De verwisseling

Ik schrok huilend wakker.
''Mama'' Huilde ik.
''Mama'' Bleef ik roepen.
Ric knikte. ''Ok is goed''
Charisa sliep lekker verder.
Hendrik kuste Esther met veel liefde.
De dokter keek Charlotte aan.
''Wat is er'' Vroeg hij toen.

CHarlotte deed haar shirt weer aan.
"Ik moet naar mijn dochter !" zei ze en was even sterker dan de spreuk. Familie was en bleef voor haar het allerbelangrijkste in haar leven. Ze liep naar de deur en toen ze die probeerde te openen, merkte ze dat die op slot was. Daarom draaide ze zich om naar de dokter.
"Wil je de deur losmaken?"
Ik legde mijn hoofd terug tegen Ric's schouder aan en zuchtte toen diep en erg vermoeid.
Esther bleef Hendrik een tijdje kussen en keek hem toen aan.
"Zullen we gaan slapen? Ik ben erg moe !"

Ik was al weer wat rustiger geworden.
''Waarom moest hij dood.''
Ik huilde nog en voelde me schuldig.
De dokter liep op haar af.
''Nee dat wil ik niet''
Zei hij en begon haar weer te kussen.
''Niet nu ik je eindelijk heb''
Hendrik knikte.

Esther glimlachte en keek even om zich heen.
"Moeten we Paige eerst zeggen dat we terug zijn?" vroeg ze toen en keek Hendrik weer aan.
Charlotte duwde de dokter weg en keek hem woedend aan.
"LAat me nu gaan ! Ik moet naar mijn dochter toe, daarna kom ik wel weer terug, amar nu moet ik eerst naar haar toe !"
Kim had ook Noah op de hoogte gesteld en die zat beneden op de abnk te wachten tot Elisa terug zou komen.

Ik keek rond.
''Ik moet hier weg''
Ik stond op en liep me kamer uit.
De dokter keek Charlotte aan.
''Ok is goed''
Hij deed de deur van het slot.
Hendrik knikte.
''Misschien is dat wel een goed idee''

Charlotte zuchtte opgelucht en rende naar de kamer van Elisa. Haar bezorgdheid om haar was veel sterker dan de spreuk.
"Charlotte?" riep ze zodra ze de kamer binnen gelopen was. Verbaasd keek ze om zich heen en vloekte.
"Waar ben je ? !"
Ik geeuwde en keek Ric aan.
"Ik ga slapen ..."
Esther glimlachte en knikte slaperig.
"Waar is ze?"

Ik liep bijna naar buiten toe.
''Frisse lucht''
Ik bleef doorlopen.
''Weg hier''
Zonder dat ik het zelf merkte was ik naar de plek van het ongeluk gelopen en daar huilend op de grond gezakt.
Paige was in de keuken.
''Ze is in de keuken''
Zei Hendrik tegen haar.

Esther knikte en liep naar de keuken toe.
"Paige, we zijn terug thuis !" zei ze en wachtte geduldig tot die antwoord zou geven. Haar ogen waren rood van vermoeidheid en ze had moeite met ze open te houden. "We gaan nu slapen ... dan zien we je morgen?"
Charlotte raakte in paniek en zocht haar mobiel. Ze belde naar Elisa.
"Neem op !"
Bezorgd keek ik Ric aan en dacht dat hij niet antwoordde omdat hij zich waarschijnlijk zorgen maakte om Charlotte.
"Ric, gaat het?" vroeg ik en raakte even met mijn hand zijn wang aan.

Ik hoorde me mobiel.
''Ik wil niet''
Ik nam uiteindelijk toch op nadat ik zag dat het me moeder was.
''Mama''
Zei ik huilerig.
Paige knikte.
''Ok slaap lekker''
Ric keek An aan.
''huh sorry ben alleen bezorgt.''
Hij kuste haar.
''Ga je mee naar bed.''

Charlotte was opgelucht.
"Lieverd, waar ben je ? Ik ben doodongerust, het spijt me dat ik je alleen gelaten had, echt waar ! Vergeef me alsjeblieft !"
Esther glimlachte.
"Ja, slaap lekker !" Ze liep terug naar Hendrik.
Maria was uit haar bed geklommen. Ze hield haar knuffel dicht tegen zich aangedrukt en liep de trap af. Dit deed ze omdat ze een nachtmerrie had gehad en naar haar moeder wilde. Als haar moeder naar boven zou komen wanneer ze zou huilen, dan moest ze waarschijnlijk bijna direct weer gaan slapen. Nu kan ze misschien wat langer beneden blijven. Ze vond het het proberen waard.
"Hendrik !" zei ze toen ze hem zag en straalde. Ze lie ptot vlak bij hem en keek hem erg lief aan.
"Pakken?" vroeg ze met een zacht, lief stemmetje. "Jij Maria naar mama Maria brengen?"
Henry was o pde bank in de woonkamer in slaap gevallen.
Ik glimlachte en gaf hem een kus.
"Geeft niet ! Ja, ik ga mee naar bed !"

Ik haalde me schouders op.
''Ik weet het niet''
Zei ik toen.
''Ik weet het echt niet''
Ik was weer aan het huilen en was heel erg verward.
Hendrik tilde Maria op.
''Hoor je niet te slapen.''
Ric liep naar boven toe.

Charlotte was erg bezorgd.
"Ik kom er aan !" Ze concentreerde zich en transporteerde toen naar Elisa toe. Meteen omhelsde ze haar.
"Rustig maar !"
Maria schudde haar hoofd.
"Nee hoor !" zei ze op een serieuze toon. "Maria naar mama mogen gaan als Maria niet moet slapen ! Nu, mama brengen !" beval ze.
Ik volgde Ric.

Ik hield me moeder vast.
''Het spijt me zo''
Huilde ik.
''Door mij is hij dood''
Ik bleef haar heel goed vast houden.
Hendrik keek Esther aan.
''Ik breng haar naar Paige.''
Hij deed wat hij zei.
Ric kleedde zich om en ging in bed liggen.

Charlotte bleef Elisa goed vasthouden.
"Rustig maar, je kon er nits aan doen !" zei ze toen ."Jij was niet diegene die achter het stuur zat !"
Esther knikte.
"Ik ga al naar onze kamer !" Ze was erg moe en liep naar boven. Ze kleedde zioch om en kroop in bed
Maria keek erg blij en begon met Hendrik's oor te spelen.
Ik kleedde me ook om en ging in bed liggen.

Ik keek me moeder aan.
''Ik wil met zijn ouders praten''
Zei ik toen.
''Ze moeten weten dat het mijn schuld was.''
Paige pakte Maria over.
''Hoor je niet te slapen''
Hendrik ging naar boven, kleedde zich om en ging bij Esther liggen.
Ric knuffelde An en viel zo in slaap.

Charlotte schudde haar hoofd en veegde de haren uit het gezicht van haar dochter die eigenlijk haar moeder was.
"Nee, alleen als je hen niet vertelt dat het jouw schuld is, want het was jouw schuld ook helemaal niet !"
Maria schudde haar hoofd en keek haar moeder heel blij aan.
"Nee, Maria bij mama izjn !" Ze knuffelde haar moeder en liet toen haar teddybeer zien aan haar moeder.
"Mijn !" zei ze vrolijk.
Ik kon niet in slaap vallen. Ik blee dicht bij hem liggen terwijl vanalle gedachten door mijn hoofd stroomden.

Ik keek me moeder aan.
''Ik wil naar huis''
Zei ik toen.
''Ik wil niet terug naarr het ziekenhuis''
Ik begon weer te huilen.
Ric sliep lekker door.
Hendrik was in slaap gevallen.
''Ik breng je naar bed''
Zei Paige tegen Maria.

Charlotte bleef Elisa vasthouden.
"Rustig maar !" zei ze.
"Wil je ook niet één avond er blijven?" vroeg ze toen.
Esther sliep ook.
Ik bleef tegen Ric aanliggen.
Maria begon te huilen.
"NEE MAM !"

Ik keek me moeder aan en schudde hevig me hoofd.
''Nee ik wil naar huis toe.''
Huilde ik.
"'Nu meteen''
Ik hield me moeder goed vast.
''Alsjeblieft.''
Paige knuffelde Maria.
''Maar lieverd, het is al erg laat''

Charlotte dacht niet meer aan de dokter, maar kon alleen maar denken aan Elisabeth en haar verdriet.
"Shhh, rustig maar ! Ik neem je mee naar huis, maar we moeten wel je nog laten uitschrijven in het ziekenhuis.
Ik viel uiteindelijk in slaap.
Maria bleef hard huilen.
"Niet slapen !"

Ik keek me moeder aan.
''Dankje mama''
Huilde ik.
''Lekker naar huis toe.''
Paige dacht na.
''Als je gaat slapen, dan kan je misschien morgen iets doen met Hendrik en Esther.''
Stelde ze toen voor.

Charlotte glimlachte en veegde de tranen op het gezicht dat vroeger het hare was, weg. Ze knikte.
"Ja, we gaan lekker naar huis toe gaan !" zei ze en keek even om zich heen. "Maar eerst moeten we even terug naar het ziekenhuis." zei ze toen en het was op dat moment dat de dokter weer in haar geest verscheen.
Maria vond het moeilijk en dacht diep na.
"Andels niet?"

Ik keek me moeder aan.
''Eventjes he''
Zei ik toen tegen haar.
''Maar dan naar huis toch''
Paige keek haar aan.
''hendrik heeft het ook druk''
Zei ze toen.
''Wat hij word ook vader''

Charlotte moest een beetje lachen.
"Ja hoor, lieved, rustig maaar ! Je hoeft er niet te blijven !" Ze nam haar hand vast en gaf er een kneepje in.
"Zullen we gaan? Des te sneller kunnen we ook weer naar huis toe ..."
Noah begon op de bank in slaa pte vallen.
Maria begon op de arm van haar teddy te zuigen terwijl ze nadacht. Ze knikte.
"Maar als Maria nu slapen gaat, Maria morgen mogen iets deon met Esther, Hendrik, mama ok?"

Ik keek me moeder aan.
''Ok laten we gaan''
Ik stond op.
''dan kunnen we snel naar huis''
Zei ik toen.
Paige knikte.
''ja maar ik moet het hun wel eerst vragen.''
Zei ze toen.