De afname van de kinderen

Ik staarde hem aan en kon bijna niet geloven wat hij net zei.
"Een paar eeuwen?" mompelde ik en staarde toen naar de lijst.
"Wie staat er bij jou vanboven?" vroeg ik onzeker en toen ik naar mijn eigen lijst keek, zag ik dat het niet iemand was die ik kende.
"Hier scheiden onze wegen even zeker?"
Henry liep naar Paige toe.
"Wat is er?"

Ik keek naar de lijst.
''Wat een lange lijst''
Zei ik toen.
''We krijgen toch wel eens een pauze?''
Vroeg ik toen.
Paige omhelsde Henry huilen.
''An is dood''
Huilde ze toen.

Henry was erg verbaasd teon hij zijn vrouw plots huilend op hem zag aflopen en hem dan omhelzen. HIj wilde nog een keer vragen wat er was toen ze het hem al vertelde en hij wenste dat hij het nooit gevraagd had.
"Wat?" vroeg hij toen.
Ik keek onzeker naar de lijst.
"Ik hoop het maar !" zei ik toen en dacht onzeker na.
"Moeten we onze ouders even gaan zeggen wat er aan de hand is voor ze denken dat we dood zijn?"

Ik knikte.
''Ja ik denk het wel''
Zei ik toen tegen An.
''Laten we dat eerst dan maar doen''
Paige bleef huilen.
''Ze hadden mij net gebeld.''
Ze bleef huilen.

Ik knikte.
"Doen we elk apart of gaan we samen?" vroeg ik en vond het echt eng om deze job te doen.
"Ik hoop dat ze nog geen nieuws hebben gekregen !"
Andy stond nog bij het bed van zijn dochter en hoopte dat alles goed zou komen met haar. Daarna keek hij even naar Noah.
"Nu heeft het niets met magie te maken, nu maken ze zo'n ongeval mee ..."
Henry hield Paige goed vast.
"Maar ... dat ... kan toch niet? Het moet een vergissing zijn !"

Ik keek An aan.
''Zullen we appart doen?''
Vroeg ik toen.
''Dat gaat sneller.''
Ik zuchte.
''Laten we maar gaan''
Ik ging naar mijn ouders.

Ik knikte.
"Ja, succes !" zei ik tegen haar.
Cath liep wat rond door de kamer en zag toen plots Elisa verschijnen. Een blije glimlach verscheen op haar gezicht.
"Elisabeth hier zijn !" Ze wees naar haar.
Andy schrok."
Cath, wat?" ((ja, dat rijmt :p))
Ik orbde naar mijn ouders toe.

Ik keek naar mijn zusje.
''Hey grote meid''
Zei ik toen.
''Kun je papa zeggen dat ik de engel des dood moet helpen''
Zei ik tegen haar.
''En daarna word ik weer wakker''
Paige zag An niet''

"Damn, dat betekent dat ze het nieuws al gehad hebben, vrees ik", zei ik op een niet al te zachte toon en liep teon naar mijn ouders toe.
"Jullie moeten je gee nzorgen maken", zei ik en legde mijn hand op mijn moeders arm.
Cath keekverbaasd.
"Wie moet Elisabeth helpen?" vroeg ze verbaasd en stak haar armen uit. "WAarom heb jij iets zwarts aan?"
Andy liep bezorgd naar Cath en tilde haar op.
"Met wie ben je aan het praten?"
Cath keek haar vader even aan.
"Met Elisabeth!"

Ik keek haar aan.
''De engel des doods''
Zei ik toen.
''Omdat ik hem help heb ik dit aan''
Ik gaf haar een kusje op haar voorhoofd en bij mijn vader ook.
Paige schrok heel erg.
'"An''
Ze viel flauw

"Oh mama toch", zuchtte ik waarna ik bij haar knielde en haar probeerde wakker te maken.
Henry schrok.
"Paige .. .wat?" Hij knielde ook en probeerde haar bij te brengen. Hij kon zijn dochter niet zien.
Cath keek haar vader aan.
"Elisa moet helpen Engel doods!"

Ik glimlachte.
''Heel goed gezegt''
Zei ik toen.
''Ik hou van jou en papa''
Ik glimlachte.
Paige werd wakker.
''An''

Ik knikte.
"Ja, mama," zei ik met een glimlach.
HEnry keek verbaasd.
"An is hier niet, lieverd!"
Cath begon te stralen.
"Elisa van papa en mij houden!" zei ze opgewekt en straalde. PLots verdween het en vroeg ze.
"ELisa ook mama houden?"

Ik knikte.
''Ja elisa houdt ook van mam''
Zei ik toen.
''Echt waar''
Paige keek Henry aan.
"'Ze is hier wel''
Zei ze toen.

Henry keek om zich heen.
"Ik zie haar niet!"
Ik zuchtte.
"Mama, ik heb niet veel tijd ... Ik heb de Engel des Doods gevraagd om me even te doden zodat ik Elisa uit haar coma kon krijgen, maar nu zijn we allebei zijn helpers... Weet je wel, zoals toen met tante Piper en toen met Lisette en Sharon?"
Andy keek om zich heen.
"Elisa?"
Cath zuchtte."
DAar!" zei ze en wees naar Elisa. Ze wist niet dat haar vader Elisabeth niet kon zien.

Ik gaf mijn vader weer een kusje.
''Hopelijk voelt hij dat een beetje''
Zei ik toen zachtjes.
Paige keek Henry aan.
''Dat komt denk ik omdat jij een sterveling bent''
Ze keek An aan.
''Dus je bent niet echt dood dan?''

Andy voelde het deze keer.
"Dat was jij zeker?"
Iks chudde mij nhoofd en glimlachte.
"Nee, ik bedoel ... eigenlijk wel, theoretisch gezien, maar ik word tot leven gewekt ... Alleen maak ik me een beetje zorgen over wat er met mijn lichaam gaat gebeuren ..."
Henry keek onzeker.
"Paige, weet je zeker dat je het je niet inbeeldt?"
Ik gaf mijn vader een kneepje in zijn schouder.
"Au!"

Ik keek naar mijn vader.
''Ja ik was het''
Zei ik toen zachtjes.
Paige keek onzeker.
''Ok''
Ze keek Henry aan.
''Dus je beelde je die kneep in je schouder in.''

Henry zuchtte.
"Goed, ik geef je gelijk!" Hij gaf haar een tikje op haar neus en was meteen weer vrolijk.
"Ik wilde gewoon zekerheid!"
Ik glimlachte.
"Maar ik moet gaan ..."
Andy keek onzeker om zich heen.
Cath keek vrolijk naar ELisa.
"Wil jij mij pakken?"

Ik keek naar Cath.
''dat kan niet lieverd''
Zei ik toen.
''straks komt er nog iemand binnen''
Ik gaf hun nog een kusje.
''Ik moet gaan''
Paige knikte onzeker.
''Ok''
Zei ze tegen An.

Ik glimlahcte naar mijn moeder.
"Maak je geen zorgen, het kotm wel goed!" Ik gaf haar een kusje op haar wang en keek toen op mijn lijst. PLots werd ik bleek.
"OH nee!"
Henry keek Paige onzeker aan.
"Is ze hier nog?"
Cath keek verdrietig.
"MEe mogen?"
Andy keek onzeker.
"Elisa?"

Ik keek naar mijn vader en toen naar Cath.
''Je kan helaas niet mee''
Ik keek naar mijn vader.
''Ik kom weer terug''
Zei ik toen.
Paige knikte.
''Ja ze is er nog''
ze keek weer naar An.
''Wat is er?''

Henry keek opgelucht.
"Gelukkig!"
Ik keek mijn moeder aan
"Hier ... op de lijst ..." Ik slikte. "Staat tante Piper ..."
Cath keek haar vader aan.
"Elisa telugkomen!" zei ze vastbesloten.
Andy zuchtte opgeucht.
"Tot straks, lieverd ..."

Ik knikte.
''Ja ik kom terug.''
Zei ik toen.
Paige keek An aan.
''Wat Piper''
Ze orbte gelijk naar piper toe.
''Piper''

Ik vloekte.
"Ik ga haar niet halen ! Dat weiger ik !"
Piper was steeds zwakker en zwakker aan het worden.
Maria orbde achter haar moeder aan.
"Mam?" vroeg ze.
Cath zwaaide.
"Doeidoei, Elisa!"