Een magie-vrij leven

Haar mond valt open.
''Een maand?!'' slaagt ze eruit te krijgen.
Ze pakt de telefoon steviger vast.
''Is dat niet erg lang? Ik snap dat jullie moe zijn, maar hadden jullie niet gewoon een weekje kunnen doen?
Een maand...''
Ze schudt ongelovig haar hoofd, maar snapt het wel.

''Mam, we hebben gewoon zolang de tijd nodig om tot ons zelf te kunnen komen en te kunnen ontspannen, als we maar een weekje weg blijven dan word ik als nog gek van de magie en de demons, ik wil me een tijdje prettig voelen samen met mijn gezin. Hopelijk begrijp je het en ben je niet boos op me.''
Zei ik wat onzeker tegen me moeder, Ik wou niet dat ze boos op me was.
''Mam, ik hou zielsveel van jou en van pap en Cath maar ik moest gewoon een tijdje weg anders zou ik er onder door gaan, ik voel me de laatste tijd zo rot en zo ...''
Ik probeerde niet te gaan huilen.

Ze hoort in haar dochters stem dat ze bijna moet huilen.
''Liefje... ik snap het allemaal best.
Ik wil alleen graag dat je zo vaak mogelijk belt als je weg bent.
Ik maak me altijd vreselijke zorgen om je als je weg bent.''
Ze lacht in de telefoon.
''Typisch, huh?
Maar ik vind het oké en zal iedereen de groetjes doen.''

''Dat zal ik doen, ik zal zo vaak mogelijk bellen, ik beloof het je''
Ik glimlachte omdat me moeder niet boos op me was.
''Logisch dat je, je altijd zorgen maakt, dat komt omdat je mijn moeder bent en dat doen moeders, ik kan het weten.''
Ik was erg opgelucht, omdat me moeder het goed opnam.
''Ik hou van jullie, en je weet het, als er een noodgeval is kan je me altijd roepen, dan kom ik er zo snel mogelijk naar jullie toe, om jullie te kunnen helpen.''
Ik glimlachte vrolijk.

Ik glimlachte naar Elisa en bedankte haar nog een keer en beloofde dat ik zeker langs zou komen wanneer ik wilde praten en opende mijn hotelkamer en liep naar binnen. Onzeker liep ik naar binnen en legde Hendrik op jhet bed waar ik de komende maanden zou slapen. Daarna ging ik de deur op slot doen en begon alles uit te pakken. Daarna ging ik bij Hendrik op bed liggen en kietelde hem even over zijn buikje. Dan gaf ik hem een kusje en haalde mijn mobieltje tevoorschijn. Na even geaarzeld te hebben, belde ik mijn moeder op.
Noah zat met Esther en Nicolaas op zijn bed te spelen en wacht geduldig tot Elisa het telefoongesprek met haar moeder beëindigd heeft. Gelukkig, denkt hij, gaat het goed ! Dat zag hij aan Elisa. Andy kwam de kamer binnen net toen Prue de telefoon opgenomen had. Plots kon hij niet meer verdragen om niet te weten waar het over ging. Hij had iets gehoord over Elisa en een maand, maar wist niet goed wat er aan de hand was. Hij liep naar Prue toe en bleef vlak bij haar staan.
"Wat is er aan de hand?"

Ze hoorde haar telefoon over gaan en nam op.
''Met paige Mitchell''
Ze wachte af, wie zou antwoorden. Hendrik begon te lachen toen zijn moeder zijn buikje begon te kietelen. Toen hij een zoentje kreeg begon hij vrolijk tegen zijn moeder te brabbelen en keek rond of hij zijn Knuf ergens zag.
Elisa nam afscheid van haar moeder en zei dat ze haar altijd konden bellen, Daarna liep ze weer naar Noah en haar kinderen toe en begon toen lekker met hun mee te spelen.
''Zaten jullie lekker met Noah te spelen. Zei Elisa.

"Mam, ik ben het....", zei ik en hoopte dat ze meteen wist dat ik het was. Een tijdje zweeg ik en keek met een glimlach naar mijn zoontje. Dan haalde ik diep adem en begon te vertellen.
"Elisa, Noah, Esther, Nico, Hendrik en ik hebben besloten dat we er een tijdje tussenuit moeten... Die demons, de magie, alles eigenlijk, is ons een beetje teveel geworden.... Dus we gaan op vakantie.... voor een maand... ik kan je niet vertellen waar we zijn want we willen echt niet gestoord worden .... Je mag natuurlijk altijd bellen en als er echt een probleem is en je roept dan kunnen we je wel horen..."
Ik zweeg en wachtte met een klein hartje de reactie van mijn moeder af.

''Dus jullie zijn nu al weg, waarom heb je niet eerst afscheid genomen, vooral van Maria en Cico.''
Ze snapte wel waarom hun op vakantie zijn gegaan.
''An ik snap dat jullie op vakantie zijn gegaan, echt waar, volgens mij kunnen jullie het echt gebruiken, dus ik hoop dat jullie lekker kunnen genieten en kunnen ontspannen en na een tijdje als jullie je weer goed voelen thuis komen, zul je me ook een aantal keer bellen zodat ik weet dat alles goed is met Jou en Hendrik maar ook met Elis, Noah en de kinderen.''
Ze luisterde en wachte An haar antwoord af.
Hopelijk zal haar dit goed doen.

"Ik heb wel afscheid genomen van Cico en Maria...", antwoordde ik.
"Maar van jou en papa kon ik gewoon niet... Ik was bang dat jullie me zouden tegenhouden..." zei ik zachter.
"Natuurlijk zal ik bellen, mama ! Elke dag... En als er problemen zouden zijn kan je altijd roepen !"
Even zweeg ik en voelde me meteen al wat meer ontspannen omdat mijn moeder niet boos was.
"Bedankt dat je het begrijpt, mama ! Ik hoop dat dit ons heel erg goed zal doen..." OPnieuw zweeg ik en wacht op de reactie van mijn moeder. Noah keek naar Esther en Nicolaas. HIj zag dat Esther knikte en Nicolaas begon vrolijk tegen zijn moeder te brabbelen en stak zijn armpjes naar haar uit terwijl hij probeerde mama te zeggen. Noah glimlachte vrolijk en ontspannen.

Ik tilde Nico op en knuffelde hem even en daarna knuffelde ik Esther even.
''Ik hou heel veel van jullie, met heel mijn hart.''
Ik begon weer met hun te spelen en genoot en ik ontspande helemaal en voelde me goed, omdat ik me even nergens zorgen over hoefde te maken, behalve dan om mijn gezin en niet meer. Ik geef Noah een kus en glimlachte vrolijk naar hem.
''Dit doet me nu al goed, en we zijn er nog maar pas.''
Ik fleurde al een beetje op.
''Graag gedaan lieverd, en geniet ervan ok.'' Zei Paige tegen An.

"Ja, is goed, mama !" zei ik en glimlachte, ook al wist ik dat ze het niet kon zien.
"Tot binnekort !" Ik hing op en stopte mijn mobiel weer in mijn broekzak. Even vroeg ik me af of ik Michael moest bellen, maar ik haalde ongemerkt mijn schouders op en vergat hem. Ik wendde me naar Hendrik en pakte hem op.
"Hey lieverd, vind je het hier een beetje leuk?" Terwijl ik hem vasthield, liep ik naar de plek waar ik zijn knuffel gelegd had en pakte die. Daarna gaf ik hem zijn knuffel.
Nicolaas brabbelde vrolijk en Noah gaf Elisa een kus.
"Ik hou ook van jou !" Daarna glimlachte hij en knikte. "Dat is goed !" zei hij vrolijk.

Ik gaf Noah een kus terug en genoot van mijn gezin, wat ik al een tijdje niet echt heb kunnen doen, omdat er dan altijd demons aanvallen, ik niet veel met me gezin telkens heb kunnen doen, maar ze altijd tegen de demons moest beschermen.
''Ik kan me geen betere man en kinderen wensen, ik zou echt niet zonder jullie kunnen leven, ik wil jullie nooit kwijt raken, maar daar ben ik soms wel bang om dat er jullie iets overkomt of dat er iets gebeurt waardoor ik jullie nooit meer zie of kan zien.''
Hendrik kijkt zijn moeder aan en knikt naar haar als antwoord en begin dan tegen haar te brabbelen en zegt dan voor het eerst mama helemaal goed. Hij pakte zijn knuffel uit zijn moeder haar handen en knuffelde dan vrolijk zijn knuf en wou zijn knuf niet meer loslaten en hij knuffelde zijn moeder ook even.

Hij gaf ELisa een kus terug en knuffelde haar even.
"Ik weet hoe je je voelt, want ik ben ook altijd bang om jullie kwijt te raken ! GElukkig hoeven we ons daar nu geen zorgen over maken, een hele maand lang niet !" zei hij vrolijk en knuffelde Elisa weer. Nicolaas was erg vrolijk en begon te brabbelen en wilde graag aandacht van zijn moeder.
Wanneer Hendrik voor het eerst mama zei, verscheen er bij An een heel erg grote glimlach op haar gezicht en ze knuffelde Hendrik vol liefde. MEteen vergat ze al haar zorgen en voelde zich erg gelukkig, ook omdat ze een hele maand zich nergens zorgen over moest maken en gewoon gelukkig kon zijn met haar zoontje en Elisa en haar gezin.

Ik bleef Noah knuffelen en hield pas op toen ik merkte dat Nico aandacht van me wou.
''Wat is er lieverd'' Ik begon hem op zijn buikje te kietelen en glimlachte vrolijk naar hem
''Jullie zijn mama's lieverds en ik hou met heel me hard van jullie.''
Ik voelde me heel erg gelukkig en wou dat dit nooit meer over zou gaan.
''Zullen we zo naar An en Hendrik toe gaan, zodat Esther en Nico met Hendrik kunnen spelen''
Ik keek Noah aan voor antwoord.
''Vind je dat goed, lieverd''

Nicolaas begon vrolijk te lachen en keek zijn moeder met een blij gezicht aan. NOah keek toe en zag dat Esther ook blij was. Daarna keek hij Elisa met een glimlach aan en knikte.
"Ik vind het een heel erg goed idee !" Toen Nicolaas de naam van zijn broertje, Hendrik, hoorde begon hij nog meer te lachen en schemerde al meteen naar Hendrik toe. Noah schrok erg hard en keek Elisabeth verbaasd aan. PLots hoorde hij een verbaasde gil uit de kamer naast de hunne. An was erg geschrokken, maar glimlachte nu wel toen ze zag dat Nicolaas vrolijk naar zijn broertje. Noah glimlachte.
"Zou hij al meteen naar Hendrik toe geschemerd zijn?"

''Zo te horen wel, wat een deugnietje''
Ik stond op en pakte Esther op en keek Noah aan.
''Kom je mee naar hier naast toe.''
Hendrik zag Nico en begon tegen hem vrolijk te brabbelen, en probeerde Nico zijn naam te zeggen maar het lukte hem niet en dat vond hij niet leuk. Hij hield zijn knuffeltje goed vast alsof hij bang was dat iemand het van hem af zou pakken en niet meer terug zou geveb aan hem.
''Ijn ufje''

Hij knikte en zag dat Esther al naar de deur van hun slaapkamer liep en de deur probeerde open te krijgen, wat haar niet lukte. Hij liep achter haar aan en deed de deur voor haar open. Ze liep de gang op en hij keek glimlachend om naar Elisa. Dan liep hij ook de gang op en liep snel achter Esther aan, die de verkeerde kant oprende, helemaal naar de andere kant van de gang.
Nicolaas glimlachte vrolijk naar Hendrik. "Hendrik knuf !" zei hij en wees naar diens knuffel. Dan transporteerde hij zijn eigen knuffel naar zich toe. "Nico knuf !" Hij knuffelde meteen zijn knuffel en An keek vrolijk toe en wachtte op Elisa, Noah en Esther.

Ik moest erg lachen toen Esther de verkeerde kant op rende.
''Esther lieverd we moeten hier zijn en niet daar.''
Ik glimlachde vrolijk naar Noah toen hij met Esther terug kwam lopen. Ik stond al voor de deur van An haar hotel kamer en ik klopte op de deur.
''Hey an, mogen, ik, Noah en Esther binnen komen.''
Ik wachte geduldig tot de deur voor ons open werd gedaan. Hendrik knikte maar hield nog steeds zijn knuf heel stevig vast.
''Ico knuff''

Net wanneer An de deur opende om hen binnen te laten, kwam hij met Esther in zijn armen naar hen toe. Esther wilde graag op de grond gezet worden en dat deed Noah dan ook. Esther liep meteen haar broertje achterna en Nico keek naar Hendrik en zei:
"Nee, Nico knuf ! Niet Ico knuf ! Nico knuf !" Esther kwam eraan gelopen en kroop bij hen op bed en keek vrolijk naar Hendrik en Nico. An liet Noah en Elisa binnen en glimlachte.
"Hoe reageerden je ouders, Elisa?" vroeg ze terwijl ze de deur achter hen sloot en naar de kinderen toeliep. Toen ze bij de kinderen was, draaide ze zich naar Elisa om.

Ze draait zich om en ziet Andy.
''Oh! Andy, Elisa belde net...
Ze gaat een maand op vakantie met de kids. Demonenstress enzo.''
Ze denkt aan haar lieve kleine meisje, die nu een zelfstandige vrouw aan het worden is.
Ze voelt zich zo trots.
''En ze zijn gewoon bereikbaar, dus erg vreselijk zal het niet worden.
Wat denk jij ervan?''

Hendrik begon hard te huilen, omdat Nico hem verbeterde, omdat Hendrik, Nico zijn naam niet goed zei, ''MAMA''
''Nico, Hendrik kan jou naam nog niet zo goed zeggen, maar dat is dan toch niet zo erg''
Ik keek Nico aan en keek toen naar Hendrik die zijn armpjes huilend uitstak naar zijn moeder toe, Daarna keek ik An aan om op haar vraag te reageren.
''Ja me moeder reageerde erg goed, ze zei dt ze het begreep en dat ze snapte dat iwe het ook echt nodig hadden. Maar ik moet haar wel vaak bellen zodat ze weet dt alles in orde is met ons''
Ik dacht nog even aan het telefoongesprekje met mijn moeder en ik begon te glimlachen.

Hij keek toe en zag dat Nicolaas heel erg verbaasd was en zijn moeder aankeek.
"Nee? Maal fout ! Ik niet Ico, maal Nico...",zegt hij heel erg verbaasd en begrijpt niet waarom Hendrik zijn naam niet goed moet uitspreken. An liep met een glimlach naar HEndrik en tilde hem op.
"Rustig maar, lieverd, het is niet erg !" zei ik en knuffelde hem even en troostte hem dan. An keek Elisa weer aan en glimlachte.
"GOed, dat je moede rhet zo goed opnam..." Andy bleef verbaasd stil staan en zweeg een lange tijd.
"Ze belt toch wel vaak hé?" vroeg hij want het gedacht dat hij zijn dochter lang zou moeten missen, maakte hem heel erg verdrietig.

Ik keek Nico aan.
''Omdat Hendrik nog jong is en daarom nog niet zo goed kan praten en nog niet alles goed kan zeggen, dus daar mag je hem niet mee pesten.''
Ik knuffelde hem even en gaf een zoentje op zijn voorhoofd.
Toen Hendrik door zijn moeder werd opgepakt begon hij direct rustiger worden en begon een beetje te babbelen en wees naar Nico
''Ico emeen'' Zegt hij erg verdrietig.
''Ja ik ben echt blij dat ze zo goed reageerde.''

HIj keek met een glimlach toe en zag toen dat Esther een beetje sipjes naar hem toekwam en hij pakte haar op. Nicolaas was nog altijd verbaasd en keek naar Hendrik.
"Ico solly zegt !"zei hij dan gemeend en wilde niet dat zijn broer boos op hem was.
"Ico solly zegt, Hendelik !", herhaalt hij. Wanneer zijn moeder hem een kusje gaf, keek hij heel erg blij, maar Esther keek allemaal maar verdrietiger omdat ze ook graag aandacht van haar moeder wilde.
"Zullen we anders naar het strand toegaan?" vroeg NOah dan en keek iedeereen aan. Nicolaas brulde:
"STLAND !!!!"

Ik zag dat Esther verdrietiger werd omdat zij geen aandacht van me kreeg. Ik liep naar Esther toe en hurk voor haar.
''Heb je zin om met mama, Noah, Nico, Hendrik en An mee naar het strand te gaan, dan gaan we samen een hele mooie zandkasteel maken, wij tweeën, ok grote meid.''
Ik pakte Esther op en begon haar even te knuffelen.
''Zullen we dan maar even ons zwemspullen pakken en ook die van de kinderen, dan kunnen we ook even lekker het water in gaan en even spelen in het water met de kinderen.''
Zei ik heel erg vrolijk.