Ik kwam even bij. ''An'' Zei ze zwakjes. Ze had vele bloedingen door al het glas dat in haar lichaam zat. ''Me buik doet z'n pijn'' Ik verloor weer me bewustzijn. Kim pakte het glimlachend aan. ''Dankje mama''
Noah sliep rustig door. "Graag gedaan !" zei Charlotte en glimlachte naar Kim. Ze had het erg naar haar zin. "Dit moeten we vaker deon !" An keek bezorgd naar Charlotte. Ze had de ambulance gebeld en begon nu de glasscherven uit haar buik en lichaam te halen. "Het kotm goed !" zei ik op een rustige toon en hoopte met heel mijn hart dat het ook werkelijk goed zou komen.
Ik kwam net bij. De ambulance arriveerde. ''We nemen haar mee'' Zeiden ze tegen An. ''Wilt u mee rijden'' Vroegen ze aan An. Kim knikte enthousiast. ''Ja vind ik ook mama''
Toen besefte CHarlotte weer dat Kim haar nu eigenlijk niet leuk vond, maar haar moeder. Een verdrietige blik verscheen in haar ogen. Kim dacht nog steeds dat ze een verschrikkelijk slecht mens was. Ik keek hen aan. "Jaja, natuurlijk ga ik mee !" zei ik meteen en volgde. "Komt het met de andere personen ook in orde?" vroeg ik toen onzeker omdat ik me helemaal niet om hen bekommerd had. Ik hoopte in ieder geval van wel.
Ik werd mee genomen. ''Hun worden door andere ambulances mee genomen.'' De ambulance reed weg toen An ook was ingestapt. In het ziekenhuis werd ik meteen geoppereerd. Na een tijdje liep de dokter na An toe. ''Ze had 3 innerlijke bloedingen die hebben we kunnen stoppen'' Zei hij toen. ''Ze heeft ook een harde klap tegen haar buik gekregen en haar baarmoeder is erg beschadigt geraakt, ze kan waarschijnlijk geen kinderen meer krijgen'' Kim keek haar aan. ''Mag Charlotte dan ook mee kijken mama''
Laatst aangepast door speedy3322 op di 3 feb - 20:45; in totaal 1 keer bewerkt
Ik liep te ijsberen en wilde Elisa niet bellen voor ik meer wist omdat ik haar niet nodeloos ongerust wilde maken. "Wat? !" Het begon te duizelen. "MAar ze is nog zo jong ! Kan je er niets aan doen?" Charlotte was er met haar gedachten niet meer bij. "Huh Wat?" Noah sliep door.
De dokter keek An aan. ''Sorry we kunnen niets doen'' Zei hij toen. ''U mag naar haar toe'' Hij zei waar ik lag. ''Of Charlotte de oudere ook dan mee mag kijken'' Vroeg ze nog een keer.
"Eh... kan u haar moeder bellen?3 vroeg ik en keek de dokter onzeker aan. Ik wilde graag snel naar Charlotte toe voor ze wakker werd. "Zou u dat willen doen?3 vroeg ik nog een keer. Charlotte knikte. "Ja, als ze wil !" zei ze en keek op haar horloge. "Ze is nu wel heel laat !" Noah sliep nog.
De dokter knikte. ''Ja dat zal ik doen'' Zei hij tegen An. ''Gaat u maar naar haar toe.'' De dokter belde naar me huis. Kim knikte. ''Ja maar zo doet ze vaker toch''
"Bedankt !" zei ik opgelucht tegen de dokter en liep naar de kamer van Charlotte. Onzeker liep ik naar het bed toe en hoopte dat ik haar het nieuws niet moest vertellen. "Charlotte?" vroeg ik onzeker en zachtjes. Charlotte knikte onzeker naar Kim. "Ja, waarschijnlijk wel !" Ze sprong op toen de telefoon ging. "Wie belt er zo laat nog?" MEt een angstig kloppend hart nam ze op. "HAllo met Ch - ... Elisabeth !"
Ik werd langzaam wakker. ''An'' Zei ik zachtjes. ''Waar ben ik'' De dokter hoorde haar. ''Ik ben dokter in het ziekenhuis'' Zei hij en legde uit wat er is.
Terwijl ik op het bed afliep, dacht ik na over wat ik zou zeggen. "Je bent in het ziekenhuis !" zei ik eerst en vooral. Toen ik bij haar bed stond, nam ik haar hand meteen beet. "Je moeder wordt nu opgebeld !" vertelde ik haar. "Ze zal er wel meteen zijn hoor !" Ik glimlachte naar haar en hoopte dat ze de tranen niet in mijn ogen zag. Charlotte's hart begon nog harder te kloppen. "Geen kinderen?" vroeg ze en voelde haar maag samenkrimpen.
Ik zag wel de tranen in haar ogen. ''Wat is er'' vroeg ik toen. ''waarom heb je tranen in je ogen'' Ik was erg verward. ''Ja het spijt me'' Zei de dokter. ''Komt u hierheen''
Ik schudde mijn hoofd. "Is van al die spanning !" zei ik en beet op mijn lip. "Ik moet even bekomen ! Ik dacht echt dat je dood was", loog ik. "Het spijt me !" Charlotte kon het niet geloven. Ze zou nooit zwanger kunnen worden. "Ja, ik kom er meteen aan !" Ze hing op en legde haar hand op haar buik. Gelukkig had ze dan toch de kans om even te voelen hoe het was. Ze draaide zich om naar Kim. "CHarlotte heeft een ongeluk gehad! "
Ik keek An aan. ''Ik geloof je niet'' Zei ik toen. ''wat hou je voor me achter'' Vroeg ik toen aan haar. Kim schrok heel erg. ''Wat nee dat kan niet'' Ze raakte erg van streek.
Charlotte liep op Kim af en omhelsde haar. "Het komt goed !" zei ze. "IK ga Noah verwittigen zodat hij op de rest past en dan gaan jij en ik naar het ziekenhusi !" ZE liep naar boven. NOah was meteen klaarwakker en knikte bezorgd. "JA, ik pas wel op ze !" Charlotte liep terug naar beneden. Ik keke onzeker Charlotte aan. "Je kan nooit meer kinderen krijgen !"
Ik schroot omhoog. ''Wat kan ik niet meer'' Ik keek An aan. ''Dit moet een nachtmerrie zijn'' Zei ik toen. ''Dit kan niet'' Kim bleef van streek. ''Komt het goed met haar.''
"Het spijt me, Charlotte !" zei ik haar. "Dat zeiden de dokters !" Ik omhelsde haar even. "Rustig lmaar !" Charlotte keek KIm vastbesloten aan. "NAtuurlijk !" zei ze en liep naar de auto. "INstappen maar !" Ze was blij dat ze stiekem al had leren autorijden, anders hadden ze nu een probleem gehad.
Ik begon hard te huilen. ''Maar ik wil later kinderen'' Zei ik tegen An. ''Ik wil later graag kinderen'' Huilde ik hard. Kim stapte in. ''Het moet gewoon goed komen'' Zei ze met tranen in haar ogen.
Ik knikte. "Ik weet het lieverd, we vinden er wel iets op !" zei ik tegen haar. "Ik beloof het je ! Tegen tante Piper hadden ze gezegd dat het moeilijk zou worden voor haar om nog een kind te krijgen, dat was wel na Sharon en aez heeft nog 3 gezonde kinderen gekregen ! Het komt echt wel goed !" Charlotte was erg bang, maar probeerde dat te verbergen voor Kim. Ze startte de wagen en reed naar he ziekenhuis.
Ik knikte. "Het komt goed ! We zijn niet voor niets heksen !" Charlotte parkeerde de wagen. "We zijn er !" zei ze en stapte snel uit. "LAten we naar binnen gaan !" Ze keek even om naar Kim en begon dan naar de ingang van het ziekenhuis te lopen. "Kom je?"
Ik ging weer liggen. ''Ok dankje An'" Zei ik toen tegen haar. ''Hopelijk komt mama zo'' Kim stapte uit. ''Ja ik kom'' Zei ze en liep haar moeder achterna.
Ik glimlachte naar Charlotte. "Graag gedaan !" zei ik en hoopte ook dat Elisa snel zou komen, al was ik een beetje bang voor haar reactie, ze zou vast van streek zijn door wat er gebeurd was. Charlotte liep naar de kamer met Kim. Ze had goed onthouden welk kamernummer de dokter genoemd had. "Hier moet het zijn !" zei ze en keek naar de gesloten deur. Plots durfde ze nie goed meer naar binnen gaan.
Index 
Portal 
Viavia's 
di 3 feb - 19:16
