De weddenschap

Ik zit af en toe maniakaal te lachen en ik heb al een paar vreemde blikken gekregen, maar ik trek me er niks van aan en ga gewoon door met plannetjes smeden en maniakaal lachen op z'n tijd.

Anderling keek zonder veel verrassing op.
''De Wemeltweeling heeft ALTIJD wel wat op hun kerfstok. Ben je daar nu nog niet aan gewend, Severus? Ik ben dan wel het hoofd van Griffoendor, je moet wel voor jezelf kunnen opkomen tegen die twee. Wat hebben ze deze keer uitgehaald?''

Hij keek haar boos aan.
"Ze vroegen me ten huwelijk", zei hij, "Voor heel de gang! En toen kwam mejuffrouw Moor zich ook nog een bemoeien! Het is ongehoord! Ze moeten gestrafd worden!"
Hij was echt heel boos.

Ik keek naar Harry.
Fred keek haar verbaasd aan.
"Hoezo weg?" vroeg hij haar. Hij gaf haar een liefdevolle kus.
"WAar zou ik heen moeten? Ik wil alleen bij jou zijn!"
Alex zuchtte en keek naar de grond.
"Sorry, ik overdreef een beetje..."

Ik heb al een plan voor de volgende stunt, sta op en ga naar Hagrid's hut om een aantal dieren te 'lenen'.
''Sorry Hagrid...'' mompel ik en pak drie Delfstoffers op om ze mee het kasteel in te nemen, op één van hen nummer 1 te zetten, op de tweede nummer 2 en op de derde... nummer 4.
Ik kijk om me heen en laat ze snel los in Sneep's lokaal, om ergens in een hoekie te gaan staan wachten tot de chaos losbarst.

Professor Anderling verslikte zich in haar thee en staarde naar haar jongere collega.
''Wat ben je opeens POPULAIR, Severus!'' zei ze. Ze kon een lichtje van pret in haar ogen niet verbergen. ''Ik zal ze wel aanspreken op hun hormonen, hoor, maak je niet druk. Merlijn weet wat JIJ mijn welpjes aan zou doen...''

Hij was heel boos.
"Lach maar!", zei hij, "Als het aan mij lag dan waren ze al lang van school gestuurd!"
Ik sloeg mijn armen om hem heen en kuste hem terug.
"Goedzo!", zei ik vrolijk.
George knuffelde haar.
"Heel soms maar", zei hij, "En dit keer overdreef je niet."

Ik zit nog steeds te wachten en begin me af te vragen waar die anti-sociale overgroeide bontmantel zit.

Anderling knikte.
''Weet ik, Severus. Al zal ik je nooit begrijpen. Zo'n... probleempje... is vast snel de kop ingedrukt. Nou, heb jij niet iets na te kijken?''

Ik keek naar Harry.
Fred straalde.
"Ja he!" Hij kuste haar liefdevol.
Alex keek hem met een waterige glimlach aan.
"Echt niet?"

Hij zuchte.
"Ja"
Hij liep boos weg.
Ik glimlachte en kuste hem liefdevol terug.
George knikte.
"Echt niet."

Als dit nog langer duurt val ik in slaap, realiseer ik, pak een Delfstoffer op en ga die zitten aaien aangezien ik verder toch niks te doen heb. En ik heb toch geen schijnende voorwerpen die die Delfstoffer leuk zou kunnen vinden.
Morgen heb ik weer VTZK... als ik daar nou probeer Omber te grazen te nemen? Sneep irriteren is eigenlijk te makkelijk... en zo kan ik de school ook een handje helpen door Omber totaal gek te maken. Of... gekker dan ze al is. Stomme opgeblazen pad.
Ik gniffel, zet de Delfstoffer neer en zie dan dat twee anderen ergens aan zitten te trekken.
''Huh?'' mompel ik.
Zitten HIER glimdingetjes?! denk ik verward en verstop me dan maar weer. Als die overgroeide bontmantel opeens komt binnenwandelen wil ik niet betrapt worden.

Hij kwam zijn kantoor binnengelopen en mompelde nog wat tegen zichzelf.
Ik bleef Fred kussen.
George glimlachte.

De overgroeide bontmantel is er! Yes! Ik wacht tot de chaos losbarst.
Ik zie dat één Delfstoffer met een nummer 3 op z'n rug voor Sneep langs draaft naar zijn vriendjes, die nu met een glimding aan het touwtrekken zijn.
Zou dat waardevol zijn? denk ik.

Hij schrok zich rot.
"Wat?!"
Hij zocht door de kamer naar een dader maar toen hij die niet vond liep hij naar de Delfstoffers.

Ik zou graag zien hoe het verder gaat, maar wil niet gesnapt worden. Nu meneer overgroeide bontmantel bezig is heb ik mooi de tijd om naar buiten te glippen. Ik zoef zo snel en geluidloos mogelijk de deur uit en ren vervolgens naar mijn volgende les.

Hij loste snel het probleem met de delfstoffers op en ging aan zijn bureau zitten.
Wie doet dit toch? Ik ben het beu!
Hij begon met verbeteren.

Na de les hup ik naar Omber's leslokaal en haal éénzelfde truc uit als ik bij Sneep's lokaal heb gedaan, maar deze keer wordt het hele lokaal knal- en knalrood in plaats van roze, waar ze zo van houdt.
Ik gniffel.
Waar ik NIET op gerekend heb is dat Omber nog binnen zit met een klas en ze naar buiten komt gestormd op haar korte pootjes en met haar toverstok in haar knuistjes.
Ik ren als een maniak nét voor de deur helemaal open is de hoek om en ben ik weg.
''WAT IS ER MIS MET ROZE?'' hoor ik haar hoge stemmetje nog, voordat ze de ilussie weer gaat wekken dat ze lief is en naar binnen gaat, om te proberen erachter te komen wie dat heeft gedaan.
Ik gniffel, pak prompt een Zwadderaar beet (wie? geen idee), dans met hem in het rond, laat hem los en huppel verder, net doende alsof ik gewoon happy ben en niet dat ik zelf iets heb uitgespookt.

Hij ging naar zijn leslokaal en merkte dat de kleur veranderd was.
"Wat?! Verdomme!"
Hij veranderde de kleur meteen opnieuw.

Ik kijk om de hoek van de Grote Zaal, zie gelukkig niemand en sluip naar binnen, haal een versleten en ziekelijk lieve teddybeer vanachter mijn rug vandaan en plak 'm (met een tijdelijke ''permanente'' plakspreuk, dank je bieb!) op de lerarentafel waar Sneep meestal zit. Op het kaartje dat op de arm van de teddybeer staat in een kinderhandschriftje (natuurlijk nep):
Eigenaar: Severus
Naam teddy: Giechel
Was behoorlijk moeilijk om de prof's voornaam te vinden, maar ik heb 't gevonden.
Ik gniffel en sluip de Grote Zaal weer uit, ga mijn huiswerk maken in de leerlingenkamer en wacht op het volgende eet-gedoetje.
''Mwuhahahha...''

Hij was druk bezig met nog wat te verbeteren en keek naar de leerlingen van de volgende les.
"Stilte"
Hij keek heel streng.

Na een lange, lange tijd is het dan tijd om wat te gaan eten.
Ik gniffel en loop naar de Grote Zaal, om aan de Griffoendor-tafel te gaan zitten.
Hehe...

Hij liep rond etenstijd naar de eetzaal. Toen hij aan zijn plaats kwam schrok hij zich rot.
"Dit gaat er over!"
De beer vatte vlam.

Arme teddybeer, denk ik en moet moeite doen om niet te lachen. Als andere mensen ook gaan lachen, echter, lach ik mee.

Ik ging naar de grote zaal toe.
''Waarom lacht iedereen?''
Vroeg ik aan Lis want ik was later

''IEMAND heeft een teddybeer op Sneep z'n plek aan de lerarentafel gezet zodat iedereen 't kon zien,'' lach ik. ''Versleten en veel te lief!''
Ik gier het uit.
''En het ding heette Giechel, maar die is nu overleden! Gecremeerd!''
Ik giechel het uit, samen met andere mensen.

Hij keek boos naar de leerlingen die lachten en ging zitten.
"Waar ze zich toch mee bezig houden!", mompelde hij.
Hij keek naar de andere professors.

Ik moest lachen.
''Echt?''