Een magie-vrij leven

Ik zag wat hun dachten.
''Het is niet jullie schuld''
Ik hield me krukken goed vast.
''Ja dat is wel een goed idee.''
Ik knikte naar Nico.
''Ja mama ook au gedaan''
Zei ik tegen hem

Ik bleef me schuldig voelen.
"Laten we maar naar binnen gaan !" zei ik haar. Ik liep met iedereen naar binnen. Ik ging in de wachtkamer op een stoel zitten en zette Hendrik op mijn schoot.
Noah ging ook zitten en zette Nico en Esther ook op zijn schoot.
"NU even wachten tot mama en Nico bij de dokter mogen gaan !" zei hij.
Nico kee knaar zijn moeder.
"Nu mama meegaan Nico?"

Ik knikte.
''Ja mama gaat mee''
Zei ik.
''Maar ookal had mama geen au ging ik nog mee''
Zei ik en glimlachde geruststellend naar hem.
Hendrik gaapte.
''Hendlik moe''

Nicolaas was blij en ging van Noah's schoot af. Hij liep naar zijn moeder en ging tegen haar aan staan terwijl hij zenuwachtig naar de deur keek.
"Wanneel Nico en mama binnen mogen?" vroeg hij.
Esther glimlachte naar haar moeder.
Ik knuffelde Hendrik.
"Rust maar een beetje !" zei ik tegen hem.
"Slaap maar wat.."

Ik knuffelde Nico.
''Als we aan de beurt zijn''
Zei ik toen.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Nee niet slapen''
Zei hij
''Slaks winkel''

NIco zuchtte.
"Duult lang !"
"Maar mama maakt Hendrik wakker als we terug naar de winkels gaan !" zei ik.
"Echt waar, mama zal Hendrik wakker maken dan, ok?" vroeg ik hem en keek hem aan. Ik streek even door zijn haren.
Esther was ook erg moe en zat tegen Noah aangeleund en viel bijna in slaap.
"Niet slapen !" zei ze tegen zichzelf.

Ik knikte.
''Ja duurt lang''
Ik knuffelde hem.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Neit slapen''
Maar hij viel langzaam aan in slaap.
''Niet slapen''
Mompelde hij

Nicolaas zuchtte en voelde nog een keer aan de bult. Hij begon hard te huilen omdat het veel pijn deed.
Esther was in slaap gevallen en werd niet wakker van het gehuil van haar broertje.
Ik hield Hendrik goed vast en keek met een glimlach toe hoe hij sliep. Ik vond hem zo schattig en glimlachte vrolijk.
Ik zag toen plots de deur van de kamer van de dokter opengaan en keek naar Elisa.
"Zijn jullie aan de beurt?"

Ik keek rond.
''Denk het wel''
Zei ik.
''Er is verder niemand''
Zei ik lachend.
''Kom je Nico''

Ik werd rood.
"Oh ja ! stom van me !"
Nicolaas liep vlak naast zijn moeder en keek bang naar de dokter.
"Mama, Nico bang !" zei hij.
Ik keek weer naar Hendrik.
"Tot zo !" zei ik.
Noah keek Elisa aan.
"Zal ik mee naar binnen gaan?"

Ik schudde me hoofd.
''nee blijf maar met esther zitten.''
Zei ik. Ik keek Nico aan.
''Dat hoeft niet lieverd''
Ik liep met hem naar binnen.
''Het is allemaal goed''
Zei ik tegen Nico

Noah knikte.
"Ok, tot zo !"
Ik keek Elisa na.
Nico keek bang naar de dokter en knikte naar zijn moeder.
"Goed, mama !" zei hij onzeker. Hij bleef nog altijd dicht bij zijn moeder.
"Ga zitten !" zei de dokter en grijnsde.
"Wat is het probleem?"

Ik keek de dokter aan.
''Nico heeft erg zijn hoofd gestoten en hij bleef last van zijn hoofd houden.''
Verltelde ik.
''En ik ben door me enkel gegaan en later ben ik gevallen en nu doet me enkel erg pijn''
Vertelde ik daarna.
''Zie je de dokter is niet eng.''
Zei ik tegen Nico.

Ik begon zelf wat moet te worden.
De dokter grijnsde.
"Hihi, natuurlijk ben ik niet eng !" Hij stond op.
"Ga maar even op die stoel zitten !" zei hij tegen Nicolaas.
Nico keek zijn moeder aan en knikte toen. Hij liep naar de stoel en ging erop zitten. De dokter liep op hem af."
We zullen eens kijken naar je hoofd !"

Ik keek Nico aan.
''Ik vind jou een hele grote jongen.''
Zei ik tegen hem.
Ik keek toe.
Ik zag dat de dokter Nico begon te onderzoeken.
''Heel goed Nico.''
Zei ik toen

Nico wilde net beginnen te huilen toen zijn moeder zei dat hij flink was. Daarom huilde hij niet, maar keek alleen bang naar de dokter die met een lichtje in zijn ogen scheen.
De dokter prevelde woorden en plots verscheen er een seconde zichtbaar een zwarte gloed door NIco's ogen. De dokter ging weer achter zijn bureau zitten.
"Ik schrijf een zalfje voor !" was het enige dat hij zei.
"Nu u?" vroeg hij aan Elisa.
Ik wachtte geduldig tot ze terug waren.

Ik wiselde van plek met Nico.
''Goed gedaan Nico.''
Zei ik.
Ik wist niet wat de dokter met Nico had gedaan.
''het doet erg pijn''
Zei ik.

De dokter liep naar Elisa en deed haar schoen uit en bekeek haar enkel.
"Ja, dat ziet er niet zo goed uit !" zei hij en prevelde dan dezelfde woorden als bij NIcolaas waardoor ze beiden slecht zouden worden.
Nicolaas ging terug op een stoel zitten en voelde zich een beetje raar.
"Goed daan !" herhaalde hij zijn moeders woorden.
"Ik hoop maar dat het goed komt !" zei ik met een zucht en keek even naar Hendrik.
Wat is hij toch schattig.

Ik keek De dokter aan.
''au'''
Zei ik toen de dokter me schoen uit deed.
Ik voelde me even raar.
"'Waarom is het erg''
Vroeg ik onzeker.

"Je mag er een tijdje niet op steunen !" zei hij en keek haar aan.
"Denk je dat dat lukt?" vroeg hij haar toen. Hij stond op en ging weer achter zijn bureau zitten.
Nicolaas keek naar de dokter.
"Mama, gaan?" vroeg hij nors.
Ik geeuwde en keek naar de mensen die binnen kwamen en niet ver van mij gingen zitten. Ik keek Noah aan.
"Zijn ze nu al niet lang weg?"

Ik knikte.
''Ja dat moet wel lukken''
Zei ik en deed me schoen weer aan.
''Dank u dokter.''
Ik pakte me krukken.
''Ja we kunnen gaan''
Zei ik

Nico liep achter zijn moeder aan naar buiten.
Noah wilde net op mijn vraag antwoorden toen hij ze buiten zag komen.
"Daar zijn ze ! Hooe is het?" vroeg hij bezorgd en stond op met Estherin zijn armen.
"Alles in orde? Is het erg?" ratelde hij door.
Nico keek hem boos aan en liep al naar buiten toe, de straat op.
Verbaasd keek ik Nico na.
"Wat is er met hem?"

Ik keek Noah aan en gaf hem een kus.
''Ik mag een tijdje niet meer op deze voet staan''
Zei ik.
''En Nico krijgt een zalfje''
Ik zag Nico naar buiten lopen. Ik liep achter hem aan.
''Nico''

Noah gaf haar een zoen terug.
"Ok, goed !" zei hij met een glimlach en gaf haar nog een zoen.
Nico bleef staan en keek zijn moeder aan.
"Wat?" vroeg hij nors en zijn ogen waren al een beetje duisterder dan normaal.
Ik stond ook op en liep achter Elisa en Nico aan.
Noahvolgde ook.
"Gaan we naar de winkel?" vroeg ik Elisa.

Mijn ogen werden langzaam duister.
''Als het moet''
Zei ik.
''Kom Nico''
Zei ik tegen hem.
''We gaan winkelen''