De afname van de kinderen

Ze sliep nog.
De dokter keek hem aan.
''alleen als ze zware dingen heeft gedaan''
Zei hij toen.
Ric liep naar An.
''An''
Zei hij en omhelsde haar.

Chris zuchtte diep. MEt een leven als demonvernietigster zou ze die dingen wel vaak moeten meemaken.
"Maar voor de rest is alles in orde hé?" Hij zou de dokter waarschijnlijk aanvliegen als die zei dat er nog meer was. Hij streek met zijn hand door zijn haren en sloot even zijn ogen terwijl hij op zijn lip beet. WOeden was hij omdat zijn familieleden altijd zo gewond raakten door die stomme demons.
Ik reageerde niet.

Ze sliep
''Ja voor de rest is ze in orde''
Zei hij toen.
Ric liet An hem aankijken.
''An alsjeblieft zeg iets''
Smeekte hij haast.
''Alsjeblieft''

Chris haalde opgelucht adem.
"GElukkig!" zei hij en keek weer naar zijn tante. HIj hoopte maar dat zjn moeder snel zou komen met de andere familieleden. Hij nam Paiges hand vast en gaf er een zacht kneepje in.
"Ik ben hier..."
Ik reageerde nog steeds niet.
Piper keek onzeker

Ze begon wakker te worden.
''Wat''
Ze wou gaan zitten.
Ric tilde An op.
''Ik breng haar naar het ziekenhuis''
Zei hij toen tegen Piper, hij was helemaal in paniek.

Piper knikte.
"DAt is wel een goed idee denk ik!" zei ze en liep al naar de voordeur toe. "EN ik ga mee!"
Als ik had gehoord wat RIc zei, was ik hem zeker beginnen te stompen, maar ik was helemaal van de wereld.
CHris hield haar tegen.
"Rustig, tante Paige!"

Ze bleef toen liggen.
''Ben zo moe''
Mompelde ze.
Ric kuste An.
''Het komt goed lieverd''
Hij ging met haar naar de auto.

Chris knikte.
"Je ziet er ook erg moe uit!" zei hij en glimlachte vriendelijk naar haar. Hij nam har hand even vast en gaf er een kneepje in.
"Ga maar slapen, ik blijf hier!"
Ik reageerde nog steeds niet, maar toen de auto in zicht kwam, begon ik een beetje onzeker tegen te stribbelen en probeerde hem weg te duwen hoewel ik in zijn armen lag. Ik keek hem niet aan
Pipe zat al ion de auto en wachtte op Ric.

Ze knikte slaperig.
''ja slapen''
Mompelde ze toen.
Ric keek Piper aan.
''Rijdt u''
Ric stapte met An in.
''Ik ben bij je''

Chris glimlachte.
"En jek an rustig slapen, want ik blijf bij je en ik zorg ervoor dat niemand je iets kan doen, tante Paige!" Hij glimlachte naar haar.
Piper knikte.
"Ja!"
Ik klemde me nu aan Ric vast. Er was nog steeds geen woord over mijn lippen gekomen.

Ze sliep erg rustig.
''Hmmmm''
Mompelde ze.
Ric hield haar goed vast.
''Ik blijf bij je''
Zei hij toen.
''We gaan naar je moeder toe.''

Ik reageerde nog steeds niet en het was dan ook niet duidelijk voor Ric om te weten of ik wel of niet hoorde wat hij tegen me zei. Mijn ogen staarden in het niets.
Piper reed naar het ziekenhuis.
"We zijn er !" zei ze en parkeerde de wagen. Ze maakte zich veel zorgen om haar zusje.
"Kom op!" Ze sprong uti de auto.
Chris bleef bij Paige

Ze bleef slapen.
''Hmm zo moe''
Mompelde ze
Ric stapte uit.
''Lieverd''
Hij ging met An naar Paige toe.

Chris zag ons binnen komen.
"Hey, ze slaapt net", zei hij zachtjes.
"Maak haar maar niet wakker want ze is erg moe.
PIper knikte en ging bij het bed staan.
"Arme meid!"
Ik begon te trappelen en wilde mijn moeder niet zien. De tranen begonnen te stromen.

Ze sliep rustig.
''Hmmmm''
Mompelde ze.
Ric keek An aan.
''We gaan toch naar je moeder''
Hij ging er met haar heen

Ik begon niet nog harder te trappen omdat ik wist dat het toch niets zou uithalen. Snel duwde ik mijn voorhoofd tegen zijn borst aan zodat ik niets kon zien.
Chris keek naar zijn tante.
Piper was erg bezorgd.
"Paige toch", zei ze zachtjes en streelde haar over haar haren. "Lieve, lieve Paige toch!"

Ze begon wakker te worden.
''An''
Mompelde ze moeizaam.
Ric gaf haar een kusje op haar voorhoofd.
''Lieverd'
Zei hij toen.

Ik snikte zachtjes en klemde me nog harder aan RIc vast teon ik mijn moeders stem hoorde.
"Nee", zei ik erg zachtjes. Ik kon er niet meer tegen en begon onbedaarlijk te huilen.
Piper legde haar hand op haar zusjes voorhoofd.
"Rustig, Paige!"
Chris keek bezorgd

Ze keek naar An en zag dat er iets was.
''An''
zei ze toen moeizaam en bezorgt.
Ric hield An goed vast en zette haar op een stoel.
''Lieverd alles is in orde met je moeder.''
Zei hij en knuffelde haar.
''Alles is goed''

Piper keek naar Paige.
"Rustig, het komt allemaal wel goed met haar", zei ze erg zachtjes tegen haar zusje.
Ik snikte en klemde me meteen terug vast aan Ric omdat ik dacht dat hij weg zou gaan nu ik op deze stoel zat.
"Blijven", smeekte ik en begon weer veel harder te huilen.
"Alsjeblieft!"

Ze hoorde An huilen en wou haar troosten.
''An''
Ze wou uit bed komen.
Ric knikte.
''Ja ik blijf lieverd''
Zei hij toen.
''Dat beloof ik je''

Ik werd rustiger en hoorde mijn moeder. LAngzaam begon alles weer tot me door te dringen.
"Mama..." Langzaam stond ik op en liep naar mijn moeder toe. MEteenb egon ik were te huilen.
"Sorry!"
piper keek onzeker en ging wat opzij.
"Ik ga Henry zoeken"

Ze pakte An haar hand.
''Jij kan......er niets...aan doen''
Zei ze heel moeilijk.
Ric ging naast An staan.
''An lieverd gaa het?''
Vroeg hij toen.

Ik gaf een zacht kneepje in mijn moeders hand omdat ik niets gezegd kreeg en drukte me tegen Rics schouder aan.
"Weet niet", mompelde ik.
Henry nam op.
"Met Henry!" Hij luisterde en met de minuut die verstreek, werd hij altijd bleker.
Chris ging zitten.

ze hield An haar hand vast en wou niet meer loslaten.
''Zo moe''
Mompelde ze, maar ze wou niet slapen.
Ric hield haar goed vast.
''Alles komt goed''
Zei hij tegen haar.