"Hoi Elisa.", zei ik.
Ik kustte Fred liefdevol terug en gaf hem een knuffel.

Ik liep naar de meisjesslaapkamer toe.
''hoi''
Zei ik zachtjes zonder hun aan te kijken.
''Jack''
Ik begon te huilen en liet me op bed neerploffen.
Ricardo liep het lokaal uit.
''Jack kom je?''
Vroeg hij aan zijn vriend.

"Ik moet doorgaan.", zei ik, "Sorry maar ik heb nog les."
Ik liep naar het bezweringenlokaal en gaf men huiswerk af aan Banning. George keek me na en draaide zich dan naar Fred.
"Je hebt een erg haastige vriendin Fred!", zei hij met een lach, "Daar zul je toch iets aan moeten doen!"
Hij draaide zich naar Lis.
"Zoals ik al zei, ik ga vanavond nummer 13 van op je lijst doen!", zei hij.

Ik zie Eli de meisjesslaapzaal ingaan en ik kijk haar bezorgd na, om dan weer even naar de jongens te kijken.
''Da's misschien leuker, zeker als er een hoop getuigen bij zijn, maar als jongen heb je ook meer kans dat je straf krijgt voor je grapje. Meisjes kunnen weghollen en zich in de wc verbergen.''
Ik grijns.
''Ja, in noodgevallen mogen zelfs mannelijke leraren daaro komen, maar toch!''
Ik zwaai nog naar Leen en por George lichtelijk.
''Waag het niet van school getrapt te worden, jongens. DIE stunt - jullie van school af laten trappen - staat nog op MIJN to-do-list vóór ik van school ga. Nee, nee, grapje.''

Ik ging zitten op me bed.
Wat heb ik je toch misdaan, Jack.
Ik bleef huilen.
Ik ga hier weg, dan hoef ik hem niet meer te zien.
Ik stond op en pakte me koffer en begon hem in te pakker.
Ricardo bleef ongeduldig wachten op Jack.
''Jack kom je?''
Vroeg hij nog een keer.

"Denk je nu echt dat Sneepie me van school zou gooien voor zo'n stomme reden?", vroeg hij, "Ok, ik beloof je dat ik me niet van school laat gooien, maar toch doe ik vanavond nummer 13. Tenzij Alex weg wil gaan."
Hij keek Fred en Lis aan.
"Fred ga jij vanavond iets doen met Leen?", vroeg hij, "Gaan jullie uit ofzo?"

Ik zag Ricardo en zuchtte opgelucht omdat ik hem al zos nel gevonden had. Voordat ik naar hem toe zou lopen, wachtte ik eerst tot ik Jack zag.
Jack was er met zijn gedachten helemaal niet bij. Hij dacht de hele tijd aan Elisa en wilde haar helemaal niet kwijt.
"Sorry !" zei hij tegen Ricardo teon hij het lokaal uitgelopen was en naast hem was gaan staan.
Ik liep naar hen toe.
"Jack, je moet het goed maken met Elisa !"
Fred was lange tijd in gedachten verzonken geweest en maakte zich een beetje zorgen om Leen.
"Eh...", zei hij afwezig. "Ik ga even Leen zoeken ... Ben zo terug !" Net toen hij door het portretgat geklommen was, kwam Alex eraan. Ze ging de leerlingenkamer binnen, bleef even staan en liep toen naar George toe.
"Hey !"

Ik snuif lichtjes.
''Ja. Jongens, ik ben even naar boven, ik maak me een beetje zorgen om Eli.''
Ik zwaai en loop de trap op naar de meisjesslaapzaal van mijn jaar.
Goed dat Eli en ik op dezelfde slaapzaal liggen.
Ik doe de deur naar de slaapzaal open en zie Elisa haar spulletjes inpakken.
''Eli, wat ben je aan het doen?''
Ik loop naar haar toe.
''Je gaat er toch niet vandoor, hè? Wij staan hier klaar om je te helpen het goed te maken en ik zal vervloekt zijn als ik Jack niet wurg als hij het niet met je goedmaakt!''

Ik keek Lis aan.
''Ik weet het niet''
Zei ik toen en ging op bed zitten.
''Hij haat me''
Zei ik toen.
''Terwijl ik helemaal niets verkeerds heb gedaan''
Ik begon te huilen.
''Ik ben niet vreemd gegaan''

Ik ga naast Eli zitten.
''Dude, hij denkt dat je vreemdgegaan bent. Waarom zeg je dan niet gewoon de waarheid? Je wilt dat hij de waarheid weet en je gaat weglopen? Da's niet de oplossing, mijn kleine mug!''
Ik praat bij die laatste zin op een manier die lijkt op hoe mijn oude judo-leraar een keer met ons praatte. 'Mug' heb ik wel zelf verzonnen...
''We gaan straks gewoon naar jouw Jackie, ik ga uiteraard mee en we vluchten niet tot onze missie is geslaagd! We bijten ons vast! We laten niet los en hasta la vista!''
Ik begin dramatisch te worden en zwaai wat met mijn armen.
''Want wij zijn Grifjes en wij geven niet op, zekersteweten niet als je een maffe bondgenoot aan je kant hebt!''

Ik keek Lis aan.
''Maar dat heb ik hem al gezegt.''
Zei ik toen.
''Hij wil me niet geloven''
Ik huilde nog.
''Waarom zou hij me nu dan wel willen geloven''
Ik keek naar buiten.

Ik knip met m'n vingers.
''Ik zal je zeggen waarom hij je nu wel gaat geloven! IK ben er nu bij! Bovendien, als ie je niet gelooft ga ik hem verdrinken in karamelvla!''
Ik straal.
''Oh, en als je niet meegaat, dan ga ik alles in mijn macht doen om je gewoon mee te sleuren naar waar die knul dan ook is, en ga niet weg voor jullie het hebben goed gemaakt!''

Ik keek Lis weer aan.
''Lis ik weet het niet''
Zei ik toen.
''Hij vertrouwd me niet''
Ik keek weer naar de grond.
''Misschien is het beter dat het uit is, niemand vond ons toch een goed koppel.''
Ik keek haar niet meer aan.

''Awww, maar ik had zo'n lol jullie ermee te plagen en nu kap je ermee?''
Ik mopper.
''Zelfs al doe je dit om het te beschermen voor mijn wraakachtige wraakactie, die geen wraakactie is aangezien ik niks tegen hem koester, ik blijf hem toch plagen! Bwahahaha!''
Ik kakel als een idioot.
''Als je wilt opgeven, mij best!''
Ik vloek wel lichtjes. Ik sta op en loop naar de deur.
''Roep maar als je je moed terughebt.''
Ik loop verder, en zo de leerlingenkamer door, beginnend voor de uitgang.

Ik keek Jack aan.
"Nu onmiddellijk meekomen naar Elisa !" Ik haakte mijn arm in zijn arm en trok hem mee naar de leerlingenkamer.
"En niet zeuren !" zei ik voordat hij bekomen was van zijn verbazing.
ONzeker keek hij achterom naar RIcardo.
Fred ging op zoek naar Leen.
"Wat zou er met haar zijn?"

Ik ging lis niet achterna.
''Ze begrijpt het niet''
Zei ik tegen mezelf.
''Het doet veelste pijn om nu met hem te gaan praten''
Ik bleef huilend op me bed liggen.
Ricardo keek hun verbaast na.
''Wat''

"Blijf hier !" zei ik tegen hem. "En durf het niet weg te gaan want dan stuur ik Lisette achter je aan !" Daarna liep ik , ietwat gerust omdat ik dacht dat het dreigement wel effect gehad had, de leerlingenkamer binnen. Ik zag één van de tweeling, maar wist niet welke omdat ik ze nooit uit elkaar kon houden - Wie kon het eigenlijk wel? - en Lisette.
"Lis, jou heb ik nodig, kan je me zeggen waar Elisabeth is en dan voor het portretgat, waar Jack staat, op hem passen? Zodat hij niet gaat lopen !"Ik keek haar verwachtingsvol aan.

Ik staar naar An.
''Eli is in onze slaapzaal, op d'r bed... ik ga wel op Jack babysitten, kalm aan...''
Ik hups naar buiten en ga naast Jack staan.
''Hi, pipsqueak. Hoe issie? Ik wil je niet onder druk zetten, maar straks ga je het goedmaken met Eli, of ik ga je verdrinken in chocoladepudding, oké?''
Ik kijk hem vrolijk aan.

Na mijn les van Banning liep ik naar de bibliotheek. Daar maakte ik nog wat huiswerk. Daarna ging ik naar buiten om aan de rand van het meer te gaan zitten. Ik had een brief van men ouders in men handen en keek ernaar. George lachtte naar Alex.
"Hey!", zei hij en hij gaf haar een knuffel, "Ik heb je gemist."
Hij had even naar Lis gekeken.
"Ok Lis", zei hij en keek terug naar Alex, "Waar was je?"

Alex legde haar hoofd tegen zijn borst aan.
"Ergens in het kasteel !" zei ze.
Fred vond LEen uiteindelijk en ging naast haar zitten. Hij sloeg zijn arm om haar schouders en gaf haar een kus op haar wang.
"hier ben je !"
Jack keek Lis verbaasd aan en wist gewoon niet wat hij nu zou kunnen zeggen ,dus knikte hij maar gewoon.
Ik ren naar onze slaapzaal.
"Elisa !"

Ik hoorde An.
''An wat is er''
Ik veegde me tranen weg zodat ze niet kon zien dat ik gehuild had.
''Sorry dat ik zostraks weg ging''
Zei ik toen.
''Dat was niet aardig van me''
Ik keek haar aan.

Ik straal naar Jack.
''Goed dat je me begrijpt,'' grijns ik. ''Ik zal nog maar niet beginnen met babbelen, hè? Over het hele Eli-gedoe, dan, want voor de rest wil ik WEL babbelen, anders gaan we ons hier dood staan vervelen.''
Ik knik.
''Dus... als Zwadje, weet jij wat je afdelingshoofd echt totaal irriteert?''
The show must go on.

"Dat geeft toch niet, lieverd !" zei ik tegen haar en sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde haar.
"Ik begrijp best dat je nu geen zin hebt in mijn gepraat !' Ik knuffelde haar en keek haar daarna aan.
"Maar het komt goed !" Ik knikte en glimlachte vrolijk. "Daar gaan Lisette en ik voor zorgen !" Ik nam haar hand vast.
"Kom !" Ik trok haar mee de slaapzaal aan. "Ik begrijp het als je er geen zin in hebt, maar je bent ongelukkig en Jack is dat ook, dus we gaan het oplossen !" zei ik tegen haar en keek haar aan terwijl ik haar de leerlingenkamer uitleidde. Ik merkte Alex en George niet op en bleef doorlopen.
"Ik wil je nergens toe dwingen, Elisa, begrijp me niets verkeerd, maar ik zie hoe erg je onder dit alles lijdt en ik wil mijn beste vriendin echt graag helpen !" We kwamen aan het portetgat en ik gooide het open.
Jack knikte nog maar een keertje en keek met een lege blik in zijn ogen naar het portetgat. Hij probeerde te verbergen hoe nerveus hij was. Hij was erg bang om Elisa kwijt te raken en wilde dan ook dat het gesprek erg goed ging. Onzeker keek hij even naar Lisette en keek dan weer weg. Nu besefte hij wel dat het een leugen was geweest en hij snapte niet hoe hij ooit had kunnen denken dat Elisabeth hem bedrogen had. Hij zuchtte diep en vroeg zich af of het ooit nog goed kon komen. Hij had zich niet echt van zijn beste kant laten zien door die stomme roddel te geloven boven Elisa's woord. Wat een vriendje was hij toch ! Hij vertrouwde zijn vriendin niet eens. Hij schudde zijn hoofd en beloofde zichzelf dat het nu zou veranderen en dat hij Elisabeth altijd zou geloven, toch zeker boven wat hij had horen zeggen. Iemand had waarschijnlijk hen uiteen willen halen door dit te doen. Als hij erachter kwam wie dat was, ...
Toen besefte hij dat Lisette iets tegen hem zei en hij keek haar verward aan. Toen drongen de woorden tot hem door.
"Bij Sneep ?" vroeg hij verbaasd en dacht even na. "Eh ... zoveel dingen ...als een Grifje het goede antwoord weet... Ik denk trouwens dat jij zo'n dingen veel beter kan bedenken, denk je ook niet?" Hij grijnsde een klein beetje. Lang kende hij Lisette nog niet, maar dat wist hij wel.
"Er zijn trouwens al enkele dingen gebeurd de laatste tijd die hem ..." Hij stopte met praten.
"Heb jij dat gedaan?" vroeg hij toen verbaasd en zijn ogen werden groot van verbazing. Niet dat hij het zo raar vond, nu hij er over nadacht, dat zij het was, maar hij dacht echt dat het de Wemel tweeling geweest zou zijn. Toen hoorde hij plots het portetgat opendraaien en hij keek op.
Ik liep de gang op en trok ELisa mee.
"Hier zijn we !" Ik wilde ELisabeth pas loslaten wanneer ik er zeker van was dat ze met Jack zou praten. Even dacht ik erover om aan de Dikke Dame te vragen Elisa pas binnen te laten als ze met Jack had gepraat, maar dat deed ik toch maar niet omdat ik dat te erg vond. Met een lichtelijk boze blik in mijn ogen keek ik naar Jack en hoopte dat hij het niet zou verprutsen en dat hij het zou goedkomen. Als dat niet zou gebeuren, dan zou ik niet instaan voor de gevolgen van mijn daden. Ik zou erg kwaad worden als hij mijn beste vriendin nog harder zou kwetsen. Ik fluisterde in Elisabeth's oor.
"Ik zal Lis proberen te koppelen aan dat joch terwijl jij het bijlegt met Jack !" Ik liet haar hand los en liep naar Lisette. Ik nam haar hand vast en trok haar mee.
"Kom !" zei ik en rende weg, op zoek naar Ricardo. uiteindelijk vond ik hem en bleef hijgend stilstaan voor hem en liet Lisette's hand los.
"Doei !" zei ik en ging er weer vandoor, Lisette achterlatend bij hem.
Fred keek bezorgd naar Leen en zag teon dat ze een brief in haar hand had. Nieuwsgierig keek hij ernaar.
"Ga je die nog openen?" vroeg hij en besefte toen dat ze waarschijnlijk even alleen wilde zijn. Meteen haalde hij zijn arm weg en stond al half op.
"Ben je liever alleen? Want dan ga ik wel, dan wacht ik in de leerlingenkamer en kan je naar me toekomen als je me nodig hebt !" vertelde hij en keek bezorgd naar haar.
Alex keek George aan.
"Zullen we nog een wandelingetje gaan maken?" vroeg ze aan hem en probeerde te verbergen dat ze zich niet zo gelukkig voelde. Ze keek naar de grond terwijl hij op antwoord wachtte.

Ik kijk onschuldig naar het plafond als Jack me vraagt of ik dat heb gedaan, om dan na een tijdje meegesleurd te worden door An.
''An? OI! Waar gaan we -''
Al snel staan we voor Ricardo en gaat An er vandoor.
''An!'' roep ik haar nog na. ''Mensen meesleuren is MIJN job!''
Dan keer ik me om naar Ricardo, met een rare mix tussen een frons en een grijns op mijn gezicht.
''Lo,'' zeg ik droog en zwaai lichtjes. ''Heb jij straks ook waarzeggerij, of niet?''