Ik knikte. "Slaap maar wat of rust gewoon als je je moeder nog wil zien !" Charlotte keek Kim aan en knikte. "Ja, we gaan naar binnen !" Ze probeerde zich erg sterk te houden. Ze deed de deur oepn en liep naar binnen. "Charlotte?3 vroeg ze onzeker. Ik keek om. "Daar heb je ze !"
Ik hoorde plots me moeder. ''Mama'' Zei ik zachtjes. Plots kon ik me tranen niet tegen houden. Kim liep snel naar het bed. ''Gaat het'' Vroeg ze erg bezorgt.
Ik ging op een stoel zitten zodat Elisa en Charlotte goed konden praten en ik ze niet te hard zou storen. Charlotte liep meteen tot bij Elisa. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd en nam meteen haar hand vast. "Het komt goed !" zei ze meteen. "IK help je hier doorheen !" Ik keek naar Kim.
Ik keek haar aan. ''De dokter zegt dat ik geen kinderen meer kan krijgen.'' Huilde ik toen. ''het spijt me voor zostraks'' Kim keek naar haar zus. ''Als ik iets voor je moet doen, dan moet je het zeggen'' Ze ze toen tegen haar.
Charlotte knikte. "Ik weet het !" zei ze en hoopte dat ze snel terug zou keren naar haar eigen lichaam zodat haar moeder niet meerhet gevoel had dat ze nooit nog kinderen wilde krijgen. Het deed haar veel pijn om haar moeder zo verdrietig te zijn. "We vinden er wel iets op !" beloofde ze. Charlotte keek even naar Kim en vond het zo lief van haar dat ze dat zei. Tranen van ontroering en verdriet spronge in haar ogen. Ik keek zwijgend toe.
Kim werd een beetje rood. "Graag gedaan !" zei ze. Charlotte schudde haar hoofd. "Blijf nog maar even hier tot de dokters zeker weten dat je helemaal in orde bent !" zei ze toen en hoopte dat haar moeder net hhetzelfde gezegd zou hebben. "Dat duurt vast niet zo lang meer !" Ik keek naar de grond.
Ik keek me moeder aan. ''Maar ik wil hier niet blijven'' Zei ik tegen haar. ''Ik wil naar me eigen bed'' Ik voelde me erg van streek. ''Ik wil naar huis'' Zei ik nog een keer.
Laatst aangepast door speedy3322 op zo 15 feb - 15:15; in totaal 1 keer bewerkt
CHarlotte keek onzeker. "Ik weet het en ik begrijp het ook heel goed !" zei ze. "Maar je moet hier blijven !" Ik stond op omdat ik zag dat Elisa het moeilijk had. "Je moeder heeft gelijk, Charlotte !" zei ik. "Je mag binnekort wel naar huis !" Kim knikte. "En wij blijven wel de hele tijd bij je !"
Ik glimlachte en ging terug zitten. Kim keek bezorgd naar haar grote zus. "Kan ik iets voro je doen?" Na een tijdje stond ik op en liep naar buiten. Ik belde Hendrik op om hem en Esther op de hoogte te brengen. Charlotte bleef naar Elisa kijken. "Is er iets dat we kunnen doen?3
"Slaapwel !" zei Kim tegen Charlotte. "We blijven wel hier hoor !" Charlotte knikte. "Ja, trusten, lieverd !" Ze gaf nog een kneepje in Elisa's hand. Ze vonbd het erg vreemd om zichzelf daar zo te zien liggne3. "Hey HEndrik !" zei ik meteen. "CHarlotte heeft een ongeluk gehad !"
Kim keek onzeker naar Charlotte en toen haar moeder aan. Tranen stonden in haar ogen en ze vond het zo erg voor haar zus. Charlotte had het niet door. "HEt komt goed !" zei ze zachtjes tegen Elisa. "Echt waar !" "Ja, ze had bloedingen vanbinnen enzo..". Ik zweeg even. "Ze kan geen kinderen krijgen !"
Ik sliep een beetje onrustig. ''Mama help me'' Riep ik toen. ''Mama help'' Hendrik schrok nog erger. ''Ik kom met Esther tot zo'' Zei hij en liep naar Esther toe en vertelde het haar.
Ik knikte. "Ok, lieverd, tot zo !" Ik hing op en besloot om maar Charisa en NIco te verwittigen. Ze zouden vast ook willen komen. MEteen toetste ik het nummer in van mijn dochter en wachtte geduldig af. Esther schrok enorm hard en werd bleek. "We moeten meteen naar haar toegaan !" zei ze en was zo in paniek dat ze even niet meer wist wat nu te doen. Charlotte gaf een kneepje in haar moeders hand, die nu eigenlijk haar dochter was. "Rustig maar !"
Ik bleef in paniek. ''Mama help me'' Riep ik. ''Help me'' Ik werd wakker en begon te huilen. Hendrik knuffelde Esther. ''Het komt wel goed'' Charisa nam haar telefoon op. ''Hey mama wat is er''
Charlotte wist niet wat te doen, maar toen Elisa wakker werd en begon te huilen, omhelsde ze haar meteen. "Rustig maar, het komt wel goed !" Ik zuchtte omdat ik het nieuws nog een keer moest vertellen. Met mijn vrije hand streek ik mijn haren naar achteren. "Charlotte heeft een ongeluk gehad !" zei ik. Esther werd niet veel rustiger. "Laten we gaan !"
Ik keek me moeder aan. ''Sorry'' Zei ik toen tegen haar. ''Het spijt me'' bleef ik zeggen. hendrik schemerde met Esther vlak bij het ziekenhuis. Charisa haar mond viel open. ''WAT''
Charlotte schudde haar hoofd. "Dat moet je niet zeggen, lieverd !" Ze bleef Elisa maar omhelzen omdat ze niet goed wist wat ze nog meer moest doen. Ze had nooit gedacht dat het zo moeilijk was om moeder te zijn. "Je moet dat echt niet zeggen !" Esther liep meteen naar binnen. "Rustig maar, lieverd !" zei ik en legde haar uit dat het wel in orde komt met haar, maar dat ze waarschijnlijk nooit kinderen zal kunnen krijgen.
Ik bleef erg van streek. ''Ik wil echt naar huis'' Ze voelde zich hier niet veilig. ''Mag ik naar huis, please mama.'' Charisa haar mond viel open. ''Dat meen je niet'' Ze wist niet wat ze moest zeggen.
Charlotte knikte. "Goed, ik zal zien wat ik kan doen !" Ze merkte toen pas dat An niet meerin de kamer was. Daarom keek ze naar Kim. "Pas jij op je zus terwijl ik een dokter zoek?" Esther wachtte tot Hendrik haar ingehaald had. Ik beet op mijn lip. "Breng jij NIco op de hoogte?"
CHarlotte glimlachte even naar Elisa en liep toen de kamer uit. Kim bleef staan en keek haar moeder even na. "Gaat het wel een beetje?" vroeg ze toen bezorgd en nam de hand van haar zus beet. Ik zag Elisa voorbij lopen en hootpe dat het goed ging met haar. "Komen jullie dan ook?" vroeg ik en zag Esther en Hendrik voorbij lopen. "Tot zo dan?" vroeg ik en hing snel op. "Hendrik,w acht !"
Index 
Portal 
Viavia's 
wo 4 feb - 15:31
