Een magie-vrij leven

HIj liet Nicolaas uit zijn armen genomen worden door Elisabeth. Onzeker keek hij haar aan.
"Het spijt me, Elisabeth, maar Nicolaas heeft me hierheen getransporteerd... Waar zijn we hier eigenlijk?" vroeg hij en begon om zich heen te kijken. TOen zag hij Noah naast Elisa gaan staan en zuur naar hem kijken. Hij bleef onzeker staan en wilde pas vertrekken nadat ze antwoord gegeven had. Nicolaas kirde blij en stak zijn armpje naar zijn vader uit, maar Thomas durfde hem niet goed van Elisabeth overpakken en glimlachte daarom maar gewoon vrolijk naar zijn zoontje.
"ZIjn An en Hendrik hier ook?" vroeg hij en wilde niet toegeven dat hij al wist dat ze ergens was waar hij haar niet kon bereiken omdat hij al enkele keren had geprobeerd te voelen waar ze was.

''Ik ga je niet zeggen waar we zijn, ik wil dat je weg gaat en dat we met rust gelaten worden, anders word ik echt gek.''
Ik stond op barsten omdat dit zo goed begonnen was en dat het nu gewoon verpest lijkt.
''Ik ga niet zeggen of An met Hendrik hier zijn of niet.''
Met telikinese zei ik alleen tegen An.
An thomas is hier, kom dus niet naar mijn kamer toe maar blijf met Hendrik op jullie kamer ok.
Ik keek Thomas boos aan.
''GA WEG''

"Ok, goedgoed ,maar Nicolaas en Hendrik zijn mijn kinderen en ik heb het recht hen af en toe te zien !" Hij wuifde nog even naar NIcolaas en schemerde dan weg, maar schemerde slechts alleen naar de gang zodat hij kon zien in welk hotel ze zaten. Wanneer hij dat wist, schemerde hij terug naar zijn huis toe. An was ondertussen wakker geschoten en dacht eerst dat ze het gedroom had.
Elisa, is Thomas hier? vroeg ik haar in gedachten en hoopte dat ik het alleen maar gedroomd had. Ik stond op en liep naar het bed van Hendrik en zag tot mijn opluchting dat hij er nog was. Nicolaas keek zijn moeder verdrietig aan.

Ja thomas was hier maar nu niet meer, volgens mij had Nico hem naar zich toe geschemerd, maar hij is gelukkig al weer weg gegaan.
Ik keek Nico aan.
''Nico niet meer Thomas naar je toe schemeren.''
Ik knuffelde hem even en knuffelde Esther ook, toen zag ik dat het zes uur was en keek Noah aan.
''Zullen we wat gaan eten.''
Opeens hoorde ik me maag rommelen.

HIj zuchtte opgelucht toen Thomas verdwenen was. Hij keek naar Nicolaas en zag dat die zijn moeder vragend aankeek.
"Waalom niet?" vroeg hij en keek haar verbaasd aan.
"Thoma papa !" zei hij en keek een beetje boos naar zijn moeder omdat hij vond dat hij zijn papa altijd mocht zien als hij wilde. Noah glimlachte.
"Ja, je hebt precies erge honger !" Esther knikte ook.
"Mama buik knorren !" Toen knorde haar maag ook en ze keek vrolijk naar haar moeder.
An zuchtte opgelucht en zag op ahar horloge dat het zes uur was. Ik maakte me al klaar en maakte dan Hendrik wakker.
"We gaan eten, lieverd !"

''Nicolaas, mama wil het gewoon niet hebben ok.''
Ik glimlachte naar Esther.
''Ja mama's buik knorren.''
Toen hoorde ik Esther haar buik knorren.
''O wat hoorde ik daar, jou buik knorde ook, laten we dan maar snel gaan eten.''
Ik liep met de kinderen naar An haar kamer toe.
''Esther klop jij aan.''
Hendrik keek vrolijk zijn moeder aan.

Esther begon te lachen en knikte.
"Ja, eten ! Esther ook honger, net als mama !" Trots keek ze naar Noah en die glimlachte. Nicolaas was nog even verdrietig, maar toen hij hoorde dat ze gingen eten, was hij zijn vader al weer vergeten. Esther klopte vrolijk aan.
"Lekker geslapen, lieverd?" vroeg ik Hendrik en gaf hem een kusje op zijn hoofdje terwijl ik me naar de deur van de kamer begaf. Ik opende de deur en glimlachte naar Elisa en de rest van haar gezinsleden.
"We zijn er zo ! Nog even onze jassen pakken !" Nadat ik ze gepakt had, liep ik naar buiten en sloot de deur zorgvuldig achter me.

Ik glimlachte vrolijk naar An en Hendrik.
''Hey an is goed.''
Hendrik zei tegen zijn moeder dat hij heerlijk had geslapen.
''Hebben jullie lekker geslapen An.''
Ik keek even vrolijk naar me gezin en hoopte dat Thomas niet terug zou komen.
Hopelijk blijft Thomas weg.
Ik zuchte even.

Ik glimlachte naar mijn zoontje.
"Ja, ging wel ! En jullie?" Ik besloot niet over Thomas te beginnen om de sfeer niet te verpesten.
"Ik heb honger !" zei ik dan en keek naar Hendrik.
"Heb jij ook honger lieverd?" vroeg ik hem en glimlachte. OP één of andere manier leek de gedachte aan Thomas die hier geweest was, me niet echt bang of overstuur te maken. Ik was eerder teleurgesteld dat hij weg was. Ik zuchtte en vroeg me af waarom ik dit dacht. Ik wilde niet verliefd worden op Thomas.

Ik keek naar An en zag dat ze een beetje in gedachten was.
An dacht je aan Thomas.
Ik bleef haar aankijken en zei dan.
''Ja laten we gaan ik heb erg honger en Esther ook want haar buik knorde zonet.''
Ik glimlachte naar an. Hendrik keek zijn moeder aan en knikte toen.
''Ja Hendlik wil lekkel gaan eten, heb ongel.''
Zei hij vrolijk.

Ik keek Elisabeth aan en voelde me betrapt.
Ja...
zei ik enkel omdat ik er niet echt over wilde praten omdat iki zelf nog niet eens wist hoe ik me voelde. Ik probeerde vrolijk terug te glimlachen naar Hendrik, maar het lukte me niet echt goed.
"Dan gaan we lekker eten !" Ik keek de anderen aan met een afwezige blik in mijn ogen en wachtte tot we zouden vertrekken. Ik begon een lichte hoofdpijn te krijgen en keek even naar mijn buik die al een klein beetje dikker begon te worden.

Ik liep met de rest naar beneden toe, naar de restaurand en ik zette de kinderen op de stoel.
Sorry an dat ik erover begon, over thomas.
Ik keek haar aan en ik ging toen zitten.
''Esther, Nico, Hendrik als we het toetje hebben willen jullie dan een lekker ijsje als toetje.''
Ik keek hun aan en wachte tot ze antwoorden.
''Ja Hendlik wil ijsje.''
Zei hij vrolijk.

Ik was er met mijn gedachten niet echt goed meer bij en toen Elisabeth in gedachten weer tegen me begon te praten keek ik haar aan.
Geeft niet, maar ik weet gewoon zelf niet meer hoe ik me voel... Ik ben zo hard in de war...
Ik glimlachte naar hem.
"Goed, dan krijg je een ijsje, maar je moet wel eerst de rest van je eten braaf opeten, goed?" vroeg ik en wreef over mijn voorhoofd.
Michael is er zo weinig en Thomas, ik weet niet .... zei ik haar nog.

Kun je er later niet met Michael over praten, zodat hij het ook weet hou je, je voelt.
Ik bestelde wat te eten voor mij, Esther en Nico. Na eet tijdje werd het gebracht.
''Hmmm dat lijkt me heel erg lekker.''
Ik keek vrolijk naar Noah en dan naar de kinderen.
''Smakkelijk eten.''
Hendrik keek zijn moeder aan.
''Ok ikke blaaf me eten op eten.''

Ik glimlachte naar Hendrik en keek Elisa daarna weer even aan. Dan bestelde ik ook mijn eten en iets voor HEndrik. Noah bestelde ook het zijne.
Hij zal waarschijnlijk nog niet eens gemerkt hebben dat ik niet thuis ben...
"Ja, smakelijk eten !" zei ik en keek naar mijn eten. Dan keek ik naar mijn eten. Dan keek ik naar Hendrik zijn bordje en sneed eerst zijn eten. Nicolaas keek van zijn bordje naar zijn moeder.
"Als ikke braaf eet, ikke ook ijsje?" vroeg hij en Esther keek ook hoopvol naar haar moeder. Noah begon al te eten.

Ik keek Esther en Nico aan.
''Ja als jullie braaf het eten opeet dan krijgen jullie ook een lekker ijsje als toetje.''
Ik sneed ook hun eten en begon daarna zelf te eten.
Ik denk dat je echt nadat we terug zijn hem moet vertellen hoe je, je voelt.
Ik keek An even aan.
''Hmmm dit smaakt lekker''
Ik at lekker verder.

Ik wreef met mijn hand over mijn voorhoofd en begon te eten.
Misschien wel, maar dat kan ik alleen als hij komt opdagen !
Nicolaas en esther begonnen ook te eten en wilden heel erg graag een ijsje eten. Daarom aten ze braaf hun etren op. Wanneer NIcolaas gedaan had was hij erg blij.
"Mama, ikke klaar ! ikke ijsje! " HIj keek zijn moeder aan en wilde meteen zijn ijsje krijgen. Ik keek met een glimlach naar Nicolaas en zag dat Esther ook haar eten op had. Ik at rustig verder en begon me weer te ontspannen.

Ik zag dat Esther en Nico hun eten op haden en hoorde hun vragen of ze nu een ijsje mogen.
''Ja, ja jullie mogen nu een ijsje''
Ik bestelde een lekkere ijsje voor Esther en Nico. Ik begon weer verder te eten. Hendrik was ook klaar met eten, maar hij wou zijn groenten niet en heeft die stiekem op de grond gegooit.
''Hendlik ook blaaf eten op, mag ik nu ook een ijsje''
vroeg hij erg vrolijk.
''Hendlik ijsjes.''

Ik was weer even in gedachten verzonken en knikte naar Hendrik toen ik zag dat zijn bord leeg was.
Ik bestelde voor Hendrik ook een ijsje en had niet door dat hij zijn groenten op de grond gegooid had. Nicolaas had het wel gezien en wees naar de plek.
"Mama, dat?" vroeg hij en bleef ernaar wijzen.
Tegelijk met noah draaide ik mijn hoofd naar de plekj en ik zag de groenten. Streng keek ik Hendrik aan voor een uitleg.

Ik keek naar de plek waar Nico naar wees.
''Daar ligt wat groente.''
Ik bestelde voor mezelf een coupe ijs.
Hendrik keek zijn moeder aan.
''hoe komen die gloente nou daal''
Zei hij snel en keek zijn moeder niet aan. Hij begon zijn ijsje te eten.
''Mama ook ijsje''

Noah bestelde voor hem ook een coupe ijs terwijl ik verbaasd even naar de groenten op de grond keek.
Zou Hendrik...?
Ik schudde mijn hoofd. Dat zou hij nooit doen !
"Geen idee, lieverd !" zei ik met een glimlach tegen Hendrik. Nicolaas begon zijn ijsje op te eten en was de groenten alweer vergeten. Ik knikte.
"Ja, mama gaat ook een ijsje eten !" zei ik vrolijk en bestelde voor mezelf ook een coupe.

Ik kreeg me coupe ijs en begon er lekker van te eten en gaf Noah ook een aantal happen. Ik glimlachte vrolijk naar Noah.
''Lekker he, lieverd''
Ik gaf hem een zoen. Hedrik was blij dat zijn moeder niet doorhad dat hij zijn groente op de grond had gegooit en glimlachte naar zijn moeder en begon daarna zijn ijsje verder op te eten, maar hij eette te snel van zijn ijsje en kreeg daarom last van zijn hoofd. Hij begon te huilen.
''Hendlik hoofdje doet au''
Zei hij huilend.

Noah kreeg even na Elisabeth ook zijn coupe, en ik ook. Noah glimlachte naar Elisa.
"Ja, het is heel lekker !" Hij liet Elisa dan ook van zijn ijs proeven.
"Deze is ook wel lekker hé?" vroeg hij. Een beetje verdrietig, omdat Noah er wel voor Elisabeth was en Michael niet voor mij, keek ik naar hen en begon dan maar van mijn ijs te eten. Toen ik Hendrik hoorde huilen, draaide ik in paniek mijn hoofd naar hem om en zag dan dat hij zijn ijsje al op had. Ik tilde hem van zijn stoel en zette hem bij mij op mijn schoot. Dan knuffelde ik hem.
"Dat is waarschijnlijk omdat je je ijsje te snel hebt opgegeten !"

''Ja die is ook heel erg lekker''
Ik kuste hem even weer en at daarna me ijsje lekker op.
''Nico, Esther is jullie ijsje lekker.''
Ik keek even naar An en Hendrik.
''maar Hendlik zijn ijsje was zo lekker en nu heb ik au''
Zei hij huilende. Hij knuffelde zijn moeder terug.
''Hendlik wil geen au''

Noah glimlachte en gaf Elisa ook nog een zoen. Terwijl hij verder at, keek hij naar Esther en Nicolaas. Nicolaas, die zijn ijsje zo lekker vond, hoorde zijn moeder helemaal niet en at door. Esther keek haar moeder aan en knikte. Meteen begon ze weer verder te eten.
"Ik weet het, lieverd !" zei ik en gaf hem een kusje op zijn hoofd.
"Dadelijk gaat het wel weer weg !" probeerde ik hem te troosten en keek bezorgd naar hem. Ik had niet door dat Thomas ondertussen in mijn kamer binnen schemerde en door de kamer begon te lopen. Uiteindelijk bleef hij stilstaan voor het raam en keek naar buiten.